Dryft opinii publicznej w prawo zaczął się natychmiast po umowach Oslo (1992-1993), w czasie fali terroru Arafata.
Praktycznie drugi rząd Rabina (1992-1995), był ostatnim rządem doktryny "ziemia za pokój".
Rządy Baraka (1999-2001) i Olmerta (2006-2009) były lewicowe tylko z fasady, bo funkcjonowały w cieniu 2 intifady, która codziennie produkowała nowych dezerterów z ideologii "ziemia za pokój", nie tylko po stronie żydowskiej ale i po stronie arabskiej.
Mandat tych rządów na rokowania z Arabami był już poważnie ograniczony przez rosnącą nieufność między Żydami i Arabami.
Praktycznie drugi rząd Rabina (1992-1995), był ostatnim rządem doktryny "ziemia za pokój".
Rządy Baraka (1999-2001) i Olmerta (2006-2009) były lewicowe tylko z fasady, bo funkcjonowały w cieniu 2 intifady, która codziennie produkowała nowych dezerterów z ideologii "ziemia za pokój", nie tylko po stronie żydowskiej ale i po stronie arabskiej.
Mandat tych rządów na rokowania z Arabami był już poważnie ograniczony przez rosnącą nieufność między Żydami i Arabami.