Prawda

Czwartek, 28 marca 2024 - 20:26

« Poprzedni Następny »


Hogwart potrzebny od zaraz


Andrzej Koraszewski 2018-04-24


Klasa średnia się grodzi. „Gazeta Wyborcza” odkryła zjawisko znane od stuleci, a po transformacji zauważalne w Polsce w dużych miastach w postaci osiedli mieszkaniowych o wyższym standardzie, często otoczonych murem, iżby się tam nie szwendał element niepożądany. W Anglii od wielu stuleci ludzie powtarzają twierdzenie o tym, co jest stałym trendem: klasa średnia rośnie, a Kościół jest coraz bardziej skorumpowany. Wcześniej grodzili się królowie, arystokraci i biskupi, zaś klasa średnia informowała, że jest klasą średnią nieco lepszymi domami, odrębnymi ulicami i dzielnicami. Ci, którzy grodzili się wcześniej narzekają, że ci, którzy grodzą się później, nie powinni tak robić, bo to paskudnie. Wątpliwe jednak, aby ich lamenty przyniosły oczekiwany skutek w postaci powszechnej miłości i braterstwa.

Grodzenie się klasy średniej nie wydaje się być najpoważniejszym dramatem naszych czasów. Grodzenie się zaczyna się od przedszkola i szkoły podstawowej. Kto może ucieka od przemożnego wpływu pani Zalewskiej (wcześniej Romana Giertycha) i szuka dla swoich dzieci możliwości rozwoju pozwalających prognozować, że będą czytały więcej niż jedną książkę rocznie i że nie będą to „Żywoty Świętych”. Pani Zalewska i jej kohorty gwarantują, że dziecko sięgające po „Harrego Pottera” zostanie przywołane do porządku i pouczone, że takie lektury szkodzą polskiej duszy od poczęcia do naturalnej śmierci.


Nauczyciele domagają się wyższych płac i docenienia tych, którzy rzeczywiści uczą zdobywania wiedzy i umiejętności (a to jest głęboko sprzeczne z podstawą programową pani Zalewskiej, jej przełożonych i jej podwładnych). Stąd też klasa średnia (zapewne nie cała, ale znaczna jej część), już od pewnego czasu podejmuje próby odgrodzenia się i utrudnienia elementom niepożądanym szwendania się po placówkach oświatowych, do których posyłają swoje dzieci.  


Jako społeczeństwo będziemy płacić cywilizacyjną zapaścią za to, że państwowe placówki edukacyjne w łapach PIS-u w jeszcze większym stopniu niż w poprzednim okresie częściej zabijają talenty niż je rozwijają, co oznacza, że potencjał intelektualny naszego społeczeństwa nie będzie wzrastał w takim tempie, jakiego wymaga uczestnictwo w nowoczesnym świecie. Watykan wydaje się zazdrościć islamowi policji religijnej na ulicach i dominującego wpływu duchowieństwa na szkolnictwo na wszystkich poziomach. Polska jest wierną córą Watykanu, zaś od czasu, kiedy nasz człowiek był papieżem, nasza potrzeba ponownego przekształcenia placówek oświatowych w miejsca kultu, rośnie z roku na rok i przynosi coraz lepsze efekty w postaci dramatycznie spadającego czytelnictwa książek i periodyków.


Przeczytałem w „Gazecie”, że „Nauczyciele bywają słabi, bo źle im płacimy, a źle im płacimy, bo bywają słabi. Przerwijmy to błędne koło. Podnieśmy nauczycielom pensje i wymagajmy od nich więcej.”


Obawiam się, że żadne pieniądze nie zmienią nauczyciela, który nigdy nie powinien zdać egzaminu wstępnego do seminarium nauczycielskiego (zwanego obecnie wyższą szkołą pedagogiczną), w nauczyciela, którego chcielibyśmy dla naszych dzieci. Idea, że wystarczy więcej zapłacić, jest nieporozumieniem. Fachowca trzeba wykształcić, a żeby dobrze wykształcić trzeba przeprowadzić ostrą selekcję na etapie wstępnym (wiedząc w dodatku, co chcemy osiągnąć i jakie powinniśmy stosować kryteria selekcji).


Życie ma swoje prawa i warto sobie uświadomić fakt, że nawet jeśli PiS diabli wreszcie wezmą, to radykalna zmiana jakości naboru i kształcenia w seminariach nauczycielskich jest równie nierealna jak radykalna zmiana naboru i jakości kształcenia w seminariach dla duchownych. Tradycja będzie ciążyła i kształcenie potworów w rodzaju pani Zalewskiej może pod rządami pani Zalewskiej się nasilić, ale nie załamie się po jej zniknięciu. System wypuszczał i nadal wypuszcza również wspaniałych nauczycieli, których talentu i powołania nie udaje się zniszczyć w procesie edukacji, a następnie w procesie wdrażania do nauczycielskiego zawodu.


Grodząc się klasa średnia zgłasza czasem zapotrzebowanie na tych właśnie nauczycieli (płacąc im nieco lepiej niż państwo) za dostarczanie usług, których państwo młodemu pokoleniu odmawia. Sami nauczyciele (ci z prawdziwego zdarzenia), szukają również miejsca, w którym nie tylko lepiej zarobią, ale będą również mogli uczyć bez narażania się na dąsy przełożonych i kolegów nauczycieli, ale również (a może przede wszystkim) na element niepożądany w postaci rodziców gniewających się na to, że ich dzieci namawia się na czytanie książek, o których ci rodzice słyszeli od pasterzy, że straszne.


O Lubartowie było głośno (może nie dość głośno), ale Lubartów nie jest wyspą na polskiej mapie. Przeciwnie, Lubartów jest typowy. To, co stało się w Lubartowie mogło wydarzyć się również w Dobrzyniu  nad Wisłą, w Grudziądzu, czy w Kościanie. W Lubartowie nauczyciele podjęli próbę zmobilizowania uczniów do czytania (i to również w języku obcym), a oburzeni rodzice stanowczo zaprotestowali. Nauczyciele wyszli z założenia, że mobilizacja uczniów jest udana wtedy, kiedy apelując do zainteresowań uczniów wyzwala energię i zapał do zrobienia znacznie więcej niż to absolutnie niezbędne.


W Lubartowie postanowiono to zrobić za pomocą „Harry Pottera”. Jak 21 kwietnia donosiło lubelskie wydanie „Gazety Wyborczej” nauczyciele języka angielskiego w lubartowskiej szkole numer 3 rzucili pomysł:

„Na początku zapowiadało się skromnie. Miało być tylko czytanie książki po angielsku i konkurs. To miał być jeden dzień – wspomina propozycję nauczycieli Marian Bober, dyrektor szkoły.


Gdy przystał na propozycję, a nauczyciele powiedzieli o tym uczniom, ci stwierdzili, że impreza powinna mieć większy zasięg. Do podstawówki chodzi ponad tysiąc dzieci, więc nowych pomysłów przybywało. Młodzież kochająca Harry'ego zaczęła układać pytania do quizów, zaplanowano też maraton filmowy z Potterem połączony z nocowaniem w szkole. Miały być lekcje tematyczne w salach udekorowanych na wzór Szkoły Magii w Hogwarcie, do której uczęszcza książkowy czarodziej-bohater. Część uczniów kupiła stroje głównych bohaterów sagi o Potterze. A nauczyciele mieli zorganizować pokazy fizyczno-chemiczne, które podważyłyby istnienie magii. Bo miała to być mimo wszystko impreza edukacyjna.”

Prawdopodobnie zapomnieli w jakim kraju mieszkają, bo niebawem podobno w szkole pojawili się kochający rodzice. Mówili, że sobie nie życzą, grozili sądem, pokazywali wycinki z gazet, że to promocja okultyzmu, satanizmu i magii. Dyrektor zabawę odwołał, trochę licząc na to, że inni rodzice zaczną naciskać, żeby jednak pozwolić się dzieciom uczyć. Jeden z radnych zaproponował nawet przeniesienia imprezy poza szkołę, ale i dzieci i dorośli stracili zapał.


„Gazeta” pisze, że z tymi niezadowolonymi rodzicami to może być trochę lipa i że zdaniem mieszkańców główni protestujący to lokalny proboszcz i pisowski burmistrz Lubartowa. W niedzielę wielkanocną ksiądz proboszcz powiedział ponoć podczas swego kazania, że „Jeśli wierzycie w Jezusa zmartwychwstałego, to się nie będziecie zastanawiać się, czy wybrać Harry'ego Pottera, czy jego”.


W moim miasteczku młodzież opowiadała mi o podobnych kazaniach i podobnych naukach katechetek, a takich miast i miasteczek mamy tysiące.


Nawiasem mówiąc, krajowi nieumiarkowani katolicy sami tego nie wymyślili, podejrzliwość wobec książek o Harrym Potterze wyszła z samego Watykanu.


Pierwszy wystrzał z „Aurory” to wypowiedź naczelnego wówczas watykańskiego egzorcysty, ojca Gabriele Amortha, który zapewniał, że wypędził z ludzi kilkadziesiąt tysięcy demonów, a demony widział wszędzie i we wszystkim. Ówże świątobliwy mąż w Roku Pańskim 2001 orzekł, że „za Harrym Potterem kryje się sygnatura księcia ciemności”.


Po takim werdykcie ani proboszcz, ani pisowski burmistrz Lubartowa nie mogli się wahać, chociaż uczciwie mówiąc nie jest pewne, czy wiedzą, kto pierwszy diabła w Harrym Poterze dostrzegł. W dwa lata później prasa zachodnia pisała, że Jan Paweł II, na Harrego Pottera spojrzał przyjaźnie, ale niektórzy przedstawiciele Stolicy Piotrowej stanowczo temu zaprzeczają i twierdzą,  że to krecia robota monsignore Petera Fleetwooda, który lekkomyślnie powiedział dziennikarzom, że „jeśli dobrze rozumiem, to intencją autorki było pomożenie dzieciom w zrozumieniu różncy między dobrem i złem”.  Dzienikarze twierdzą, że coś takiego powiedział sam Jan Paweł II, ale inni zapewniają, że to fake, więc obawiam się, że jak to było z Janem Pawłem II i Harrym Potterem to już się nigdy nie dowiemy.


Znacznie lepiej udokumentowane jest stanowisko kardynała Ratzingera, który jeszcze jako naczelny watykański inkwizytor napisał w 2003 roku list dziękczynny do niemieckiej katolickiej socjolożki, Gabriele Kuby, która podjęła się trudu dodania naukowej patyny do werdyktu watykańskiego egzorcysty. „Nie zamierzam malować diabła, tam gdzie go nie ma, pisała owa socjolożka,  ale kiedy go widzę na własne oczy, kiedy moja inteligtencja i moje serce informują mnie, że jest diabeł namalowany na ścianie, chociaż wszyscy widza na tej samej ścianie tylko tapetę w kwieciste wzory, czuję się zobowiązana by dać świadectwo prawdzie, niezależnie, czy jest ona wygodna, czy niewygodna.” Jej książka nosiła tytuł Harry Potter—gut oder böse? (Harry Potter dobry czy zły) i w odpowiedzi na tę książkę prefekt Kongregacji Nauki Wiary, a późniejszy Benedykt XVI, napisał:

„Dziękuję bardzo za tę pouczającą książkę. Dobrze, że oświeciłaś ludzi na temat Harry Pottera, ponieważ to są subtelne uwodzenia, które działają niezauważenie i głęboko burzą chrześcijańską duszę, zanim zdąży się ona rozwinąć właściwie.” (Kardynał Joseph Ratzingedr, 7 marca 2003r.)

Ten list rozpoczął prawdziwą wojnę Kościoła z książką, którą młodzież chciała czytać, którą dobrzy nauczyciele uważają za wspaniałą, ale która dla Kościoła jest równie straszna jak Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy.


Wróćmy jednak do odgradzania się klasy średniej. W bardzo już odleglych latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia, Jacek Kuroń rzucił hasło: „Nie palmy komitetów, zakładajmy własne”. Józef Kuśmierek, słynny latający reporter, zaproponował, żeby zakładać komitety rodzicielskie, przypominając znaczenie takich rodzicielskich komitetów w czasie zaborów. Kościół miał tu inne pomysły i z cichym błogosławieństwem PZPR, niebawem powstały setki komitetów budowy kościołów. Innymi słowy i Kuronia posłuchano, i Partii to w niczym nie zaszkodziło, a i fundament pod wolną, katolicką Polskę został zbudowany.


Do hasła Józefa Kuśmierka wrócić warto, a że Kościół powszechny oświaty powszechnej wspierać raczej nie będzie, może grodzić się trzeba, iżby element niepożądany nie zablokował normalnego rozwoju chociażby tych dzieci, których rodzice gotowi są szukać nauczycieli z prawdziwego zdarzenia i łożyć na ich utrzymanie.


Do lubartowskiego proboszcza pretensji mieć nie można, a i czasu na takie pretensje trochę szkoda. Ostatecznie polityka jest sztuką realizowania tego, co jest możliwe. A nie ma rzeczy ważniejszej niż przyszłość naszych dzieci, osobliwie, że jeśli kiedyś okaże się, że lud chciałby innych szkół, w których głos nauczyciela jest ważniejszy od głosu proboszcza, to ktoś w tych szkołach będzie musiał uczyć, więc ratujmy przed zmorą koszmarnej oświaty co i kogo się da.


Amerykanie mieli wielką reformę szkół pd hasłem „Nie zgubić ani jednego dziecka”, na reforrmę pod takim hasłem Polska będzie długo czekała, tymczasem jednak ratujmy przed ONYMI każde dziecko, które można uratować.


P.S. Przypominam raz jeszcze słowa autora naszego państwowego hymnu:

"Myśleć nas nie uczono, nawet zakazywano. Być inaczej nie mogło. Rządu opieka nie rozciągła się do edukacji publicznej. Poruczona zupełnie została jezuitom, i od nich jeszcze ciemniejszym … tak nazwanych dyrektorom, w których dzikie i tyrańskie ręce z woli rodziców wpadliśmy. W nich żywość dowcipu, ciekawość, łatwe pojęcie, te dary najdroższe natury, gdy dobrze z młodości prowadzone, były w ich oczach przywarą; mimo wiek i krew samą należało być zlodowaciałym, ponurym, milczącym i jak zwykle mnichy, aż do podłości pokornym. Nie dano duszy pokarmu i nawet ciału gimnastyki broniono. Barbarzyńcy! Chcieli mieć z młodzieży cienie i mary, z obywateli przeznaczonych do służenia ojczyźnie radą i orężem — nieczułe stwory… Oni to rzucili nasienie zguby naszej publicznej, które nam wydało owoc hańby i niewoli..."
Józef Wybicki: Moje życie, Kraków 1927, str.9-10.


Tipsa en vn Wydrukuj



Znasz li ten kraj

Znalezionych 386 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Czy Polacy wybiją się na uczciwość?   Koraszewski   2013-12-04
Nasze państwo   Koraszewski   2013-12-04
Do siego roku   Kruk   2013-12-31
Atak gendera   Kruk   2014-01-05
Czego się boi pani Dulska?   Koraszewski   2014-01-07
Pluralizm nieporozumień   Koraszewski   2014-01-12
Bezdroża wiary i niewiary   Koraszewski   2014-01-22
Za małe zdjęcie   Hili   2014-02-10
O naruszeniu dóbr osobistych   Hili   2014-02-21
Wredność i medycyna   Koraszewski   2014-02-25
Zbrodnie w cieniu krzyża   Koraszewski   2014-04-13
Samorządna i niezależna   Koraszewski   2014-05-06
Kto zwariował, Panie Ministrze?   Koraszewski   2014-05-26
Podniebny lotku demokracji   Kruk   2014-05-29
Kiedy wolność ma znikomą szkodliwość społeczną?   Koraszewski   2014-06-01
Lekarz religijnie zmodyfikowany   Kruk   2014-06-06
Reguły gry ...i kamieni kupa   Koraszewski   2014-06-19
O wyciu brzydkich kaczątek   Koraszewski   2014-06-24
Byk, niedźwiedź i trzy krzyże   Koraszewski   2014-07-07
Religia, małpa, nauka.pl   Kruk   2014-07-12
 Nie tylko błazen   Koraszewski   2014-07-20
Wczesna inicjacja   Kruk   2014-07-21
Różne ruchy obrony konstytucji   Koraszewski   2014-07-30
Coma, czyli różne sposoby walki o życie   Szczęsny   2014-08-11
Jak kopnąć w rzyć, panie premierze?   Koraszewski   2014-08-23
Gmina musi się rozwijać   Kruk   2014-10-17
Państwo ćwierćwyznaniowe   Koraszewski   2014-10-23
Szatan, dynia, dziecko   Kruk   2014-10-31
Antagonizm polsko-ukraiński w cieniu igraszek Kremla   Koraszewski   2014-11-03
Państwo jako stróż dzienny   Koraszewski   2014-11-05
Idioci bez granic   Kruk   2014-11-21
Pośladkowy poród IV Rzeczpospolitej   Koraszewski   2014-11-22
Nośnik outdoorowy   Kruk   2014-11-30
Szkoła poszukuje ateochety   Kruk   2014-12-05
Ojczym narodu   Kruk   2014-12-13
Wesołych Świąt   Kruk   2014-12-24
Uwaga niewypał   Kruk   2015-01-14
Yes we cat   Koraszewski   2015-01-27
Kwiczoły z 15 PAL-u   Koraszewski   2015-01-30
Wolność słowa i technika   Koraszewski   2015-02-05
Czy mamy wpływ na cokolwiek?    Koraszewski   2015-02-11
Uśmiech nowej twarzy podobno nowej lewicy   Koraszewski   2015-02-20
Inscenizacja kłamstwa, czyli nowa sztuka sakralna   Koraszewski   2015-03-05
Uwagi o życiu Stanisława Staszica   Koraszewski   2015-03-14
Katolicy, protestanci i nasza przyszłość   Koraszewski   2015-03-30
PAP ma Alę, Ala ma Hamas   Koraszewski   2015-04-07
W poszukiwaniu konstytucyjnych demokratów   Koraszewski   2015-04-27
Państwo i boska komedia   Koraszewski   2015-05-05
Kto wygrał i co wygrał?   Koraszewski   2015-05-26
Refleksje pobożocielne i Ewangelia św. Mateusza   Koraszewski   2015-06-06
Mój prezydent, moja premier   Kruk   2015-09-09
Uchodźcy, polityka i demografia   Koraszewski   2015-09-16
Pięcioro (raczej nie) wspaniałych   Koraszewski   2015-10-07
Polska w ruinie, idziemy głosować   Koraszewski   2015-10-21
Czy musimy tolerować nienawiść i wezwania do nietolerancji?   Koraszewski   2015-11-12
Nowe wraca, a życie idzie dalej   Kruk   2015-11-17
Śmiać się, płakać, czy działać?   Koraszewski   2015-11-23
Stowarzyszenia Konstytucyjnych Demokratów nie ma   Koraszewski   2015-12-02
Burzliwe życie brakujących ogniw   Kruk   2015-12-08
Ten prezydent łamie prawo   Koraszewski   2015-12-09
Państwo na prawach bożych,czyli długa droga od Józefa Kępy do Beaty Kempy   Koraszewski   2015-12-14
Świąteczny prezent dla Prezesa   Kruk   2015-12-24
Modlitwy o wstawiennictwo – poradnik   Kruk   2015-12-26
Jak się kler z szatanem mocuje   Koraszewski   2015-12-28
A ja was zjadacze chleba i tak dalej   Kruk   2015-12-31
Dlaczego nie chcę być polskim inteligentem   Koraszewski   2016-01-04
Tako rzecze panna Krysia   Kruk   2016-01-05
Występując w obronie moich przywilejów   Koraszewski   2016-01-14
Polska hybrydowa, czyli system parlamentarno-prezesowski   Kruk   2016-01-16
Powrót fundamentalnych wartości   Pietrzyk   2016-01-19
Rigor mortis   Kruk   2016-01-25
Zamienianie słowa w ciało   Koraszewski   2016-01-26
W Polsce, czyli w Europie   Koraszewski   2016-02-01
Książę Świebodzina i okolic   Kruk   2016-02-19
Historia i Instytut Narodowego Alzheimera   Koraszewski   2016-02-20
Jan Hartman wzywa do polemiki   Koraszewski   2016-03-03
ONI polską racją stanu   Kruk   2016-03-10
Pycha wierzącego, pokora ateisty   Kruk   2016-04-01
Kochaj bliźniego swego czyli rzecz o aborcji   Koraszewski   2016-04-04
Błędy lekkie, ciężkie i śmiertelne   Koraszewski   2016-04-07
Sens picia ateisty   Kruk   2016-04-11
Nie zgubić ani jednego zarodka   Koraszewski   2016-04-12
Czy politycy byli głusi, czy zagubieni?   Koraszewski   2016-04-15
Utopia, czyli dlaczego historia niczego nas nie uczy?   Ferus   2016-04-17
List otwarty do Prymasa PolskiArcybiskupa Wojciecha Polaka   Koraszewski   2016-04-19
Antyaborcyjne paranoje, albo teoria krzyczącego zarodka   Pietrzyk   2016-04-25
Święto Konstytucji, czy świętowanie zdrady?   Koraszewski   2016-05-03
Gimnazjalna Loża Masońska   Kruk   2016-05-06
Czy leci z nami psychiatra?   Koraszewski   2016-05-10
Nasza partia jest czystą demokracją   Koraszewski   2016-05-13
Paraliż postępowy polską racją stanu   Kruk   2016-05-22
Tylko „Świerszczyk” nie  kłamie   Koraszewski   2016-05-27
Co państwu dolega?   Koraszewski   2016-06-07
O Polskę parlamentarną, czyli kilka myśli po lekturze informacji o projekcie.   Koraszewski   2016-06-09
Serce Prezesa ogrzeje Polskę   Kruk   2016-07-20
Uwagi o rozważaniach o naprawie Rzeczpospolitej   Koraszewski   2016-07-31
Klauzula zdeprawowanego sumienia   Koraszewski   2016-08-03
Nagie szaty króla czyli plaga bytów pozornych   Koraszewski   2016-08-26
Burdel w Izbie Gminnych Lordów   Koraszewski   2016-09-15
Bitwa o historię i nauki ścisłe   Koraszewski   2016-09-20

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk