Chór nieżyczliwych ignoruje może fakt że alternatywą dla rządu prawicy nie jest rząd lewicy ale rząd prawicy-centrum. Niebiesko-biali są hybrydą klasycznej socjaldemokracji i prawicowej interpretacji konfliktu żydowsko-arabskiego. Czyli spadkobierczyni polityki socjalnej partii pracy z równoczesną adaptacją twardej linii politycznej wobec konfliktu z Arabami. Historyczna izraelska partia pracy powstała jako koalicja socjalistów i komunistów, zbudowała kompletnie funkcjonujące państwo z wielojęzycznej zbieraniny wynędzniałych uchodźców i umarła na sklerozę gdzieś w latach 90. Przyczyną śmierci partii pracy było skostnienie jej interpretacji konfliktu żydowsko-arabskiego.
Biało niebiescy adoptowali socjaldemokrację nieboszczki i interpretację konfliktu według programu Likudu.
W programie socjalnym niebiesko białych jest więcej plew niż ziarna. To można nazwać giętkością polityczna albo socjaldemokracją.
W części poświęconej konfliktowi z Arabami, partia obowiązuje się że nie usunie osiedli za zieloną linią i uznaje Jerozolimę, Golan i Dolinę Jordanu jako część państwa Izrael. Partia także wzywa do konferencji międzynarodowej z państwami regionu w celu ustalenia dróg rozwiązania konfliktu.
Nieobecne są w tekście trzy zwroty "umowy Oslo","dwa państwa" i "państwo palestyńskie". Ta nieobecność jest kluczem sukcesu niebiesko-białych.
Wątpię czy o takiej partii marzyli przywódcy Europy i lewicowe organizacje żydowskie.
Bo przecież nie interesuje ich poprawa życia robotnika izraelskiego, ale raczej odwrotnie.

Ciężko się nie zgodzić z twierdzeniem artykulu i faktycznie partia "Kachol Lavan" jest mieszanką partii pracy z partia Likud. Więc o co chodzi? Jak zwykle o krzesła. Ustroj parlamentarny jest świetny, ale nie specjalnie zdaje egzamin gdy narod jest równo podzielony. Lieberman, który skończyl sowieckie uniwersytety polityczne, wie bardzo dobrze jak wykorzystać obecne układy. Nagle stał sie królem. Za odpowiednią cenę zrezygnuje ze wszystkich głoszonych zasad.

Niestety, nie widzę nikogo innego w całym państwie, kto byłby bardziej odporny na wszelkiego rodzaju naciski, prócz Netanyahu. Mówi się że nie ma człowieka, któregoby nie można byłoby wymienić. Otóż to powiedzenie nie jest słuszne w pertraktacjach Izraela z Arabami. Netanyahu zaczął pertraktacje, oby mu dali doprowadzić je do końca.
Naród jakoś nie zwraca uwagi na to że przedstawiciele lewicy, (włącznie z tymi co udają że nie są lewicą) nie przedstawiają żadnego programu pokoju, czy normalizacji, prócz mantry: "dwa państwa" i wiecznie żądają pertraktacji z Palestyńczykami pod straszakiem demografii. Oni zniszczą wszystko co Netanyahu zbudował w dyplomacji z Arabami. Bo Arabowie wiedzą doskonale, że da się ich szantażować i oszukiwać.
Netanyahu jest jak skała, dowiódł tego: pomimo bardzo nieprzyjaznych okoliczności różnego rodzaju, nie popełnił żadnego błędu w polityce zagranicznej, a aby jeść trzeba najpierw być żywym.

Co jakiś czas powstaje nowa partia aby oszukać swych wyborców, a wyborcy, jak dotąd, dają sie oszukiwać. Zrozumiałam ten trick gdy Dasz Jadina wszedł w koalicję z Beginem, aby doprowadzić do Oslo. Od tego czasu wciąż powstają jakieś nowe partie i ukrywają przed swymi wyborcami prawdziwy program: nowe Oslo. Obecnie tę rolę wziął na siebie "Kahol Lavan" .

<B>Odpowiedź</B>

Olu, mam wrażenie, że jest niemnal konsensus wśród izraelskich historyków, iż architektem Oslo był Shimon Peres, a pomagali w tym jego bilscy współpracownicy. Dash to była partia lewicowa, widoczna w drugiej połowie lat 70. Rozpadła się szybko, a ludzie z tego ugrupowania nie odegrali większej roli na izraelskiej scenie politycznej. Begin do tego typu ustępstw raczej nie miał skłoności. Czy Netanjahu jest niezastąpiony? Jest (prawdopodobnie) najbardziej kompetentny). Co w sytuacji bardzo możliwej wojny na kilka frontów jest zasobem, którego zmarnowanie może być samobójcze.

Begin ustąpił z Synaju, pozostawiając Egiptowi złoża ropy naftowej.To było precedensem do dalszych ustępstw. Pertraktacje z Arabami zapoczątkował Bejlin, pod hasłem, że pokój zawiera się z wrogami. I zaczęły się ustępstwa za nic, z niekończącymi się pertraktacjami. Działalność Bejlina była nielegalna, zlegalizowało ją poparcie Peresa.