Przypadki chodzą po ludziach. Tym sposobem dowiedziałam się, kim jest autor jednej z trzech najmądrzejszych książek, jakie w Polsce napisano o muzyce ("Jonh Cage. Filozofia muzycznego przypadku"). Bardzo mnie kiedyś ujęło takie rzetelne osadzenie kwestii muzycznych: skąd, jak i po co. Bez ułatwiania sobie życia z góry założoną autonomią i autotelicznością. Z czego zwykle wynika jakiś Ingarden albo jeszcze gorzej. ("Utwór muzyczny i sprawa jego tożsamości" to praca kompromitująca, zwłaszcza że jej autor był koncertującym pianistą).

Nagrody winszuję, bo wielce zasłużona. A podziękowanie zacne, choć na lożowych fotelach ten i ów winien się wiercić albo chociaż dyskretnie zarumienić.