Prawda

Piątek, 29 marca 2024 - 11:12

« Poprzedni Następny »


Jak Europejscy Żydzi przenieśli się na wygnanie bez zmiany miejsca pobytu


Manfred Gerstenfeld 2020-03-14


Po 1948 roku wielu Żydów w świecie zachodnim stopniowo zaczęło uważać siebie za żyjących w Diasporze zamiast na galut, co znaczy „wygnanie”. Założenie państwa Izrael dało Żydom za granicą większą pewność siebie i ich postrzeganie samych siebie zmieniło się odpowiednio. W dodatku, wiele izraelskich instytucji zaczęło coraz częściej używać słowa tefucot (diaspora) do określenia Żydów żyjących poza Izraelem. Podobnie jak wielu poprzedników, obecny rząd Izraela ma ministerstwo ze słowem „diaspora” w nazwie.

 

W nowym stuleciu jednak coraz większa liczba europejskich Żydów przeniosła się – bez zmiany miejsca zamieszkania – z życia w izraelskiej Diasporze do życia na wygnaniu. Ta zmiana perspektywy jest wynikiem tego, że stali się celem ataków przemocy i czują się jak outsiderzy, którzy, kiedy się zbierają, muszą przedsiębrać środki ostrożności, które nie są potrzebne innym. Narasta także strach przed wyrażaniem własnej tożsamości, a w wielu wypadkach staje się niemożliwe swobodne wyrażanie własnej opinii. 


Żyd przechodzi koło plakatu z napisem ”Peace Now” podczas proizraelskiej demonstracji w Amsterdamie kilka lat temu. (zdjęcie: REUTERS)


Tak więc Żydzi są de facto na wygnaniu, chociaż warunki ich życia różnią się od warunków życia europejskich Żydów bezpośrednio po II Wojnie Światowej. Holocaust nauczył większość Żydów, że nie są uważani za część tubylczej populacji w swoich krajach, niezależnie od tego, jaki mogą mieć paszport. Nie było tak z powodu tego, co zrobili niemieccy okupanci, ale raczej z powodu postaw i zachowania wielu ich współobywateli w tamtych czasach.

 

Ponad 10 lat temu izraelski historyk, David Bankier, elokwentnie opisał rzeczywistość w Polsce, kraju, który przed wojną miał największą żydowską populację w Europie.

 

Kiedy robiłem z nim wywiad, Bankier powiedział: „Żydzi nigdy nie byli uważani za część tkanki polskiego społeczeństwa”.

 

Ich przodkowie mogli żyć tam przez 900 lub nawet 1000 lat, ale nie należeli do narodowej większości, pozostawali cudzoziemcami. Większość ludzi nie widzi w katastrofie, jaka spadła na polskich Żydów, tragedii dotykające polskiego narodu. W najlepszym wypadku widzieli dwie równoległe katastrofy spowodowane przez Niemców.

 

Jedna dotyczyła polskiego narodu, a druga Żydów”.  

 

Bankier cytował także działaczkę podziemia, która twierdziła, że jej obowiązkiem jest pomoc w ratowaniu żydowskiego życia podczas wojny. Dodała jednak, że po wojnie Żydzi powinni opuścić Polskę, bo ona chce żyć tylko wśród swoich polskich rodaków.  

 

Holocaust był straszliwą walką o przetrwanie dla wszystkich Żydów w okupowanych przez Niemców krajach. Dla zasymilowanych Żydów było to jednak dodatkowe wyzwanie  intelektualne.  Samoidentyfikacja, która obejmowała zaprzeczanie własnemu żydostwu, stała się nieistotna. Trzecia strona, okupant, decydował teraz, czy jesteś Żydem, czy nie. 

 

Kiedy powstało państwo Izrael, Żydzi z Europy Zachodniej stopniowo zaczęli czuć się jak inni obywatele. Antysemityzm w znacznej mierze był utajony. Wszystkie stanowiska otwarły się dla Żydów. Na przykład, w Holandii przed wojną pewne pozycje były de facto zamknięte dla Żydów. Obejmowały one na przykład takie stanowiska jak burmistrzowie miast.  

 

Od czasów wojny było jednak kilku żydowskich burmistrzów.

 

W samym Amsterdamie było ich czterech. Przed wojną służba dyplomatyczna była także zamknięta dla Żydów. Po wojnie byli żydowscy dyplomaci – a jeden z nich był nawet ortodoksyjnym Żydem.

 

W latach 1950., kiedy byłem uczniem żydowskiego liceum w Amsterdamie, dozorca otwierał drzwi, kiedy ktoś zadzwonił, nie sprawdzając najpierw, kto stoi po drugiej stronie.

 

W żydowskiej szkole podstawowej podczas przerw bawiliśmy się na ulicy przed szkołą. Dzisiaj, kiedy chodzę po Amsterdamie, widzę dzieci w państwowych szkołach swobodnie bawiące się na szkolnym dziedzińcu. Nie ma obawy, że ktoś mógłby spróbować zrobić im krzywdę. Tymczasem szkoły żydowskie są budynkami jak fortece i żydowskim dzieciom często mówi się, żeby nie nosiły na zewnątrz niczego, co może zidentyfikować je jako Żydów.

 

W tym nowym stuleciu różni żydowscy przywódcy rekomendowali Żydom ukrywanie ich tożsamości w miejscach publicznych. Na przykład, w wywiadzie radiowym w 2003 roku ówczesny naczelny rabin Francji, Joseph Sitruk, powiedział francuskim Żydom, by nosili kapelusze raczej niż jarmułki, aby uniknąć ataków na ulicach.  

 

Mały przykład tego, co Żydzi muszą teraz znosić w miejscach pracy za to, co robi lub rzekomo robi Izrael, dała mi żydowska pielęgniarka z Amsterdamu, z którą przeprowadziłem wywiad. W obecnej rzeczywistości w Holandii wolała, żebym nie ujawniał jej nazwiska.

 

Powiedziała: “Gdy tylko holenderskie media napisały coś o Izraelu, ludzie zaczynali ze mną dyskusję polityczną. Zachowywali się tak, jakbym to ja kształtowała izraelską politykę. Nikt nigdy nie mówi do kogoś, kto ma rodzinę we Włoszech: ‘Co to za obrzydliwa rzecz, jaką zrobił   Berlusconi?’” Także mówienie prawdy okazuje się problematyczne dla żydowskich przywódców w niektórych krajach. W lutym tego 2015 roku, Roger Cukierman, przewodniczący organu parasolowego francuskich organizacji żydowskich, CRIF, powiedział, że cała przemoc wobec żydowskiej społeczności była dziełem młodych muzułmanów, „nawet jeśli są oni niewielką mniejszością w społeczności muzułmańskiej”.  Po czym ówczesny prezydent Francji, François Hollande zwołał spotkanie „pojednawcze” między Cukiermanem a muzułmańskim przywódcą. Celem tego spotkania zasadniczo było zamazanie prawdy.

 

Nadal czekamy na pierwszego żydowskiego przywódcę w Europie, który powiedziałby prawdę – że masowa imigracja muzułmanów jest najgorszą rzeczą, jaka zdarzyła się żydowskim społecznościom w Europie od końca II Wojny Światowej. Dla sprawiedliwości trzeba powiedzieć, że jest to częściowo wina władz rządowych, które wpuszczały ich bez żadnej kontroli i nie były przygotowane do integrowania ich w społeczeństwie.

 

Reakcje wielu Żydów na ten rozwój sytuacji pokazują, że ich postawy coraz bardziej przypominają klasyczną mentalność galut - wygnania.

 

Pokazało to jasno badanie z 2013 roku przeprowadzone przez European Union Fundamental Rights Agency. Przeprowadzono je we Francji, Belgii, na Węgrzech, w Danii, Łotwie, Włoszech, Szwecji i Wielkiej Brytanii. W badaniu odkryto, że przeciętnie 20 procent Żydów w tych krajach unika noszenia lub pokazywania rzeczy, które mogłyby identyfikować ich jako Żydów.  

 

Z krajów objętych tym badaniem Szwecja ma najwyższy procent Żydów, którzy starają się unikać identyfikowania, z 34% respondentów mówiących, że przez większość czasu unikają takiej identyfikacji. Tego nie można wyjaśnić częstymi antysemickimi incydentami, jakie dzieją się w Malmö, które są głównie dokonywane przez muzułmanów. Żydowska populacja tego miasta stanowi mniej niż 10% szwedzkich Żydów.

 

W 2011 roku Islin Abrahamsen i Chava Savosnick przeprowadzili jakościowe badanie norweskiej społeczności żydowskiej dotyczące doświadczeń z antysemityzmem w tym kraju dzieci i młodzieży żydowskiej. Przeprowadzono wywiady z ponad dwudziestoma młodymi Żydami norweskimi w wieku szkolnym i do 25 lat. Ci młodzi Żydzi często nie ujawniali swojego żydostwa. Niektórzy zmienili szkoły lub ich rodzice zmienili miejsce zamieszkania z powodu antysemityzmu, jakiego doświadczali.  

 

Choć ukrywanie żydowskiej tożsamości może być jedną z głównych wskazówek na tę odrodzoną mentalność galut, jest także wiele innych.  

 

Podczas gdy zjawisko galut jest dość zakorzenione w Europie, istnieje również w Stanach Zjednoczonych. Typowym przykładem były żydowskie reakcje na rozmaite wypowiedzi prezydenta USA, Baracka Obamy, który wielokrotnie stosował podwójne standardy przeciwko Izraelowi.

