Pająki pawie są nie tylko piękne, ale są wspaniałymi przykładami doboru płciowego, ponieważ samce mają zdumiewające kolory i wykonują fascynujące pokazy, których używają w próbach przyciągania samic. “Próby” nie znaczą oczywiście, że robią to ze świadomym zamiarem, a jedynie pokazuje rezultaty doboru płciowego.
Jedynym powodem, dla którego pająki pawie nie zyskują tyle uwagi, co ich ptasie odpowiedniki – rajskie ptaki – jest to, że są malutkie, jak ten (wszystkie zdjęcia Jurgena Otto):
Podobnie jak wszystkie skakunowate, pająki pawie są także niesłychanie szybkie, jak można zobaczyć na filmach poniżej.
Pisałem o tych stawonogich klejnotach już wcześniej (tutaj i tutaj); są, jak powiedziałem, skakunowate czyli skaczące i pająki pawie należą do rodzaju Maratus. Wszystkie poza jednym z około 50 gatunków (może ich być 60 lub więcej) znajdują się w Australii. Ich głównym popularyzatorem i odkrywcą jest dr Jürgen Otto, który ma poświęconą im stronę internetową, jak też stronę Facebooka i stronę Flickr.
Typowo dla gatunków dobranych płciowo tylko samce mają jaskrawe kolory i wykonują pokazy, co wynika z rzadkości gotowych do reprodukcji samic, które trzeba zwabić. Film poniżej pokazuje zdumiewającą różnorodność zachowań pająków Maratus (51 w tym klipie). Samce gorączkowo wymachują kończynami i odwłokiem (wszystkie uderzająco oznakowane), żeby zwrócić na siebie uwagę samic.
Otto ma lekko niepokojący obyczaj dodawania muzyki tanecznej do swoich pajęczych filmów; ja wolę zamknąć dźwięk. Można podziwiać te stworzenia bez antropomorfizowania ich:
Tutaj jest jeden z gatunków, Maratus volans, odkryty, sfilmowany przez Otto z jego narracją (w 5:21 minucie widać samca, któremu się nie powiodło i został zjedzony przez samicę):
Dwa lata temu Otto opisał siedem nowych gatunków Maratus; tutaj jest pokazujący je film:
Według kilku źródeł, włącznie z Australian Broadcasting Corporation, Otto znalazł cztery dodatkowe gatunki, jak też nowe podgatunki. Niestety, żaden z artykułów informujących o tym odkryciu, nie podaje linków do artykułu naukowego z formalnym opisem (to jest wada sporej części dziennikarstwa o nauce). W końcu znalazłem artykuł Otto w mało znanym piśmie, “Peckhamia”. (Link pod tym postem).
Jeśli klikniesz na link pod zdjęciem, zobaczysz film ABC, który pokazuje wszystkie nowe gatunki:
A tutaj są nowe gatunki. Najpierw, streszczenie artykułu Otto:
Cztery nowe gatunki rodzaju Maratus z Zachodniej Australii są opisane: M. cristatus, M. electricus, M. gemmifer i M. trigonus. M. electricus jest porównany do blisko spokrewnionego M. linnaei Waldock 2008. Nowy podgatunek M. melindae Waldock 2013, M. melindae corus, jest z nowej lokalizacji na wschód od Cervantes. Udokumentowany także jest pokaz godowy wszystkich sześciu gatunków.
W samym artykule jest dużo więcej zdjęć, również samic, które są podobne i znacznie mniej barwne od samców, co widać poniżej:
Maratus electricus:
Maratus cristatus:
Maratus gemmifer:
Maratus trigonus:
M. melindae corus (nie umknęło mojej uwadze, że ten gatunek jest bardzo podobny do M. gemmifer przedstawionego powyżej, ale Otto identyfikuje go jako podgatunek innego gatunku, odróżniający się barwą wzorów).
h/t: Phil D.
____________________
Otto, J. C. and D. E. Hill. 2017. Five new peacock spiders from Western Australia (Araneae: Salticidae: Euophryini: Maratus Karsch 1878). Peckhamia 152.1: 1-97
Why Evolution Is True, 8 września 2017
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Profesor (emeritus) na wydziale ekologii i ewolucji University of Chicago, jego książka "Why Evolution is True" (Polskie wydanie: "Ewolucja jest faktem", Prószyński i Ska, 2009r.) została przełożona na kilkanaście języków, a przez Richarda Dawkinsa jest oceniana jako najlepsza książka o ewolucji. Jerry Coyne jest jednym z najlepszych na świecie specjalistów od specjacji, rozdzielania się gatunków. Jest wielkim miłośnikiem kotów i osobistym przyjacielem redaktor naczelnej.
| Chief editor: | Hili |
| Webmaster:: | Andrzej Koraszewski |
| Collaborators: | Jacek Chudziński, Hili, Małgorzata Koraszewska, Andrzej Koraszewski, Henryk Rubinstein |