Prawda

Piątek, 29 marca 2024 - 13:18

« Poprzedni Następny »


Masakra w Monachium 50 lat później


Jeff Jacoby 2022-08-31

Izraelski zespół w dniu otwarcia olimpiady w Monachium w 1972 roku. (Źródło zdjęcia: zrzut z ekranu wideo)
Izraelski zespół w dniu otwarcia olimpiady w Monachium w 1972 roku. (Źródło zdjęcia: zrzut z ekranu wideo)

W przyszłym tygodniu minie pięćdziesiąt lat od inwazji palestyńskich terrorystów na Igrzyska Olimpijskie w Monachium i zamordowania 11 izraelskich sportowców. To było najgorsza potworność w historii olimpiad i prawie tak samo przerażająca była reakcja Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego i jego odrażającego prezydenta, Avery'ego Brundage'a, który zanim ostygły ciała ofiar oznajmił: „Igrzyska muszą trwać”.

 

Igrzyska Olimpijskie w 1972 roku były pierwszymi, które odbyły się w Niemczech od niesławnych igrzysk berlińskich w 1936 roku, zorganizowanych pod nadzorem nazistów. Rząd zachodnioniemiecki chciał pokazać światu, jak wiele się zmieniło w ciągu 36 lat – przede wszystkim to, że Niemcy nie będą już kojarzone z totalitarną ponurą przeszłością. Aby podkreślić swobodę i wolność w nowych Niemczech, bezpieczeństwo ograniczono do minimum. Nie było ani śladu drutu kolczastego, żołnierzy ani ciężko uzbrojonej policji. Rząd był tak zdecydowany promować igrzyska olimpijskie w Monachium jako „beztroskie igrzyska”, że nikt nie przyglądał się uważnie identyfikatorom. Łatwo było uzyskać dostęp do wioski sportowców; każdy, kto nie miał dowodu tożsamości, mógł po prostu wspiąć się na ogrodzenie z siatki i wejść bez kontroli.


To właśnie zrobiło ośmiu terrorystów Czarnego Września z frakcji Fatahu Organizacji Wyzwolenia Palestyny wczesnym rankiem we wtorek, 5 września.

Uzbrojeni w karabiny szturmowe kałasznikow, pistolety i granaty, terroryści wdarli się do kwater izraelskiej drużyny. Dwóch Izraelczyków zastrzelili na miejscu; ciało jednego z nich zostało brutalnie okaleczone. Dziewięciu innych izraelskich sportowców wzięli na zakładników. Terroryści zażądali uwolnienia 234 więźniów przetrzymywanych przez Izrael i nalegali, aby Niemcy uwolniły członków założycieli bandy Baader-Meinhof, skrajnie lewicowej grupy terrorystycznej odpowiedzialnej za liczne porwania, zabójstwa i zamachy bombowe.

„Kiedy uwolnienie nie nastąpiło późnym popołudniem, terroryści zażądali samolotu, który miał ich zabrać do Egiptu”, opowiada historyk Deborah Lipstadt w eseju z 2012 roku dla magazynu Tablet.

Niemieccy funkcjonariusze zgodzili się, ale zaplanowali zasadzkę na lotnisku. Zasadzka była kompletnie spartaczona: zespół niemieckiej policji wyznaczony do urządzenia zasadzki na terrorystów odmówił wykonania zadania, kiedy terroryści byli już w drodze na lotnisko. Terrorystów było więcej niż niemieckich snajperów — a snajperzy nie mogli komunikować się między sobą ani z odpowiedzialnymi funkcjonariuszami. Samochody pancerne, które zostały zamówione jako wsparcie, ugrzęzły w godzinnym korku wokół lotniska.

Na pasie startowym wybuchła strzelanina między siłami niemieckimi a terrorystami, a sportowcy, których porywacze związali ze sobą w helikopterach, które przywiozły ich na lotnisko, znaleźli się w ogniu krzyżowym. Kiedy terroryści zdali sobie sprawę, że nie mogą uciec, zastrzelili zakładników, a następnie wrzucili granaty do helikopterów, aby zapewnić się, że nie przeżyją.

Dopiero o czwartej po południu, 12 godzin po rozpoczęciu ataku terrorystycznego, Brundage ostatecznie zawiesił zawody na ten dzień i ogłosił, że następnego dnia rano odbędzie się nabożeństwo żałobne. Ale w środę na Stadionie Olimpijskim Brundage wypowiedział tylko jedno zdanie o zamordowanych Żydach. „Opłakujemy naszych izraelskich przyjaciół, ofiary tej brutalnej napaści”. Potem wypowiedział  pełną oburzenia skargę na to, jak „presja komercyjna, polityczna, a teraz kryminalna” kala czystość Igrzysk Olimpijskich. Co zdumiewające, opisał zamordowanie 11 Izraelczyków jako drugie z „dwóch brutalnych ataków” na igrzyska w Monachium. Pierwszym, jak powiedział, była decyzja MKOl o wykluczeniu sportowców z rządzonej przez białych Rodezji, której to decyzji Brundage był przeciwny.

Kiedy Brundage oświadczył, że igrzyska nie zostaną odwołane, ale będą wznowione następnego dnia, nie było sprzeciwu. Wśród nielicznych, którzy wyrazili odrazę wobec tej decyzji, był Red Smith, dziennikarz sportowy „New York Timesa”:

„Tym razem z pewnością niektórzy sądzili, że sportowcy odejdą od skoczni i bloków startowych” – napisał Smith w artykule, który ukazał się następnego dnia.

Ale nie. „Igrzyska muszą trwać”, powiedział Avery Brundage, arcykapłan placu zabaw, a 80 tysięcy słuchaczy zareagowało aplauzem. Okazją było wczorajsze nabożeństwo żałobne za 11 członków izraelskiej delegacji olimpijskiej zamordowanych przez palestyńskich terrorystów. To wyglądało bardziej jak wiec motywacyjny. . . .

Oklaski były głośne. Oczywiście nie wszystkich odstraszył widok dzieci powracających do zabawy, gdy tylko skończyło się mordowanie. Przed wczorajszym zgromadzeniem na stadionie, jeszcze zanim poznano szczegóły strzelaniny o północy, Komitet Wykonawczy MKOl spotkał się i postanowił wznowić igrzyska. Spotkanie trwało 45 minut.

„Igrzyska powinny trwać” – powiedział trener drużyny amerykańskiej. „Nie powinniśmy odwoływać wszystkiego z powodu incydentu politycznego i tym to właśnie było”.

W końcu nic nie zostało odwołane. Pozostali przy życiu członkowie izraelskiego zespołu wrócili do domu, towarzysząc trumnom zamordowanych kolegów. Poza tym wszelkie oznaki niepokoju szybko zniknęły. Kanclerz Niemiec Willy Brandt poprosił kraje uczestniczące w igrzyskach o opuszczenie flag do połowy masztu na znak żałoby i szacunku. Ale kiedy sprzeciwiło się 10 krajów arabskich, prośba została wycofana.

Przez dziesięciolecia po zabójstwach rodziny zamordowanych Izraelczyków wielokrotnie prosiły o upamiętnienie ich bliskich chwilą ciszy podczas otwarcia kolejnych Igrzysk Olimpijskich. Międzynarodowy Komitet Olimpijski stanowczo odmawiał, twierdząc, że byłoby błędem pozwolić, aby polityka ingerowała w to, co ma być międzynarodowym świętem braterstwa w świecie sportowym. To była uderzająco fałszywa wymówka. To masakra tak brutalnie podkopała ideał globalnej solidarności, jaki miała reprezentować olimpiada. Odrzucanie przez tak długi czas skromnej prośby rodzin o chwilę pamięci tylko potęgowało tę brutalność.


Tablica na miejscu kwatery izraelskich sportowców w Monachium z nazwiskami zabitych w masakrze. Napis po niemiecku i hebrajsku głosi: „W tym budynku podczas XX Letnich Igrzysk Olimpijskich od 21 sierpnia do 5 września 1972 r. mieszkała drużyna Państwa Izrael. 5 września [11 ofiar] zginęło w wyniku przemocy. Cześć ich pamięci”.

