Naziści nadali nienawiści do Żydów akademickie oblicze. Ich spadkobiercy mają „Instytut krytycznych badań nad syjonizmem”

Na początku reżimu [nazistowskiego], kiedy przyjęcie przez uniwersytety antysemickich studiów żydowskich nadal wydawało się niepewne, zwolennicy nazistów postanowili wypełnić lukę, tworząc własny, niezależny instytut studiów żydowskich. Główną siłą napędową tej inicjatywy był historyk Walter Frank. W 1935 roku, przy wsparciu wysokich rangą nazistów, takich jak Alfred Rosenberg i Rudolf Hess, Frank założył Instytut Historii Nowych Niemiec (Institut für Geschichte des neuen Deutschlands), którego celem było zaszczepienie perspektywy narodowosocjalistycznej w niemieckiej nauce historycznej. Niedługo później ten tak zwany Instytut Rzeszy utworzył w Monachium specjalny Zakład Badań nad Kwestią Żydowską i oddał go pod kierownictwo historyka Wilhelma Graua. ...Działając pod administracyjną opieką Ministerstwa Oświaty Rzeszy, w drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku Dział Badań zajmował centralną pozycję w powstającej dziedzinie nazistowskich studiów nad Żydami. Sponsorował projekty badawcze na uniwersytetach, zwoływał konferencje, w których uczestniczyli przedstawiciele różnych dyscyplin akademickich, a materiały konferencyjne publikował w roczniku naukowym Forschungen zur Judenfrage (Badania nad kwestią żydowską). 

To, co stare, znów wraca. 

Współcześni spadkobiercy nazistowskiego antysemityzmu właśnie utworzyli własną pseudoakademicką instytucję, Instytut  Krytycznych Badań nad Syjonizmem.

Nie daj się zwieść określeniu „badania krytyczne”. Jest to tak samo nieuczciwe intelektualnie, jak nazistowskie badania akademickie nad Żydami.

Artykuł Mondoweissa „Dlaczego stworzyliśmy Instytut Krytycznych Badań nad Syjonizmem” już w pierwszym akapicie dowodzi, że ten instytut stworzono wyłącznie w celu nadania antysemityzmowi patyny akademickiej akceptowalności:

W ostatnich latach izraelska flaga coraz częściej pojawia się na całym świecie wraz z politycznymi przekazami nawołującymi do supremacji rasowej – na przykład podczas zamieszek 6 stycznia w Waszyngtonie, na wiecach Hindutwy w Indiach, na wiecach nazistów w Europie, a przede wszystkim podczas antypalestyńskich pogromów na Zachodnim Brzegu. W tym momencie nie może być jaśniejsze, że syjonizm jest ideologią polityczną ściśle powiązaną z rasizmem, faszyzmem i wywłaszczeniem kolonialnym.   

Nie trzeba mieć wyższego kursu logiki, żeby zrozumieć, że „rasiści trzymają izraelską flagę” nie oznacza, że „syjoniści są rasistami”. To jakby powiedzieć, że używanie przez KKK krzyży dowodzi, że wszyscy chrześcijanie są rasistami. 

Ale intencją tego nowego „Instytutu Krytycznych Badań nad Syjonizmem” nie są teoretyczne, akademickie badania syjonizmu. Cel instytutu ma charakter czysto polityczny i jest antysemicki.

Już pierwszy z „Punktów jedności” tej grupy jest antysemickim kłamstwem: „Syjonizm jest osadniczym kolonialnym projektem rasowym. Podobnie jak USA, Izrael jest osadniczym państwem kolonialnym. Instytut sprzeciwia się syjonizmowi i kolonializmowi”.

Syjoniści nie definiują siebie w ten sposób. Robią to tylko antysyjoniści. „Krytyczne badania” tematu są niemożliwe, jeśli z góry ustali się wyniki badań. To wcale nie są „badania” – po prostu zestawienie dowodów, nieważne jak słabych, po jednej stronie skali i ignorowanie wszelkich dowodów przeciwnych. 

Syjonizm jest ruchem samostanowienia narodu żydowskiego. Dąży do powrotu Żydów do ziem ich przodków. Jest antykolonialny. Nie jest rasistowski. Jednakże zaprzeczanie, że Żydzi są narodem mającym prawa narodowe – i etykietowanie Żydów, którzy upominają się o te prawa, jako rasistów z natury – jest w istocie antysemityzmem.

Ich program polityczny i brak zainteresowania obiektywnymi badaniami uwidaczniają się w innych „punktach jedności”: „Badania akademickie nie są politycznie ani moralnie neutralne… Projekt Instytutu polega na wspieraniu badań oddolnych, prowadzonych przez społeczność kierowaną przez ludzi, którzy są celem represji syjonistycznych i państwowych, a program badań został ustalony we współpracy ze społecznościami stawiającymi opór represjom”.

Innymi słowy, jeśli wierzysz, że Żydzi mają prawa – prawo do państwa, prawo do samoobrony, prawo do tego, aby nie zostać zamordowanym przez palestyńskich terrorystów – nie jesteś mile widziany w tym towarzystwie.

To nie są „badania krytyczne”. To propaganda antysyjonistyczna. A kiedy już zajrzysz poza ich nazwę, nawet nie udają, że to ukrywają. Jako warunku wstępnego badania syjonizmu żądają odrzucenia syjonizmu i potępienia narodu żydowskiego.

Ta część ich manifestu jest najbardziej pouczająca:

Badanie syjonizmu z tak wszechstronnej [sic!] perspektywy oznacza na przykład spojrzenie na rolę instytucji syjonistycznych na arenie poza Palestyną, jak również na zasięg społeczności, organizacji i instytucji żydowskich, gdzie nie jest ona równie przejrzysta. 

Ci współcześni nienawidzący Żydów „badacze” przyjmują paranoiczną koncepcję Davida Millera dotyczącą szukania i magicznego znajdowania powiązań między organizacjami żydowskimi a tym, czego dzisiaj nienawidzą. Zakładają, że syjonistyczni Żydzi mają jeden, nikczemny program, a całość jest kontrolowana przez małą grupę Żydów, którzy potajemnie kierują wszystkimi tymi projektami – i zawsze mają niemoralne cele. 

Cały projekt nadaje akademickie oblicze czystej nienawiści. Jego podstawowe zasady opierają się na bigoterii i kłamstwach. 

Antysemityzm przechodzi do głównego nurtu i to właśnie tacy ludzie są na czele.

(h/t  Andrew)

Link do oryginału: https://elderofziyon.blogspot.com/2023/08/nazis-put-academic-face-on-jew-hatred.html

Elder of Ziyon, 25 sierpnia 2023

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Elder of Ziyon – blog amerykańskiego badacza antysemityzmu w mediach i organizacjach.