Izrael jest za słaby aby był wspaniałomyślny wobec nacjonalizmu arabskiego.
Pierwsze 100 lat syjonizmu dowiodły że doktryna nieufności opłaciła się.
Te 100 lat wzmocniło w poważnej mierze nacjonalizm żydowski, w Izraelu i na świecie i zostały wykorzystane skutecznie na konsolidację żydowskiej umowy społecznej w której nie ma miejsca na wspaniałomyślność względem nacjonalizmu arabskiego.
Na szczęście nikt nie wie co będzie za następne 100 lat, tak że na obecnym etapie najlepiej operować według wypróbowanej doktryny nieufności i sprzeciwić się każdemu wzmocnieniu nacjonalizmu arabskiego w strefie kontroli izraelskiej.
W obecnej sytuacji Izrael stoi wobec dwóch doktryn arabskich. Obie sprzeciwiają się obecności żydowskiej na BW.
Ta prowadzona przez Fatah jest nacjonalizmem panarabskim zamaskowanym jako ruch narodowo wyzwoleńczy.
Ta prowadzona przez Hamas jest ruchem pan islamskim. Tam definicja narodu jest jaśniejsza: każdy muzułmanin jest członkiem narodu islamskiego.
Fatah, w jego żądaniu ustępstw ze strony Izraela ma poparcie narodów świata, które wierzą że Fatah jest ruchem narodowo wyzwoleńczym odrębnej grupy etnicznej, różnej od narodu arabskiego i narodu islamskiego.
To poparcie jest wystarczająco szerokie aby zmusić Izrael do ustępstw bez rekompensaty.
Pan islamiści prowadzeni przez Hamas nie są zainteresowani w ustępstwach ale w wojnie totalnej przeciw państwu żydowskiemu.
W tym ma poparcie międzynarodowe dużo mniejsze niż Fatah i niebezpieczeństwo ustępstw na rzecz Hamasu jest dużo mniejsze niż na rzecz Fatahu.
Dlatego na pytanie, na kogo głosowałbyś w wyborach palestyńskich, gdybyś miał tam prawo wyborcze, odpowiedź większości syjonistów powinna być "Na Hamas".
Pierwsze 100 lat syjonizmu dowiodły że doktryna nieufności opłaciła się.
Te 100 lat wzmocniło w poważnej mierze nacjonalizm żydowski, w Izraelu i na świecie i zostały wykorzystane skutecznie na konsolidację żydowskiej umowy społecznej w której nie ma miejsca na wspaniałomyślność względem nacjonalizmu arabskiego.
Na szczęście nikt nie wie co będzie za następne 100 lat, tak że na obecnym etapie najlepiej operować według wypróbowanej doktryny nieufności i sprzeciwić się każdemu wzmocnieniu nacjonalizmu arabskiego w strefie kontroli izraelskiej.
W obecnej sytuacji Izrael stoi wobec dwóch doktryn arabskich. Obie sprzeciwiają się obecności żydowskiej na BW.
Ta prowadzona przez Fatah jest nacjonalizmem panarabskim zamaskowanym jako ruch narodowo wyzwoleńczy.
Ta prowadzona przez Hamas jest ruchem pan islamskim. Tam definicja narodu jest jaśniejsza: każdy muzułmanin jest członkiem narodu islamskiego.
Fatah, w jego żądaniu ustępstw ze strony Izraela ma poparcie narodów świata, które wierzą że Fatah jest ruchem narodowo wyzwoleńczym odrębnej grupy etnicznej, różnej od narodu arabskiego i narodu islamskiego.
To poparcie jest wystarczająco szerokie aby zmusić Izrael do ustępstw bez rekompensaty.
Pan islamiści prowadzeni przez Hamas nie są zainteresowani w ustępstwach ale w wojnie totalnej przeciw państwu żydowskiemu.
W tym ma poparcie międzynarodowe dużo mniejsze niż Fatah i niebezpieczeństwo ustępstw na rzecz Hamasu jest dużo mniejsze niż na rzecz Fatahu.
Dlatego na pytanie, na kogo głosowałbyś w wyborach palestyńskich, gdybyś miał tam prawo wyborcze, odpowiedź większości syjonistów powinna być "Na Hamas".