Nauczyciel akademicki, patron nożowników

Z materiałów MEMRI

2015-01-03

Plakat Fatahu z grudnia 2014, napis po arabsku: „Pozostaniemy na waszych czaszkach”.

Dr Adnan Abu Amer wykłada na uniwersytecie i w odróżnieniu od wielu swoich kolegów w krajach zachodnich nie może narzekać, że przychodząca na studia młodzież jest źle przygotowana do studiów. Przeciwnie, jego studenci byli przygotowywani od przedszkola i nie mają żadnych problemów ze zrozumieniem materiału wykładanego przez doktora Adnana Abu Amera, który, jak można sądzić z jego najnowszego artykułu w Aljazeera.net, z 19 listopada 2014, wykłada nożownictwo.

Wykładający na uniwersytecie w Gazie wychowawca młodego pokolenia studentów pisał[1] m. in.:

Dr Adnan Abu Amer (zdjęcie: Aljazeera.net)

"Niedawne operacje Fidai dokonane przez młodych Palestyńczyków na Zachodnim Brzegu i w okupowanej Jerozolimie przeciwko armii izraelskiej i osadnikom ujawniają, że lud palestyński uzbroił się w wolę prowadzenia oporu przeciwko okupantowi i nie akceptuje dłużej istniejącej obecnie żałosnej i ponurej sytuacji. Te operacje pokazują, że osiągnęliśmy punkt, z którego nie ma powrotu do poprzedniego status quo, który obejmuje wielokrotne wtargnięcia na Haram (jak nazywany jest teren otaczający meczet Al-Aksa) i wielokrotne ataki na meczet Al-Aksa.

… Fakt, że ludzie z Zachodniego Brzegu i Jerozolimy dołączyli w ostatnich tygodniach do bitwy ruchu oporu, ulepsza i odnawia popularną, prymitywną broń i czyni ją skuteczniejszą niż przedtem. W niedawnych operacjach bojownicy używali wielu różnych rodzajów broni o coraz większym zaawansowaniu – od kamieni i procy, przez noże i inną ostrą broń, do broni palnej. To jakościowe ulepszenie narzędzi oporu używanych w walce przeciwko okupantowi pozwala każdemu członkowi ludu palestyńskiego na prowadzenie oporu tą prymitywną bronią. I tak, jedna osoba wznosi barierę, a druga pali oponę, trzecia robi koktajl Mołotowa, a czwarta kopie okop, piąta rozrzuca na drodze gwoździe, szósta dźga nożem osadnika, a siódma przejeżdża samochodem żołnierza. Palestyna stała się powszechnym warsztatem, gdzie każdy odgrywa jakąś rolę”.

25 grudnia 2014. Jedenastoletnia dziewczynka, Ayala Shapira została przewieziona do szpitala w stanie krytycznym, a jej ojciec został ranny, kiedy jeden terrorysta wybiegł przed samochód, licząc na odruch kierowcy, a drugi, w chwili gdy kierowca zahamował, wrzucił do wnętrza samochodu koktajl Mołotowa.

„Przegląd niedawnych operacji oporu przeprowadzonych na terytoriach palestyńskich i rozmaitej użytej broni ujawnia, która broń była najważniejsza – zarówno broń prymitywna, jak broń palna, jak wyszczególnione poniżej:

1.      Kamień: używany do wznoszenia barier, blokowania arterii drogowych i budowania kryjówek i barykad włącznie z zasadzkami. Nawet jeśli kamień w kategoriach wpływu fizycznego nie wywołuje w umyśle obrazu heroicznej walki, ma potężne znaczenie symboliczne, ponieważ podkreśla kontrast między prostą bronią Palestyńczyków a nowoczesną bronią wroga, który posiada bombę atomową.

2.      Proca: ... Palestyńczycy używają procy w operacjach strzelania do sił okupacyjnych i ich rozmaitych środków transportu. Jej znaczenie polega na fakcie, że strzelec może jej użyć, pozostając niewidoczny, co komplikuje sprawy dla sił okupacyjnych. Chociaż ta broń rzadko powoduje śmiertelne uszkodzenia, jest zdolna do spowodowania poważnych ran, jeśli jest używana z bliska i jeśli kamień jest ciężki, a strzelec silny.

3.      Pożary i palenie opon: Zeszłego lata Izraelczycy doświadczyli ‘gorącego sezonu’, którego płomienie dotarły do samego serca Izraela. Dziesiątki pożarów wybuchło w lasach i zagajnikach i podpaliły setki hektarów. Te pożary stanowiły dodatkową niespodziankę dla izraelskich aparatów bezpieczeństwa, które niedawno zaczęły budzić się do nowych niespodzianek ruchu oporu.

4.      Barykady i przeszkody: to narzędzie było używane przez ruch oporu, żeby blokować wejścia i ulice dla pojazdów armii okupacyjnej w miastach, wsiach i obozach uchodźców, a to pomogło młodzieży rozdzielić ataki na siły izraelskie między siebie, a jeszcze bardziej, wycofać się w odpowiednim momencie z gwarancją, że pojazdy wojskowe i opancerzone nie mogą ich ścigać…”

"Noże były bronią najczęściej używaną w niedawnych operacjach przez ludowy opór na Zachodnim Brzegu i w Jerozolimie. Najnowszy atak nożowy w synagodze w Jerozolimie doprowadził do zabicia pięciu Izraelczyków i ranienia ośmiu. Operacje nożowe są ważne, bo ta broń ostra znajduje się w każdym domu i jej użycie ma duże znaczenie – nie tylko w sensie śmiertelnego potencjału, ale dzięki psychologicznym efektowi na Izraelczyków, którzy widzą i pojmują, że żołnierz może zostać zabity nożem także, kiedy trzyma nowoczesny karabin maszynowy.

18 listopada dwóch terrorystów uzbrojonych w noże rzeźnickie i tasaki do mięsa zabiło w synagodze czterech rabinów Moshe Twersky’ego, 59, Aryeha Kupinsky’ego, 43, Avrahama Shmuela Goldberga, 68, oraz Kalman Levine, 55. Sierżant Zidan Nahad Seif (Druz), 30, który interweniował został śmiertelnie ranny i zmarł w szpitalu.

Najważniejszą rzeczą jest, że ataki nożowe zmuszają okupanta do otwarcia nowego frontu, który zawsze może wybuchnąć im w twarz. Bowiem ataki nożowe przekreśliły ich zdolność odstraszania i zaszkodziły morale społeczeństwa do punktu, w którym oficerowie armii izraelskiej przyznali, że właściwie stracili zdolność odstraszania Palestyńczyków… Fala ataków nożowych na Zachodnim Brzegu, w Jerozolimie i wewnątrz Zielonej Linii przeciwko zarówno żołnierzom okupanta, jak osadnikom, wywołała zainteresowanie badaniami najważniejszych cech tego nowego sposobu opierania się, z których najważniejszymi są:

Ataki nożowe wybuchły po spadku akcji masowych protestów, co dało początek koncepcji przejścia do etapu jakościowej i wyjątkowej działalności, której jednym z narzędzi i zasobów jest na tym etapie wojna noży.

Dwudziestosześcioletnia Dalia Lemkus zasztyletowana przez terrorystę na przystanku autobusowym 10 listopada 2014. (Zdjęcie: Flash90)

2.     Idea wytrwania w nieustannej działalności oporu i dania Palestyńczykom w granicach Zielonej Linii szansy przystosowania się do oporu i jego działalności, służyła jako katalizator do nasilenia tego rodzaju wojny nożowej przeciwko okupacji, ponieważ nie wymaga wielu ludzi, ale skupia się na małych grupach. W rzeczywistości, wiele akcji nożowych zostało dokonanych przez samotnych wojowników oporu.

3.     To zjawisko rozprzestrzeniło się na całych terytoriach okupowanych i sięgnęło także obszarów w granicach 1948 r., sercu państwa okupacyjnego, wywołując jego strach, że wojna nożowa rozszerzy się na całe jego terytorium. Akcje nożowe skupiają się przede wszystkim na żołnierzach uzbrojonych po zęby – zarówno regularnej armii, jak rezerwistach, jak również personelu straży granicznej i osadnikach.

4.    Akcje nożowe są świadectwem narastającego ducha poświęcenia i męczeństwa w społeczeństwie palestyńskim. Fakt, że wynikiem operacji było zabicie lub skazanie na dożywocie atakującego, nie odstraszył innych wojowników oporu od pójścia tą samą drogą i przeprowadzenia takich samych operacji.

Reakcja Izraela odzwierciedla jego wielki strach, że te operacje nożowe wzrosną i przyznał się on do rosnącego obciążenia swoich aparatów bezpieczeństwa i trudności w zwalczaniu tego rodzaju zjawiska. Okazuje się to być jedno z najtrudniejszych i najbardziej skomplikowanych zadań aparatów bezpieczeństwa. Jednym z rezultatów wojny noży jest to, że magazyny z bronią w Izraelu zapełniły się ludźmi, którzy przyszli, by kupić broń osobistą do samoobrony po tym, jak niedawne ataki nożowe powtarzały się.

W tym kontekście oficerowie z Dowództwa Centralnego Izraela powiedzieli, że nie mają magicznego rozwiązania, by powstrzymać palestyńskie operacje nożowe, bo trudno przeszkodzić im w zdobyciu noży. Ponadto, nasilenie operacji nożowych oznacza, że izraelska moc odstraszania maleje codziennie. Paradoksem jest, że Izrael potrafi produkować najnowsze pociski antyrakietowe Arrow, ale jest niezdolny do ochrony swoich obywateli przed atakami nożami.

Wojownicy oporu używają także samochodów i taksówek do przejeżdżania żołnierzy okupanta i osadników, kiedy patrolują piechotą miasta i obozy uchodźców. I istotnie kilka ataków pojazdami było udanych i zabiło lub zraniło wielu żołnierzy..."

22 października w Jerozolimie osiem osób zostało rannych, zginęła trzymiesięczna Chaya Zissel, kiedy palestyński kierowca wjechał samochodem w tłum osób oczekujących na przystanku kolejki podmiejskiej. Druga ofiara tego zamachu, obywatelka Ekwadoru, Karen Yemima Muscara, zmarła w szpitalu.

[1] Aljazeera.net, 19 listopada 2014.

Źródło: MEMRI, Specjalny Komunikat nr 5916, z 29 grudnia 2014

Tłumaczenie Małgorzata Koraszewska
(Zdjęcia ofiar oraz plakatu Fatahu dodane przez redakcję "Listów")