Chętnie przeczytam Pańskie wrażenia po lekturze tej książki, uważam, dobrze napisanej i pokazującej coś więcej, niż tylko prałata. Poza tym, choć takie zapewnienia internetowe niewiele znaczą, współczuję listów z pogróżkami. Życzę dużo sił, pozdrawiam.

<B>Odpowiedź</B>
Obirek przypomniał esej Musiała, na marginesie recenzji z 'Uzurpatora" https://studioopinii.pl/archiwa/194413 . moja opinia o tej ksiażce zapewne będzie się pokrywać z uwagami Obirka, ale nie wiem czy i kiedy do tej ksiązki dotre, bo mam długa liste oczekujących lektur.

Wśród kilku książek poświęconych problemowi Żydzi a Kościół (np. "Przywracanie żydowskiego charakteru Ewangelii", "Kopernik i Żydzi"...) jest jedna "Israel in The New Testament" Dawida Pawsona, z wyjątkowym spojrzeniem na genezę listu do Rzymian. Komentatorzy zwykle uważają, że "List porusza te same zagadnienia, co List do Galatów, ale w sposób bardziej pogłębiony. Głównym tematem jest usprawiedliwienie przez wiarę." (wiki), że "jest on podobny do rozprawy teologicznej (...)W prawie wszystkich listach Paweł aktualne trudności, omawia wyjątkowe sytuacje, zwalcza konkretne błędy czy ostrzega przed wyłaniającym się niebezpieczeństwem, które nagle staje przed zborem, do którego kieruje dany list. Zaś w liście do Rzymian Paweł dokonuje wyłącznie systematycznego wykładu swej pozycji teologicznej" William Barclay. Powszechnie traktuje się go jako swego rodzaju testament apostoła przeczuwającego zbliżający się kres jego misji.
Jednak Pawson twierdzi, że list ten TAKŻE jest reakcją na KONKRETNĄ SYTUACJĘ: próbę wyrzucenia żydowskich wierzących poza wspólnotę chrześcijańską. (Sędziwy apostoł Jan - Żyd, filar zboru Jerozolimskiego, pisze o Diotrefesie - zapewne Greku, który jako kierownik zboru "nie uznawał go" i zabraniał przyjmować braci - pdp pochodzących z Żydów, 3 Jana 9-10). Tarcia na styku poganie - Żydzi w kościele istniały od zarania, ale osiągnęły punkt wrzenia, gdy mesjaniczni Żydzi zaczęli powracać z kilkunastoletniego wygnania "za wszczynanie niepokojów z powodu niejakiego Chrestusa", na które zostali skazani przez cesarza Klaudiusza w roku 50 AC. Gdy Żydzi chcieli ponownie zintegrować się z pogańskimi wierzącymi w rzymskim zborze, przekonali się, że są niemile witani. Stali się wręcz zbędni, bo poganie doszli do wniosku, że Bóg skończył z Żydami jako narodem wybranym, a "Nowym/duchowym Izraelem" stał się Kościół.
Zaalarmowany przez Akwilę i Pryscyllę o rozłamie w rzymskim zborze dokonanym przez kiełkującą teologię zastępstwa, Paweł wytacza najcięższe działa by ją zniszczyć w zarodku. W świetle tego rozdziały 9-11 nie są wstawką/dygresją (za jaką są powszechnie uważane), która nie pasuje do myśli przewodniej listu, ale TO DLA NICH LIST ZOSTAŁ NAPISANY! Potępiają one pogan za pogardę, arogancję żywioną do żydowskich braci. Paweł, trzykrotnie w jednym rozdziale, na pytanie "Czy Bóg odrzucił Żydów?", odpowiada: - PRZENIGDY! Stosując najmocniejsze zaprzeczenie jakie istniało w Grece. Co więcej, wyjawia, że Żydzi mają jeszcze do odegrania wielką rolę.
Ale pojawili się złotouści Jan Chryzostom i inni "ojcowie", a cały wysiłek Pawła "poszedł w boży zachwyt". Kościół, który z racji żydowskich korzeni, żydowskiego Mesjasza, żydowskiej Biblii, żydowskich apostołów, ewangelistów itd. powinien być najpotężniejszą tamą przeciw antysemityzmowi, stał się jego propagatorem i ostoją po dziś dzień. A nieliczne głosy wołających na na puszczy jak np. ks. Musiała są skutecznie zagłuszane przez antysemickie stada wilków w owczych skórach.