Prawda

Czwartek, 28 marca 2024 - 20:50

« Poprzedni Następny »


“Czarne tygrysy” w małym indyjskim rezerwacie sugerują losowy dryf genetyczny


Jerry A. Coyne 2021-10-26


Dwiema największymi siłami, które zmieniają częstotliwość wariantów genów w populacji, są dobór naturalny i dryf genetyczny. Dobór naturalny jest szeroko znany, ale ludzie, którzy nie zajmują się zawodowo ewolucją, nie doceniają dryfu genetycznego. Jest to po prostu zmiana częstotliwości wariantów genów spowodowana wyłącznie przez przypadek: losowe sortowanie i występowanie wariantów z pokolenia na pokolenie nie z powodu jakiejś wewnętrznej korzyści lub negatywnego wpływu danych genów na reprodukcję.

Ucząc studentów o dryfie genetycznym często robi się ćwiczenia polegające na tworzeniu populacji przez wybieranie kolorowych kulek z woreczka. Jeśli w woreczku jest dziesięć kulek, pięć czerwonych i pięć niebieskich (reprezentujące populację z równą częstotliwością dwóch wariantów genu), i wybierają pięć, by były genami następnego pokolenia (wielkość populacji musi być skończona), to mogą wziąć trzy czerwone i dwie niebieskie kulki. Następnie tworzymy nowy woreczek z nowymi częstotliwościami populacji – 6 czerwonych kulek i 4 niebieskie. Częstotliwość czerwonego wariantu podniosła się z  50% do 60%. Powtórz to wiele razy, a zobaczysz, że częstotliwość kulek zmienia każde pokolenie wyłącznie z powodu przypadku. Po wystarczająco długim czasie wszystkie kulki będą tego samego koloru i wtedy dalsza zmiana nie jest już możliwa (to nazywa się „fiksacją”). Tak więc widzimy zachodzenie zmiany częstotliwości występowania genu (co większość z nas definiuje jako ewolucję), ale nie było to wynikiem doboru naturalnego, nie było świadomego wybierania kulek jednego koloru. Często dawałem moim studentom przykłady zmiany częstotliwości genu w jednej populacji i mówiłem: “co zrobilibyście, by ustalić, czy jest tak z powodu doboru naturalnego?” (Odpowiedź: załóż replikujące się populacje. Dobór zawsze napędza ten sam wariant do wysokiej częstotliwości, podczas gdy przy dryfie widzimy rozmaite i odwrotne zmiany w replikujących się populacjach.)


Im mniejsza populacja, tym większe szanse, że zajdzie zmiana w proporcji genów (tj. tym silniejszy “dryf genetyczny”). Faktycznie, jeśli populacja jest wystarczająco mała, dryf genetyczny może przezwyciężyć dobór naturalny, podnosząc warianty, które zmniejszają reprodukcję. Kiedy widzisz małą populację z wysoką częstotliwością dziwnych lub wręcz szkodliwych  wariantów, możesz zacząć podejrzewać działanie dryfu. Chów wsobny można uważać za rodzaj dryfu genetycznego w małej populacji i dlatego widzimy wysoką częstotliwość chorób genetycznych w małych populacjach ludzi (tutaj jest kilka przykładów u Amiszów).


Artykuł z najnowszego numeru “Proceedings of the National Academy of Sciences” pokazuje prawdopodobny przypadek dryfu genetycznego, który powoduje większe i ciemniejsze prążki u tygrysów w Indiach. Można przeczytać go przez kliknięcie na link pod zrzutem z ekranu poniżej lub w pdf tutaj.


Jest także komentarz PNAS o tym artykule, jeśli chcesz skrót. Kliknij na link pod zrzutem z ekranu poniżej lub weź pdf tutaj.


Indie są domem dla dwóch trzecich tygrysów na świecie i naturalne populacje są często podzielone z powodu zniszczenia habitatu i mogą być także bardzo małe z powodu intensywnych polowań w przeszłości. Badanie indyjskich tygrysów w rezerwatach przyrody i zoo pokazało, że jeden teren, Rezerwat Tygrysów Similipal w Odisha, ma wysoki odsetek tygrysów z ciemnymi prążkami, nazywanych „czarnymi tygrysami”. Nie jest to tym samym, co melanizm, jaki widzimy u lampartów i jaguarów – oba nazywane „czarnymi panterami, choć są to różne gatunki. Poniżej jest czarny tygrys (po prawej) w porównaniu do „normalnego” tygrysa.



Poniżej jest mapa, która pokazuje, jak autorzy badali tygrysy. Kółka są naturalnymi populacjami, a kwadraty to zoo lub zamknięte rezerwaty. Wielkość kół i kwadratów reprezentuje wielkość próby tygrysów. Dodałem strzałkę, która pokazuje Rezerwat Tygrysów Similipal.


Czarne tygrysy znajdują się tylko w Similipal lub w małych rezerwatach i zoo. Diagramy kołowe pokazują częstotliwość osobników, które mają zero (żółte), jeden (pomarańczowe) lub dwie kopie zmutowanego genu, który powoduje niezwykły wzór (czarny kolor). Diagram poniżej pokazuje, że czarne tygrysy “m/m” w stanie dzikim znajdują się tylko w Similipal, ale są także w dwóch zoo, gdzie prawdopodobnie zostały wybrane do hodowli, ponieważ są niezwykłe. Ponadto stwierdzono, że wszystkie czarne tygrysy w zoo miały co najmniej jednego przodka z Similipal.


Z jakiegoś powodu ta mała, dzika populacja ma wysoką częstotliwość czarnego wariantu (allelu). (Jest co najmniej 12 dorosłych tygrysów w Simlipal, a nie może ich być dużo więcej, bo strażnicy leśni potrafią je identyfikować.)


(From paper): Fig. 2. Distribution of the genotyped individuals. A total of 428 individuals were genotyped at the Taqpep c.1360C > T mutation site. Wild tigers are shown with a circular marker, and captive tigers (NKB, AAC, and Mysore Zoo) are shown with a square marker. The size of the square/circle indicates the number of individuals genotyped from a given area. In addition to the 399 Bengal tigers shown on the map, we genotyped 12 Amur, 12 Malayan, and five Sumatran tigers from Armstrong et al. (40) These are not shown on the map to allow the figure to focus on sampling within India. The fraction of the three genotypes in samples from the three populations in which pseudomelanistic tigers are present is shown with the pie chart. Similipal is the only population of wild tigers to have pseudomelanistic tigers, and the other two populations are of captive tigers. All wild tigers were homozygous for the wild-type allele at Taqpep c.1360C > T site except for Similipal individuals.
(From paper): Fig. 2. Distribution of the genotyped individuals. A total of 428 individuals were genotyped at the Taqpep c.1360C > T mutation site. Wild tigers are shown with a circular marker, and captive tigers (NKB, AAC, and Mysore Zoo) are shown with a square marker. The size of the square/circle indicates the number of individuals genotyped from a given area. In addition to the 399 Bengal tigers shown on the map, we genotyped 12 Amur, 12 Malayan, and five Sumatran tigers from Armstrong et al. (40) These are not shown on the map to allow the figure to focus on sampling within India. The fraction of the three genotypes in samples from the three populations in which pseudomelanistic tigers are present is shown with the pie chart. Similipal is the only population of wild tigers to have pseudomelanistic tigers, and the other two populations are of captive tigers. All wild tigers were homozygous for the wild-type allele at Taqpep c.1360C > T site except for Similipal individuals.

Badaczom łatwo było zdobyć próbki DNA tygrysów, które są w niewoli, ale zdobycie DNA dzikich tygrysów jest trudne. Tropili tygrysy i zbierali ich odchody, ślinę z zabitej zwierzyny lub pozostawioną sierść tygrysów. Sekwencjonowanie może pokazać natychmiast, czy masz DNA tygrysa, czy czegoś innego. Nie całkiem wiem, jak udało im się rozróżniać ślady lub zwierzynę indywidualnych tygrysów, ale różnice DNA z różnych próbek informują, z iloma tygrysami ma się do czynienia. 

Jeśli rzeczywiście tylko jeden gen powoduje czerń prążków, to zachowuje się jak gen recesywny; to jest, tygrys musi mieć dwie kopie zmutowanego genu, żeby być czarnym tygrysem. Bez żadnej kopi lub z jedną kopią w parze z “normalnym” allelem, wygląda jak normalny tygrys. Tutaj jest genealogia z zapisów hodowlanych tygrysów w niewoli. Kolor pomarańczowy reprezentuje normalnie ubarwionego tygrysa, a czarny reprezentuje „czarne tygrysy”. Kółka reprezentują samice, a kwadraty samców.

Widać, że dwa pomarańczowe tygrysy mogą dać czarnego; w tych wypadkach każdy z pomarańczowych rodziców ma jedną kopię recesywnego, “czarnego” allelu; są “heterozygotami”.  To jeszcze nie jest absolutnie pewien dowód na pojedynczy gen recesywny; wzmocniłoby argument, gdyby skojarzyć dwa czarne tygrysy i całe ich potomstwo byłoby czarne, bo to przewiduje się przy recesywnym genie.


From paper: (From paper): (B) The pedigree of the captive tigers sampled for this study. The individual labels shown in red are for the tigers whose genome was sequenced for this study (NKB17 is not shown in the pedigree). The genotype values are indicated for the individuals sampled and successfully genotyped at the mutation site (+/+ for wild-type homozygote, +/m for heterozygote, m/m for mutant homozygote, and x/x for missing genotype). Squares represent males, and circles represent females. Pseudomelanistic phenotype is represented in solid black shapes. The dashed line shows the presence of the same individual at two spots in the pedigree.
From paper: (From paper): (B) The pedigree of the captive tigers sampled for this study. The individual labels shown in red are for the tigers whose genome was sequenced for this study (NKB17 is not shown in the pedigree). The genotype values are indicated for the individuals sampled and successfully genotyped at the mutation site (+/+ for wild-type homozygote, +/m for heterozygote, m/m for mutant homozygote, and x/x for missing genotype). Squares represent males, and circles represent females. Pseudomelanistic phenotype is represented in solid black shapes. The dashed line shows the presence of the same individual at two spots in the pedigree.

Skąd jednak wiemy, że czarny wzór jest powodowany przez pojedynczy gen? Autorzy zsekwencjonowali cały genom i znaleźli jeden gen, którego warianty całkowicie zgadzały się z kolorem: jeśli osobnik miał dwie zmutowane kopie, których sekwencja DNA eliminuje tworzenie się białka kodowanego przez ten gen, był czarny. Jeśli jednak miał tylko jedną kopię, był normalnie ubarwiony. Ten gen o nazwie Taqpep jest wskazywany jako odpowiedzialny za ciemne odmiany u innych kotów (patrz poniżej). Pełna nazwa brzmi: “transbłonowa aminopeptydaza Q”, a zmutowana postać, która w ogóle nie działa, nazywa się Taqpep pH454Y. Nie jesteśmy pewni, jak działa “normalny” gen w tworzeniu wzorów: enzym bierze udział w rozkładaniu innych białek, a także pomaga przy tworzeniu łożyska u ludzi! 


Wiemy natomiast, że inne zmutowane kotowate z ciemniejszymi i szerszymi prążkami także mają mutację genu Taqpep. Poniżej jest ilustracja z artykułu pokazująca homozygotyczne mutacje tego genu u tygrysa, domowego kota i geparda. U gepardów daje ciemne plamy zamiast cętek (patrz poniżej). Każda z tych trzech mutacji Taqpep jest inna, więc mamy tutaj przykład “konwergentnej ewolucji”, różne gatunki dotarły do podobnego wyglądu przez niezależne mutacje. Te mutacje musiały zdarzyć się po oddzieleniu się tych trzech kotów od wspólnego przodka, który dla wszystkich trzech żył 11,5 miliona lat temu, a dla domowego kota i geparda 8,8 milionów lat temu.


(From paper): Fig. 1. Convergent evolution of broadened stripes/spots in cat species. The phenotype has arisen independently in the domestic cat (Felis catus), cheetah (Acinonyx jubatus), and tiger (Panthera tigris). (A) The phylogeny on the left depicts the relationships among the three species; numbers above branches indicate the divergence times (in million years ago) among their respective lineages; a timescale is shown at the bottom (tree and node dates are from ref. 17). In each of these species, the phenotype is caused by unique mutations in the Taqpep gene, whose positions in the encoded protein are indicated below the respective branch. Coat pattern images are modified from the photos provided in the original articles: ref. 10 for domestic cat and cheetah; ref. 8 for tiger. (B) Schematic of the Taqpep protein indicating the positions of the five pattern-altering mutations shown in A (color coded per species).
(From paper): Fig. 1. Convergent evolution of broadened stripes/spots in cat species. The phenotype has arisen independently in the domestic cat (Felis catus), cheetah (Acinonyx jubatus), and tiger (Panthera tigris). (A) The phylogeny on the left depicts the relationships among the three species; numbers above branches indicate the divergence times (in million years ago) among their respective lineages; a timescale is shown at the bottom (tree and node dates are from ref. 17). In each of these species, the phenotype is caused by unique mutations in the Taqpep gene, whose positions in the encoded protein are indicated below the respective branch. Coat pattern images are modified from the photos provided in the original articles: ref. 10 for domestic cat and cheetah; ref. 8 for tiger. (B) Schematic of the Taqpep protein indicating the positions of the five pattern-altering mutations shown in A (color coded per species).

Poniżej “królewski” gepard (po prawej) obok normalnego geparda:



Skąd wzięły się czarne tygrysy w Similipal? Biorąc pod uwagę, że ten gen jest rzadki poza zoo i że populacja w Similipal jest mała, prawdopodobnym wyjaśnieniem jest dryf genetyczny. Mutacja mogła być “neutralna” tj., mogła nie dawać ani korzyści, ani nie być szkodliwa z punktu widzenia reprodukcji w porównaniu do „normalnych tygrysów”, a nawet mogła być w niewielkim stopniu szkodliwa. Gdyby ciemna postać była selekcyjnie korzystna, widzielibyśmy w Indiach wiele takich populacji, bo zmutowany gen stawałby się częstszy. (Dalsza analiza genomu nie pokazuje oznak, że gen zwiększył częstotliwość z powodu doboru naturalnego, ale nie można tego powiedzieć z całkowitą pewnością.)  


Autorzy wykonali symulację z założeniem, że populacja z Similipal została izolowana od innych populacji 10-50 tygrysich populacji temu i doszli do wniosku, że populację prawdopodobnie założyło parę tygrysów: dwa lub trzy. W Similipal frekwencja “ciemnej” postaci genu wynosi około 58%, podczas gdy jasna postać genu wynosi około 42%. Gdyby krzyżowania były losowe, oczekiwalibyśmy (0.58)² ciemnych tygrysów lub około 34% wszystkich tygrysów. Jak widać na diagramie kołowym dla Similipal powyżej, jest to dość bliskie faktycznemu rozkładowi.   


To zatem byłby dobry przykład podczas nauczania o dryfie genetycznym. Trudno jest dobrze o tym nauczać, ponieważ wymaga to matematyki, czego studenci nie lubią. Ucząc zawsze potrzeba przykładów i możemy zademonstrować dryf w laboratorium używając woreczków z kulkami albo symulacji komputerowej. Lepiej jest jednak mieć przykłady z przyrody i tego przykładu użyłbym, ponieważ spełnia warunki dryfu i nie widać doboru faworyzującego czarny gen, a wiadomo, że populacja jest mała i izolowana.

______________

Sagar, V. Christopher B. Kaelin, Meghana Natesh, P. Anuradha Reddy, Rajesh K. Mohapatra, Himanshu Chhattani, Prachi Thatte, Srinivas Vaidyanathan, Suvankar Biswas, Supriya Bhatt, Shashi Paul, Yadavendradev V. Jhala, Mayank, M. Verma Bivash Pandav, Samrat Mondol, Gregory S. Barsh, Debabrata Swain, and Uma Ramakrishnan. 2021. High frequency of an otherwise rare phenotype in a small and isolated tiger population Proceedings of the National Academy of Sciences 118 (39): e2025273118; DOI: 10.1073/pnas.2025273118

 

”Black tigers” in a small Indian reserve suggest random genetic drift

Why Evolution Is True, 17 października 2021

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska  



Jerry A. Coyne

Emerytowany profesor na wydziale ekologii i ewolucji University of Chicago, jego książka "Why Evolution is True" (Polskie wydanie: "Ewolucja jest faktem", Prószyński i Ska, 2009r.) została przełożona na kilkanaście języków, a przez Richarda Dawkinsa jest oceniana jako najlepsza książka o ewolucji.  Jerry Coyne jest jednym z najlepszych na świecie specjalistów od specjacji, rozdzielania się gatunków. Jest również jednym ze znanych "nowych ateistów" i autorem książki "Faith vs Fakt". Jest wielkim miłośnikiem kotów i osobistym przyjacielem redaktor naczelnej.
 

Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj






Nauka

Znalezionych 1469 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Kameleon przekazuje różne informacje różnymi częściami ciała   Yong   2013-12-14
Paradoksalne cechy genetyki inteligencji   Ridley   2013-12-18
Wielki skandal z biopaliwami   Lomborg   2013-12-19
Przedwczesna wiadomość o śmierci samolubnego genu   Coyne   2013-12-22
Czy jest życie na Europie?   Ridley   2013-12-22
Nowa data udomowienia kotów: około 5300 lat temu – i to w Chinach   Coyne   2013-12-26
Na Zeusa, natura jest przeżarta rują i korupcją   Koraszewski   2013-12-26
Proces cywilizacji   Ridley   2013-12-28
Jak karakara wygrywa z osami   Cobb   2013-12-29
Żebropławy, czyli dziwactwa ewolucji   Coyne   2013-12-30
Czy może istnieć sztuka bez artysty?    Wadhawan   2013-12-30
Zderzenie mentalności   Koraszewski   2014-01-01
Skrzydlaci oszuści i straż obywatelska   Young   2014-01-02
Delfiny umyślnie narkotyzują się truciznami rozdymków   Coyne   2014-01-04
Długi cień anglosfery   Ridley   2014-01-05
Ciemna materia genetyki psychiatrycznej   Zimmer   2014-01-06
Co czyni nas ludźmi?   Dawkins   2014-01-07
Twoja choroba na szalce   Yong   2014-01-08
Czy mamut włochaty potrzebuje adwokata?   Zimmer   2014-01-09
Pradawne rośliny kwitnące znalezione w bursztynie   Coyne   2014-01-10
Ratując gatunek możesz go niechcący skazać   Yong   2014-01-11
Ewolucja ukryta w pełnym świetle   Zimmer   2014-01-13
Koniec humanistyki?   Coyne   2014-01-15
Jak poruszasz nogą, która kiedyś była płetwą?   Yong   2014-01-16
Jak wyszliśmy na ląd, kość za kością   Zimmer   2014-01-19
Twoja wewnętrzna mucha   Cobb   2014-01-22
Ukwiał żyje w antarktycznym lodzie!   Coyne   2014-01-25
Dlaczego poligamia zanika?   Ridley   2014-01-26
Wspólne pochodzenie sygnałów płodności   Cobb   2014-01-28
Ewolucja i Bóg   Coyne   2014-01-29
O delfinach, dużych mózgach i skokach logiki   Yong   2014-01-30
Dziennikarski „statek upiorów” Greg Mayer   Mayer   2014-01-31
Dlaczego leniwce wypróżniają się na ziemi?   Bruce Lyon   2014-02-02
Moda na kopanie nauki   Coyne   2014-02-03
Neandertalczycy: bliscy obcy   Zimmer   2014-02-05
O pochodzeniu dobra i zła   Coyne   2014-02-05
Sposób znajdowania genów choroby   Yong   2014-02-07
Czy humaniści boją się nauki?   Coyne   2014-02-07
Kiedy zróżnicowały się współczesne ssaki łożyskowe?   Mayer   2014-02-10
O przyjaznej samolubności   Koraszewski   2014-02-12
Skąd wiesz, że znalazłeś je wszystkie?   Zimmer   2014-02-15
Nauka odkrywa nową niewiedzę o przeszłości   Ridley   2014-02-18
Żyjące gniazdo?   Zimmer   2014-02-19
Planeta tykwy pospolitej   Zimmer   2014-02-21
Nowe niezwykłe skamieniałości typu “Łupki z Burgess”   Coyne   2014-02-22
Dziennik z Mozambiku: Pardalota   Naskręcki   2014-02-23
Wskrzeszona odpowiedź z kredy na “chorobę królów”   Yong   2014-02-26
Dziennik z Mozambiku: Sybilla     2014-03-01
Spojrzeć ślepym okiem   Yong   2014-03-02
Intelektualne danie dnia  The Big Think   Coyne   2014-03-04
Przeczołgać się przez mózg i nie zgubić się   Zimmer   2014-03-05
Gdzie podziewają się żółwiki podczas zgubionych lat?   Yong   2014-03-10
Supergen, który maluje kłamcę   Yong   2014-03-14
Idea, którą pora oddać na złom   Koraszewski   2014-03-15
Zwycięstwa bez chwały   Ridley   2014-03-17
Twarde jak skała   Naskręcki   2014-03-18
Pasożyty informacyjne   Zimmer   2014-03-19
Seymour Benzer: humor, historia i genetyka   Cobb   2014-03-21
Kto to był Per Brinck?   Naskręcki   2014-03-23
Potrafimy rozróżnić między przynajmniej bilionem zapachów   Yong   2014-03-25
Godzina Ziemi czyli o celebrowaniu ciemności   Lomborg   2014-03-27
Słonie słyszą więcej niż ludzie   Yong   2014-03-30
Niebo gwiaździste nade mną, małpa włochata we mnie   Koraszewski   2014-03-31
Wielkoskrzydłe   Naskręcki   2014-04-02
Najstarsze żyjące organizmy   Coyne   2014-04-03
Jak zmienić bakterie jelitowe w dziennikarzy   Yong   2014-04-06
Eureka! Sprytne wrony to odkryły   Coyne   2014-04-07
Sukces upraw GM w Indiach   Lomborg   2014-04-09
Wirus, który sterylizuje owady, ale je pobudza   Yong   2014-04-12
Przystosować się do zmiany klimatu   Ridley   2014-04-14
Jeden oddech, który zmienił planetę   Naskręcki   2014-04-16
Najgorsze w karmieniu komarów jest czekanie   Yong   2014-04-17
Kłopotliwa podróż w przyszłość   Ridley   2014-04-19
Pierwsze spojrzenie na mikroby współczesnych łowców zbieraczy     2014-04-23
Seksizm w nauce o jaskiniowych owadach   Coyne   2014-04-26
Musza bakteria zaprasza inne muszki na uczty owocowe   Yong   2014-04-27
Zachwycający rabuś, który liczy sto milionów lat   Cobb   2014-04-28
Mądrość (małych) tłumów   Zimmer   2014-04-29
Tak bada się ewolucję inteligencji u zwierząt   Yong   2014-05-02
Fantastyczna mimikra tropikalnego pnącza   Coyne   2014-05-03
Dlaczego większość zasobównie wyczerpuje się   Ridley   2014-05-04
Pomidory tworzą pestycydy z zapachu swoich sąsiadów   Yong   2014-05-07
Potrawy z pasożytów   Zimmer   2014-05-08
Technologia jest często matką nauki, a nie odwrotnie   Ridley   2014-05-09
Montezuma i jego flirty   Coyne   2014-05-11
Insekt dziedziczy mikroby z plemnika taty   Yong   2014-05-12
Polowanie na nietoperze   Naskręcki   2014-05-14
Zmień swoje geny przez zmianę swojego życia   Coyne   2014-05-15
Obrona śmieciowego DNA   Zimmer   2014-05-17
Gdzie są badania zwierzęcych wagin?   Yong   2014-05-20
Niemal ssaki   Naskręcki   2014-05-21
Zobaczyć jak splątane są gałęzie drzewa   Zimmer   2014-05-23
Dlaczego ramiona ośmiornicy nie plączą się   Yong   2014-05-24
Niezwykły pasikonik szklany   Naskręcki   2014-05-27
Wąż zgubiony i ponownie odnaleziony   Mayer   2014-05-28
Niespodziewani krewni mamutaków   Yong   2014-05-30
Trochę lepszy  świat   Ridley   2014-05-31
Tam, gdzie są ptaki   Mayer   2014-06-01
Ewolucja, ptaki i kwiaty   Coyne   2014-06-02
Jestem spełniony   Naskręcki   2014-06-04

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk