Prawda

Czwartek, 28 marca 2024 - 12:06

« Poprzedni Następny »


Dlaczego uniwersyteckie wydziały miałyby mieć politykę zagraniczną?


Hugh Fitzgerald 2021-12-03


Kiedy wydziały uniwersyteckie zdecydowały, że muszą wypowiedzieć się w sporze palestyńsko-izraelskim, ale nie muszą w żadnej innej kwestii polityki zagranicznej? Dlaczego tak ochoczo dają wyraz swojej instynktownej nienawiści do żydowskiego państwa?  Relacja Richarda L. Cravattsa o tym niepokojącym zjawisku znajduje się tutaj: Academic departments must steer clear of anti-Israel activism, “Israel Hayom, 12 listopada 2021 roku:

Obsesyjna niechęć do Izraela ze strony wielkich części świata akademickiego była jasno widoczna ostatniej wiosny, kiedy Hamas ostrzeliwał centra populacyjne Izraela ponad 4000 rakietami i pociskami moździerzowymi. Zamiast potępić ludobójczą agresję ze strony Hamasu, ta sfora “przebudzonych”, sygnalizujących własną cnotę narcyzów uznała za swój obowiązek potępienie – w najgłośniejszych i najostrzejszych słowach – państwa żydowskiego, nie zaś psychopatów pałających żądzą mordowania Żydów.…

Jest różnica między nimi a człowiekiem wyrażającym swoją opinię w, powiedzmy, mediach społecznościowych. To jest opinia wyłącznie jego. Nie ma na niego nacisku, by ją wyraził. Kiedy jednak wydział uniwersytetu przedstawia coś, co jest prezentowane jako opinia  (przypuszczalnie jednogłośna) całego wydziału, ci, którzy mogą nie zgadzać się z większością, rzadko odważają się wypowiedzieć swoją opinię mniejszości w morderczej atmosferze dzisiejszego życia akademickiego, gdzie inne zdanie zarezerwowane jest tylko dla profesorów zwyczajnych, a nawet oni muszą być bardzo odważni, by wyrazić solidarność lub życzliwość dla nękanego państwa żydowskiego, które jest tak demonizowane w bagnach świata akademickiego.  

Na University of Illinois, Cary Nelson, były prezes American Association of University Professors (AAUP) i profesor emeritus języka angielskiego, kwestionował stosowność wydawanych przez wydziały oświadczeń poparcia dla sprawy palestyńskiej, z równoczesnym oczernianiem i potępianiem Izraela. Cztery wydziały uniwersyteckie w Illinois wydały wiosną antyizraelskie oświadczenia – Wydział Badań Gender i Kobiet, Wydział Miejskiego i Regionalnego Planowania, Wydział Badań Azjatycko-Amerykańskich i Wydział Historii – co skłoniło Nelsona i 43 jego kolegów z uczelni do napisania listu do rektora Roberta Jonesa i administratora Andreasa Cangellarisa.


W liście sygnatariusze napisali, że “tych oświadczeń nie wydali indywidualni pracownicy naukowi ani grupy pracowników. Zostały podpisane przez wydziały… [i] umieszczone na stronach internetowych oraz rozprzestrzeniane przez media społecznościowe, co tworzyło wrażenie, że wydział mówi w imieniu wszystkich pracowników. To jest niepokojąca sytuacja. I jest ona niepokojąca niezależnie od tego, jaki ma się pogląd na spór między Izraelczykami a Palestyńczykami”…

Te “opinie wydziału” są wynikiem intelektualnego zastraszania, mówienia w imieniu tych, którzy nie zgadzają się z poglądem większości. Czy naprawdę wszyscy pracownicy, na przykład, wydziału Miejskiego i Regionalnego Planowania zgadzają się, że Izrael jest arcyłotrem? Czy też taką opinię przedstawiła garstka antyizraelskich aktywistów bez zgody, lub nawet bez wiedzy, wszystkich członków wydziału? Czy wydział Badań Gender i Kobiet zdecydował (jak w Związku Radzieckim), że “dla dobra Partii” nie pozwolą na żadne inne zdanie i po prostu sterroryzowali tych, którzy ośmielili się choćby łagodnie nie zgadzać się z histerycznym językiem użytym do oczernienia Izraela? I czy członkowie tego wydziału nie wiedzą lub nie dbają o to, że Palestyńczycy jako muzułmanie pozwalają mężom bić swoje żony, jeśli choćby tylko podejrzewają je o “nieposłuszeństwo”? Czy nie wiedzą, że palestyńscy mężowie i bracia dokonują “morderstw honorowych” dziewcząt i kobiet i mogą otrzymać za to tylko krótki wyrok więzienia albo w ogóle nie zostać ukarani, że Izrael gwarantuje prawną równość mężczyzn i kobiet, a Palestyńczycy naruszają tę równość przy wszystkich okazjach? Niemniej tutaj mamy Wydział Badań Gender i Kobiet, stanowczo opowiadający się po stronie tych, którzy maltretują kobiety, oburzając się równocześnie na tych, którzy bronią praw kobiet.


Życie akademickie jest podobno poświęcone, między innymi, dążeniu do prawdy. Z dala od  nędznych konfliktów rozwścieczonych tłumów profesorowie mają wielki przywilej posiadania czasu – czasu na zbadanie spraw, które ich interesują, czasu na rozważenie konkurujących twierdzeń, czasu na analizę, na pochwałę i obwinianie. Majowy konflikt trwał zaledwie kilka dni, kiedy wydziały akademickie już wydały doraźny wyrok przeciwko Izraelowi. Spieszą się z osądzaniem, kiedy chodzi o Izrael. Co doprowadziło te wydziały do uznania, że muszą wyrazić opinię "wydziału" zamiast pozwolić indywidualnym pracownikom powiedzieć to, co mają do powiedzenia, lub, jeśli wolą, nie powiedzieć niczego? Skąd ten bezduszny popęd do wymuszenia fałszywego konsensusu przez zawoalowane groźby kary, jeśli ktoś wyłamie się z antyizraelskiej linii – groźby aż nazbyt często uwieńczone powodzeniem? Ci, którzy nie zgadzają się, uznają zaroztropniejsze po prostu zachować milczenie, zamiast narobić sobie wrogów z kolegów z wydziału. Dla tych, którzy nie mają nienaruszalnej posady profesora, jest oczywiste dlaczego dokonują takiego wyboru. Ale nawet nienaruszalni profesorowie mogą woleć milczenie, unikanie kłopotów, koncentrowanie się na swojej pracy i żywienie nadziei, że szaleństwo minie.


Jest niedopuszczalne, by wydziały uniwersyteckie wypowiadały się tak autorytatywnie w sprawach, o których wiedzą niewiele lub wręcz nic. Nauczyciele akademiccy, którzy nie mają żadnej specjalistycznej wiedzy o palestyńsko-izraelskim konflikcie, uważają, że ich opinie zasługują na szczególny szacunek. Należy ich słuchać po prostu dlatego, że są profesorami, niezależnie od tego, jak odległa jest ich dziedzina ekspertyzy od tego, o czym perorują. Jako przykład, przyjrzyjmy się temu, jak te cztery wydziały uniwersytetu w Illinois przedstawiły to, co mieliśmy uznać za wspólny pogląd wszystkich ich członków.


Zacznijmy od Wydziału Miejskiego i Regionalnego Planowania na University of Illinois, który w histerycznych słowach potępił Izrael, oskarżając go o “nielegalną okupację palestyńskiej ziemi”; “oblężenie, masowe niszczenie i masakry w Gazie”; „sankcjonowane przez państwo egzekucje Palestyńczyków”; i, powtarzając jadowite oszczerstwo krwi promowane przez, między innymi profesorkę z Rutgers University,  Jasbir Puar, „umyślne okaleczanie palestyńskich ciał”.


Po pierwsze, nie ma “nielegalnej okupacji palestyńskiej ziemi”. Izrael w wojnie obronnej rozpoczętej w maju 1967 roku przez Gamala Abdel Nassera, zwyciężył siłą broni zajmując zarówno Gazę, jak Judeę i Samarię (znane również jako Zachodni Brzeg). Zwycięstwo w wojnie sześciodniowej nie stworzyło izraelskich roszczeń do tego terytorium, ale pozwoliło wprowadzić w życie wcześniejsze roszczenia. Izrael ma prawo, zgodnie z Mandatem Palestyny, Artykuł 6 do „ścisłego osiedlania Żydów na tej ziemi”. Jakiej ziemi? Całej ziemi od Golanu na północy do Morza Czerwonego na południu i od rzeki Jordan na wschodzie do Morza Śródziemnego na zachodzie – ziemi, którą Liga Narodów przeznaczyła na przyszły Żydowski Dom Narodowy. Czy ci profesorowie miejskiego planowania czytali Mandat Palestyny? Traktat z San Remo? Artykuł 80 Karty Narodów Zjednoczonych? Rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ 242? Wolne żarty.


Izrael wycofał się z Gazy w 2005 roku, zabierając 8,5 tysiąca Izraelczyków, którzy żyli w Gazie. Nie ma “oblężenia” Gazy, jak twierdzi Wydział Miejskiego Planowania na University of Illinois. Izrael dostarcza ludności Gazy elektryczności, wody i gazu. Nie ma żadnych prób zatrzymywania jakichkolwiek lekarstw lub żywności. Jest blokada, ale jest ona na towary, których grupa terrorystyczna Hamas, (rządząca Gazę od 2007 roku), mogłaby użyć do atakowania Izraela. Tak więc dostawa pewnych materiałów budowlanych, takich jak cement, jest ograniczona. Są one bowiem uważane za materiały “podwójnego użytku”, ponieważ mogą zostać niewinnie użyte do budowania mieszkań, ale mogą być użyte do budowania takich rzeczy jak podstawy wyrzutni rakiet lub tunele terroru.  


Nie ma “masowego niszczenia i masakr w Gazie”. Izraelscy piloci celują z najwyższą możliwą precyzją; nie ma nalotów dywanowych. Hamas umieszcza swoją broń, wyrzutnie rakietowe, centra dowodzenia i kontroli w szkołach lub tuż obok szkół, w szpitalach, w budynkach mieszkalnych, a także w meczetach. Izrael bardzo usilnie próbuje minimalizować cywilne ofiary. Kiedy wybiera się cel, Izraelczycy różnymi sposobami ostrzegają mieszkańców, by opuścili budynek – przez telefon, ulotkami, e-mailami i za pomocą techniki „stuknięcia w dach”. Na ogół Palestyńczycy mają między 15 minut a dwie godziny na odejście. Nie było „masakr w Gazie”. W 11-dniowym konflikcie w maju z 260 zabitych Palestyńczyków 225 zidentyfikowano poprzez, między innymi, śledzenie nekrologów, jako bojówkarzy Hamasu; 25 z nich było wysokimi rangą dowódcami w tej grupie terrorystycznej. Tylko 35 z zabitych mogło być cywilami. I nie było doniesień o żadnych „masakrach”. Profesorowie z Wydziału Miejskiego Planowania po prostu rzucali w kierunku Izraela każde groteskowe oskarżenie, jaki mogli sfabrykować przeciwko żydowskiemu państwu, licząc na to, że coś z tego przylgnie.


Nie było również żadnych “sankcjonowanych przez państwo egzekucji Palestyńczyków”. IDF, jak mówi brytyjski pułkownik Richard Kemp, jest “najbardziej moralną armią świata”. Czyni heroiczne wysiłki, by chronić życie cywilów wszelkimi możliwymi metodami przez ostrzeganie mieszkańców w budynku, który niebawem zostanie uderzony i w jego pobliżu. Wielokrotnie izraelscy piloci przerywali swoją misje, jeśli dostrzegli dzieci zbyt blisko celu; to zdarzyło się również wiele razy podczas majowego konfliktu.


Spójrzmy na mniej skrajne oświadczenie Wydziału Historii tego samego Uniwersytetu.

Komitet wykonawczy Wydziału Historii wydał krótsze oświadczenie przez e-mail, w którym potępia “państwową przemoc, jaką izraelski rząd i jego siły bezpieczeństwa dokonują w Gazie” i “stoimy w solidarności z Palestyną i popieramy walkę o wyzwolenie Palestyny” – przy czym “wyzwolenie Palestyny” jest eufemizmem  dla Bliskiego Wschodu bez Izraela i wolnego od żydowskiej suwerenności na muzułmańskiej ziemi.   

To oświadczenie wysłano e-mailem, jak gdyby wszyscy członkowie wydziału Historii zgodzili się, co do jego treści. Jakim prawem Komitet Wykonawczy uzurpuje sobie przemawianie w imieniu całego wydziału? I dlaczego określa jako izraelską “przemoc państwową” wojnę, która rozpoczęła się 10 maja, kiedy Hamas wystrzelił setki rakiet na cywilne obszary Izraela i Izrael zrobił to, co zrobiłoby każde państwo – walczył w obronie swojej ludności, uderzając w magazyny rakiet, wyrzutnie rakietowe, centra dowodzenia i kontroli, wojowników i sieć tuneli terroru Hamasu?  Co powinien był zrobić Izrael? Po prostu pozwolić, by Hamas zasypywał izraelskie miasta, takie jak Aszdod i Aszkelon 4500 rakietami bez próby strzelania w samoobronie do Hamasu – jego magazynów broni, jego wyrzutni rakiet, jego wojowników – żeby nie mogli dłużej odpalać tych rakiet? Dlaczego ta akcja obronna jest opisana jako „przemoc państwowa”? Czy Ameryka zachowałaby się inaczej?


Jeśli chodzi o stwierdzenie “stoimy w solidarności z Palestyną i popieramy walkę o wyzwolenie Palestyny”, jak poprawnie pisze Richard Cravatts, jest kodem zastępującym hasło „Palestyna od rzeki do morza”, żądaniem likwidacji Izraela i jego mieszkańców. Robi to wrażenie, że członkowie wydziału Historii – wszyscy do ostatniego – to właśnie popierają. Ilu z nich naprawdę zgadza się z tym?

Wydział Badań Azjatycko-Amerykańskich, zanurzony w ideologii multikulturalizmu i intersekcjonalności, potępił “trwającą od 73 lat osadniczo-kolonialną przemoc wobec Palestyny i palestyńskiego narodu” oraz “eksploatację, kradzież i kolonizację ziemi i pracy wszędzie, także w Palestynie. Temu mówimy dość”. 

Zatem, według Wydziału Badań Azjatycko-Amerykańskich, od powstania w 1948 roku Izrael stosował “osadniczo-kolonialną przemoc wobec Palestyny i palestyńskiego narodu”. Nie było jednak żadnych “osadników” w 1948, 1958 ani 1968 roku. Była “przemoc” w 1948 roku, ale była to przemoc rozpoczęta przez pięć arabskich armii, które zaatakowały państwo żydowskie 15 maja 1948 roku, ignorując izraelską ofertę pokoju, kiedy próbowały zdusić młode życie nowonarodzonego państwa Izrael. Izrael walczył o przetrwanie i musiał robić to znowu w wojnach z 1967 i 1973 roku. Ci ludzie, potępieni jako “kolonialni osadnicy”, w 1948 roku składali się z następujących grup: Żydów, których rodziny żyły nieprzerwanie od stuleci w Ziemi Izraela; syjonistycznych pionierów, którzy od około roku 1900 dokonywali aliji przez kupowanie ziemi od arabskich i tureckich właścicieli ziemskich i osiedlając się na niej; Żydów, którzy uciekli z krajów arabskich, w których żyli przez stulecia, w sumie około 850 tysięcy – uciekającymi przed morderczym terrorem pod koniec lat 1940. i na początku 1950., z większością przybywającą do Izraela; Żydów, którym udało się uciec z Europy tuż przed II wojną światową; Żydów, którzy przetrwali nazizm i przybyli do Izraela z obozów dla uchodźców po wojnie. To byli ludzie, tak wielu z nich ocalałych z gehenny w Europie i w krajach arabskich, których teraz wszechwiedzący “Wydział Badań Azjatycko-Amerykańskich” w Illinois potępia jako “kolonialnych osadników” za to, że udało im się znaleźć schronienie w tym, co w 1948 roku stało się maleńkim państwem żydowskim, a potem za to, że pomogli odbudować starożytne żydowskie państwo w Ziemi Izraela.


Kolejny punkt do rozważenia: oświadczenie Wydziału Badań Azjatycko-Amerykańskich zawiera następujące słowa: “eksploatacja, kradzież i kolonizacja ziemi i pracy wszędzie, także w Palestynie”. Tak więc mówi się nam, że “eksploatacja, kradzież i kolonizacja” przez Żydów  dzieje się wszędzie, także w Palestynie. Czy nie jest to zdanie, które mogłoby znaleźć się w Mein Kampf?

Wydział Badań Gender i Kobiet podpisał oświadczenie: “Wydział Badań Gender w solidarności z feministycznym kolektywem” wraz z około 100 innymi wydziałami badań gender. Z charakterystycznym pseudo-intelektualnym bełkotem, który obecnie niszczy wszelkie znaczenie nauk społecznych i humanistycznych, “oświadczenie o solidarności” pretensjonalnie głosi, że “jako wydziały badań gender w Stanach Zjednoczonych, jesteśmy dumnymi benefaktorami [sic!] dziesięcioleci feministycznego, antyrasistowskiego i antykolonialnego aktywizmu, który przenika fundamenty naszej interdyscypliny” [sic!] i ‘Palestyna jest feministyczną sprawą’”.…

Wydział Badań Gender i Kobiet twierdzi, że “Palestyna jest feministyczną sprawą”. I faktycznie jest, ale nie w sposób, w jaki poczciwi profesorowie i profesorki departamentu myślą, że jest. Jak pisałem powyżej: to Palestyńczycy jako muzułmanie pozwalają mężom bić swoje żony, jeśli choćby tylko podejrzewają je o “nieposłuszeństwo”,  to palestyńscy mężowie i bracia dokonują “morderstw honorowych” dziewcząt i kobiet i mogą otrzymać za to tylko krótki wyrok więzienia albo w ogóle nie zostać ukarani. To Palestyńczycy narzucają “swoim kobietom” rodzaj dozwolonego ubioru; uważają świadectwo kobiety za warte połowę świadectwa mężczyzny; pozwalają dziewczynkom i kobietom na dziedziczenie połowy tego, co dziedziczy męski potomek. W odróżnieniu od tego Izrael gwarantuje prawną i społeczną równość kobiet i mężczyzn, podczas gdy Palestyńczycy łamią tę równość na każdym kroku, niemniej tutaj mamy Wydział Badań Gender i Kobiet, który zdecydowanie popiera tych, którzy maltretują kobiety, i złorzeczy tym, którzy bronią ich praw.


Na myśl nasuwają się trzy punkty:


Pierwszy, pozwólcie każdemu mężczyźnie i każdej kobiecie mówić za siebie. Nie zmuszajcie ludzi, by pozwalali Wydziałowi mówić za nich. Także profesorzy nie powinni być zmuszani do znoszenia tego.  


Po drugie, ludzie świata akademickiego, tak samo jak szewcy, powinni trzymać się swojego kopyta.


Po trzecie, “o czym nie wiemy, o tym nie powinniśmy mówić”.

Jak się zastanowić, to punkt trzeci jest powtórzeniem punktu drugiego, tylko zwięźlej. Warto to jednak powtarzać.


Why Should Academic Departments Have Foreign Policies

Jihad Watch, 20 listopada 2021

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Hugh Fitzgerald
Publicysta Jihad Watch.


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj






Notatki

Znalezionych 2574 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Wydajmy razem "Głos Rozpaczy"   Kruk   2013-12-14
Woda wyżej   Koraszewski   2013-12-15
Izraelski apartheid   Lesser   2013-12-19
W co wierzy lewica (w sprawie islamu i Izraela)   Davidson   2013-12-21
Szokująca decyzja  autobojkotu związków uniwersyteckich   Davidson   2013-12-25
Co zrobić z wszystkimi “czarownicami”?   Igwe   2013-12-26
Wesołych Świąt!   Dawkins   2013-12-26
Tragedia dzieci-uchodźców w Syrii   Raphaeli   2013-12-29
Święty Mikołaj aresztowany w Pakistanie   Khuldune Shahid   2014-01-02
Całkowity brak zainteresowania   Treppenwitz   2014-01-02
Tajemnice palestyńskiej ambasady     2014-01-05
Zabójstwa honorowe na Zachodzie   Chesler   2014-01-10
Znak czasu   Treppenwitz   2014-01-11
Przepraszamy, zabiliśmy was z powodu nieuniknionych błędów!   Bekdil   2014-01-14
Chińską politykę jednego dziecka zainspirowali zieleni z Zachodu   Ridley   2014-01-20
Ani Marks, ani Chomsky, ani Jezus, ani Mahomet   Koraszewski   2014-01-27
Precedens w świecie arabskimOficjalna impreza upamiętniająca Holocaust     2014-01-30
Lekcje Holocaustu są międzynarodowe     2014-01-30
Gniewny śpiew o kulturze gwałtu   Chesler   2014-01-30
Kocia sprawa   Hili   2014-02-01
Rada Bezpieczeństwa żąda, by Izrael przestał być tak cholernie moralny     2014-02-04
Zakaz przechodzenia przez jezdnię po lody!   Lomborg   2014-02-08
Listy z globalnej wioski   Hili   2014-02-09
Czy ludziom bardziej przeszkadza nierówność niż bieda?   Ridley   2014-02-09
Okupacyjna Olimpiada Putina   Kontorovich   2014-02-10
Przemysł, który nie będzie bojkotował Izraela   Apfel   2014-02-11
O mordowaniu zwalczających polio     2014-02-13
Abbas potrzebuje opcji zerowej   Charney   2014-02-14
Rasa & polityka: od sali wykładowej do ONZ   Valdary   2014-02-17
Kongres i Biały Dom zgadzają się: Najlepszym rozwiązaniem jest okupacja     2014-02-18
Kultura wojny   Tobin   2014-02-19
Muzułmanie szkodzą sami sobie    Al-Dżibrin   2014-02-20
Jak wytworzyć paskudny obraz Izraela za przestrzeganie porozumień     2014-02-23
W poszukiwaniu palestyńskiej tożsamości     2014-02-26
Arabia Saudyjska: prawdziwy apartheid   Greenfield   2014-03-03
Islamskie państwo Iranu i dyskryminacja płci   Rafizadeh   2014-03-04
Niewolnictwo nadal istnieje   Koraszewski   2014-03-05
Dramat syryjskich chrześcijan   Koraszewski   2014-03-06
Palenie (i regulacje europejskie) zabijają   Ridley   2014-03-06
Naród wyklęty   Koraszewski   2014-03-07
Izraelski Apartheid i jego radzieckie korzenie   Koraszewski   2014-03-08
Miss apartheidu   Koraszewski   2014-03-09
Wspaniały sposób na dobre samopoczucie za pieniądze innych ludzi   Lomborg   2014-03-09
Tragiczna farsa Rady Praw Człowieka ONZ   Cotler   2014-03-13
Akademicy milczą w sprawie imperializmu rosyjskiego: “To nie jest Izrael”     2014-03-14
Afrykańscy więźniowie sumienia   Keita   2014-03-17
Opowieść o niedźwiedziu   Koraszewski   2014-03-20
Czy Waszyngton zakochał się w Hezbollahu?     2014-03-24
Tyrania ekspertów   Ridley   2014-03-24
Demokracja islamska: skorumpowana i niedemokratyczna   Bekdil   2014-03-26
Technika i technologia zarówno tworzą, jak i likwidują miejsca pracy   Ridley   2014-03-29
Kobiety w krajach arabskich mają prawa z epoki kamienia   Akram   2014-03-31
Egipt pozwie Izrael za dziesięć plag   Al-Gamal   2014-04-01
Chochoł królem Polski   Kruk   2014-04-01
Przeciw złemu światu   Roth   2014-04-04
Światowa Wojna Środowiskowa   Greenfield   2014-04-05
Rakiety domowej roboty?   Roth   2014-04-08
Najnowszy argument przeciw nauce   Coyne   2014-04-10
Ruda nie wróci   Koraszewski   2014-04-11
Palestyńczycy muszą prosić o pokój   Dershowitz   2014-04-12
Zmierzch Czerwonych i Zielonych   Greenfield   2014-04-14
Niespodzianka! Nowe badanie Australijczyków pokazuje, że homeopatia jest bzdurą   Coyne   2014-04-15
Szariat to… szariat tamto…   Rahman   2014-04-22
Problem z Bliskim Wschodem   Tsalic   2014-04-25
Zagadka brytyjskiego zatrudnienia i wydajności   Ridley   2014-04-25
Sojusznik NATO na pół etatu   Bekdil   2014-04-26
Kultura arabskapodwójnie zdewaluowała życie ludzkie   Al-Swailem   2014-04-27
Nie dla koniny, ani dla bredni   Tsalic   2014-04-29
Paradoks gospodarczego wzrostu   Ridley   2014-05-01
Negacja Holocaustu i ludobójstwo w Ruandzie   Boteach   2014-05-05
Izrael, kraj paradoksów   Yemini   2014-05-06
Wielka barykada na drodze chorążego pokoju   Apfel   2014-05-08
Czy powinniśmy polować na krezusy?   Koraszewski   2014-05-10
Sprawdzanie moich przywilejów   Fortgang   2014-05-10
Boko Haram i gwałcenie dzieci w Dżihadzie   Chesler   2014-05-11
Pokój ma na imię Hadassah   Ahmed   2014-05-12
Religijny humanizm   Al-Harbi   2014-05-13
Światowa stolica teorii spiskowych   Totten   2014-05-14
Spóźnione olśnienie Tony Blaira   Bekdil   2014-05-15
Wyznanie obojnaka   Kruk   2014-05-16
E-papierosy wypierają tytoń   Ridley   2014-05-18
Nakba czy porażka?   Al-Mulhim   2014-05-19
Nacjonalizm, patriotyzm, humanizm   Koraszewski   2014-05-19
Magiczne myślenie Palestyńczyków   Spyer   2014-05-21
Nakba każdego narodu   Jemini   2014-05-22
EU finansuje terroryzm   Tsalic   2014-05-24
Komu pomaga UNRWA?   Roth   2014-05-25
Małżeństwa z dziećmi  powinny być karalne   Inger Stark   2014-05-26
O wyższości podboju nad okupacją   Bekdil   2014-05-28
Obraźmy się na wiecznie obrażonych muzułmanów   Sennels   2014-05-29
Czy wstrętny generał odmieni Libię?   Greenfield   2014-05-30
Zgwałcili i powiesili   Chesler   2014-06-02
Zdumiewający głos z Syrii   Winter   2014-06-03
Palestyńczycy oskarżają Izraelo gromadzenie zapasów Żydów     2014-06-04
Przepraszam, ale się stąd nie wyniesiemy!   Bekdil   2014-06-05
Wojna i (nie) pokój   Tsalic   2014-06-09
Terroryści bezskutecznie próbują zdobyć uwagę BBC     2014-06-10
Czeski prezydent o islamie i antysemityzmie   Geenfield   2014-06-12
Nielegalne osiedla   Levick   2014-06-14
Naiwność to jeszcze nie dobroć   Lawson   2014-06-21

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk