Po co Żydom własne państwo

Gdzie jest twoje oburzenie z powodu tego, że Hamas używa szkół ONZ jako miejsc  odpalania rakiet? Gdzie jest twoje oburzenie, że Hamas używa domów mieszkalnych jako składnic broni?  A właściwie, Naomi, gdzie jest twoje oburzenie z powodu dziesiątków tysięcy dzieci zamordowanych przez Baszara Assada, nieznanej liczby dzieci arabskich zabitych w Iraku przez ISIS i rzezi niewinnych dziewczynek muzułmańskich zamordowanych przez Boko Haram w Nigerii? Dlaczego tylko obronna wojna Izraela budzi twój gniew? Lista islamskich organizacji terrorystycznych żywiących totalną pogardę dla życia Arabów – nie mówiąc już o Żydach – jest tragicznie długa.

Izrael jest sprawiedliwą i działającą demokracją, która zapewnia swoim arabskim obywatelom więcej praw i wolności niż jakiekolwiek inne państwo na Bliskim Wschodzie. W Izraelu kobiety arabskie mają ochronę prawną przed morderstwami honorowymi, praktyką, która jest powszechna pod rządami Hamasu i – niestety – w całym świecie arabskim. W Izraelu geje arabscy są chronieni przed zamordowaniem pod pozorem fałszywych oskarżeń o kolaborację z Izraelem. W Izraelu młodzież arabsko-izraelska ma zapewnioną opiekę zdrowotną, świetne wykształcenie i obiecującą przyszłość. Moja córka i syn studiują na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie i oni, jak również każdy inny student, mogą zaświadczyć, że jest na uniwersytetach izraelskich olbrzymia liczba studentów arabskich zdobywających wysokie kwalifikacje naukowe.

Porównaj to ze złowrogą przyszłością oferowaną dzieciom palestyńskim przez Hamas, która składa się w zasadzie z wyboru między zostaniem zamachowcem samobójcą, a zostaniem ludzką tarczą. Jestem zdumiony, Naomi, że ty, Żydówka z Zachodu z liberalnym systemem wartości możesz bronić potworów z Hamasu, którzy uczynili przestępstwem nawet trzymanie się za ręce małżonków na plażach Gazy. Jestem zdumiony, że w tej trzeciej wojnie między Izraelem, liberalną demokracją, a Hamasem, nieludzką, totalitarną, terrorystyczną teokracją, bronisz terrorystów z Hamasu i oskarżasz prawdziwą demokrację, jaką jest Izrael.

Mówisz, że twoje oskarżenie przeciwko Izraelowi o ludobójstwo jest jedynie wynikiem analizy pojęcia. Przykro mi, ale nie dam ci się tak łatwo wykręcić. To jest kłamstwo i to jest podła odmiana legendy krwi. Miliony Żydów zamordowano przez ostatnie dwa tysiąclecia z powodu fałszywych oskarżeń o masowe morderstwa, takie jak zatruwanie studni w Europie lub picie krwi chrześcijańskich dzieci.

Widzę, że nigdy nie czytałaś Karty Hamasu, prawdziwego wezwania do ludobójstwa Żydów, z powtarzającymi się wezwaniami do unicestwienia Izraela i marzeniem o dniu, kiedy nawet drzewa będą prosiły muzułmanów, by zabili chowających się za nimi Żydów. Znajdź mi jednego przywódcę izraelskiego, który ośmieliłby się mówić w ten sposób o Palestyńczykach.

Wzdragam się na myśl o tym, co powiedziałabyś o Winstonie Churchillu podczas II wojny światowej. Jego odpowiedzią na rakiety spadające na Londyn było totalne zniszczenie niemieckich miast, takich jak Drezno i Hamburg, całkowite zrównanie ich z ziemią, coś, czego Izrael nigdy nawet nie rozważał. Wzdragam się na myśl, co powiedziałabyś o Franklinie D. Roosevelcie, który rozkazał starcie w proch Berlina i Tokio i ich cywilnych mieszkańców, nie mówiąc już o Harrym Trumanie, który zrzucił bomby atomowe na Hiroszimę i Nagasaki.

Tu stawiam ci proste wyzwanie. Ponieważ działania Churchilla, Roosevelta i Trumana były nieskończenie bardziej śmiercionośne dla znacznie większych liczb ludzi niż izraelskie ostrzeżenia cywilów przez ulotki, telefony i inne środki alarmowe, to przynajmniej, Naomi, bądź konsekwentna. Powiedz stanowczo, że podczas II wojny światowej Stany Zjednoczone były mocarstwem ludobójczym , starającym się doprowadzić do eksterminacji narodów niemieckiego i japońskiego. Oznajmij, że agresorem nie był Hitler, ale Amerykanie, a stroną winną ludobójstwa nie był Hitler, ale Roosevelt. Gdybyś to zrobiła, przynajmniej wiedziałbym, że jesteś konsekwentna i uznam, że zwyciężyłaś w tej dyskusji.

Podejrzewam jednak, że nigdy nie powiedziałabyś czegoś tak absurdalnego. Podczas II wojny światowej Hitler i Niemcy byli ludobójcami, a Stany Zjednoczone uratowały wolność i swobody, mimo że – co smutne i tragiczne – zginęły setki tysięcy niemieckich cywilów.

W odróżnieniu jednak od aliantów w II wojnie światowej, Izrael nie obiera cywilów za swój cel. Winą za śmierć dzieci w Gazie, którą wszyscy opłakujemy, musimy obarczać  Hamas, który używa tych dzieci jako ludzkich tarcz.

Zdumiewają mnie twoje wysiłki alegoryzowania Izraela i ziemi obiecanej jako idei zamiast jako miejsca. Czy nie mieszkasz w domu w Nowym Jorku, który zamykasz na noc, żeby twoje dzieci mogły dorastać w poczuciu bezpieczeństwa? No cóż, to samo jest z Izraelem. Wszystko, czego Żydzi chcą, to małego skrawka ziemi – jednej sześćdziesiątej wielkości krajów arabskich – żeby bezpiecznie położyć się wieczorem do łóżka.

Szkoda, że Hamas nie stara się o to samo dla Palestyńczyków. Hamas mógłby z łatwością użyć największej pomocy na głowę, jaką kiedykolwiek otrzymała jakakolwiek organizacja  (czterokrotność Planu Marshalla), by zbudować domy, szkoły, szpitale i uniwersytety dla palestyńskich mieszkańców Gazy. Ale widziałaś co zrobili z betonem, Naomi. Zabrali wszystkie te materiały budowlane, jakie otrzymali, by zbudować tunele umożliwiające im zabijanie Żydów.

Ich nienawiść do Izraela jest znacznie silniejsza niż ich miłość do Ibrahima.

New York Observer, 12 sierpnia 2014.

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Shmuley Boteach

Amerykański rabin i pisarz, autor ponad 30 książek. Często krytykowany przez środowiska żydowskie, ostatnio głównie za książkę Kosher Jesus. Jest oskarżany o herezję, wcześniej spotkały go gromy za książkę Kosher sex, (twierdzi, że pożądanie jest fundamentem miłości). Często powraca do problemu ludobójstwa w Ruandzie, gdzie jeździł wielokrotnie, próbując zrozumieć mroczną stronę ludzkiej kultury.


Od Redakcji


Dysonans poznawczy - lewicowa feministka, ateistka i osoba przedstawiająca się jako racjonalistka prezentuje argumenty, które normalnie kojarzyłbym z religijnym zabobonem, rasizmem i wściekłym konserwatyzmem. Ortodoksyjny rabin mówi głosem humanisty i używa argumentów racjonalnych. Zwariowany świat? Tak, ale dysonans poznawczy jest równie stary jak poznanie.