Prawda

Czwartek, 28 marca 2024 - 14:48

« Poprzedni Następny »


Władca much – lekcja wychowawcza


Marcin Kruk 2017-12-11


Czasem na lekcjach wychowawczych opowiadam książki. Oni lubią słuchać, ja lubię opowiadać, więc wszyscy mamy wrażenie, że miło spędzamy ze sobą czas. Kto wie, może to o to chodzi. Nie wiem, co im chciałem przekazać, może to, że obrazy przetworzone na słowa mówią nam więcej niż słowa przetworzone na obrazy. (Unikam oglądania filmów na podstawie książek, które były dla mnie ważne.) Dlaczego postanowiłem im opowiedzieć właśnie „Władcę much”? Pewnie przypadek, musiało mi się gdzieś coś skojarzyć, a ponieważ zbliżał się czas zaplanowania kolejnej lekcji wychowawczej, więc pomyślałem, że opowiem im tę książkę.

Mój ojciec bał się, że pewnego dnia cały ten arsenał atomowy pójdzie w ruch. Chyba nie rozumiałem tego strachu. A oni? Czy te dzieciaki są znów przerażone, że za chwilę świat spowiją radioaktywne chmury? Mają powód. Czy to wiadomości ze świata przypomniały mi ksiażkę Goldinga, czy coś innego? Belzebub, władca much? A może pobicie ucznia na szkolnym podwórku? Nie wiem, z jakiegoś powodu postanowiłem, że opowiem im tę książkę i zacząłem myśleć jak ją opowiedzieć. Skończyło się jak zawsze, poszedłem do szkoły nieprzygotowany.  


Pogoda była paskudna, klasa senna, ożywili się, kiedy powiedziałem, że będę opowiadał, bo to znaczyło, że nie będą się musieli zastanawiać, co odpowiedzieć na jakiejś głupie pytania.


Czytałem tę książkę, kiedy byłem w waszym wieku – zacząłem – Dostałem ją od ojca pod choinkę, on zawsze wkładał mi jakąś książkę pod choinkę.  


Na wielu twarzach pojawio się przerażenie i współczucie. Mogli uznać, że nie słyszeli o takim bezmiarze okrucieństwa. Nie ośmieliłem się zapytać, czy któreś z  nich też dostaje czasem książki pod choinkę.


Nie wiem, czy moja opowieść będzie dokładna – mówiłem dalej – Wiecie jak to jest z ludzką pamięcią. Książki, zdarzenia, filmy, każdy pamięta odrobinę inaczej. Musieliście zauważyć jak rodzice spierają się czasem o jakiś drobiazg, który pamiętają zupełnie inaczej. Ja tę książkę pamiętam tak. Jest wojna, straszliwa wojna, w której zaczęto używać bomb atomowych. Z Anglii wywozi się dzieci, żeby je uratować przed zagładą. W samolocie jest grupa dzieci, właściwie tylko chłopców, z jednej angielskiej szkoły. Są w różnym wieku, od sześcioletnich maluchów do nastolatków. Samolot się rozbija (może został zestrzelony), na bezludnej tropikalnej wyspie. Na plaży odnajduje się dwóch chłopców. Jeden z nich ma na imię Ralf. Jest mniej więcej w waszym wieku. Szczupły, wysportowany. Ten drugi jest znacznie niższy, gruby, w okularach, Ralf nazywa go Prosiaczkiem, pewnie tak go nazywali w szkole. Są na pięknej, pustej plaży, wystraszeni i niepewni.


Czy ktoś z was czytał tę książkę, albo oglądał film? Dzieciaki pokręciły głowami, czekając na ciag dalszy opowieści.  


- Chłopcy idą wzdłuż plaży i widzą w wodzie ogromną muszlę. Któryś z nich, nie pamiętam już który, dmucha w nią delikatnie i z muszli wydobywa się głośny dźwięk. To dźwięk, którym można powiadomić innych, zwołać tych, którzy przeżyli. Ralf dmie w tę muszlę i powoli, z różnych stron wyłaniają się chłopcy, którzy przeżyli katastrofę. Tych chłopców jest całkiem sporo, nie ma jednak ani jednego dorosłego. Zaczyna się walka o przetrwanie na bezludnej wyspie organizowana przez bardzo młodych ludzi.


Nie opowiem wam całej książki ze szczegółami, bo to zabrałoby wiele godzin. Ale domyślacie się, że zaczynają się spory o to, co robić najpierw, co jest słuszne i kto ma rządzić. Jak w dorosłym świecie, tylko, że teraz odpowiedzialność spada na bardzo młodych ludzi. Ralf jest naturalnym przywódcą, on wszystkich zwołał. W grupie jest również Jack. Imię Jack pisze się podobnie jak Jacek. Nie wiedziałem jak się to imię czyta po angielsku i został mi w pamięci jako Jacek. Ten Jack miał we wszystkim inne zdanie niż Ralf. Ralf był gotów do dyskusji, Jack chciał mieć rację. Spierali się o to, czy najpierw szukać żywności i zabezpieczyć się przed nocą, czy najpierw rozpalić oginisko, żeby mógł ich dostrzec jakiś przepływający okręt. Jack uważał, że najważniejsze jest ognisko, ale jak rozpalić ognisko bez zapałek? Prosiaczek wie, jego okulary to soczewki, które mogą skupić promień słońca i zapalić suche liście. Problem żywności zostaje. Ralf jest zapobiegliwy, myśli o tym, że maluchy trzeba nakarmić i przygotować im miejsce do spania. Prosiaczek chciałby, żeby spory były uporządkowane, ludzie powinni mówić po kolei. Ten, kto chce zabrać głos powinien dostać do ręki muszlę i potem przekazać ją następnej osobie. Powoli zaczyna się wyłaniać jakiś porządek w tej próbie przetrwania bez dorosłych na bezludnej wyspie.


Wyspa była przyjazna, miała nie tylko owoce, ale były tam również dzikie świnie, które nie bały się ludzi i można je było upolować kijami. Chłopcy zaczęli się powoli urządząć, ale konflikty narastały, Jack skupia wokół siebie bardziej brutalnych myśliwych, dochodzi do pierwszego przypadkowego zabójstwa.


Młodsze dzieci zaczynają się bać, wcześniej pojawiły się niestworzone opowieści o mieszkającym na wyspie potworze. Po śmierci jednego z chłopców, konflikt wybucha gwałtownie i grupa rozpada się. Większość opuszcza łagodnego Ralfa i przyłącza się do brutalnego Jacka. Przenoszą się w inne miejsce, ale ponieważ muszą mieć ogień, więc kradną okulary Prosiaczka.    


Zapytacie dlaczego ta powieść na tytuł „Władca much”? Jack jest myśliwym, dumnym z zabijania, głowa zabitej świni zostaje zatknięta na wbity w ziemię długi kij, otaczają ją roje much, staje się jakimś koszmarnym bóstwem. Jack straszy młodsze dzieci potworem, torturuje nieposłusznych, podsyca nienawiść do Ralfa i Prosiaczka. Ma również swoich pomocników, którzy posłusznie wykonują jego wszystkie polecenia. Najgorszy jest Roger, sadysta, który lubi robić krzywdę, to on w końcu na rozkaz Jacka zabija Prosiaczka. Ralf uciekł w głąb wyspy, schował się w zaroślach, które goniący go chłopcy podpalają. Pożar ogarnia, a właściwie niszczy całą wyspę.