Tablica na miejscu kwatery izraelskich sportowców w Monachium z nazwiskami zabitych w masakrze. Napis po niemiecku i hebrajsku głosi: „W tym budynku podczas XX Letnich Igrzysk Olimpijskich od 21 sierpnia do 5 września 1972 r. mieszkała drużyna Państwa Izrael. 5 września [11 ofiar] zginęło w wyniku przemocy. Cześć ich pamięci”.



Dopiero zeszłego lata, kiedy Igrzyska Olimpijskie 2020, opóźnione o rok z powodu pandemii COVID-19, otwarto przy na wpół pustym stadionie w Tokio, wreszcie chwilą ciszy przypomniano zamordowanych izraelskich sportowców. Minęło 49 lat.


Tymczasem terroryści, którzy dokonali tego horroru, nadal są honorowani i szanowani przez Autonomię Palestyńską.

Podczas wizyty w Niemczech w tym miesiącu Mahmoud Abbas, prezydent Autonomii Palestyńskiej, został zapytany przez reportera, czy zamierza wyrazić ubolewanie z powodu barbarzyńskich wydarzeń z 1972 roku. Jak najdalszy od przepraszania Abbas, który stał obok kanclerza Niemiec, Olafa Scholza, oskarżył Izrael o popełnienie „50 holokaustów” przeciwko Palestyńczykom – fałsz tak absurdalny, że Scholz powiedział, że go napełnił „odrazą”.

Nie ma najmniejszej szansy, że Abbas kiedykolwiek przeprosi za rzeź z 1972 roku, nie tylko dlatego, że została przeprowadzona w imieniu Fatahu, palestyńskiej frakcji, której Abbas od dawna przewodzi. Według Abu Daouda, palestyńskiego funkcjonariusza, który zorganizował monachijską zbrodnię, Abbas był wysokim rangą urzędnikiem Fatahu odpowiedzialnym za finansowanie tej operacji. W ciągu półwiecza od inwazji terrorystów na Olimpiadę Autonomia Palestyńska i Fatah konsekwentnie przedstawiały swoje działania jako szlachetne i heroiczne.

W czerwcu bieżącego roku członek Komitetu Centralnego Fatahu, Tawfiq Tirawi, zamieścił panegiryk dla terrorystów z Czarnego Września, identyfikując ich jako „bohaterów operacji monachijskiej”. W kwietniu 2021 roku oficjalny program informacyjny telewizji Autonomii Palestyńskiej wyemitował materiał filmowy o trzech mordercach, wychwalając „dumę, chwałę i lojalność”, którą reprezentowali. W audycji telewizyjnej trzy lata wcześniej „ofiarni bojownicy” byli wychwalani za „oszołomienie świata i zmuszenie go do wstrzymania oddechu na ponad 12 godzin w Monachium”.

To są mistrzowie i wzory do naśladowania, których podziwiania Abbas i Autonomia Palestyńska uczą swoich zwolenników – nie lekarzy, poetów, naukowców czy nawet sportowców, ale morderców. Przez pół wieku Autonomia Palestyńska wzmacniała swoje przesłanie dumy z okrucieństwa z 1972 roku. Pięćdziesiąt lat, które można było poświęcić na budowanie infrastruktury państwa palestyńskiego, 50 lat, podczas których można było przyjąć każdą z wielu prób pokoju oferowanych przez Izrael, wykorzystano zamiast tego do pogłębienia i zakorzenienia tej samej nienawiści, którą przywódcy palestyńscy głosili w 1972 roku.

Z powodu tej nienawiści 11 żydowskich sportowców zginęło 50 lat temu na oczach świata, który ledwo spauzował przed powrotem do swoich gier. Nazywali się David Berger, Ze'ev Friedman, Yosef Gutfreund, Eliezer Halfin, Yosef Romano, Amitzur Shapira, Kehat Shorr, Mark Slavin, Andre Spitzer, Jakow Springer i Moshe Weinberg. Niech ich pamięć nadal będzie błogosławiona.

Blog Arguable with Jeff Jackoby, 29 sierpnia 2022

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Jeff Jacoby

Amerykański prawnik i dziennikarz, publicysta “Boston Globe” od 1994 roku. 


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj






Brunatna fala

Znalezionych 1449 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

J'accuse!   Koraszewski   2013-11-12
Wolność i niepodległość   Koraszewski   2013-11-13
List otwarty do Adama Michnika   Koraszewski   2013-11-13
Uchodźcy, chłopiec do bicia i Anne Frank   Koraszewski   2013-11-20
Dlaczego Izrael?   Koraszewski   2013-11-22
Antysemityzm 2.0   Zahran   2013-12-04
Tybetańskie dylematywalczących o sprawiedliwość   Tsalic   2013-12-15
Wzgórze Świątynne jako symbol muzułmańskiego fanatyzmu   Marquard-Bigman   2013-12-16
Mahomet istotnie jest prorokiem miłosierdzia   MEMRI   2013-12-18
Zgadnijcie, kto orzeka, że Izrael jest winny ludobójstwa?   Marquardt-Bigman   2013-12-23
Muzułmańscy mężczyźni biją swoje żony, z powodu ... Izraela   Greenfield   2013-12-23
Bóg się rodzi...   Koraszewski   2013-12-25
BDS: nie ma żadnych podobieństw do nazistowskiego bojkotu Żydów w latach 1930   Davidson   2013-12-28
Chrześcijański obłęd   Apfel   2014-01-04
Czy antysyjonizm jest tym samym co antysemityzm?   Davidson   2014-01-05
Palestyńczycy umierają z głodu w Syrii   Toameh   2014-01-09
Mury   Wilson   2014-01-12
Mała rzecz o brzydocie łajdactwa   Koraszewski   2014-01-15
Fatwy dla żołnierzy Allaha   R. Green   2014-01-16
Dziedzictwo ludzkiej cywilizacji   N. Mozes   2014-01-18
Podżegnie do nienawiści   Chesler   2014-01-19
Żelazna Kopuła: nowy pomysł na szopkę dla kościoła Saint James's   Davidson   2014-01-20
Ostatnie tabu w Europie   Carmel   2014-01-21
“Guardian”, BBC i nos Mony Lisy   Geary   2014-01-23
Palestyńczyk o Palestyńczykach   Toameh   2014-01-23
Wojna i hańba   Greenfield   2014-01-27
Islam prowadzi wojnę sam ze sobą   Suroor   2014-01-28
A winić będą Izrael   Marquardt-Bigman   2014-01-29
Moralna tępota   Honig   2014-02-01
Jesteśmy tym, co tolerujemy   Ahmed   2014-02-02
Na obraz Boga   Tsalic   2014-02-06
Psychologia antysemityzmu i powiązanie z anty-syjonizmem   Schijanovich   2014-02-08
Antysemityzm. Niezamknięta historia   Jeliński   2014-02-09
Oszczerstwa Barghoutiego     2014-02-09
Ajatollah torturowany za krytykę politycznego islamu   Paveh   2014-02-11
Media i Zachód ignorują pogwałcenia praw człowieka przez Autonomię Palestyńską   Toameh   2014-02-15
Poddaj się albo umieraj z głodu   N. Mozes   2014-02-16
Czarne wdowy RosjiInteligentniejsze bomby przybywają do Soczi   Ahmed   2014-02-22
Judith Butler i nasza wola przetrwania   Valdary   2014-02-25
Pieniądze i podtrzymywanie kultury terroru   Roth   2014-02-28
''Oczy zasypane piaskiem''   artykuł reakcyjny   2014-03-10
Zły, Brzydki i Głupi   Tsalic   2014-03-12
Krake Zuckerberg   Honig   2014-03-12
Milczenie „Guardiana”     2014-03-15
Sprawa krymska w oczach Iranu     2014-03-16
Pod sztandarem praw człowieka   Marquardt-Bigman   2014-03-20
Kilka przykrych pytań o podwójne standardy Europejczyków wobec Izraela   Dershowitz   2014-03-22
Trwające piekło w Syrii   Honig   2014-03-23
ONZ: Kto powiedział, że tunel zbudowany do porywania będzie użyty do porywania?     2014-03-25
Powody nieuznawania Izraela tkwią w idei “dhimmi”   Julius   2014-03-28
Przekonujące skojarzenia Johna Kerry’ego   Honig   2014-03-29
O kradzieży walki ludów tubylczych   Bellerose   2014-03-30
Masowe mordy w Beludżystanie   Ahmad   2014-04-02
Postulat nielegalności   Honig   2014-04-06
Zbrodnie, których nie chcemy widzieć   Ibrahim   2014-04-07
Gdzie Rzym gdzie Krym?   Koraszewski   2014-04-08
Kto traci twarz?   Koraszewski   2014-04-10
Zbrodniczy honor   Ahmed   2014-04-11
Nie możemy dać Pani doktoratu honoris causa   Chesler   2014-04-16
Porównajmy uchodźców żydowskich i arabskich   Julius   2014-04-17
Chrześcijańska solidarność z mordercami   Roth   2014-04-18
 Dekret antysyjonistyczny   Apfel   2014-04-19
Przyznanie oczywistości: Prezbiteriańska agresja   Lumish   2014-04-20
Martin Heidegger i stradivarius   Koraszewski   2014-04-21
Feminizm w służbie Allaha   Chesler   2014-04-23
Jan Karski - Autentyczny bohater   Harris   2014-04-24
Palestyńczycy i Holocaust   Marquardt-Bigman   2014-04-28
Superman i Żydzi     2014-05-01
Inwersja Holocaustu   Klaff   2014-05-02
Świat dzisiejszy   Johansen   2014-05-07
Nie wierzcie Abbasowi;my chcemy dżihadu   Toameh   2014-05-09
Poradnik bezradnego obserwatora   Koraszewski   2014-05-13
Syndrom Dawida i Goliata   Apfel   2014-05-16
Autonomia Palestyńska: Walczący przeciwko pokojowi   Toameh   2014-05-17
Czy demokracja może przetrwać?   Allen   2014-05-18
Boko Haram jest w każdej islamskiej dzielnicy   Kunwar Khuldune   2014-05-20
Kolejna mistyfikacja?   Chesler   2014-05-23
Jak i czego media uczą ludzi   Apfel   2014-05-27
Wywiad z Christopherem Hitchensem   Totten   2014-05-31
Wybielacze islamu   Greenfield   2014-06-06
Sztuczka OWP z płacami dla więźniów     2014-06-08
Żydzi i życie   Koraszewski   2014-06-11
Islamiści w Iraku, Syrii i Jordanii   Toameh   2014-06-13
Sześć lat i sześć dni   Tsalic   2014-06-15
Świat ogląda mecze piłki nożnej, a my upadek Iraku   Charbel   2014-06-17
Apartheid – epitet czy pojęcie prawne?   Kontorovich   2014-06-19
Współudział USA i Europy w porwaniu i przemocy   Kemp   2014-06-22
O kradzieżach autorytetów moralnych   Koraszewski   2014-06-28
Porwani chłopcy izraelscy – widziane przez Palestyńczyka   Zahran   2014-06-30
Polityka jest martwa, zabiła ją sztuka w Nablus   Alexenberg   2014-07-01
Szczur i mangusta: bajka współczesna   Tsalic   2014-07-02
Wakacje w Gazie     2014-07-03
Jajko czy kura?   Honig   2014-07-04
Odkrycie Hillary Clinton: technokraci z Hamasu   Spencer   2014-07-09
Obecny konflikt między Izraelem a Hamasem rozbija mity   Dershowitz   2014-07-12
Krwawy, niekończący się pokój   Greenfield   2014-07-13
Islam po polsku i w innych językach   Koraszewski   2014-07-15
Dostarczyliśmy Gazie drony i pociski Fadżr 5     2014-07-23
Rada Praw Człowieka ONZ potępia Izrael   Neuer   2014-07-25
Zbrodnie wojenne popełnione przez Hamas   Kemp   2014-07-26

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk