„Na przystanku autobusowym zauważyła, że Kamran Allah Baksz, jej sąsiad, który prześladował ją i nękał od kilku lat, już czekał na przystanku autobusowym. Mimo złego przeczucia panna Munawar dzielnie wyszła z autobusu i ruszyła w stronę swojego miejsca pracy.
Kiedy przechodziła obok Baksza, ten bez ostrzeżenia rzucił czymś w twarz Munawar. Poczuła intensywny ból w oczach i na skórze twarzy, ramion, tułowia i nóg i od razu wiedziała, że coś jest bardzo nie tak. Krzyczała i próbował zetrzeć kwas, ale stwierdził, że ból nie ustaje, ból tak silny, że w pewnym momencie Munawar zemdlała i upadła na ziemię”.
Munawar zabrano do pobliskiego szpitala, gdzie potwierdzono, że doznała 20-procentowych oparzeń kwasem. Ze swojego szpitalnego łóżka powiedziała o napastniku:
„Chciał, żebym była jego dziewczyną, ale odmówiłam jego zalotom. Nie mogę uwierzyć w to, co mi zrobił, nie zrobiłam nic, by na to zasłużyć. Czuję, jakby zniszczył mi życie. Mam blizny wszędzie tam, gdzie spryskał mnie kwasem, tak trudno to znieść”.
Wujek Munawar dodał :
„Próbował zmusić ją do wyrzeczenia się wiary chrześcijańskiej, zapewniając ją, że się z nią ożeni, gdy zostanie muzułmanką, ale ona odmówiła poddania się jego bezprawnym żądaniom… Sunita poinformowała swoje rodzeństwo o nękaniu przez Kamrana i oni wielokrotnie skarżyli się rodzicom, nakłaniając ich, aby go powstrzymali, ale to nie zadziałało”.
Po zatrzymaniu Kamran Allah Baksz przyznał się do popełnienia przestępstwa. „W swoim oświadczeniu – poinformowały władze – Kamran twierdził, że zakochał się w Sunicie i zaatakował ją kwasem w odwecie po tym, jak odrzuciła jego oświadczyny”.
Jakakolwiek kara – jeśli w ogóle jakaś – zostanie wymierzona Bakszowi, szkoda jest nieodwracalna. Wujek dziewczyny powiedział :
„Sunita ma zaledwie 19 lat, ale teraz całe jej życie zostało fizycznie i psychicznie okaleczone przez Kamrana. Nawet jeśli zostanie skazany za swoje przestępstwo, czy Sunita będzie mogła znowu normalnie żyć? Wszyscy wiemy, jak nasze społeczeństwo traktuje osoby, które przeżyły atak kwasem ....”
Przypadek Munawar nie jest niestety odosobniony. W kwietniu 2018 roku, również w Pakistanie, muzułmanin oblał kwasem solnym chrześcijankę i podpalił ją. Ona również odmówiła przejścia na islam i poślubienia go. Asma Jaqoob, lat 25, z oparzeniami pokrywającymi prawie 90 procent jej ciała, zmarła pięć dni później. Wkrótce po tym, jak Jaqoob otworzyła drzwi, jej ojciec powiedział: „usłyszeliśmy, jak krzyczy z bólu. Wybiegliśmy na zewnątrz, aby zobaczyć, co się stało” i zobaczyli Rizwana Gudżara, 30-letniego mężczynę, który kiedyś był przyjacielem rodziny, uciekającego „podczas gdy Asmę pochłaniały płomienie”. Trzy miesiące wcześniej Gudżar zaczął naciskać na nią, by za niego wyszła. Ona, „nie chcąc wyrzec się swojej chrześcijańskiej wiary”, grzecznie odmówiła i próbowała go unikać.
Ataki kwasem solnym na kobiety – zwłaszcza kobiety z mniejszości, głównie chrześcijanki – są powszechną formą „zemsty” muzułmańskich mężczyzn, którzy czują się odrzuceni.
W ciągu ostatnich kilku miesięcy, tylko w Karaczi, gdzie Munawar została oszpecona, doszło do co najmniej kilkunastu ataków kwasem solnym.
Według organizacji pozarządowej Acid Survivors Foundation (ASF) w Pakistanie w latach 2007-2018 zgłoszono 1485 przypadków ataków kwasem. Prawie jedną trzecią ofiar stanowiły dzieci oblane kwasem, gdy zaatakowano członków ich rodziny.
Omawiając ten trend, Juliet Chowdhry z British Asian Christian Association powiedziała :
„Ataki z oblewaniem kwasem solnym to wyjątkowo brutalne przestępstwa. Sprawcy starają się zadać swoim ofiarom ciężkie cierpienie fizyczne i psychiczne, a wśród ofiar zdecydowaną większość stanowią kobiety. W Pakistanie najczęstszymi przyczynami takich ataków są przemoc domowa, odmowa na oświadczyny, lub odrzucenie zalotów. Te ataki są okrutne, zgubne i jest w nich wysoki stopień premedytacji. Bardziej aktywna policja mogła zapobiec temu atakowi reagując wtedy, kiedy Sunita po raz pierwszy zgłosiła prześladowanie i nękanie. Zamiast tego ich niezdolność do działania oznacza teraz, że Sunita będzie przez resztę życia oszpecona i poddawana zabiegom medycznym”.
Niektóre ataki na chrześcijanki są motywowane po prosty tym, że są chrześcijankami.
Na przykład w 2012 roku Julie Aftab, chrześcijanka, która uciekła z rodzinnego Pakistanu do Ameryki, wspominała, jak muzułmańscy mężczyźni trwale ją oszpecili, gdy miała 16 lat. Po tym, jak jeden z nich wszedł do jej miejsca pracy i zauważył, że nosi krzyżyk na szyi, „stał się agresywny”, mówiąc jej, „że żyje w rynsztoku i pójdzie do piekła za unikanie islamu”. Następnie mężczyzna „wyszedł i wrócił pół godziny później, ściskając butelkę kwasu akumulatorowego, którą brutalnie wylał jej na głowę”.
„Gdy biegła do drzwi krzycząc, drugi mężczyzna chwycił ją za włosy i wcisnął jej więcej płynu do gardła, paląc przełyk. Zęby wypadły jej z ust, gdy desperacko wzywała pomocy, potykając się na ulicy. Kobieta usłyszała jej krzyki i zabrała ją do domu, oblała jej głowę wodą i zawiozła do szpitala. Na początku lekarze odmawiali jej leczenia, bo była chrześcijanką. ‘Wszyscy zwrócili się przeciwko mnie… Nawet ludzie, którzy zawieźli mnie do szpitala. Powiedzieli lekarzowi, że podpalą szpital, jeśli mnie wyleczą’. ... 67 procent jej przełyku było spalone, miała wypalone oko i spalone powieki. To, co pozostało z jej zębów, można było zobaczyć przez ziejącą dziurę w miejscu jej policzka. Lekarze przewidywali, że lada dzień umrze. Wbrew prognozom, przeżyła”.
Śmiertelne ataki są na porządku dziennym. W 2021 roku w kanale znaleziono rozkładające się ciała dwóch chrześcijańskich sióstr. Dwa miesiące wcześniej zgłoszono zaginięcie Sajidy (28 l.) i Abidy (26 l.), które były zamężne i miały dzieci. Według ich mężów, dwaj muzułmańscy mężczyźni, dla których pracowały, regularnie naciskali na nie, aby przeszły na islam i poślubiły ich. Mimo że młode kobiety „dały jasno do zrozumienia, że są chrześcijankami i są mężatkami, mężczyźni grozili im i nadal nękali siostry”.
Po odkryciu ich rozkładających się ciał, ich muzułmańscy przełożeni „przyznali się, że uprowadzili siostry”, powiedział mąż Sadiji , „a po przetrzymywaniu ich przez kilka dni w celu zaspokojenia ich żądzy, poderżnęli im gardła i wrzucili ich ciała do kanalizacji”. Opisał mękę rodzin:
„Kiedy policja poinformowała nas, że zidentyfikowała dwa ciała naszych bliskich, wydawało się, że cały nasz świat się zawalił… Nadal nie mogę zapomnieć obrazu rozkładającego się ciała mojej żony”.
Mniej więcej w tym samym czasie dwóch innych muzułmanów zamordowało młodą chrześcijankę. Pięć miesięcy wcześniej jeden z mężczyzn, Muhammad Szehzad, zaczął nękać 24-letnią Sonię Bibi. Kiedy prosił ją, by wyrzekła się wiary i wyszła za niego, odmawiała. Pewnego dnia, gdy szła do pracy, Szehzad i wspólnik przejechali obok i zastrzelili Bibi. Według słów jej ojca,
„Kilka dni przed tym incydentem Sonia była ponownie nękana przez Szehzada. Ponieważ była oddaną chrześcijanką, nie zdradziła Jezusa i poświęciła swoje życie za wiarę”.
„Jesteśmy nękani i naciskani, aby wycofać sprawę przeciwko winowajcom” – powiedział jej ojciec, który przynajmniej miał nadzieję na sprawiedliwość.
W innym incydencie, w czerwcu 2021 roku, młoda chrześcijanka, Neelam Masih, została pobita i zgwałcona w swoim domu za odmowę przejścia na islam i poślubienia mężczyzny, który następnie ją zgwałcił. Była sama, powiedziała Masih, kiedy Faisal Basra „wszedł do mojego domu z bronią”.
„Zaciągnął mnie do mojej sypialni i zaczął mnie bić i kopać. Rzucił mnie na łóżko i zaczął gwałcić. Zażądał, żebym wyszła za niego i przeszła na islam. Odmówiłam. Nie chcę wyprzeć się Jezusa i on powiedział, że jeśli się nie zgodzę, zabije mnie. Uderzył mnie pistoletem w twarz, a ja krzyczałam i krzyczałam, i próbowałam uciec, ale on ciągnął mnie z powrotem, ciągnąc za włosy”.
W końcu chrześcijański sąsiad Masih usłyszał jej krzyki i wbiegł do domu, co skłoniło Basrę do ucieczki.
Jak niektórzy muzułmanie postrzegają chrześcijanki w Pakistanie?
W styczniu 2016 roku grupa muzułmanów w samochodzie śledziła i molestowała seksualnie trzy chrześcijańskie dziewczyny wracające z pracy do domu. Kiedy dziewczyny próbowały uciec, muzułmanie gonili je samochodem i przejechali, zabijając jedną z dziewcząt. Po tym, jak dziewczyny odrzuciły ich zaloty i zanim zaczął się pościg, ocalałe dziewczyny powiedziały, że jeden z muzułmanów kpiąco mówił: „Chrześcijańskie dziewczęta są przeznaczone tylko do jednego, [seksualnej] przyjemności muzułmańskich mężczyzn”.
Jeśli będą się opierać, mogą zostać oblane kwasem solnym lub od razu zamordowane.
O żadnym z tych ataków, z wyjątkiem Julie Aftab, nie informowano w mediach głównego nurtu. Nawet wtedy nie wspomniano, że takie ataki na chrześcijanki stale powtarzają się w Pakistanie.
Być może wszyscy, którzy twierdzą, że troszczą się o prawa kobiet, powinni się nad tym zastanowić.
Convert, Marry Me, or Die by Acid: Christian Women in Muslim Pakistan
Gatestone Institute, 12 marca 2023
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
*Raymond Ibrahim
Urodzony w Stanach Zjednoczonych w rodzinie koptyjskiej, jest amerykańskim badaczem, tłumaczem z arabskiego, pisarzem i publicystą. Autor książek Crucified Again: Exposing Islam's New War on Christians(Regnery, 2013) oraz The Al Qaeda Reader (Doubleday, 2007).
