Europa, islam i polityka
Europa wycofała się z krajów islamu, a po pewnym czasie grupy “muzułmanów”, uciekających od tyranii i zacofania, grupy politycznych uchodźców i intelektualistów poszły w jej ślady, szukając bezpieczeństwa w krajach “niemuzułmanów”. A także z powodu rasistowskiej, tyrańskiej, niepopularnej i antydemokratycznej polityki prowadzonej przez autorytarne reżimy “islamskich” krajów po wycofaniu się Europejczyków. Inne grupy ubogich i uciskanych dołączyły, szukając ekonomicznego azylu i gwarancji przyzwoitego życia w europejskich krajach “niewiernych”.
Dzieci i wnuki tych politycznie i ekonomicznie uciskanych, w dodatku do fali, jaka dołączyła do nich po upadku muru berlińskiego, i następnej już na początku trzeciego tysiąclecia, są tymi, którzy niosą coraz więcej mrocznej islamskiej kultury, wrogiej wobec oświecenia i nowoczesności. I z tego utworzył się islamski blok, wrogi wobec wartości postępu, wolności i tolerancji. Bronił on izolacjonizmu we własnych grupach i odmówił integracji z europejskimi społeczeństwami, wybierając drogę zniszczenia od środka tych nowoczesnych wartości przy pomocy rozmaitych narzędzi materialnych i duchowych.
Wejście islamu przez szerokie drzwi Europy
Nauka i Oświecenie zatriumfowały niegdyś nad obskurantyzmem Średniowiecza i zapanowała filozofia rozumu, wolność, nauka i sekularyzm. Europejski renesans jest świecką filozofią, jego zasady są demokratyczne, jest wolność wyboru i działania dla jednostki (mężczyzny lub kobiety). Filozofia życia, o którą europejskie narody walczyły przez stulecia, prowadziła do zamiany zacofanych, feudalnych i autorytarnych reżimów na wolne, demokratyczne i świeckie, postępowe władze.
Ta filozofia szokowała islamskie grupy w Europie i walczyły z nią pod pretekstem spisku przeciwko islamowi. Były to grupy izolowane, żyjące w enklawach, z daleka od islamskich zakazów, ale korzystające z tej filozofii (wolności i szacunku dla pluralizmu i różnic poglądów), żeby założyć własne instytucje dla zachowania swojej tradycyjnej kultury i uchwalania praw (fatw), tworząc specjalne muzułmańskie stowarzyszenia i dzielnice (w których wszystko było “halal”: sklepy, islamskie stowarzyszenia kulturalne, meczety…) w oparciu o kulturę oporu i konfrontacji, rządzone przez prawo islamskie oraz oferujące młodzieży islamską edukację.
Główną misją islamskiej ideologii jest wypranie mózgu i napełnienie go kulturą obskurantyzmu, radości zabijania, wojny i wrogości wobec niemuzułmanów. Hasła wzywające do mordów, nienawiści i zniszczenia cywilizacji zagnieżdżają się w sztywnych umysłach i towarzyszą muzułmanom w ich codziennych modłach i słowach.
Olbrzymia ilość słów w Koranie, które podżegają do mordów i nienawiści, nie pozwoliła na integrację ze społeczeństwami zamieszkania i powodowała tarcia z innymi kulturowymi i religijnymi grupami. Nie pozwoliła na pokojową koegzystencję z nimi w społeczeństwach, których prawa bronią i szanują religijną różnorodność i gwarantują wolność jednostce. Tak więc muzułmanie są izolowani w swoich enklawach, by bronić się przed kulturą wolności, badań naukowych i dyskusji o jakichkolwiek tabu.
W islamskich enklawach młodzież przesiąkała islamską ideologią tworzącą ramy dla terroryzmu i akcji terrorystycznych. To zdarzyło się we Francji kiedy zobaczyliśmy zamach bombowy na stację (Saint Michel) w Paryżu w lipcu 1995 roku, zamach bombowy na stację (Port Royal) 3 grudnia 1996 roku, atak na “Charlie Hebdo” i zamordowanie 12 dziennikarzy oraz zranienie dalszych jedenastu 7 stycznia 2015 roku, zamach w Paryżu 13 listopada 2015 roku, kiedy terroryści zaatakowali różne miejsca w mieście, zabijając 130 osób, raniąc i terroryzując ludzi koszmarem samobójczych działań terrorystycznych i strzelaniem gdzie popadnie. ISIS przypisało sobie odpowiedzialność za te zamachy terrorystyczne.
Islamskie ramy i nakazy, w które islamskie owieczki wierzą, są odpowiedzialne za ich zamykanie się w enklawach i nie pozwalają na integrację w społeczeństwach, w których żyją (społeczeństwach opartych na rozdziale między religią a świeckim państwem i na wolności wyznania) i są także odpowiedzialne za krwawe akcje terrorystyczne na świecie. Izolacja, brak integracji i terroryzm są tym, co wywołało rozmaite reakcje na islamską obecność, na tę wiarę i na tych wiernych, szczególnie we Francji, kolebce demokratycznej, świeckiej i wolnościowej rewolucji, która również doznała najbardziej negatywnych efektów tej muzułmańskiej obecności. Krytyczne wypowiedzi prezydenta Macrona były jak najbardziej realistyczną analizą tej obcej obecności i jej stosunku do francuskich wartości. Już wcześniej, 18 października 2018 roku francuski parlament uchwalił prawo o walce z terroryzmem, dając władzom możliwość zamykania meczetów lub kulturalnych stowarzyszeń (sponsorujących terroryzm). Dla zapewnienia bezpieczeństwa w Europie Komisja Europejska od początku roku 2017 przyznała miliony euro na projekty, które chronią miejsca publiczne i życie obywateli zagrożonych przez islamski terroryzm. To nie jest spisek przeciwko islamowi, jak wyobrażają to sobie muzułmanie. Jeśli muzułmanie są jedynym celem tej krytyki lub jeśli Europejczycy boją się islamu, to dlatego, że terroryzm oparty na religii praktykują wyłącznie muzułmanie i to oni najbardziej odmawiają zintegrowania się ze społecznościami, w których mieszkają.
Francja, którą najbardziej dotknęły krwawe, barbarzyńskie ataki islamskie, jest jednym z tych krajów, które przyjęły najwięcej terrorystów i pozwoliły im na znalezienie sobie kryjówek w Europie. Europa toleruje ich propagowanie terroru wśród muzułmanów i ich werbowanie do kampanii terrorystycznych. Ich pierwszą zasadą są zamachy samobójcze i obcinanie głów niewiernym, co zademonstrowali obcinając głowę francuskiego nauczyciela. W reakcji Macron głośno skrytykował negatywizm muzułmanów i islamu. Jednak poza Macronem większość Europejczyków boi się obskuranckiej ideologii islamu i ich terroru.
Zła polityka integrowania muzułmanów doprowadziła do katastrof, jakich politycy się nie spodziewali, a płacą dziś za to europejskie narody. Europejscy przywódcy muszą znaleźć nowe rozwiązanie kwestii islamskiej nie tylko przez uderzanie w samych terrorystów i tych, którzy ich finansują, ale – co jest absolutnie niezbędne i najważniejsze – przez uderzenie w intelektualne źródła terroryzmu i zlikwidowanie ich autorytetu. Dopiero to zakończy fizyczny i psychologiczny terror.
Israelseen, 16 marca 2021
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Rami Dabbas
Jordański dysydent, były muzułmanin, który przeszedł na chrześcijaństwo. Jest z zawodu inżynierem. Działa na rzecz pokoju z Izraelem. Mieszka w Jordanii, gdzie jest aktywny w kilku organizacjach pozarządowych.