Prawda

Piątek, 29 marca 2024 - 09:34

« Poprzedni Następny »


Rezolucja o podziale: papierowy triumf


Vic Rosenthal 2019-12-16


29 października była 72 rocznica przyjęcia przez Zgromadzenie Ogólne ONZ rezolucji 181, ”rezolucji o podziale”, która rekomendowała podział Mandatu Palestyńskiego na państwo żydowskie i państwo arabskie. Możecie zobaczyć te datę w niektórych kalendarzach w Izraelu jako rodzaj święta nazywanego caf tet b’november.

 

Kiedy dowiedziałem się o tym jako dziecko, powiedziano mi, że „jest to data, kiedy ONZ zdecydowała by dać Żydom państwo”.  


Sądzę, że wielu ludzi uważało – patrz na komiksy i science fiction z lat 1950 – że ONZ jest rodzajem światowego rządu, który może robić takie rzeczy, jak dawanie ludziom państwa lub odbieranie go. Jestem pewien, że wielu ludzi, także dzisiaj, chciałoby, by tak było. 


Prawdą jest, że ONZ działa zgodnie z prawem międzynarodowym, a prawo międzynarodowe nie jest tym, co ludzie myślą. Nie jest to prawo narzucane na kraje przez jakąś wyższą władzę. Niemal wszystko w prawie międzynarodowym opiera się na uprzedniej zgodzie zainteresowanych stron. Na przykład, częsty (i oparty na błędnych przesłankach) argument, że „izraelskie osiedla są nielegalne”, opiera się na interpretacji Czwartej Konwencji Genewskiej, którą Izrael ratyfikował. Gdyby Izrael nie zgodził się na zaakceptowanie tej Konwencji, w ogóle nie byłoby możliwe używanie tego argumentu.  

 

Kiedy kraj godzi się na dołączenie do ONZ, godzi się nie grozić ani nie używać siły, poza samoobroną. ONZ może egzekwować to wymaganie przez uchwalenie przez Radę Bezpieczeństwa rezolucji zgodnie z Rozdziałem VII swojej Karty: „Akcja w razie zagrożenia pokoju, naruszenia pokoju i aktów agresji”. Takie rezolucje są wiążące i można je egzekwować przy pomocy sankcji ekonomicznych, a nawet działań militarnych przez członków ONZ. W ten sposób – i tylko w ten sposób – ONZ może ustalać prawo międzynarodowe (ONZ rezerwuje sobie prawo działania przeciwko nie-członkom, ale technicznie leży to poza dziedziną prawa).

 

Rezolucje Zgromadzenia Ogólnego uchwalone większością głosów nie są wiążące. Rezolucja rekomendująca podział ziemi między rzeką a morzem na państwo arabskie i państwo żydowskie – z granicami jeszcze mniej nadającymi się do obrony niż linie zawieszenia broni sprzed 1967 roku, które Abba Eban nazwał „granicami Auschwitz”. W pewnym sensie Arabowie uczynili Izraelowi przysługę przez odrzucenie podziału i niedopuszczenie do jego zrealizowania, ponieważ takie „rozwiązanie w postaci dwóch państw” byłoby strategicznie niestabilne i ekonomicznie nie do utrzymania.


Skoro więc rezolucja o podziale nie stanowi uzasadnienia założenia państwa żydowskiego w prawie międzynarodowym, to co stanowi takie uzasadnienie?


Zwykle odpowiedzią
 jest rezolucja z San Remo, która ustanowiła Mandat dla Palestyny (jak też równocześnie dla Syrii i Mezopotamii). Deklaracja Balfoura, która wzywała do utworzenia Żydowskiego Domu Narodowego w Palestynie, została włączona do Mandatu i Wielka Brytania zaakceptowała odpowiedzialność za nadzorowanie, że jej postanowienia – włącznie z „bliskim żydowskim zasiedleniem ziemi” – zostaną zrealizowane. Liga Narodów zaaprobowała Mandaty, jak też osobno zrobiły to Stany Zjednoczone (bo nie były członkiem). Kiedy powstała ONZ, obowiązki mandatowe  przeniesiono do niej przez Rozdział 80 Karty ONZ.  

 

Podczas jednak gdy Mandaty dla Syrii i Mezopotamii (Iraku) ”prowizorycznie” określały je jako państwa, Mandat dla Palestyny mówił tylko o ”Domu Narodowym”, który mógł być państwem, ale mógł być czymś mniej niż państwo.  


Brytyjczycy nie chcieli rezygnować z kontroli nad Palestyną z praktycznych, imperialnych powodów: port w Hajfie, dostęp do Kanału Sueskiego, lądowy szlak do Indii i trzymanie Jerozolimy w chrześcijańskich rękach. Robili więc, co mogli, by sabotować intencje Deklaracji Balfoura, bo mogła prowadzić do niepodległości państwa żydowskiego. W latach 1936-9 Arabowie w Palestynie zbuntowali się przeciwko Brytyjczykom, żądając, między innymi, położenia kresu żydowskiej imigracji. Brytyjczycy dość brutalnie zdławili tę rewoltę, ale w 1939 roku wydali Białą Księgę, która ostro ograniczyła żydowską imigrację i „zasygnalizowała gotowość Wielkiej Brytanii do relegowania Żydów w Palestynie do statusu mniejszości w przyszłym państwie o arabskiej większości”.  

 

Przez ograniczenie żydowskiej imigracji w latach poprzedzających Holocaust ich dążenie do zatrzymania Palestyny jako części Imperium pozwala na obarczenie ich odpowiedzialnością za co najmniej dziesiątki tysięcy zabitych. Nadal jednak mogli twierdzić, że zamierzają spełnić warunki Mandatu przez umożliwienie powstania „Narodowego Domu”. Ładny mi dom.


Lewicowy ruch, który rządził przedpaństwowym jiszuwem, kierowany przez Davida Ben-Guriona i Chaima Weizmanna, pragnął uniknąć zbrojnego konfliktu z Brytyjczykami przed, podczas i po wojnie, i miał nadzieję na zdobycie państwa dyplomatycznymi środkami. Ale podziemne ruchy Etzel i Lehi kontynuowały atakowanie brytyjskich interesów aż Brytyjczycy byli zmuszeni do odejścia w maju 1948 roku.

 

Yehuda HaKohen argumentuje (wideo, 36 min.), że głównym powodem odejścia Brytyjczyków był ludzki i finansowy koszt nieustannego żydowskiego terroryzmu. Szczególnie, mówi, że sabotaż dokonany przez Lehi w marcu 1947 roku w rafinerii w Hajfie, w której Brytyjczycy przerabiali ropę naftową z Iraku, uczyniła dalszą okupację nieopłacalną.

 

15 maja 1948 roku Ben-Gurion i jego lewicowi przyjaciele – przywódcy Etzel i Lehi nie byli zaproszeni – ogłosił niepodległość państwa Izrael. W Deklaracji Niepodległości, kilka razy przywoływali podział:

29 listopada 1947 roku Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych przyjęło rezolucję wzywającą do ustanowienia państwa żydowskiego w Ziemi Izraela. Zgromadzenie Ogólne domagało się od mieszkańców Ziemi Izraela, by podjęli kroki niezbędne dla implementacji tej rezolucji. To uznanie prawa narodu żydowskiego do ustanowienia swojego państwa jest NIEODWOŁALNE.


To prawo jest naturalnym prawem narodu żydowskiego do bycia panami własnego losu, jak inne narody, w swoim suwerennym państwie.


Dlatego też, my, członkowie Rady Narodowej, przedstawiciele społeczności żydowskiej w Ziemi Izraela i ruchu 
syjonistycznego, zebraliśmy się tu dziś w dzień wygaśnięcia Mandatu Brytyjskiego nad Ziemią Izraela. Na mocy naturalnego i historycznego prawa oraz na mocy rezolucji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych, niniejszym ogłaszamy powstanie Państwa Żydowskiego w Ziemi Izraela, które znane będzie jako Państwo Izrael. …


Państwo Izrael jest gotowe do współpracy z przedstawicielami Narodów Zjednoczonych we wprowadzaniu w życie rezolucji z dnia 29 listopada 1947 roku oraz podejmie kroki mające na celu ekonomiczne zjednoczenie Ziemi Izraela.

Na pierwszy rzut oka to jest nonsens. Rezolucja o podziale, jak napisaliśmy, od nikogo niczego nie „wymagała”. Jeśli prawo samostanowienia jest „naturalnym prawem”, to dlaczego w ogóle potrzebujemy rezolucji? A ponieważ przedstawiciele palestyńskich Arabów i arabskich krajów już kategorycznie odrzucili tę rezolucję, to jak może być ona wprowadzona w życie? Wydaje się także, niestety, że granicami państwa będą granice zaproponowane w rezolucji podziału.


Sądzę, że poprawna odpowiedź na pytanie, skąd pochodzi prawne uzasadnienie państwa, brzmi „nie z żadnego kawałka papieru”. Po pozbyciu się kolonialnych Brytyjczyków Izrael spełniał normalne kryteria państwowości i zostało to uznane przez wiele krajów, włącznie z głównymi mocarstwami światowymi. Obecnie zaś z powodzeniem i wielokrotnie obronił swoje terytorium.

 

W najlepszym wypadku rezolucja o podziale po prostu znaczy, że w pewnym momencie większość krajów świata zaakceptowała ideę żydowskiego państwa. Gdyby ONZ miała głosować dzisiaj, czy powinno istnieć żydowskie państwo, jestem pewien, że przegralibyśmy.


Dlaczego więc Ben-Gurion kilkakrotnie wspomniał rezolucję o podziale w Deklaracji Niepodległości? I dlaczego ten dzień uważany jest za pamiętny? Istnieją niezliczone rezolucje Zgromadzenia Ogólnego, które nie zostały zrealizowane i których nikt nie pamięta.


Yehuda HaKohen mówi, że powód był prosty: Ben-Gurion i lewicowy establishment, który rządził każdym aspektem życia w Izraelu od jego założenia aż do wyborczej porażki w 1977 roku, kiedy to Menachem Begin został premierem, chciał podkreślić znaczenie pokojowej, dyplomatycznej drogi do państwowości, jaką wybrali. Chcieli zminimalizować rolę Etzel i Lehi, podziemnych ruchów zbrojnych, które walczyły niemal do ostatniego dnia, by pozbyć się Brytyjczyków, aby mogło zaistnieć żydowskie państwo.


Bez tego podziemia nie byłoby żadnego państwa, mówi HaKohen, i sądzę, że ma rację. Jest tu jednak coś więcej: dzisiaj Izrael znajduje się w ciągłej walce o utrzymanie państwa, które zostało założone tak wielkim kosztem. I dzisiaj lewica chce, byśmy uwierzyli, że najlepszym sposobem do zrobienia tego jest dyplomacja, negocjacje z OWP i Hamasem za pośrednictwem wielkich mocarstw i przez terytorialne ustępstwa, których one będą gwarantami. Naturalnie więc przedstawiają dyplomatyczne osiągnięcie rezolucji o podziale jako wielki triumf, który powinniśmy powtórzyć dzisiaj!


W rzeczywistości to był tylko papierowy triumf. Nikt nie „dał nam” państwa. Państwo Izrael zostało ustanowione i obronione krwią, nie papierem. I tak samo jest dzisiaj, a więc caf tet b’november nie jest powodem do świętowania.

 

The Partition Resolution: a Paper Triumph

1 grudnia 2019

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska



Vic Rosenthal

Urodzony w Stanach Zjednoczonych. Zajmował się rozwijaniem programów komputerowych. Studiował informatykę i filozofię na  University of Pittsburgh. Obecnie mieszka w Izraelu. Publikuje w izraelskiej prasie. Jego artykuły często zamieszcza Elder of Ziyon.   


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj




Komentarze
1. Faktycznie nie Marek Eyal 2019-12-16


Syjonizm

Znalezionych 357 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Dżihad Izraela jest moim dżihadem   Ahmed   2013-11-20
Wyzwalająca przemiana nienawidzącego Żydów człowieka w syjonistę   Corbella   2013-11-20
Indianin, którego obraża porównanie z Palestyńczykami   Bellerose   2013-11-20
Hiszpański dwugłos José María Aznar, Pilar Rahola     2013-11-20
Kwakrzy porzucili działaniana rzecz pokoju   Lawson   2013-12-17
Izrael, Palestyna i demokracja   Kontorovich   2013-12-20
Kto jest tubylczym ludem Izraela?   Bellerose   2013-12-27
Cykl przemocy?   Treppenwitz   2013-12-31
Izrael daje wszystkim pełne prawa   Amar   2014-01-02
List   Koraszewski   2014-01-08
Żołnierz i Refusenik   Valdary   2014-01-25
Mesjasz i jego cudowna mikstura   Honig   2014-01-26
Izraelski szpital polowy dla syryjskich ofiar wojny     2014-02-03
Oszczerstwo Eli Sidi w sprawie edukacyjnych wyjazdów izraelskiej młodzieży szkolnej     2014-02-16
W obronie wolności   Valdary   2014-02-27
SMUTNO MI    Weiler   2014-08-14
 Najbezpieczniejsze miejsce dla Arabów   Berko   2014-09-12
A co z żydowską NAKBĄ?   Jemini   2014-12-10
Syjonizm – walka moralna   Bellerose   2014-12-25
Hipokryzja solidarności –  od Gazy do Ferguson   Hafeez   2014-12-31
Wspieranie chrześcijan na Bliskim Wschodzie jest syjonizmem   Naddaf   2015-05-19
Wyzwolenie naszej Jerozolimy   Greenfield   2015-05-28
Norman Finkelstein, Westminster University i antysemityzm   Collier   2016-08-17
Czy Żydzi powinni przepraszać?   Żabotyński   2016-12-10
Prawda jest opinią mniejszości   Rosenthal   2016-12-18
316 mil do Aleppo. Lekcja dla Izraela   Collier   2016-12-30
Cywilizowani barbarzyńcy i niespodziewani przyjaciele     2017-01-06
Dyplomacja strachu, ambasada USA i jak Trump powinien odpowiedzieć na groźby palestyńskie     2017-01-14
Dlaczego nas nienawidzą   Rosenthal   2017-01-27
Dlaczego organizacje pokojowe polegają na “alternatywnych faktach”?   Miller   2017-02-12
Tego dnia narodziła się izraelska demokracja   White   2017-02-17
Patrząc z linii frontu   Stuart   2017-02-18
Czy Żydzi są rdzennym ludem w ziemi Izraela? Oczywiście   Bellerose   2017-02-19
To nie Izrael powoduje antysemityzm   Dershowitz   2017-03-02
Dlaczego budują osiedla?   Tsalic   2017-03-21
 Kogo obchodzi Izrael?   Koraszewski   2017-05-09
Czy spotkał się pan z Chelsea Manning, Herrr Minister?   Yemini   2017-05-10
50 lat demonizacji i wypaczania prawdy     2017-05-12
Z takimi “syjonistami”, kto potrzebuje wrogów?   Yemini   2017-05-15
Czasami obraz wart jest więcej niż tysiąc słów   Fitzgerald   2017-05-26
Przestańcie próbować ratować Izrael   Collins   2017-06-05
Do pokoju przez prawdę: książka, która odważa się powiedzieć prawdę o Izraelu   Greenfield   2017-06-09
Przerywając ciszę, by ujawnić zbrodnię   Koraszewski   2017-06-12
Nasi druzyjscy sąsiedzi   Shapiro   2017-07-27
Niepodważalne argumenty o ludach rdzennych   Fred Maroun   2017-08-16
Naród Narracji   Rosenthal   2017-08-18
Czy Izrael musi płacić za pokój?   Rosenthal   2017-12-01
Otwarty list do Mandla Mandeli   Neguise   2017-12-13
Dlaczego milczycie?   Stern   2017-12-25
Jak Golda Meir definiowała “Palestyńczyków”?   Meir   2018-01-21
Arab z urodzenia, syjonista z wyboru   Maroun   2018-02-14
Prawdziwe powody, dla których ułuda dwóch państw nie umiera... i prosty powód, dla którego powinna   Bellerose   2018-03-11
Muzułmańscy dysydenci przeciw nienawiści   Koraszewski   2018-04-05
Tchórzliwy profesor Henry Maitles i aktywiści, którzy uciekli   Collier   2018-04-13
O latawcach i Natalie Portman   Collins   2018-04-29
List otwarty do niemieckiej kanclerz   Bat Adam   2018-05-12
Taniec na linie     2018-05-13
Żołnierz IDF o swoich przeżyciach podczas obrony granicy   Barad   2018-06-20
Znieść Rabbinat!   Rosenthal   2018-07-02
Żydowskie państwo w nieżydowskich oczach     2018-08-03
Czy Izrael pozostanie państwem żydowskim i syjonistycznym?   Rosenthal   2018-08-17
Kto jest okupantem?     2018-08-23
Antysyjonizm nie jest antysemityzmem, ale jest może gorszy   Maroun   2018-09-11
Żydowskie prawa do Izraela (część 1): Deklaracja Niepodległości   Rain   2018-09-12
Gideon Levy jest pijany siłą   Maroun   2018-09-17
Pokój z Jordania – nie wpadajcie w panikę   Kedar   2018-10-28
Wypełnianie warunków umowy społecznej   Rosenthal   2018-10-29
Zamach na Hotel King David   Amos   2018-11-09
Trauma i terror: widok z Południa   Plosker   2018-11-15
Partia Meretz próbuje zawłaszczyć pamięć Icchaka Rabina   Maroun   2018-11-16
Okrzyk ”Prawo powrotu” wyciszony przez pełną historię   Julius   2018-11-30
Kolejna bitwa w wojnie o kulturę w Izraelu   Rosenthal   2018-12-10
Dlaczego syjonizm nie jest ani jak panafrykanizm, ani jak biały nacjonalizm   Valdary   2019-01-07
Moje serce jest w Izraelu   Maroun   2019-01-10
Do naszych arabskich obywateli   Rosenthal   2019-01-17
O konflikcie arabsko-izraelskim i lewicowych grupach żydowskich   Thaabet   2019-01-18
Dlaczego odmówiłam udziału w Marszu Kobiet   Levin   2019-02-02
Nie uczestniczyłem w Dniu Pamięci o Holocauście   Tsalic   2019-02-04
Wrogowie Izraela wreszcie przyznają, że kamienie zabijają   Tobin   2019-02-06
Żydowska krew   Bergman   2019-02-25
Absurdalność wymiany terytoriów   Rosenthal   2019-03-02
Nie, syjonizm nie jest kolonializmem osadniczym     2019-03-10
Izraelski Arab z prawicy chce być bezpieczny   Oz   2019-03-12
Strach i odraza na punktach kontrolnych IDF   Altabef   2019-03-19
Fenomen żydowskiego antysyjonizmu   Koraszewski   2019-03-22
Czy Izrael może spełnić oczekiwania prawicy lub lewicy?   Amos   2019-04-05
Atak na prawo o państwie narodowym   Rosenthal   2019-04-08
Netanjahu zmierza do rekordowej, piątej kadencji, ale może zaprosić Gantza do przyłączenia się      Gross   2019-04-11
Beresheet: księżyc, duma i śmiech   Stern   2019-04-12
Pesach i wolność Żydów     2019-04-19
“Wszyscy wiedzą” … ale wszyscy się mylą   Rosenthal   2019-04-21
Netanjahu chce zamknąć sprawę rozwiązania w postaci dwóch państw. Dobrze!   Rosenthal   2019-04-25
Jak poskromić naszych kuzynów z Gazy   Rosenthal   2019-05-07
Żydowska i palestyńska tożsamość narodowa (odpowiedź dla @HenMazzig)     2019-05-10
Dobry książę i umowa z Iranem   Rosenthal   2019-05-13
Dzień Nakby: Dlaczego Arabowie uciekli w 1948 roku, a Żydzi zostali?     2019-05-16
Musicie się z tym pogodzić: Jerozolima jest stolicą Izraela   Benson   2019-05-17
Powody, dla których trwają wojny z Gazą     2019-05-23
”Dzień Nakby” tylko infantylizuje arabską agresję   Kryger   2019-05-30
Nadchodzący kryzys konstytucyjny Izraela   Rosenthal   2019-06-03

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk