Religia to tylko "regulamin" jednej z instytucji. Zawsze jednak chodzi o wiarę. Wiara jest ponad religijna.
Człowiek, jak każda istota pozostające w takiej relacji, potrzebuje poznawania i opisywania świata. Badając go dokonuje obserwacji. Proponuje pewne tezy interpretujące obserwacje. Trzeba jednak sprawdzić ich zgodność z obserwacjami. I pojawiają się dwie możliwości.
Pierwsza z nich to zgoda na takie sprawdzanie i selekcję wcześniejszych propozycji. Te potwierdzone tworzą wiedzę o świecie. Reszta jest niewiedzą.
Druga to rezygnacja ze sprawdzenia i uznawanie swoich pomysłów za absolutnie prawdziwe, niepodważalne. I to jest wiara. Wiara nie odnosi się do dowodów ani do tego, co zostało takimi dowodami potwierdzone.
Wiara jest absolutnym złem ludzkości, ponieważ posługuje się treściami będącymi fałszem. Wiara służy manipulowaniu ludźmi. Nie ma żadnego innego uzasadnienia jej istnienia. Wiara czyni ludzi posłusznymi tym, którzy produkują jej treści, tak samo wiara religijna, jak i innego typu.
Systemy oparte na wierze, tak samo religijne, jak i polityczne, służą władzy nad umysłami ludzkimi. Cokolwiek zdarzy się prawdziwego lub pożytecznego dla ludzi, a jest przez wiarę zawłaszczone, nie pochodzi od wiary. Jeśli jest prawdziwe, to znaczy, że daje się udowodnić, a więc nie wynika z wiary a z dowodu. Cokolwiek jest pożyteczne, daje się wykazać, że takie jest, a więc też pochodzi spoza obszaru wiary.
Etyka nie jest wynalazkiem ani własnością wiary. Etyka to relacja między ludźmi i ludzi z ich otoczeniem. To dowolne zasady opisujące te relacje. Jeśli są dla ludzi korzystne, pożyteczne, to daje się to wykazać i nie potrzeba wiary, by je przyjąć do stosowania. Takimi kodeksami postępowania posługują się także zwierzęta - nie dlatego, że przyjęły je "na wiarę", ale wskutek ewolucyjnej eliminacji tych zasad, które były niekorzystne, które nie sprzyjały przetrwaniu w środowisku konkurencji.
Poznając i opisując świat ludzie sformułowali zasady humanizmu. Są one takie a nie inne, bo zostało to wykazane. Również to, czy ktoś te zasady przyjmie jako swoje, jest wyborem wynikającym z rozsądku i rozumienia tego, jaką rolę takie zasady powinny pełnić.
Podobne zasady przyjmowane za pośrednictwem wiary eliminują potrzebę uzasadnienia, a to rodzi szansę dokonywania oszustw, co często się dzieje. Wierzący religijnie (tylko jedna religia jest prawdziwa) lub w inny sposób (szkodliwość szczepionek, naród wybrany, urojeni wrogowie, jedyny prawdziwy wódz itp.) dążą jedynie do posiadania wpływu i osiągania własnej korzyści.
Religia jest najprostszym sposobem instalowania i utrwalania wiary w ludzkich umysłach, zwłaszcza w dzieciństwie, dlatego politycy najczęściej wchodzą w układy z systemami religijnymi. Wiara jest infantylnym sposobem widzenia świata, gdyż opiera się na uznawaniu prawd bez dowodów, a w takiej właśnie przymusowej sytuacji są dzieci, które nie mając wiedzy o świecie i zdolności do krytycznego, logicznego myślenia, zdają się na posłuszeństwo wobec swoich opiekunów, co wychodzi im na korzyść.
I to jest główny powód, dla którego wiara religijna, często oparta na myśleniu magicznym, jest najczęstszym rodzajem wiary. Raz wtedy utrwalona w umyśle, pozostaje w nim na zawsze, gdy dorosły człowiek wciąż dopuszcza, że nieudowodnione jest tak samo prawdziwe jak udowodnione.
Człowiek, jak każda istota pozostające w takiej relacji, potrzebuje poznawania i opisywania świata. Badając go dokonuje obserwacji. Proponuje pewne tezy interpretujące obserwacje. Trzeba jednak sprawdzić ich zgodność z obserwacjami. I pojawiają się dwie możliwości.
Pierwsza z nich to zgoda na takie sprawdzanie i selekcję wcześniejszych propozycji. Te potwierdzone tworzą wiedzę o świecie. Reszta jest niewiedzą.
Druga to rezygnacja ze sprawdzenia i uznawanie swoich pomysłów za absolutnie prawdziwe, niepodważalne. I to jest wiara. Wiara nie odnosi się do dowodów ani do tego, co zostało takimi dowodami potwierdzone.
Wiara jest absolutnym złem ludzkości, ponieważ posługuje się treściami będącymi fałszem. Wiara służy manipulowaniu ludźmi. Nie ma żadnego innego uzasadnienia jej istnienia. Wiara czyni ludzi posłusznymi tym, którzy produkują jej treści, tak samo wiara religijna, jak i innego typu.
Systemy oparte na wierze, tak samo religijne, jak i polityczne, służą władzy nad umysłami ludzkimi. Cokolwiek zdarzy się prawdziwego lub pożytecznego dla ludzi, a jest przez wiarę zawłaszczone, nie pochodzi od wiary. Jeśli jest prawdziwe, to znaczy, że daje się udowodnić, a więc nie wynika z wiary a z dowodu. Cokolwiek jest pożyteczne, daje się wykazać, że takie jest, a więc też pochodzi spoza obszaru wiary.
Etyka nie jest wynalazkiem ani własnością wiary. Etyka to relacja między ludźmi i ludzi z ich otoczeniem. To dowolne zasady opisujące te relacje. Jeśli są dla ludzi korzystne, pożyteczne, to daje się to wykazać i nie potrzeba wiary, by je przyjąć do stosowania. Takimi kodeksami postępowania posługują się także zwierzęta - nie dlatego, że przyjęły je "na wiarę", ale wskutek ewolucyjnej eliminacji tych zasad, które były niekorzystne, które nie sprzyjały przetrwaniu w środowisku konkurencji.
Poznając i opisując świat ludzie sformułowali zasady humanizmu. Są one takie a nie inne, bo zostało to wykazane. Również to, czy ktoś te zasady przyjmie jako swoje, jest wyborem wynikającym z rozsądku i rozumienia tego, jaką rolę takie zasady powinny pełnić.
Podobne zasady przyjmowane za pośrednictwem wiary eliminują potrzebę uzasadnienia, a to rodzi szansę dokonywania oszustw, co często się dzieje. Wierzący religijnie (tylko jedna religia jest prawdziwa) lub w inny sposób (szkodliwość szczepionek, naród wybrany, urojeni wrogowie, jedyny prawdziwy wódz itp.) dążą jedynie do posiadania wpływu i osiągania własnej korzyści.
Religia jest najprostszym sposobem instalowania i utrwalania wiary w ludzkich umysłach, zwłaszcza w dzieciństwie, dlatego politycy najczęściej wchodzą w układy z systemami religijnymi. Wiara jest infantylnym sposobem widzenia świata, gdyż opiera się na uznawaniu prawd bez dowodów, a w takiej właśnie przymusowej sytuacji są dzieci, które nie mając wiedzy o świecie i zdolności do krytycznego, logicznego myślenia, zdają się na posłuszeństwo wobec swoich opiekunów, co wychodzi im na korzyść.
I to jest główny powód, dla którego wiara religijna, często oparta na myśleniu magicznym, jest najczęstszym rodzajem wiary. Raz wtedy utrwalona w umyśle, pozostaje w nim na zawsze, gdy dorosły człowiek wciąż dopuszcza, że nieudowodnione jest tak samo prawdziwe jak udowodnione.