Tak można tę książkę opowiedzieć galopem, ale ważne są szczegóły, rozmowy, przebieg kolejnych kłótni i narastające emocje. Więc jest to opowieść o ludzkiej naturze. Kiedy czytałem tę książkę nie zastanawiałem się dlaczego autor próbował pokazać ludzką naturę przez zachowania bardzo młodych ludzi, właściwie dzieci, które znalazły się w sytuacji organizowania swojego społeczeństwa. Czy nastoletni ludzie są inni niż dorośli?


Krzyś, jak zwykle oświadczył, że to oczywiste, bo nastolatki jeszcze myślą. Zignorowałem go i zapytałem, czy ktoś oglądał „Bunt na Bounty”. Tylko Michał podniósł rękę i powiedział, że to wspaniały film i że on też byłby wśród buntowników, bo kapitan był skończonym bydlakiem. Zapytałem go, czy wie, co się stało z kapitanem i wiernymi wobec niego marynarzami. Wiedział, że zostali wsadzeni do ratunkowej łodzi i pozostawieni swojemu losowi na pełnym morzu, wiedział, że dopłynęli do jakiegos portu.


Rzeczywiście tak było. A co z buntownikami? Część uciekła na Haiti, gdzie ich złapano, niewielka grupa zdołała  dopłynąć do tropikalnej wyspy Pitcairn. To nie była bezludna wyspa. Dziś mieszka tam około 50 osób, wszyscy są potomkami tamtych marynarzy, niedawno był wielki skandal, bo okazało się, że niemal wszystkie dziewczynki były regularnie gwałcone przez mężczyzn, często przez krewnych. Wcześniejsza historii wyspy też nie była piękna i dziwnie przypomina „Władcę much”.


Czyli dorośli zachowują się jeszcze gorzej niż nastolatki – powiedział złośliwie Krzysztof.


Już miałem się z nim zgodzić, kiedy padło kłopotliwie pytanie Agnieszki: A ile lat ma ten poseł bez funkcji, który właśnie zmienił premiera?


Resztę lekcji wychowawczej poświęciłem wyjaśnianiu, dlaczego szkoła nie jest właściwym miejscem dla dyskusji o polityce.             

***


Właśnie w księgarniach pojawiła się książka Marcina Kruka "Grzeszyć inteligencją", jest w niej wiele wcześniejszych opowiadań tego autora. 

 

Wydawnictwo „Stapis”  wyjaśnia o co chodzi z tym grzeszeniem:  


Co to znaczy "grzeszyć inteligencją"? Odpowiedź w kolejnym fragmencie książki Marcina Kruka. Chcecie więcej? zapraszamy do naszego sklepu.


"— Grzeszenie inteligencją nie polega na recytowaniu wyuczonych odpowiedzi, a na zadawaniu pytań. Jeśli chcecie grzeszyć, to nie bójcie się pytać — przekonywałem. Odniosłem wrażenie, że grzeszenie wydało im się rzeczą atrakcyjną, ale z pytaniami mieli problem. Ich formułowanie wydawało im się czymś nienormalnym. Może nie uważali tego za zboczenie, ale raczej za coś sprzecznego z naturą umysłu. Nie chciałem ich obrażać ani nazywać po imieniu cnotliwości człowieka, który nie zadaje pytań. Wygłosiłem pochwałę grzechu. Grzechu ciekawości i grzechu wątpienia. Oba rodzaje wymagają pytań. Pytań kwestionujących gotowe odpowiedzi. 
— Czy to znaczy, że nie musimy się uczyć? — zapytał jeden z chłopców z niekłamaną nadzieją w głosie. Zmartwiłem go, że nasze pytania stają się coraz ciekawsze w miarę tego, jak poszerzamy wiedzę, a zatem grzeszenie inteligencją jest pracochłonne. Grzech pracochłonny nie budził jednak entuzjazmu. Uczciwie mówiąc, wcale im się z grzechem nie kojarzył."