 

W miarę jak narasta nacisk na Żydów poza granicami Izraela, mentalność galut wśród wielu Żydów nasili się. Stanie się jeszcze jaśniejsze niż jest dzisiaj, że nie powinniśmy dłużej mówić o żydowskiej diasporze, ale o europejskich Żydach na wychodźstwie.  

 

How European Jews moved to Galut without relocating

Jerusalem Post, 5 lipca 2015

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Dr. Manfred Gerstenfeld 

Były przewodniczący Steering Committee of the Jerusalem Center for Public Affairs. Założył i kierował Center's Post-Holocaust and Anti-Semitism program. W swojej najnowszej książce "The War of a Million Cuts" analizuje jak Izrael oraz Żydzi są demonizowani i jak można walczyc z próbami delegitimizacji.


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj






Syjonizm

Znalezionych 357 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Dżihad Izraela jest moim dżihadem   Ahmed   2013-11-20
Wyzwalająca przemiana nienawidzącego Żydów człowieka w syjonistę   Corbella   2013-11-20
Indianin, którego obraża porównanie z Palestyńczykami   Bellerose   2013-11-20
Hiszpański dwugłos José María Aznar, Pilar Rahola     2013-11-20
Kwakrzy porzucili działaniana rzecz pokoju   Lawson   2013-12-17
Izrael, Palestyna i demokracja   Kontorovich   2013-12-20
Kto jest tubylczym ludem Izraela?   Bellerose   2013-12-27
Cykl przemocy?   Treppenwitz   2013-12-31
Izrael daje wszystkim pełne prawa   Amar   2014-01-02
List   Koraszewski   2014-01-08
Żołnierz i Refusenik   Valdary   2014-01-25
Mesjasz i jego cudowna mikstura   Honig   2014-01-26
Izraelski szpital polowy dla syryjskich ofiar wojny     2014-02-03
Oszczerstwo Eli Sidi w sprawie edukacyjnych wyjazdów izraelskiej młodzieży szkolnej     2014-02-16
W obronie wolności   Valdary   2014-02-27
SMUTNO MI    Weiler   2014-08-14
 Najbezpieczniejsze miejsce dla Arabów   Berko   2014-09-12
A co z żydowską NAKBĄ?   Jemini   2014-12-10
Syjonizm – walka moralna   Bellerose   2014-12-25
Hipokryzja solidarności –  od Gazy do Ferguson   Hafeez   2014-12-31
Wspieranie chrześcijan na Bliskim Wschodzie jest syjonizmem   Naddaf   2015-05-19
Wyzwolenie naszej Jerozolimy   Greenfield   2015-05-28
Norman Finkelstein, Westminster University i antysemityzm   Collier   2016-08-17
Czy Żydzi powinni przepraszać?   Żabotyński   2016-12-10
Prawda jest opinią mniejszości   Rosenthal   2016-12-18
316 mil do Aleppo. Lekcja dla Izraela   Collier   2016-12-30
Cywilizowani barbarzyńcy i niespodziewani przyjaciele     2017-01-06
Dyplomacja strachu, ambasada USA i jak Trump powinien odpowiedzieć na groźby palestyńskie     2017-01-14
Dlaczego nas nienawidzą   Rosenthal   2017-01-27
Dlaczego organizacje pokojowe polegają na “alternatywnych faktach”?   Miller   2017-02-12
Tego dnia narodziła się izraelska demokracja   White   2017-02-17
Patrząc z linii frontu   Stuart   2017-02-18
Czy Żydzi są rdzennym ludem w ziemi Izraela? Oczywiście   Bellerose   2017-02-19
To nie Izrael powoduje antysemityzm   Dershowitz   2017-03-02
Dlaczego budują osiedla?   Tsalic   2017-03-21
 Kogo obchodzi Izrael?   Koraszewski   2017-05-09
Czy spotkał się pan z Chelsea Manning, Herrr Minister?   Yemini   2017-05-10
50 lat demonizacji i wypaczania prawdy     2017-05-12
Z takimi “syjonistami”, kto potrzebuje wrogów?   Yemini   2017-05-15
Czasami obraz wart jest więcej niż tysiąc słów   Fitzgerald   2017-05-26
Przestańcie próbować ratować Izrael   Collins   2017-06-05
Do pokoju przez prawdę: książka, która odważa się powiedzieć prawdę o Izraelu   Greenfield   2017-06-09
Przerywając ciszę, by ujawnić zbrodnię   Koraszewski   2017-06-12
Nasi druzyjscy sąsiedzi   Shapiro   2017-07-27
Niepodważalne argumenty o ludach rdzennych   Fred Maroun   2017-08-16
Naród Narracji   Rosenthal   2017-08-18
Czy Izrael musi płacić za pokój?   Rosenthal   2017-12-01
Otwarty list do Mandla Mandeli   Neguise   2017-12-13
Dlaczego milczycie?   Stern   2017-12-25
Jak Golda Meir definiowała “Palestyńczyków”?   Meir   2018-01-21
Arab z urodzenia, syjonista z wyboru   Maroun   2018-02-14
Prawdziwe powody, dla których ułuda dwóch państw nie umiera... i prosty powód, dla którego powinna   Bellerose   2018-03-11
Muzułmańscy dysydenci przeciw nienawiści   Koraszewski   2018-04-05
Tchórzliwy profesor Henry Maitles i aktywiści, którzy uciekli   Collier   2018-04-13
O latawcach i Natalie Portman   Collins   2018-04-29
List otwarty do niemieckiej kanclerz   Bat Adam   2018-05-12
Taniec na linie     2018-05-13
Żołnierz IDF o swoich przeżyciach podczas obrony granicy   Barad   2018-06-20
Znieść Rabbinat!   Rosenthal   2018-07-02
Żydowskie państwo w nieżydowskich oczach     2018-08-03
Czy Izrael pozostanie państwem żydowskim i syjonistycznym?   Rosenthal   2018-08-17
Kto jest okupantem?     2018-08-23
Antysyjonizm nie jest antysemityzmem, ale jest może gorszy   Maroun   2018-09-11
Żydowskie prawa do Izraela (część 1): Deklaracja Niepodległości   Rain   2018-09-12
Gideon Levy jest pijany siłą   Maroun   2018-09-17
Pokój z Jordania – nie wpadajcie w panikę   Kedar   2018-10-28
Wypełnianie warunków umowy społecznej   Rosenthal   2018-10-29
Zamach na Hotel King David   Amos   2018-11-09
Trauma i terror: widok z Południa   Plosker   2018-11-15
Partia Meretz próbuje zawłaszczyć pamięć Icchaka Rabina   Maroun   2018-11-16
Okrzyk ”Prawo powrotu” wyciszony przez pełną historię   Julius   2018-11-30
Kolejna bitwa w wojnie o kulturę w Izraelu   Rosenthal   2018-12-10
Dlaczego syjonizm nie jest ani jak panafrykanizm, ani jak biały nacjonalizm   Valdary   2019-01-07
Moje serce jest w Izraelu   Maroun   2019-01-10
Do naszych arabskich obywateli   Rosenthal   2019-01-17
O konflikcie arabsko-izraelskim i lewicowych grupach żydowskich   Thaabet   2019-01-18
Dlaczego odmówiłam udziału w Marszu Kobiet   Levin   2019-02-02
Nie uczestniczyłem w Dniu Pamięci o Holocauście   Tsalic   2019-02-04
Wrogowie Izraela wreszcie przyznają, że kamienie zabijają   Tobin   2019-02-06
Żydowska krew   Bergman   2019-02-25
Absurdalność wymiany terytoriów   Rosenthal   2019-03-02
Nie, syjonizm nie jest kolonializmem osadniczym     2019-03-10
Izraelski Arab z prawicy chce być bezpieczny   Oz   2019-03-12
Strach i odraza na punktach kontrolnych IDF   Altabef   2019-03-19
Fenomen żydowskiego antysyjonizmu   Koraszewski   2019-03-22
Czy Izrael może spełnić oczekiwania prawicy lub lewicy?   Amos   2019-04-05
Atak na prawo o państwie narodowym   Rosenthal   2019-04-08
Netanjahu zmierza do rekordowej, piątej kadencji, ale może zaprosić Gantza do przyłączenia się      Gross   2019-04-11
Beresheet: księżyc, duma i śmiech   Stern   2019-04-12
Pesach i wolność Żydów     2019-04-19
“Wszyscy wiedzą” … ale wszyscy się mylą   Rosenthal   2019-04-21
Netanjahu chce zamknąć sprawę rozwiązania w postaci dwóch państw. Dobrze!   Rosenthal   2019-04-25
Jak poskromić naszych kuzynów z Gazy   Rosenthal   2019-05-07
Żydowska i palestyńska tożsamość narodowa (odpowiedź dla @HenMazzig)     2019-05-10
Dobry książę i umowa z Iranem   Rosenthal   2019-05-13
Dzień Nakby: Dlaczego Arabowie uciekli w 1948 roku, a Żydzi zostali?     2019-05-16
Musicie się z tym pogodzić: Jerozolima jest stolicą Izraela   Benson   2019-05-17
Powody, dla których trwają wojny z Gazą     2019-05-23
”Dzień Nakby” tylko infantylizuje arabską agresję   Kryger   2019-05-30
Nadchodzący kryzys konstytucyjny Izraela   Rosenthal   2019-06-03

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk