Prawda

Wtorek, 19 marca 2024 - 10:31

« Poprzedni Następny »


Izrael i lekcje z Wiednia i Ukrainy


Hugh Fitzgerald 2022-03-21

Danny Danon
Danny Danon

Ukraina walczy teraz o przeżycie jako niepodległy naród – przeciw przeważającej sile ognia i znacznie liczniejszemu przeciwnikowi. To prawda, że teraz broń napływa z USA, Niemiec, Wielkiej Brytanii i dziesiątków innych krajów. Dlaczego jednak ta broń nie została dostarczona na początku grudnia, kiedy Rosja już zmobilizowała ponad 150 tysięcy żołnierzy (ta liczba wzrosła do 190 tysięcy) i rozmieściła ich na swojej granicy z wschodnią Ukrainą? Wszyscy wiedzieli, po co te kolumny czołgów tam były, gotowe do wejścia do „braterskiej Ukrainy”. To był właściwy moment, kiedy Ameryka powinna była dostarczyć broń, jakiej Ukraina potrzebowała najbardziej – pocisków przeciwczołgowych Javelin, pocisków ziemia-powietrze Stinger, min, dronów — oraz szkolenia, jakiego potrzebowali żołnierze, żeby byli gotowi na zatrzymanie Rosjan nadchodzących ze wschodu i z Białorusi na północy, i z Krymu na południu.

Ale amerykańska administracja wahała się. Najwyraźniej nie chciano „zdenerwować Putina”. 150 tysięcy żołnierzy na granicy Ukrainy sugerowało, że Putin był już dość zdenerwowany. Wahanie trwało, aż Rosjanie weszli do Ukrainy 24 lutego. Wówczas Amerykanie, Brytyjczycy, Niemcy ruszyli z pomocą, podczas gdy Francuzi, Holendrzy, Belgowie, Czesi, Rumuni, Włosi, Kanadyjczycy, Norwedzy, Portugalczycy, Chorwaci, Słoweńcy, a nawet osławieni z neutralności Szwajcarzy dostarczyli symbolicznych ilości broni. Jakąż jednak różnicę zrobiłoby dostarczenie tej broni na początku grudnia zamiast na początku marca.  


Artykuł byłego ambasadora Izraela przy ONZ, Danny’ego Danona, o lekcji, jakiej raz na zawsze powinien nauczyć się Izrael z przykładu Ukrainy, zatytułowany Believing the Threats of Our Enemies More Than the Promises of Our Allies [Wierzyć w groźby naszych wrogów bardziej niż w obietnice naszych sojuszników], z 4 marca 2022 roku znajduje się w JNS:

“Obiecaj mi, Danny, że będziesz zawsze bardziej wierzył w groźby naszych wrogów niż w obietnice naszych sojuszników”. To słowa nieżyjącego już laureata Nagrody Nobla Elie Wiesela, które- - jak pisze Danon – Wisel wypowiedział trzymając go mocno za rękę podczas jednego z ich spotkań, kiedy Danon był ambasadorem Izraela przy ONZ.    


Tragiczna sytuacja, w jakiej znajduje się dziś Ukraina, musi być lekcją dla nas wszystkich, a dla Izraela przede wszystkim.
 Przyjąłem słowa Elie’go wówczas i wierzę mu teraz bardziej niż kiedykolwiek. Zapewnienia międzynarodowej społeczności, które można ignorować bez konsekwencji, nie są w ogóle żadnymi zapewnieniami. Rezolucje nic nie znaczą, jeśli nie idą za nimi działania.


Niestety, Izrael nie ma wyboru i musi nauczyć się takich lekcji z własnej historii. Kiedy arabskie armie zaatakowały Izrael podczas wojny sześciodniowej 1967 roku, żeby zniszczyć żydowskie Państwo, Narody Zjednoczone – ten domniemany gwarant pokoju – uciekły przed wypełnieniem swojej roli zachowania pokoju na pustyni Synajskiej i umożliwiły marsz armii egipskiej.

