Prawda

Wtorek, 19 marca 2024 - 12:37

« Poprzedni Następny »


Powiadom znajomych o tym artykule:
Do:
Od:

Izrael i lekcje z Wiednia i Ukrainy


Hugh Fitzgerald 2022-03-21

Danny Danon
Danny Danon

Ukraina walczy teraz o przeżycie jako niepodległy naród – przeciw przeważającej sile ognia i znacznie liczniejszemu przeciwnikowi. To prawda, że teraz broń napływa z USA, Niemiec, Wielkiej Brytanii i dziesiątków innych krajów. Dlaczego jednak ta broń nie została dostarczona na początku grudnia, kiedy Rosja już zmobilizowała ponad 150 tysięcy żołnierzy (ta liczba wzrosła do 190 tysięcy) i rozmieściła ich na swojej granicy z wschodnią Ukrainą? Wszyscy wiedzieli, po co te kolumny czołgów tam były, gotowe do wejścia do „braterskiej Ukrainy”. To był właściwy moment, kiedy Ameryka powinna była dostarczyć broń, jakiej Ukraina potrzebowała najbardziej – pocisków przeciwczołgowych Javelin, pocisków ziemia-powietrze Stinger, min, dronów — oraz szkolenia, jakiego potrzebowali żołnierze, żeby byli gotowi na zatrzymanie Rosjan nadchodzących ze wschodu i z Białorusi na północy, i z Krymu na południu.

Ale amerykańska administracja wahała się. Najwyraźniej nie chciano „zdenerwować Putina”. 150 tysięcy żołnierzy na granicy Ukrainy sugerowało, że Putin był już dość zdenerwowany. Wahanie trwało, aż Rosjanie weszli do Ukrainy 24 lutego. Wówczas Amerykanie, Brytyjczycy, Niemcy ruszyli z pomocą, podczas gdy Francuzi, Holendrzy, Belgowie, Czesi, Rumuni, Włosi, Kanadyjczycy, Norwedzy, Portugalczycy, Chorwaci, Słoweńcy, a nawet osławieni z neutralności Szwajcarzy dostarczyli symbolicznych ilości broni. Jakąż jednak różnicę zrobiłoby dostarczenie tej broni na początku grudnia zamiast na początku marca.  


Artykuł byłego ambasadora Izraela przy ONZ, Danny’ego Danona, o lekcji, jakiej raz na zawsze powinien nauczyć się Izrael z przykładu Ukrainy, zatytułowany Believing the Threats of Our Enemies More Than the Promises of Our Allies [Wierzyć w groźby naszych wrogów bardziej niż w obietnice naszych sojuszników], z 4 marca 2022 roku znajduje się w JNS:

“Obiecaj mi, Danny, że będziesz zawsze bardziej wierzył w groźby naszych wrogów niż w obietnice naszych sojuszników”. To słowa nieżyjącego już laureata Nagrody Nobla Elie Wiesela, które- - jak pisze Danon – Wisel wypowiedział trzymając go mocno za rękę podczas jednego z ich spotkań, kiedy Danon był ambasadorem Izraela przy ONZ.    


Tragiczna sytuacja, w jakiej znajduje się dziś Ukraina, musi być lekcją dla nas wszystkich, a dla Izraela przede wszystkim.
 Przyjąłem słowa Elie’go wówczas i wierzę mu teraz bardziej niż kiedykolwiek. Zapewnienia międzynarodowej społeczności, które można ignorować bez konsekwencji, nie są w ogóle żadnymi zapewnieniami. Rezolucje nic nie znaczą, jeśli nie idą za nimi działania.


Niestety, Izrael nie ma wyboru i musi nauczyć się takich lekcji z własnej historii. Kiedy arabskie armie zaatakowały Izrael podczas wojny sześciodniowej 1967 roku, żeby zniszczyć żydowskie Państwo, Narody Zjednoczone – ten domniemany gwarant pokoju – uciekły przed wypełnieniem swojej roli zachowania pokoju na pustyni Synajskiej i umożliwiły marsz armii egipskiej.

Gdy tylko przywódca Egiptu, Gamal Abdel Nasser, zażądał w połowie maja 1967 roku, by ONZ usunęła swoich pilnujących pokoju żołnierzy z Synaju, sekretarz generalny ONZ, U Thant, podporządkował się, a Naser natychmiast wysłał dziesiątki tysięcy żołnierzy na północny Synaj. Izrael czekał na USA, Wielką Brytanię i Francję, by wyegzekwowały swobodę żeglugi przez Cieśninę Tirańską, którą Naser postanowił zablokować. Żaden jednak z gwarantów izraelskiej żeglugi na Morzu Czerwonym nie chciał podjąć działań, by utrzymać tę cieśninę otwartą. Kiedy pętla Nasera zaciskała się z coraz większą liczbą żołnierzy rozlokowywanych na Synaju, Izrael nie czekał dłużej na swoich „sojuszników”, ale dokonał błyskawicznego ataku z użyciem swojego lotnictwa, które unicestwiło egipskie siły powietrzne, co pozwoliło na wygranie tej wojny i uratowało naród Izraela.

Podczas wojny Jom Kipur w 1973 roku, kiedy armie egipska i syryjska zaatakowały Izrael, Stany Zjednoczone  wstrzymywały dostawy broni do Izraela przez wiele przeraźliwych dni, czekając na rozwiązanie dyplomatyczne, które nie mogło nadejść. Dlatego też Izrael nie mógł skutecznie bronić się, czego wynikiem były dewastujące straty w ludziach. A w maju zeszłego roku, kiedy Hamas wystrzelił ze Strefy Gazy ponad 4000 rakiet na izraelskie centra populacji, Stany Zjednoczone i międzynarodowa społeczność wzywali do dyplomatycznego rozwiązania i gromiły Izrael za to, że się bronił.

Kiedy Izrael próbował odeprzeć Egipcjan i Syryjczyków, którzy przypuścili niespodziewany atak w Jom Kipur 1973 roku, kończyła mu się broń i amunicja, jaką wcześniej kupił od swojego przyjaciela i sojusznika, USA. Ale USA z sekretarzem stanu Kissingerem, który miał decydujący głos, opóźniały wysłanie pomocy w celu, jak otwarcie przyznali, uczynienia Izraela bardziej skłonnym do kompromisów w przyszłych negocjacjach z Arabami.  


A kiedy Hamas zaczął zarzucać Izrael setkami rakiet 10 maja 2021 roku i Izrael rozpoczął Operację Strażnik Murów, USA i inne kraje wzywały Izrael, by zamiast tego szukał dyplomatycznego rozwiązania. Jak Izrael miał to zrobić, podczas gdy Hamas wysyłał ponad 4000 rakiet na izraelskie miasta, pozostaje niejasne. Oczywiście, ci, którzy doradzali Izraelowi, by “polegał na dyplomacji” mogli sobie na to pozwolić; to nie ich obywatele byli bombardowani.   

Niemniej w krótkiej historii Izraela były izolowane wypadki dokładnie przeciwnego działania. Te śmiałe i zdecydowane akcje dobrze przysłużyły się Izraelowi. W czerwcu 1981 roku na rozkaz ówczesnego premiera Menachema Begina, Izrael przeprowadził “Operację Opera” w Osiraku w Iraku i zniszczył nieukończony reaktor jądrowy.


Ten reaktor powodował wielki niepokój Izraela, kiedy został kupiony w 1976 roku pod przykrywką badań naukowych. Izrael nie dał się nabrać na tę sztuczkę i uważał, że jego celem jest eskalacja arabsko-izraelskiego konfliktu. Na miesiąc przed planowanym uruchomieniem go Izrael zbombardował reaktor w akcie prewencyjnej samoobrony.  


Wówczas nadeszło natychmiastowe i jednogłośne potępienie z całego świata – z sal Narodów Zjednoczonych, od Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA) i od Stanów Zjednoczonych, które za rządów Reagana czasowo zawiesiły dostawy samolotów do Izraela.
W swoim dzienniku prezydent Ronald Reagan gniewał się, że Izrael najpierw nie zapytał go o zdanie.


Begin domyślał się, że zaproponowano by dyplomatyczne rozwiązanie, nie zgadzano by się na żadną akcją, a potem byłoby już za późno dla Izraela. Dziesięć lat później w 1991 roku, rozpoczęła się wojna w Zatoce i wkrótce Irak zaatakował Izrael pociskami scud. Wtedy niemal cały Kneset – 100 z jego 120 członków – podpisało list z wyrazami podziękowania dla Begina za jego dalekowzroczność i rozkaz ataku na Osirak, i uznania tej doniosłej decyzji, która była tak zaciekle atakowana.  

W 1981 roku premier Begin zignorował to, co wiedział, że będzie powszechnym potępieniem, i wysłał samoloty, by zniszczyły reaktor Iraku w Osirak na miesiąc przed jego planowanym uruchomieniem. Potępienia przyszły szybko i były wściekłe; nawet prezydent Reagan, znany z proizraelskiej postawy, chwilowo zatrzymał dostarczanie samolotów do Izraela. Izraelowi i światu oszczędzono jednak uzbrojonego w broń jądrową Iraku pod rządami Saddama Husajna. Nie jest trudno wyobrazić sobie, co zrobiłby Saddam z taką bronią w 1991 roku, kiedy najechał na Kuwejt, żeby odeprzeć Amerykanów, którzy przybyli, by wypchnąć irackich najeźdźców z Kuwejtu. Na szczęście Begin myślał tylko o bezpieczeństwie Izraela, a nie o dezaprobacie sojuszników.   

Dziesięciolecia później, w 2007 roku, izraelski premier Ehud Olmert nakazał podobny atak na syryjski reaktor jądrowy. Tym razem, w odróżnieniu od Begina, Olmert podjął kroki, by powiadomić prezydenta George W. Bush o izraelskim niepokoju wobec tej instalacji i poprosił z góry o amerykańskie poparcie i pomoc.


Jak można było oczekiwać, Stany Zjednoczone zdecydowały się na drogę dyplomatyczną i stwierdziły, że nie podejmą żadnego działania. Zamiast tego zaproponowały wspólną konferencję prasową z Olmertem i amerykańską sekretarz stanu, Condoleezzą Rice, by naświetlili światu niebezpieczeństwo tego reaktora. Olmert szybko odmówił; tego samego dnia Izrael zbombardował reaktor. Trzy godziny później Olmert poinformował Stany Zjednoczone o misji. Bush sam podziękował Olmertowi za zapobieżenie temu, co mogło być katastrofalną sytuacją, gdyby Syria zdobyła jądrowy potencjał.

Podobnie jak Begin, Olmert nie dał się przekonać Amerykanom, by nie niszczyć syryjskiego reaktora jądrowego. Obietnica Waszyngtonu amerykańsko-izraelskiej “wspólnej konferencji prasowej” o syryjskim reaktorze tylko dałaby reżimowi Assada mnóstwo czasu, by otoczyć reaktor najeżonym rakietami ziemia powietrze kordonem i myśliwcami odrzutowymi. Proszę sobie wyobrazić, co byłoby, gdyby brutalny reżim Assada posiadał broń jądrową, kiedy wybuchła wojna domowa w 2011 roku.

Przejdźmy szybko do 2022 roku, kiedy społeczność międzynarodowa (z pośrednim uczestnictwem USA) nadal idzie drogą dyplomatyczną wobec Iranu. Rozmowy w Wiedniu o ponownym włączeniu się do Wspólnego Wszechstronnego Planu Działania (JCPOA) z 2015 roku, z którego administracja Trumpa wycofała się w 2018 roku, nadal absurdalnie trwają, a strony wydają się rozpaczliwie dążyć do osiągnięcia nielogicznej umowy, niezależnie od kosztów i potencjalnych konsekwencji. 


W ostatnich miesiącach Stany Zjednoczone wręcz podjęły kroki, by ugłaskać Iran przez zniesienie niektórych sankcji w dodatku do 29 milionów w zamrożonych aktywach bez żądania od Iranu czegokolwiek w zamian. Robią to dla kraju, który pali amerykańskie i izraelskie flagi; naucza nienawiści do Zachodu; a nawet odmawia spotkania się i prowadzenia negocjacji ze Stanami Zjednoczonymi. Takie ugłaskiwanie nie tylko pokazuje własną słabość irańskim ajatollahom; zachęca ich.

Ugłaskiwanie właściwie nie jest trafnym słowem do opisania postawy negocjacyjnej Roberta Malleya, którego zapał do kapitulacji spowodował, że trzech negocjatorów Departamentu Stanu zrezygnowało z uczestnictwa w rozmowach w Wiedniu w wiele mówiącym proteście przeciwko postawie Malleya.

JCPOA był złą umową od samego początku. Nigdy nie zajmowała się irańskim eksportem terroru na cały Bliski Wschód ani badaniami i rozwojem pocisków balistycznych dalekiego zasięgu w Iranie. Ponadto dawała Iranowi 30-dniowy okres przygotowań zanim inspektorzy otrzymywali pozwolenie wjazdu do kraju i zbadania instalacji.  


Obecnie przygotowywana umowa jest jeszcze gorsza. W dodatku do większego ograniczenia czasowego – wiele z klauzul umowy wygasa w ciągu zaledwie trzech lat – proponowany plan nie pozwoli inspektorom MAEA na badanie niedawno ujawnionych, niezadeklarowanych instalacji nuklearnych w Iranie. Największy na świecie państwowy sponsor terroryzmu otrzymuje zasadniczo zielone światło do robienia, co chce, i nie oczekuje się, że da cokolwiek w zamian.


Wiele z rozwiązań przekazanych Izraelowi przez międzynarodową
społeczność w sprawie Iranu składa się z podobnych zobowiązań, jakie złożono innym krajom – a mianowicie, że bezpieczeństwo Izraela będzie zapewnione. Czy Izrael powinien wierzyć takim obietnicom? Jak ma Izrael odpowiedzieć, biorąc pod uwagę ostrożną międzynarodową reakcję, jaką widzimy w sprawie Ukrainy?


Odpowiedź jest jasna. Z krajem takim jak Iran, który raz za razem oznajmia, że jego celem jest zniszczenie jedynego żydowskiego państwa na planecie, Izrael nie może stać i czekać, żeby zobaczyć, czy wypełni tę groźbę. Dla Izraela dyplomatyczne podejście “poczekajmy, zobaczymy” w stosunku do Iranu jest równoznaczne z unicestwieniem. Dlatego Izrael musi działać prewencyjnie.

Jeśli przywódcy kraju mówią raz za razem, że zamierzają “zniszczyć” lub “unicestwić” Izrael, jeśli ludność tego kraju organizuje masowe wiece, rok po roku przez czterdzieści lat, gdzie krzyczą „śmierć Izraelowi”, lepiej, żeby Izraelczycy im wierzyli. Kiedy ten kraj wydaje olbrzymie sumy, by zdobyć broń jądrową, Izrael nie może czekać, aż Iran osiągnie swój cel. Musi zrobić wszystko, co możliwe, by zakłócić jego plany, cofnąć jego program nuklearny, wysadzić w powietrze jego instalacje i zniechęcić lub zabić jego personel nuklearny.


Taki jest morał dla Izraela z wojny w Ukrainie. Jest to lekcja, którą żydowskie państwo musiało uczyć się i powtarzać już wiele razy. W 1948 roku, kiedy – mimo niedawnej pamięci Holocaustu -  było embargo na broń dla obu stron, Brytyjczycy nadal dostarczali broń już dobrze wyposażonym armiom Egiptu, Jordanii i Iraku. Z całego świata tylko Czechosłowacja zgodziła się sprzedać Izraelczykom garść rozklekotanych samolotów Avia. Była lekcja z maja 1967 roku, kiedy zachodni przyjaciele Izraela odmówili trzymania Cieśniny Tirańskiej otwartej dla izraelskiej żeglugi i Izrael samotnie walczył z Egiptem, Syrią i Jordanią.  Była lekcja z wojny Jom Kipur w 1973 roku, kiedy amerykański rząd opóźniał wysłanie pilnie potrzebnej broni do Izraela w celu, jak miano głupią nadzieję, skłonienia Izraelczyków do zaakceptowania bliskowschodniej polityki Kissingera. I Izrael, działając samotnie, bez pomocy lub aprobaty Amerykanów, zniszczył reaktor jądrowy Saddama Husajna, Osirak, w 1981 r. I Izrael, znowu działając samotnie i wbrew życzeniom Amerykanów, rozbił w drzazgi syryjski reaktor jądrowy w Deir ez-Zor w 2007 roku. I to samo jest teraz, kiedy amerykańscy negocjatorzy w Wiedniu, kierowani przez koszmarnego Roberta Malleya, całkowicie zignorowali klarowne zastrzeżenia Izraela do umowy, która jest tak dobra dla Iranu, a tak zła dla Izraela, że rosyjski negocjator Michaił Uljanow powiedział: “Iran otrzymał dużo więcej niż mógł oczekiwać. Realistycznie rzecz biorąc, Iran dostał więcej niż – szczerze mówiąc – ja oczekiwałem, inni oczekiwali”. 


Jeśli chodzi o zapobieżenie nuklearnemu Iranowi, ludzie Bidena postawili sprawę jasno: Izraelczycy, radźcie sobie sami. To jest lekcja z Wiednia.  


Israel and the Lessons of Vienna and Ukraine

Robert Spencer Org., 17 marca 2022

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Hugh Fitzgerald jest publicystą Jihad Watch.


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj




Komentarze
1. Różnica Jan 2022-03-22


Syjonizm

Znalezionych 351 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Róża Melcerowa - syjonistka i feministka   Walter   2024-03-04
Jak działa kampania „przemocy osadników”.Jednym z wielu niepokojących aspektów kampanii mającej na celu kryminalizację izraelskiej ludności cywilnej jest to, że najwyraźniej jest to pierwszy cel. Następny? IDF.   Glick   2024-02-29
Porwani przez Hamas i ślepota moralna   Collins   2024-02-28
Przykro mi, ale nie ma rozwiązania w postaci dwóch państwUdawanie, że można zawrzeć porozumienie z przywódcami palestyńskimi, otwiera jedynie drzwi do kolejnego 7 października. Izraelczycy nie dadzą się oszukać.   Taub   2024-02-24
Spór o reformę sądownictwa ośmielił wrogów Izraela   Toameh   2024-02-19
Kiedy terroryści rządzą   Bryen   2024-02-18
Izraelczycy nie zgodzą się na nic innego niż pełne zwycięstwo w GazieWykorzystywanie losu porwanych, aby skłonić Izrael do poddania się Hamasowi, jest chorą, manipulacyjną strategią, która jest skazana na polityczną porażkę   Taub   2024-02-12
Dekret prezydencki Bidena powinien nakładać sankcje na Palestyńczyków   Bard   2024-02-09
Arabscy obywatele Izraela wiedzą, że wygrali   Tawil   2024-02-08
Nowy wojskowy mesjasz izraelskiej lewicyWspólny amerykańsko-izraelski plan obalenia Netanjahu z generałem Gadim Eisenkotem w roli głównej zyskuje na popularności w miarę postępu wojny w Gazie   Taub   2024-02-02
Pusty Dzień Pamięci o HolokauścieCi, którzy popierają zawieszenie broni, aby umożliwić ludobójczemu ruchowi antysemickiemu, takiemu jak Hamas, dokonywanie kolejnych rzezi Żydów, nie powinni udawać, że opłakują Sześć Milionów.   Tobin   2024-01-28
Nadwrażliwy Sąd Najwyższy Izraela popełnia dwa błędyNajwyższa władza prawna w kraju pogłębia swoje niepokojące tendencje antydemokratyczne, pokazując, że jest głucha na nastroje narodowe   Taub   2024-01-25
Bezpieczeństwo i solidarność   Collins   2024-01-20
Zwycięstwo jest ważniejsze niż wsparcie USAPremier Izraela Benjamin Netanjahu i jego ministrowie muszą pamiętać, że Izrael nie jest amerykańskim państwem wasalnym.   Glick   2024-01-19
Język propagandy sowieckiej. Postępowy antysyjonizm i trujące dziedzictwo nienawiści zimnowojennej.   Tabarovsky   2024-01-17
Niepokojące rozmowy i gorzkie prawdy   Collins   2024-01-11
Zrozumienie Bliskiego Wschodu wymaga znajomości różnicy między Szalom i Salam   Amos   2024-01-08
Izrael ma prawa   Bryen   2024-01-05
Czy Biden chce, żeby Izrael przegrał wojnę?   Williams   2023-12-27
Ta wojna przyspiesza integrację charedim z izraelskim głównym nurtem     2023-12-22
Ponura przyszłość Izraela: wojna na wyczerpanie na wszystkich frontach   Morris   2023-12-19
Nie stosujcie wobec Żydów dziwacznej, teoretycznie chrześcijańskiej etyki     2023-12-17
Co uchodzi za normalne?   Collins   2023-11-29
Blinken ma klapki na oczach   Bard   2023-11-22
Będziemy się bronić - List z Tel Awiwu   Taub   2023-11-18
List otwarty do Gerszona Baskina i izraelskiego obozu pokojowego   Landes   2023-11-10
Drogi świecie, nie obchodzi mnie to   Lewis   2023-11-08
Dlaczego w Izraelu czuję się jak w domu   Mozias Slavin   2023-11-06
Prawdziwie „proporcjonalną” reakcją na Hamas jest jego eliminacja   Altabef   2023-10-20
Dlaczego Izrael musi prowadzić wojnę ma pełną skalę     2023-10-17
Wojna do samego końca   Greenfield   2023-10-10
Ameryka zdradziła Izrael   Leibovitz   2023-10-09
Porozumienia z Oslo – jak zawiódł izraelski wywiad   i Yigal Carmon   2023-09-30
Zwykła kobieta na wojnie   Oren   2023-09-20
Modlitwa za rok 5784   Glick   2023-09-16
Syryjska Żydówka odpowiada na zarzuty o dyskryminacji przez Aszkenazyjczyków     2023-08-31
Czy nadawanie priorytetu wolności od terroryzmu jest rasizmem?   Tobin   2023-08-28
O dalekim Izraelu raz jeszcze   Koraszewski   2023-08-24
Walka lub ucieczka.Gdzie jest patriotyzm ludzi, którzy opuszczają Izrael z powodu zawirowań politycznych?   Collins   2023-08-20
"Telegraph" legitimizuje nazistowską analogię   Levick   2023-08-18
Idź i wróć człowiekiem. Książka Andrzeja Koraszewskiego   Tabisz   2023-08-12
Nasza odwieczna walka o Syjon   Chesler   2023-08-07
Prawo i anarchia   Collins   2023-07-29
Napisany 100 lat temu esej Davida Lloyd George’a o antysemityzmie i syjonizmie   Lloyd   2023-07-28
W jakiej sprawie płonie Izrael?   Koraszewski   2023-07-26
Pokój z widokiem na morderców   Koraszewski   2023-07-23
Widmo krąży po Europie   Koraszewski   2023-07-21
Niektórzy ludzie lewicy i Arabowie są oburzeni promowaniem wzajemnego szacunku i równości między izraelskimi Żydami i Arabami     2023-07-18
Zrozumieć prawdziwe pochodzenie karykatury z “New York Timesa”. Jak antysemicka propaganda sowiecka przenika współczesny lewicowy antysyjonizm   Tabarovsky   2023-07-16
Dlaczego władze palestyńskie nienawidzą archeologów   Flatow   2023-07-09
Izrael musi przestać używać nazwy „Zachodni Brzeg” dla „Judei i Samarii”   Fitzgerald   2023-06-30
Prokuratorzy spalonej ziemi.Prokuratorzy Netanjahu, dowódcy policji i media zamierzają walczyć do samego końca.   Glick   2023-06-29
Jedyne miejsce na Bliskim Wschodzie, gdzie mniejszości rozkwitają   Abdul-Hussain   2023-06-27
List do Kena Rotha: Demonizowanie Izraela przez wykorzystywanie Holokaustu   Steinberg   2023-06-10
We wszystkim, co ma związek z wodą, Izrael jest światowym liderem   Fitzgerald   2023-06-04
Nie nazywaj promowania antysyjonizmu wśród młodzieży żydowskiej „dialogiem”   Tobin   2023-06-01
Kiedy Arabowie zaproponowali wymianę ludności: swoich Żydów za palestyńskich uchodźców Arabów     2023-05-29
Jestem głęboko zaniepokojony tym, że Departament Stanu jest głęboko zaniepokojony   Flatow   2023-05-28
Najdziwaczniejszy kraj pod słońcem   Koraszewski   2023-05-27
Problem Departamentu Stanu z Izraelem   Bard   2023-05-26
„Economist” rzuca fałszywe oskarżenie „faszyzmu” na syjonistycznego przywódcę   Levick   2023-05-24
List izraelskiego ambasadora jest błędny   Pandavar   2023-05-16
Rakiety i ataki hipokryzji   Collins   2023-05-13
Między motylami i rakietami   Collins   2023-05-12
Izraelskie marzenie   Collins   2023-05-04
Izrael jest antyrasistowski, antykolonialny, antyfaszystowski (i był od samego początku)Powstanie Izraela nie było cudem, ale epizodem ogromnej odwagi moralnej i militarnej   Herf   2023-05-03
Czego nie rozumieją autorzy artykułów, którzy twierdzą o “realnym istnieniu jednego państwa”   Frantzman   2023-05-01
Więcej niż cud: Izrael ma 75 lat    Jacoby   2023-04-27
Ilu ludzi można by było uratować, gdyby Izrael odrodził się w 1938 zamiast w 1948 roku? (plakaty)     2023-04-25
Dlaczego Izrael jest oceniany inaczej.Międzynarodowe wyzwania Jerozolimy   Horowitz   2023-04-21
Izraelski laureat Nagrody Nobla wyraża poparcie reformy sądownictwa   Fitzgerald   2023-04-18
Opowieść o dwóch osiedlach   Greenfield   2023-04-03
Jak rozsądna jest reforma sądownictwa w Izraelu?   Tsalic   2023-03-27
Izraelskie protesty – nie mogę dłużej milczeć   Chesler   2023-03-23
Izrael jest podzielony, ale palestyńscy terroryści biorą na cel wszystkich Żydów   Flatow   2023-03-21
92,5% Palestyńczyków zabitych w tym roku było członkami grup terrorystycznych lub brali czynny udział w atakach     2023-03-14
Jak piąty marca stał się pamiętnym dniem dla Żydów w Iraku   w Izraelu   2023-03-12
Błędne przekonania o Żydach Mizrahijczykach i izraelskiej polityceOdpowiedź na artykuł Sama Shubego   Julius   2023-03-11
Odrażający atak na arabską wioskę     2023-03-02
Żydzi mają rdzenne prawa do Wzgórza Świątynnego   Trotter   2023-02-09
Dlaczego Netanjahu ma rację, chcąc zreformować wszechpotężny Sąd Najwyższy   Kontorovich   2023-02-06
Demokracja w Izraelu jest zagrożona – ale nie z tego powodu, o którym myślisz     2023-01-25
Tymi, którzy atakują status quo w Jerozolimie, są krytycy Izraela   Bard   2023-01-21
Nowa książka obala mit, że „spisek syjonistyczny” zmusił Żydów do opuszczenia Iraku     2023-01-09
Klauzula sumienia w Izraelu i w Polsce   Koraszewski   2022-12-30
Demokracja w Izraelu   Dershowitz   2022-12-29
Izrael to nie Kanada, więc nie będziemy zachowywać się tak jak oni   Altabef   2022-12-23
Długi historyczny rodowód antysemickich („antysyjonistycznych”) Żydów   Amos   2022-11-13
Netanjahu nadaje treść słowom „Nigdy więcej”, po raz kolejny   Pandavar   2022-11-11
Poranek po dniu wyborów   Collins   2022-11-05
Izrael wczoraj i dziś   Koraszewski   2022-11-04
Narracja o „przemocy osadników” i wybory do Knesetu   Blum   2022-10-29
Niebezpieczeństwa państwa Palestyna: wielowymiarowe zagrożenia dla Izraela   Sherman   2022-10-28
Sprawa Jerozolimy jest bardziej złożona niż myślisz   Julius   2022-10-18
Palestyńczycy i ich język   Rosenthal   2022-09-29
Przed krytykowaniem Izraela USA powinny posprzątać u siebie w domu   Bard   2022-09-26
Antysyjonizm i jego korzenie   Frantzman   2022-09-24
Żydowska historia miasta Betar i fałszerstwo osiedla Battir   Rose   2022-09-23
Aby Izrael był bezpieczny, musi pogrzebać złudzenia Oslo   Glick   2022-09-22
Syjonizm wygrał. Dlaczego więc nadal jest atakowany 125 lat po Bazylei?   Tobin   2022-09-01

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk