Nie trzeba być naukowcem żeby zrozumieć walory strachu dla przetrwania jednostek. Interpretując swobodnie teorię ewolucji, strachliwe zwierzę przeżyje dłużej, tak że ma szansę zostawić więcej potomków.

Ładna ta teza ale ograniczona do roślinożerców. Strachliwy drapieżnik nie zostawi potomków bo inni członkowie jego grupy nie dadzą mu zbliżyć się do samic. Natura drapieżników.

A co z człowiekiem. Roślinożerca czy drapieżnik?

Nie ma wiele wątpliwości że większość swojej historii Homo Sapiens był drapieżnikiem. Nawet najwcześniejsze resztki naszych przodków noszą ślady gwałtownej śmierci.

Może niektórzy przodkowie Homo Sapiens byli roślinożerni. Może dlatego nie przeżyli.

A człowiek współczesny, Homo Sapiens Sapiens?
Raczej roślinożerca w społeczeństwach obfitości i raczej drapieżnik w społeczeństwach w stanie chronicznej przemocy. Jak większość społeczeństw trzeciego świata. Mimo że te społeczeństwa też dążą do obfitości, droga jeszcze daleka.

A społeczeństwo francuskie i ogólnie większość społeczeństw Europy zachodniej?

Roślinożercy którzy uczą się od nowa obrony przed drapieżnikami. I bardzo im z tym ciężko.

Ponad 200 lat budowali swój raj na ziemi i zapłacili za niego morzem krwi. Aby dzisiaj lekkomyślnie wpuścić do niego drapieżników.

Jak lisy do kurnika.