Gdy tylko przywódca Egiptu, Gamal Abdel Nasser, zażądał w połowie maja 1967 roku, by ONZ usunęła swoich pilnujących pokoju żołnierzy z Synaju, sekretarz generalny ONZ, U Thant, podporządkował się, a Naser natychmiast wysłał dziesiątki tysięcy żołnierzy na północny Synaj. Izrael czekał na USA, Wielką Brytanię i Francję, by wyegzekwowały swobodę żeglugi przez Cieśninę Tirańską, którą Naser postanowił zablokować. Żaden jednak z gwarantów izraelskiej żeglugi na Morzu Czerwonym nie chciał podjąć działań, by utrzymać tę cieśninę otwartą. Kiedy pętla Nasera zaciskała się z coraz większą liczbą żołnierzy rozlokowywanych na Synaju, Izrael nie czekał dłużej na swoich „sojuszników”, ale dokonał błyskawicznego ataku z użyciem swojego lotnictwa, które unicestwiło egipskie siły powietrzne, co pozwoliło na wygranie tej wojny i uratowało naród Izraela.

Podczas wojny Jom Kipur w 1973 roku, kiedy armie egipska i syryjska zaatakowały Izrael, Stany Zjednoczone  wstrzymywały dostawy broni do Izraela przez wiele przeraźliwych dni, czekając na rozwiązanie dyplomatyczne, które nie mogło nadejść. Dlatego też Izrael nie mógł skutecznie bronić się, czego wynikiem były dewastujące straty w ludziach. A w maju zeszłego roku, kiedy Hamas wystrzelił ze Strefy Gazy ponad 4000 rakiet na izraelskie centra populacji, Stany Zjednoczone i międzynarodowa społeczność wzywali do dyplomatycznego rozwiązania i gromiły Izrael za to, że się bronił.

Kiedy Izrael próbował odeprzeć Egipcjan i Syryjczyków, którzy przypuścili niespodziewany atak w Jom Kipur 1973 roku, kończyła mu się broń i amunicja, jaką wcześniej kupił od swojego przyjaciela i sojusznika, USA. Ale USA z sekretarzem stanu Kissingerem, który miał decydujący głos, opóźniały wysłanie pomocy w celu, jak otwarcie przyznali, uczynienia Izraela bardziej skłonnym do kompromisów w przyszłych negocjacjach z Arabami.  


A kiedy Hamas zaczął zarzucać Izrael setkami rakiet 10 maja 2021 roku i Izrael rozpoczął Operację Strażnik Murów, USA i inne kraje wzywały Izrael, by zamiast tego szukał dyplomatycznego rozwiązania. Jak Izrael miał to zrobić, podczas gdy Hamas wysyłał ponad 4000 rakiet na izraelskie miasta, pozostaje niejasne. Oczywiście, ci, którzy doradzali Izraelowi, by “polegał na dyplomacji” mogli sobie na to pozwolić; to nie ich obywatele byli bombardowani.   

Niemniej w krótkiej historii Izraela były izolowane wypadki dokładnie przeciwnego działania. Te śmiałe i zdecydowane akcje dobrze przysłużyły się Izraelowi. W czerwcu 1981 roku na rozkaz ówczesnego premiera Menachema Begina, Izrael przeprowadził “Operację Opera” w Osiraku w Iraku i zniszczył nieukończony reaktor jądrowy.


Ten reaktor powodował wielki niepokój Izraela, kiedy został kupiony w 1976 roku pod przykrywką badań naukowych. Izrael nie dał się nabrać na tę sztuczkę i uważał, że jego celem jest eskalacja arabsko-izraelskiego konfliktu. Na miesiąc przed planowanym uruchomieniem go Izrael zbombardował reaktor w akcie prewencyjnej samoobrony.  


Wówczas nadeszło natychmiastowe i jednogłośne potępienie z całego świata – z sal Narodów Zjednoczonych, od Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA) i od Stanów Zjednoczonych, które za rządów Reagana czasowo zawiesiły dostawy samolotów do Izraela.
W swoim dzienniku prezydent Ronald Reagan gniewał się, że Izrael najpierw nie zapytał go o zdanie.


Begin domyślał się, że zaproponowano by dyplomatyczne rozwiązanie, nie zgadzano by się na żadną akcją, a potem byłoby już za późno dla Izraela. Dziesięć lat później w 1991 roku, rozpoczęła się wojna w Zatoce i wkrótce Irak zaatakował Izrael pociskami scud. Wtedy niemal cały Kneset – 100 z jego 120 członków – podpisało list z wyrazami podziękowania dla Begina za jego dalekowzroczność i rozkaz ataku na Osirak, i uznania tej doniosłej decyzji, która była tak zaciekle atakowana.  

W 1981 roku premier Begin zignorował to, co wiedział, że będzie powszechnym potępieniem, i wysłał samoloty, by zniszczyły reaktor Iraku w Osirak na miesiąc przed jego planowanym uruchomieniem. Potępienia przyszły szybko i były wściekłe; nawet prezydent Reagan, znany z proizraelskiej postawy, chwilowo zatrzymał dostarczanie samolotów do Izraela. Izraelowi i światu oszczędzono jednak uzbrojonego w broń jądrową Iraku pod rządami Saddama Husajna. Nie jest trudno wyobrazić sobie, co zrobiłby Saddam z taką bronią w 1991 roku, kiedy najechał na Kuwejt, żeby odeprzeć Amerykanów, którzy przybyli, by wypchnąć irackich najeźdźców z Kuwejtu. Na szczęście Begin myślał tylko o bezpieczeństwie Izraela, a nie o dezaprobacie sojuszników.   

Dziesięciolecia później, w 2007 roku, izraelski premier Ehud Olmert nakazał podobny atak na syryjski reaktor jądrowy. Tym razem, w odróżnieniu od Begina, Olmert podjął kroki, by powiadomić prezydenta George W. Bush o izraelskim niepokoju wobec tej instalacji i poprosił z góry o amerykańskie poparcie i pomoc.


Jak można było oczekiwać, Stany Zjednoczone zdecydowały się na drogę dyplomatyczną i stwierdziły, że nie podejmą żadnego działania. Zamiast tego zaproponowały wspólną konferencję prasową z Olmertem i amerykańską sekretarz stanu, Condoleezzą Rice, by naświetlili światu niebezpieczeństwo tego reaktora. Olmert szybko odmówił; tego samego dnia Izrael zbombardował reaktor. Trzy godziny później Olmert poinformował Stany Zjednoczone o misji. Bush sam podziękował Olmertowi za zapobieżenie temu, co mogło być katastrofalną sytuacją, gdyby Syria zdobyła jądrowy potencjał.

Podobnie jak Begin, Olmert nie dał się przekonać Amerykanom, by nie niszczyć syryjskiego reaktora jądrowego. Obietnica Waszyngtonu amerykańsko-izraelskiej “wspólnej konferencji prasowej” o syryjskim reaktorze tylko dałaby reżimowi Assada mnóstwo czasu, by otoczyć reaktor najeżonym rakietami ziemia powietrze kordonem i myśliwcami odrzutowymi. Proszę sobie wyobrazić, co byłoby, gdyby brutalny reżim Assada posiadał broń jądrową, kiedy wybuchła wojna domowa w 2011 roku.

Przejdźmy szybko do 2022 roku, kiedy społeczność międzynarodowa (z pośrednim uczestnictwem USA) nadal idzie drogą dyplomatyczną wobec Iranu. Rozmowy w Wiedniu o ponownym włączeniu się do Wspólnego Wszechstronnego Planu Działania (JCPOA) z 2015 roku, z którego administracja Trumpa wycofała się w 2018 roku, nadal absurdalnie trwają, a strony wydają się rozpaczliwie dążyć do osiągnięcia nielogicznej umowy, niezależnie od kosztów i potencjalnych konsekwencji. 


W ostatnich miesiącach Stany Zjednoczone wręcz podjęły kroki, by ugłaskać Iran przez zniesienie niektórych sankcji w dodatku do 29 milionów w zamrożonych aktywach bez żądania od Iranu czegokolwiek w zamian. Robią to dla kraju, który pali amerykańskie i izraelskie flagi; naucza nienawiści do Zachodu; a nawet odmawia spotkania się i prowadzenia negocjacji ze Stanami Zjednoczonymi. Takie ugłaskiwanie nie tylko pokazuje własną słabość irańskim ajatollahom; zachęca ich.

Ugłaskiwanie właściwie nie jest trafnym słowem do opisania postawy negocjacyjnej Roberta Malleya, którego zapał do kapitulacji spowodował, że trzech negocjatorów Departamentu Stanu zrezygnowało z uczestnictwa w rozmowach w Wiedniu w wiele mówiącym proteście przeciwko postawie Malleya.

JCPOA był złą umową od samego początku. Nigdy nie zajmowała się irańskim eksportem terroru na cały Bliski Wschód ani badaniami i rozwojem pocisków balistycznych dalekiego zasięgu w Iranie. Ponadto dawała Iranowi 30-dniowy okres przygotowań zanim inspektorzy otrzymywali pozwolenie wjazdu do kraju i zbadania instalacji.  


Obecnie przygotowywana umowa jest jeszcze gorsza. W dodatku do większego ograniczenia czasowego – wiele z klauzul umowy wygasa w ciągu zaledwie trzech lat – proponowany plan nie pozwoli inspektorom MAEA na badanie niedawno ujawnionych, niezadeklarowanych instalacji nuklearnych w Iranie. Największy na świecie państwowy sponsor terroryzmu otrzymuje zasadniczo zielone światło do robienia, co chce, i nie oczekuje się, że da cokolwiek w zamian.


Wiele z rozwiązań przekazanych Izraelowi przez międzynarodową
społeczność w sprawie Iranu składa się z podobnych zobowiązań, jakie złożono innym krajom – a mianowicie, że bezpieczeństwo Izraela będzie zapewnione. Czy Izrael powinien wierzyć takim obietnicom? Jak ma Izrael odpowiedzieć, biorąc pod uwagę ostrożną międzynarodową reakcję, jaką widzimy w sprawie Ukrainy?


Odpowiedź jest jasna. Z krajem takim jak Iran, który raz za razem oznajmia, że jego celem jest zniszczenie jedynego żydowskiego państwa na planecie, Izrael nie może stać i czekać, żeby zobaczyć, czy wypełni tę groźbę. Dla Izraela dyplomatyczne podejście “poczekajmy, zobaczymy” w stosunku do Iranu jest równoznaczne z unicestwieniem. Dlatego Izrael musi działać prewencyjnie.

Jeśli przywódcy kraju mówią raz za razem, że zamierzają “zniszczyć” lub “unicestwić” Izrael, jeśli ludność tego kraju organizuje masowe wiece, rok po roku przez czterdzieści lat, gdzie krzyczą „śmierć Izraelowi”, lepiej, żeby Izraelczycy im wierzyli. Kiedy ten kraj wydaje olbrzymie sumy, by zdobyć broń jądrową, Izrael nie może czekać, aż Iran osiągnie swój cel. Musi zrobić wszystko, co możliwe, by zakłócić jego plany, cofnąć jego program nuklearny, wysadzić w powietrze jego instalacje i zniechęcić lub zabić jego personel nuklearny.


Taki jest morał dla Izraela z wojny w Ukrainie. Jest to lekcja, którą żydowskie państwo musiało uczyć się i powtarzać już wiele razy. W 1948 roku, kiedy – mimo niedawnej pamięci Holocaustu -  było embargo na broń dla obu stron, Brytyjczycy nadal dostarczali broń już dobrze wyposażonym armiom Egiptu, Jordanii i Iraku. Z całego świata tylko Czechosłowacja zgodziła się sprzedać Izraelczykom garść rozklekotanych samolotów Avia. Była lekcja z maja 1967 roku, kiedy zachodni przyjaciele Izraela odmówili trzymania Cieśniny Tirańskiej otwartej dla izraelskiej żeglugi i Izrael samotnie walczył z Egiptem, Syrią i Jordanią.  Była lekcja z wojny Jom Kipur w 1973 roku, kiedy amerykański rząd opóźniał wysłanie pilnie potrzebnej broni do Izraela w celu, jak miano głupią nadzieję, skłonienia Izraelczyków do zaakceptowania bliskowschodniej polityki Kissingera. I Izrael, działając samotnie, bez pomocy lub aprobaty Amerykanów, zniszczył reaktor jądrowy Saddama Husajna, Osirak, w 1981 r. I Izrael, znowu działając samotnie i wbrew życzeniom Amerykanów, rozbił w drzazgi syryjski reaktor jądrowy w Deir ez-Zor w 2007 roku. I to samo jest teraz, kiedy amerykańscy negocjatorzy w Wiedniu, kierowani przez koszmarnego Roberta Malleya, całkowicie zignorowali klarowne zastrzeżenia Izraela do umowy, która jest tak dobra dla Iranu, a tak zła dla Izraela, że rosyjski negocjator Michaił Uljanow powiedział: “Iran otrzymał dużo więcej niż mógł oczekiwać. Realistycznie rzecz biorąc, Iran dostał więcej niż – szczerze mówiąc – ja oczekiwałem, inni oczekiwali”. 


Jeśli chodzi o zapobieżenie nuklearnemu Iranowi, ludzie Bidena postawili sprawę jasno: Izraelczycy, radźcie sobie sami. To jest lekcja z Wiednia.  


Israel and the Lessons of Vienna and Ukraine

Robert Spencer Org., 17 marca 2022

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Hugh Fitzgerald jest publicystą Jihad Watch.


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj




Komentarze
1. Różnica Jan 2022-03-22


Syjonizm

Znalezionych 351 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Hiszpański dwugłos José María Aznar, Pilar Rahola     2013-11-20
Oszczerstwo Eli Sidi w sprawie edukacyjnych wyjazdów izraelskiej młodzieży szkolnej     2014-02-16
Ta wojna przyspiesza integrację charedim z izraelskim głównym nurtem     2023-12-22
Nowa książka obala mit, że „spisek syjonistyczny” zmusił Żydów do opuszczenia Iraku     2023-01-09
Antysyjoniści dla Palestyny dyskutują o izraelskich Mizrachijczykach     2022-03-30
Syryjska Żydówka odpowiada na zarzuty o dyskryminacji przez Aszkenazyjczyków     2023-08-31
Co Trump zrobił dla pokoju na Bliskim Wschodzie?     2020-10-13
92,5% Palestyńczyków zabitych w tym roku było członkami grup terrorystycznych lub brali czynny udział w atakach     2023-03-14
Co byłoby, gdyby nie było “okupacji”? Antysyjoniści z lat 1950. dostarczają odpowiedzi     2020-08-11
Żydowskie państwo w nieżydowskich oczach     2018-08-03
Nie stosujcie wobec Żydów dziwacznej, teoretycznie chrześcijańskiej etyki     2023-12-17
Jak wyjaśnić bezprecedensowe wsparcie dla Arabów przez „rasistę” Netanjahu?     2019-11-08
Nowa, lepsza definicja antysemityzmu     2021-04-03
Judith Butler pisze recenzję z książki     2019-09-26
Odrażający atak na arabską wioskę     2023-03-02
Raport ONZ z 1949 roku pokazuje, że Arabowie nie chcieli Jerozolimy – chcieli tylko odebrać ją Żydom     2021-09-28
Paragraf międzynarodowej konwencji, który dowodzi, że Human Rights Watch wypacza międzynarodowe prawo przeciwko Izraelowi     2021-10-18
W Izraelu wszyscy Żydzi są rodziną. Nienawistnicy chcieliby z tym skończyć     2021-03-24
Dzień Nakby: Dlaczego Arabowie uciekli w 1948 roku, a Żydzi zostali?     2019-05-16
Proizraelscy demokraci i ich fundamentalne niezrozumienie problemu     2020-07-11
Niektórzy ludzie lewicy i Arabowie są oburzeni promowaniem wzajemnego szacunku i równości między izraelskimi Żydami i Arabami     2023-07-18
Dlaczego Izrael musi prowadzić wojnę ma pełną skalę     2023-10-17
Nie, syjonizm nie jest kolonializmem osadniczym     2019-03-10
Najbardziej niezwykły przykład oszczędzania cywilów w historii wojen     2021-05-28
Kiedy Arabowie zaproponowali wymianę ludności: swoich Żydów za palestyńskich uchodźców Arabów     2023-05-29
Nieuczciwość Petera Beinarta wobec Ben Guriona i sprawa „transferu ludności”     2022-05-25
Dyplomacja strachu, ambasada USA i jak Trump powinien odpowiedzieć na groźby palestyńskie     2017-01-14
50 lat demonizacji i wypaczania prawdy     2017-05-12
Honor/hańba i arabskie reakcje na porozumienie Izrael-ZEA     2020-08-26
Ilu ludzi można by było uratować, gdyby Izrael odrodził się w 1938 zamiast w 1948 roku? (plakaty)     2023-04-25
Żydowska i palestyńska tożsamość narodowa (odpowiedź dla @HenMazzig)     2019-05-10
Jestem syjonistą i jestem z tego dumny     2020-05-07
Pesach i wolność Żydów     2019-04-19
Cywilizowani barbarzyńcy i niespodziewani przyjaciele     2017-01-06
Pytania, które zadają Izraelczycy, kiedy jest kolejny zamach terrorystyczny     2022-03-25
Taniec na linie     2018-05-13
Powody, dla których trwają wojny z Gazą     2019-05-23
Izraelski szpital polowy dla syryjskich ofiar wojny     2014-02-03
Myśl o żydowskiej Palestynie: nie dla salonowych Żydów     2021-12-24
Kto jest okupantem?     2018-08-23
Demokracja w Izraelu jest zagrożona – ale nie z tego powodu, o którym myślisz     2023-01-25
Czy Żydzi są rdzennym ludem w ziemi Izraela? Oczywiście   Bellerose   2017-02-19
Richard Landes: człowiek, który dał nazwę Pallywood   (Varda Epstein)   2019-12-08
Czy Palestyńczycy mogą być w błędzie?   Abdul-Hussain   2021-03-15
Jedyne miejsce na Bliskim Wschodzie, gdzie mniejszości rozkwitają   Abdul-Hussain   2023-06-27
Obejmuję moją izraelsko-arabską tożsamość   Adi   2019-09-19
Dżihad Izraela jest moim dżihadem   Ahmed   2013-11-20
Strach i odraza na punktach kontrolnych IDF   Altabef   2019-03-19
Izrael to nie Kanada, więc nie będziemy zachowywać się tak jak oni   Altabef   2022-12-23
Wielki przywilej bycia Żydem   Altabef   2022-02-26
Prawdziwie „proporcjonalną” reakcją na Hamas jest jego eliminacja   Altabef   2023-10-20
Izrael daje wszystkim pełne prawa   Amar   2014-01-02
Być może potencjał dla Porozumień Abrahamowych istniał przez cały czas   Amos   2020-12-18
Długi historyczny rodowód antysemickich („antysyjonistycznych”) Żydów   Amos   2022-11-13
Czy Izrael może spełnić oczekiwania prawicy lub lewicy?   Amos   2019-04-05
Zamach na Hotel King David   Amos   2018-11-09
Czy nowy pokój na Bliskim Wschodzie jest wystarczająco zaraźliwy, by rozprzestrzenić się do arabskich Izraelczyków?   Amos   2021-01-05
Zrozumienie Bliskiego Wschodu wymaga znajomości różnicy między Szalom i Salam   Amos   2024-01-08
Czy arabska izraelskość jest atrakcyjna   Amos   2019-09-10
Żołnierz IDF o swoich przeżyciach podczas obrony granicy   Barad   2018-06-20
Przed krytykowaniem Izraela USA powinny posprzątać u siebie w domu   Bard   2022-09-26
Blinken ma klapki na oczach   Bard   2023-11-22
Dekret prezydencki Bidena powinien nakładać sankcje na Palestyńczyków   Bard   2024-02-09
Problem Departamentu Stanu z Izraelem   Bard   2023-05-26
Naiwna wiara w rozwiązania w postaci dwóch państw   Bard   2021-07-14
Tymi, którzy atakują status quo w Jerozolimie, są krytycy Izraela   Bard   2023-01-21
List otwarty do niemieckiej kanclerz   Bat Adam   2018-05-12
Indianin, którego obraża porównanie z Palestyńczykami   Bellerose   2013-11-20
Prawdziwe powody, dla których ułuda dwóch państw nie umiera... i prosty powód, dla którego powinna   Bellerose   2018-03-11
Syjonizm – walka moralna   Bellerose   2014-12-25
Kto jest tubylczym ludem Izraela?   Bellerose   2013-12-27
Musicie się z tym pogodzić: Jerozolima jest stolicą Izraela   Benson   2019-05-17
Żydowska krew   Bergman   2019-02-25
 Najbezpieczniejsze miejsce dla Arabów   Berko   2014-09-12
Krytycy Izraela są pełni odrazy wobec żydowskiej suwerenności i siły militarnej   Bernstein   2021-07-09
Narracja o „przemocy osadników” i wybory do Knesetu   Blum   2022-10-29
Szawuot, wojna sześciodniowa i żałosny status quo na Wzgórzu Świątynnym   Blum   2022-06-17
Izrael ma prawa   Bryen   2024-01-05
Kiedy terroryści rządzą   Bryen   2024-02-18
Izraelskie protesty – nie mogę dłużej milczeć   Chesler   2023-03-23
Nasza odwieczna walka o Syjon   Chesler   2023-08-07
316 mil do Aleppo. Lekcja dla Izraela   Collier   2016-12-30
Więc myślisz, że wiesz, kim są Izraelczycy?   Collier   2020-06-25
Norman Finkelstein, Westminster University i antysemityzm   Collier   2016-08-17
Tchórzliwy profesor Henry Maitles i aktywiści, którzy uciekli   Collier   2018-04-13
Porwani przez Hamas i ślepota moralna   Collins   2024-02-28
Dyplomatyczne deklaracje i fakty w terenie   Collins   2019-11-24
Wymazywanie historii Jerozolimy; wymazywanie TWEETów   Collins   2019-07-17
Rakiety i ataki hipokryzji   Collins   2023-05-13
Przestańcie próbować ratować Izrael   Collins   2017-06-05
Izraelskie marzenie   Collins   2023-05-04
Czas próby dla premiera i dla kraju   Collins   2020-05-30
Prawo i anarchia   Collins   2023-07-29
Bezpieczeństwo i solidarność   Collins   2024-01-20
Pamiętając premiera Rabina w 25. rocznicę jego zamordowania   Collins   2020-10-25
Niepokojące rozmowy i gorzkie prawdy   Collins   2024-01-11
Co przemawia przeciw otworzeniu amerykańskiego konsulatu w Jerozolimie   Collins   2021-11-25
Apartheid – etykietka i oszczerstwo   Collins   2021-07-06
Poranek po dniu wyborów   Collins   2022-11-05
O latawcach i Natalie Portman   Collins   2018-04-29

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk