Dwa filmy Triggernometry o wojnie w Gazie
Kiedy kilka dni temu znalazłem o świcie w skrzynce mailowej wiadomość od starej i bliskiej przyjaciółki — która, przynajmniej jeśli o nią chodzi, prawdopodobnie nie uważa się już za moją przyjaciółkę. Do wiadomości załączyła fragment artykułu z brytyjskiego magazynu satyrycznego Private Eye, który czasem publikuje również materiały reporterskie, i uparcie twierdziła, że to pismo „ma wysoki poziom dziennikarstwa”. Cóż, jeśli kiedyś tak było, to już nie jest. Fragment, który mi przesłała, był nie tylko wyraźnie antyizraelski, ale też pełen kłamstw i niepopartych dowodami twierdzeń. Umieszczam go poniżej — z nadzieją, że da się przeczytać.
Powyższy artykuł całkowicie powiela propagandę Hamasu — począwszy od absurdalnego twierdzenia, że izraelska ofensywa spowodowała „ponad 60 tysięcy zgonów związanych z traumą” wśród palestyńskich cywilów, po „szacunkowe 70% ofiar to kobiety i dzieci, ofiary szeroko zakrojonych, nieukierunkowanych bombardowań”. Ten fragment aż się prosi o solidną korektę — nawet Hamas, jak sądzę, nie twierdzi, że 70% zabitych to kobiety i dzieci. (Nie zapominajmy też, że „dzieci” definiowane są jako osoby poniżej 18. roku życia, podczas gdy — jak zauważa John Spencer poniżej — średni wiek nowo zrekrutowanego terrorysty Hamasu to 16 lat). Niedoinformowany autor Private Eye dodatkowo, bez żadnych dowodów, oskarża Izrael o celowe strzelanie palestyńskim dzieciom w głowę, szyję lub brzuch. Nawet nie będę się zagłębiał w temat rzekomego „bezładnego bombardowania”.
Zwróćcie uwagę, że w całym artykule Hamas pojawia się tylko raz — i to tylko po to, by zaprzeczyć, jakoby wykorzystywał szpitale w Gazie jako centra dowodzenia. A tymczasem to akurat prawda, co zostało dobrze udokumentowane. Dr Maynard, autor tekstu, jest kolejnym przykładem osoby, która celowo ignoruje niewygodne fakty, a wręcz zaprzecza ich istnieniu.
To żenujący kawałek propagandy, który autor — chirurg z Oksfordu — najwyraźniej kupił w całości. Było mi naprawdę przykro czytać coś takiego w mailu — zwłaszcza od osoby, z którą kiedyś łączyła mnie bliska relacja.
Wahałem się, czy odpowiadać, ale uznałem, że nie mogę tego zostawić bez reakcji. Napisałem kilka słów na temat „danych” zawartych w przesłanym materiale, a potem po prostu odesłałem moją znajomą do poniższego nagrania z podcastu Triggernometry.
W tym odcinku dwaj prowadzący — Konstantin Kisin i Francis Foster — rozmawiają z Johnem Spencerem, „przewodniczącym ds. badań nad walkami miejskimi w Modern War Institute, współdyrektorem projektu Urban Warfare Project oraz gospodarzem podcastu Urban Warfare Project przy akademii West Point”. Jako ekspert od walki w środowisku miejskim, Spencer ma kompetencje, by wypowiadać się na temat tego typu zagadnień — choć oczywiście można powiedzieć, że jest stronniczy (nie jest Żydem). Od początku wojny podkreśla, że IDF podejmuje ogromne wysiłki, by unikać ofiar cywilnych, a stosunek liczby zabitych cywilów do liczby zabitych bojowników wśród Palestyńczyków jest najniższy spośród wszystkich współczesnych konfliktów zbrojnych (prawdopodobnie między 2:1 a 1,5:1).
Nie będę się rozpisywał — można posłuchać samemu. Oczywiście ci, którzy są antyizraelscy lub antysyjonistyczni (co w praktyce oznacza ten sam rodzaj bigoterii), i tak nie posłuchają. A jeśli chodzi o rzekomo głodujące dzieci — gdyby to była prawda, byłoby to przerażające — ale jak można przeczytać w tym materiale z Free Press, niemal wszystkie zdjęcia wykorzystywane, by przekonać świat, że Izrael głodzi dzieci, przedstawiają niemowlęta cierpiące na inne schorzenia, które i tak prowadzą do niedożywienia. Głód w Gazie z pewnością istnieje, ale czy można mówić o powszechnym głodzeniu dzieci? I to jeszcze celowo zaplanowanym przez Izrael? Nie kupuję tego.
Przekonajcie się sami — to pouczająca godzina. I pamiętajcie: jeśli chcecie oskarżać Izrael o wszelkiego rodzaju zbrodnie wojenne (nie będę tolerował głupich oskarżeń o izraelskie „ludobójstwo”), to przygotujcie się na przedstawienie rozwiązania konfliktu — najlepiej takiego, które zakłada dalsze istnienie Izraela.
Dołączam jeszcze drugi materiał Triggernometry, zatytułowany „Nasza szczera opinia o Izraelu”. Na początku najwięcej mówi Kisin i okazuje się, że zarówno on, jak i Foster są „proizraelscy” — ale tylko w kontekście tej konkretnej wojny, niekoniecznie ogólnie. Kisin stwierdza, że Izrael wygrywa wojnę z Hamasem i Iranem, ale przegrywa wojnę propagandową z Hamasem — i ma rację.
Kisin uważa, podobnie jak Spencer, że wielu ludzi wypowiadających się na temat wojny nie zna faktów, nie kieruje się logiką, działa pod wpływem emocji i w ogóle nie jest zainteresowanych rozwiązaniem konfliktu. Ich jedynym celem jest demonizowanie Izraela. Zadaje też pytanie, które sam często zadaję: „Skoro tak bardzo chcesz potępiać działania Izraela podczas tej wojny, to CO BYŚ ZROBIŁ na ich miejscu?”
Nigdy nie otrzymujesz odpowiedzi, która miałaby jakikolwiek sens. Kisin wspomina, że zadał to samo pytanie Bassemowi Youssefowi podczas jednego z odcinków Triggernometry — i nie dostał żadnej odpowiedzi od wyraźnie antyizraelskiego Youssefa.
Kisin dodaje też, że Izrael rzeczywiście popełnia pewne zbrodnie wojenne (wspomina o odcięciu dostaw żywności oraz sytuacji na Zachodnim Brzegu), ale zauważa, że każde państwo zachodnie dopuściło się zbrodni wojennych w każdej wojnie, w jakiej brało udział — w tym USA podczas II wojny światowej i w odpowiedzi na ataki z 11 września.
Później rozmowa zaczyna dryfować w inne rejony — dotyczące wolności słowa, antyspołecznych zachowań na Zachodzie, cen nieruchomości, problemów młodego pokolenia w krajach zachodnich i brytyjskiej polityki. Przesłuchałem materiał do końca, ale większość z tej części wydała mi się mało interesująca.
Two Triggernometry videos on the war in Gaza
Why Evoluytion Is True 22 sierpnia 2025
Jerry A. Coyne
Emerytowany profesor na wydziale ekologii i ewolucji University of Chicago, jego książka "Why Evolution is True" (Polskie wydanie: "Ewolucja jest faktem", Prószyński i Ska, 2009r.) została przełożona na kilkanaście języków, a przez Richarda Dawkinsa jest oceniana jako najlepsza książka o ewolucji. Jerry Coyne jest jednym z najlepszych na świecie specjalistów od specjacji, rozdzielania się gatunków. Jest również jednym ze znanych "nowych ateistów" i autorem (wydanej również po polsku przez wydawnictwo "Stapis") książki "Faith vs Fakt". Jest wielkim miłośnikiem kotów i osobistym przyjacielem redaktor naczelnej.