                              

 


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj




Komentarze
1. Moje trzy grosze Lucjan Ferus 2017-12-11


Znasz li ten kraj

Znalezionych 386 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Czy Polacy wybiją się na uczciwość?   Koraszewski   2013-12-04
Nasze państwo   Koraszewski   2013-12-04
Do siego roku   Kruk   2013-12-31
Atak gendera   Kruk   2014-01-05
Czego się boi pani Dulska?   Koraszewski   2014-01-07
Pluralizm nieporozumień   Koraszewski   2014-01-12
Bezdroża wiary i niewiary   Koraszewski   2014-01-22
Za małe zdjęcie   Hili   2014-02-10
O naruszeniu dóbr osobistych   Hili   2014-02-21
Wredność i medycyna   Koraszewski   2014-02-25
Zbrodnie w cieniu krzyża   Koraszewski   2014-04-13
Samorządna i niezależna   Koraszewski   2014-05-06
Kto zwariował, Panie Ministrze?   Koraszewski   2014-05-26
Podniebny lotku demokracji   Kruk   2014-05-29
Kiedy wolność ma znikomą szkodliwość społeczną?   Koraszewski   2014-06-01
Lekarz religijnie zmodyfikowany   Kruk   2014-06-06
Reguły gry ...i kamieni kupa   Koraszewski   2014-06-19
O wyciu brzydkich kaczątek   Koraszewski   2014-06-24
Byk, niedźwiedź i trzy krzyże   Koraszewski   2014-07-07
Religia, małpa, nauka.pl   Kruk   2014-07-12
 Nie tylko błazen   Koraszewski   2014-07-20
Wczesna inicjacja   Kruk   2014-07-21
Różne ruchy obrony konstytucji   Koraszewski   2014-07-30
Coma, czyli różne sposoby walki o życie   Szczęsny   2014-08-11
Jak kopnąć w rzyć, panie premierze?   Koraszewski   2014-08-23
Gmina musi się rozwijać   Kruk   2014-10-17
Państwo ćwierćwyznaniowe   Koraszewski   2014-10-23
Szatan, dynia, dziecko   Kruk   2014-10-31
Antagonizm polsko-ukraiński w cieniu igraszek Kremla   Koraszewski   2014-11-03
Państwo jako stróż dzienny   Koraszewski   2014-11-05
Idioci bez granic   Kruk   2014-11-21
Pośladkowy poród IV Rzeczpospolitej   Koraszewski   2014-11-22
Nośnik outdoorowy   Kruk   2014-11-30
Szkoła poszukuje ateochety   Kruk   2014-12-05
Ojczym narodu   Kruk   2014-12-13
Wesołych Świąt   Kruk   2014-12-24
Uwaga niewypał   Kruk   2015-01-14
Yes we cat   Koraszewski   2015-01-27
Kwiczoły z 15 PAL-u   Koraszewski   2015-01-30
Wolność słowa i technika   Koraszewski   2015-02-05
Czy mamy wpływ na cokolwiek?    Koraszewski   2015-02-11
Uśmiech nowej twarzy podobno nowej lewicy   Koraszewski   2015-02-20
Inscenizacja kłamstwa, czyli nowa sztuka sakralna   Koraszewski   2015-03-05
Uwagi o życiu Stanisława Staszica   Koraszewski   2015-03-14
Katolicy, protestanci i nasza przyszłość   Koraszewski   2015-03-30
PAP ma Alę, Ala ma Hamas   Koraszewski   2015-04-07
W poszukiwaniu konstytucyjnych demokratów   Koraszewski   2015-04-27
Państwo i boska komedia   Koraszewski   2015-05-05
Kto wygrał i co wygrał?   Koraszewski   2015-05-26
Refleksje pobożocielne i Ewangelia św. Mateusza   Koraszewski   2015-06-06
Mój prezydent, moja premier   Kruk   2015-09-09
Uchodźcy, polityka i demografia   Koraszewski   2015-09-16
Pięcioro (raczej nie) wspaniałych   Koraszewski   2015-10-07
Polska w ruinie, idziemy głosować   Koraszewski   2015-10-21
Czy musimy tolerować nienawiść i wezwania do nietolerancji?   Koraszewski   2015-11-12
Nowe wraca, a życie idzie dalej   Kruk   2015-11-17
Śmiać się, płakać, czy działać?   Koraszewski   2015-11-23
Stowarzyszenia Konstytucyjnych Demokratów nie ma   Koraszewski   2015-12-02
Burzliwe życie brakujących ogniw   Kruk   2015-12-08
Ten prezydent łamie prawo   Koraszewski   2015-12-09
Państwo na prawach bożych,czyli długa droga od Józefa Kępy do Beaty Kempy   Koraszewski   2015-12-14
Świąteczny prezent dla Prezesa   Kruk   2015-12-24
Modlitwy o wstawiennictwo – poradnik   Kruk   2015-12-26
Jak się kler z szatanem mocuje   Koraszewski   2015-12-28
A ja was zjadacze chleba i tak dalej   Kruk   2015-12-31
Dlaczego nie chcę być polskim inteligentem   Koraszewski   2016-01-04
Tako rzecze panna Krysia   Kruk   2016-01-05
Występując w obronie moich przywilejów   Koraszewski   2016-01-14
Polska hybrydowa, czyli system parlamentarno-prezesowski   Kruk   2016-01-16
Powrót fundamentalnych wartości   Pietrzyk   2016-01-19
Rigor mortis   Kruk   2016-01-25
Zamienianie słowa w ciało   Koraszewski   2016-01-26
W Polsce, czyli w Europie   Koraszewski   2016-02-01
Książę Świebodzina i okolic   Kruk   2016-02-19
Historia i Instytut Narodowego Alzheimera   Koraszewski   2016-02-20
Jan Hartman wzywa do polemiki   Koraszewski   2016-03-03
ONI polską racją stanu   Kruk   2016-03-10
Pycha wierzącego, pokora ateisty   Kruk   2016-04-01
Kochaj bliźniego swego czyli rzecz o aborcji   Koraszewski   2016-04-04
Błędy lekkie, ciężkie i śmiertelne   Koraszewski   2016-04-07
Sens picia ateisty   Kruk   2016-04-11
Nie zgubić ani jednego zarodka   Koraszewski   2016-04-12
Czy politycy byli głusi, czy zagubieni?   Koraszewski   2016-04-15
Utopia, czyli dlaczego historia niczego nas nie uczy?   Ferus   2016-04-17
List otwarty do Prymasa PolskiArcybiskupa Wojciecha Polaka   Koraszewski   2016-04-19
Antyaborcyjne paranoje, albo teoria krzyczącego zarodka   Pietrzyk   2016-04-25
Święto Konstytucji, czy świętowanie zdrady?   Koraszewski   2016-05-03
Gimnazjalna Loża Masońska   Kruk   2016-05-06
Czy leci z nami psychiatra?   Koraszewski   2016-05-10
Nasza partia jest czystą demokracją   Koraszewski   2016-05-13
Paraliż postępowy polską racją stanu   Kruk   2016-05-22
Tylko „Świerszczyk” nie  kłamie   Koraszewski   2016-05-27
Co państwu dolega?   Koraszewski   2016-06-07
O Polskę parlamentarną, czyli kilka myśli po lekturze informacji o projekcie.   Koraszewski   2016-06-09
Serce Prezesa ogrzeje Polskę   Kruk   2016-07-20
Uwagi o rozważaniach o naprawie Rzeczpospolitej   Koraszewski   2016-07-31
Klauzula zdeprawowanego sumienia   Koraszewski   2016-08-03
Nagie szaty króla czyli plaga bytów pozornych   Koraszewski   2016-08-26
Burdel w Izbie Gminnych Lordów   Koraszewski   2016-09-15
Bitwa o historię i nauki ścisłe   Koraszewski   2016-09-20

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk