Z oskarżonym pod fałszywymi zarzutami Izraelem, podstawowe wymagania rządów prawa – obiektywność, bezstronność, uczciwość, należyty proces i niedyskryminacja – zostały puszczone z dymem.
Ten artykuł jest trzecią częścią serii poświęconej temu „śledztwu”. W pierwszej przedstawiono genezę i charakter śledztwa. W drugim rozważano wstępny raport Komisji Śledczej. Wreszcie, ten artykuł rzuca światło na procedurę — niepokojącą metodologię rozpowszechniania współczesnego antysemityzmu na arenie światowej.
O obiektywności i bezstronności
Trzech członków „śledztwa” kierowanego przez byłą Wysoką Komisarkę ONZ ds. Praw Człowieka, Navi Pillay, zostało mianowanych przez Radę Praw Człowieka ONZ właśnie ze względu na ich brak obiektywizmu, stronniczość i uprzedzenia. Pillay (Republika Południowej Afryki), Miloon Kothari (Indie) i Chris Sidoti (Australia): każde z nich już wcześniej deklarowało, że Izrael jest winny zbrodni, które komisja miała zbadać. Co więcej, pełniąc funkcję Wysokiej Komisarki w latach 2008-2014, Pillay była bezpośrednio zaangażowana w tworzenie wielu raportów i oświadczeń ONZ, które następnie przytoczyła jako dowód „odkryć” w raporcie tej nowej komisji śledczej.
Kiedy nadszedł czas, aby członkowie dochodzenia zaangażowali się w „interaktywny dialog” z przedstawicielami państw, krajowych instytucji praw człowieka i organizacji pozarządowych, ujawniła się również skompromitowana rola Sidotiego. Australijski prawnik ds. praw człowieka Sidoti nie ukrywa, że jest „bliskim przyjacielem i sojusznikiem Niezależnej Komisji Praw Człowieka [Autonomii Palestyńskiej]”. 14 czerwca 2022 roku Sidoti zasiadł na podium Rady Praw Człowieka, podczas gdy wiceprzewodniczący Rady Praw Człowieka przedstawił reprezentanta tej organizacji jako przemawiającego w imieniu narodowej instytucji praw człowieka „państwa Palestyna”, reprezentant pogratulował Sidotiemu i całemu towarzystwu oraz „zatwierdził” ich wyniki.
Biorąc publiczność za głupców lub kolaborantów, Pillay powiedziała prasie światowej: „Nie mamy żadnych z góry przyjętych wyobrażeń”.
Brak należytego procesu, wyłącznie kłamstwa od Pillay
Dwoje „śledczych” z tej komisji (Pillay i Sidoti) ma wykształcenie prawnicze, co czyni ich rażącą odmowę przeprowadzenia należytego procesu w przypadku Izraela jeszcze bardziej haniebną. Prezentacja raportu przekształciła się w serię łatwych do udowodnienia fałszów.
Pillay powiedziała Radzie Praw Człowieka: „Ogłosiliśmy ogólne wezwanie do składania pisemnych oświadczeń i otrzymaliśmy kilka tysięcy pisemnych zgłoszeń”.
To było kłamstwo. Grupa organizacji pozarządowych, w tym moja, przesłała miliony unikalnych pisemnych oświadczeń i nazwisk żydowskich ofiar arabskiej przemocy i podżegania do nienawiści do Żydów.
Wezwanie komisji do składania oświadczeń podawało adres e-mail i adres „chmury”; adres pocztowy podawano na żądanie. Zarejestrowaliśmy wszystkie przesłane przez nas oświadczenia: 78 771 e-mailem, 2 665 313 tylko przez „OwnCloud” i 4 890 902 kurierem (suma obejmuje wcześniejsze zgłoszenia elektroniczne).
Pillay powiedziała Radzie Praw Człowieka: „Wkrótce po sfinalizowaniu naszego raportu Komisja otrzymała również coś, co wydaje się być jednym zgłoszeniem z ponad 2,5 milionami załączników”.
To była nieprawda. Nie było jednego zgłoszenia. Każde z naszych milionów oświadczeń było unikalne i ponumerowane. I pochodziły z wielu organizacji pozarządowych.
A oto kolejne kłamstwo. Możemy udowodnić, że Komisja otrzymała ponad milion unikalnych oświadczeń, zanim ich sprawozdanie zostało sfinalizowane, co zdecydowanie zaprzecza oświadczeniu Pillaya.
Projekt raportu z dochodzenia został rozesłany 19 kwietnia 2022 roku. Do tego dnia wysłaliśmy już 1 065 267 unikalnych oświadczeń za pośrednictwem poczty elektronicznej i OwnCloud. Ostateczny raport datowany był na 9 maja 2022 r. i do tego dnia wysłaliśmy już 2 666 801 unikalnych oświadczeń za pośrednictwem poczty e-mail i OwnCloud. Raport został opublikowany na całym świecie 7 czerwca 2022 r. i do tego dnia wysłaliśmy 4 890 902 oświadczeń pocztą elektroniczną, OwnCloud i kurierem.
Pillay powiedział Radzie: „Od czasu ukończenia tego raportu, co smutne, otrzymywaliśmy doniesienia o ciągłym łamaniu praw indywidualnych i zbiorowych, w tym o nadmiernym użyciu siły, czasami śmiertelnym, przez izraelskie siły bezpieczeństwa przeciwko Palestyńczykom”.
W rzeczywistości, od czasu ukończenia raportu, Komisja otrzymała – jak zarejestrowaliśmy i ponumerowaliśmy – 28 312 raportów o zamachach ze strony Palestyńczyków i innych Arabów skierowanych przeciwko Izraelczykom. Ale dla Pillay te doniesienia nie były smutne; nie były nawet liczone.
Pillay powiedziała Radzie: „Odmowa Izraela zezwolenia Komisji na wizytę w Izraelu sprawia, że informacja od izraelskich ofiar i świadków jest trudniejsza”.
To było kłamstwo. Nasze zgłoszenia zawierały konkretne nazwiska 5 483 502 ofiar (niektóre zgłoszenia zawierały wiele nazwisk):
• 600 000 konkretnych żydowskich uchodźców i ofiar prześladowań arabskich na Bliskim Wschodzie i w krajach Afryki Północnej w ciągu ostatnich 75 lat;
• 4220 cywilnych ofiar zamordowanych w arabskich kampaniach mających na celu wymazanie Izraela;
• 24 092 żołnierzy izraelskich, którzy polegli, broniąc swojego kraju i jego mieszkańców przed nienawiścią Arabów do Żydów;
• 4 812 829 ofiar antysemityzmu podczas Holokaustu oraz rola i spuścizna nazistowskiego kolaboranta i propagandysty, „przywódcy narodowego Palestyny”, „bohatera” i wzoru do naśladowania, wielkiego muftiego Jerozolimy Amina al-Husseiniego.
Pillay powiedziała Radzie: „Komisja podkreśliła […] potrzebę wysłuchania wszystkich zainteresowanych stron, wszystkich podmiotów odpowiedzialnych, ofiar i świadków”.
To było kłamstwo. Po 4 maja 2022 r. reklamowana przez Komisję usługa OwnCloud dla zgłoszeń zaczęła odrzucać nasze zgłoszenia jako „nieautoryzowane” (kod stanu „401”). Zamiast tego odpowiedzieliśmy wysyłając zgłoszenia pocztą.
Nie był to też pierwszy raz, kiedy nasze starania o przesłanie materiałów napotkały przeszkody, które w pełni udokumentowaliśmy.
5 lutego 2022 r. usługa OwnCloud Organizacji Narodów Zjednoczonych przeszła w tryb offline („nie można uzyskać dostępu do tej witryny”). Kolejne wiadomości z usługi w chmurze, które uniemożliwiały nam przesyłanie materiałów, brzmią „Wewnętrzny błąd serwera”. Następnie, 22 marca 2022 r., usługa w chmurze zaczęła odpowiadać na nasze próby zgłoszenia odpowiedziami „brak miejsca na dysku”. A 4 maja 2022 r. dotarliśmy do ściany „nieautoryzowanego” zgłoszenia.
Pillay chwaliła się na briefingu prasowym Komisji: „Słuchamy wszystkich interesariuszy niezależnie od politycznego punktu widzenia… Z zadowoleniem przyjmujemy zgłoszenia od każdego, każdego”.
Łatwo dające się zweryfikować kłamstwo.
Na konferencji prasowej zrezygnowała z twierdzenia o „kilku tysiącach zgłoszeń” w raporcie i komentarzach przed Radą. Zamiast tego mówiła teraz: „Właściwie otrzymaliśmy 2,5 miliona”. A potem natychmiast zaczęła oczerniać te zgłoszenia, dodając następujący opis: „Wszystkie byłyby proizraelskie”.
Pomijając dodatkowe dwa i pół miliona zgłoszeń, kontynuowała: „To była jedna strona internetowa, która wysłała 2,5 miliona zgłoszeń”.
To również było fałszywe. Wyraźnie zidentyfikowano liczne strony internetowe różnych organizacji pozarządowych, które złożyły oświadczenia.
Następnie Pillay zbagatelizowała je, mówiąc o nich jako zwykłej liście i powiedziała prasie: „Wydaje się, że jest to zapis wszystkich Żydów zabitych w Holokauście, więc jest to długa lista nazwisk”.
Kolejne kłamstwo. Wszystkie zgłoszenia wymieniające ofiary Holokaustu odnosiły się również do relacji między nazistami a Palestyńczykami, od al-Husseiniego do dziś.
Ponadto, do 8 lutego 2022 r. do Komisji przesłano 11 699 zgłoszeń z Palestinian Media Watch (PMW); do 1 marca 2022 r. 11 132 zgłoszenia z AICE i Żydowskiej Biblioteki Wirtualnej; do 5 marca 2022 r. 12 642 zgłoszenia od MEMRI; do 9 marca 2022 r. 2872 zgłoszenia z Centrum Informacji Meir Amit Intelligence and Terrorism; a do 10 marca 2022 r. 7807 zgłoszeń z CAMERA.
Zgłoszenia te obejmowały solidne dowody w postaci dokumentów, zdjęć, filmów, oryginalnych dokumentów oraz szczegółowych raportów z badań i analiz wszystkich wojen arabskich przeciwko państwu Izrael; palestyńskie ataki terrorystyczne; palestyńska mowa nienawiści; podżeganie do przemocy; i niezbity dowód wysiłków palestyńskich Arabów, aby wymazać żydowską historię, promować ludobójstwo i zniszczyć państwo żydowskie. Było to uzupełnieniem 1 017 200 konkretnie zidentyfikowanych żydowskich ofiar antysemityzmu, wraz z koneksją palestyńską, wysłanych do 22 marca 2022 r.
Pod koniec marca nie było wątpliwości co do dwóch kolejnych faktów.
Po pierwsze, śledztwo Pillay wciąż znajdowało się na etapie zbierania informacji; Pillay przyznała na konferencji prasowej, że ona i jej świta pojechała do Jordanii 31 marca 2022 r., aby przeprowadzić czterodniowe spotkania.
Po drugie, w dochodzeniu wykorzystano te informacje, aby dojść do własnych wniosków. Członek Komisji, Miloon Kothari, poinformował prasę: „Raport opiera się nie tylko na tym, co nas poprzedzało”.
Pillay przyznała się do ignorowania zgłoszeń „proizraelskich”
Potem nastąpiło najbardziej szokujące przyznanie się, demaskując Pillay. Odnosząc się do nowo wygłoszonego twierdzenia „w rzeczywistości otrzymaliśmy 2,5 miliona”, oznajmiła prasie światowej: „Ale ja ich osobiście nie widziałam”.
Ten skandaliczny moment został uchwycony przez kamerę. Przewodnicząca tego „śledztwa” ONZ przyznała, że nigdy nie zapoznała się z żadnym z naszych oświadczeń! Nie widziała żadnego z tych, które nazwała „proizraelskimi”.
Ponieważ zignorowała wszystkie przeciwne dowody, bez problemu odpowiedziała na główne pytanie tego dochodzenia, oświadczając, że konflikt arabsko-izraelski był winą Izraela. Powiedziała prasie: „Główną przyczyną jest wyraźnie okupacja”. Izraelska „dyskryminacja” była drugą „podstawową przyczyną trwającej przemocy”.
Góra kłamstw w samym procesie badawczym miała zatem realne konsekwencje. Inkwizytorzy otrzymali zadanie poszukiwania przyczyn i ofiar systematycznej dyskryminacji ze względu na rasę i religię. Ale teraz wiemy, że poszukiwania będą trwały tylko tak długo, jak długo pierwotną przyczyną nie będzie arabska nienawiść do Żydów, masy ofiar takiej nienawiści nie będą martwymi Żydami, a uchodźcy nie będą Żydami.
O dyskryminacji i mandacie Pillay z ONZ
Członkowie Komisji wielokrotnie zaprzeczali sobie w innych podstawowych kwestiach. 13 czerwca 2022 r., pierwszego dnia prezentacji, 22 państwa zgłosiły sprzeciw wobec śledztwa, nazywając je „nieproporcjonalną” krytyką Izraela. Wśród tych państw były Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Kanada, Niemcy i Holandia. Pillay najeżyła się. Twierdziła, że opis zadań Komisji nie jest wyjątkowy, więc nie ma powodów do narzekań.
A potem powiedziała na konferencji prasowej: „Mamy bardzo szeroki mandat, aby zająć się podstawowymi przyczynami… które zwykle nie wchodzą w zakres praw człowieka. Dlatego jesteśmy bardzo zainteresowani tą częścią mandatu, która wymaga od nas określenia osób odpowiedzialnych i współpracy z instytucjami sądowymi w celu ewentualnego ścigania i zapewnienia sprawiedliwości. Więc to wszystko jest nowe.”
Powiedziała również: „Chcemy, aby wszyscy traktowali tę Komisję poważnie, ponieważ po raz pierwszy może zająć się kwestiami politycznymi, czego nie można zrobić w ramach zwykłych mandatów Rady Praw Człowieka”.
Sidoti również dodał: „W rzeczywistości sposób, w jaki odpowiedzialność jest ujęta w mandacie, różni się od innych komisji śledczych”.
Jeśli to wygląda jak dyskryminacja, brzmi jak dyskryminacja, kwacze jak dyskryminacja, to prawdopodobnie jest to dyskryminacja.
O przejrzystości i tajnym postępowaniu „sądu kapturowego”
Inkwizytorzy zrobili wszystko, co w ich mocy, aby ukryć swoje postępowanie. Jak sama Pillay powiedziała Radzie: „Indywidualne potwierdzenia otrzymania informacji i oświadczeń nie będą dostarczane… Komisja nie poda do publicznej wiadomości, z kim rozmawiała”.
Wszystko, co wiadomo opinii publicznej i państwom finansującym to przedsięwzięcie, to że tych troje silnie antyizraelkich aktywistów prowadzi tajne spotkania z wysoce wyselekcjonowanymi organizacjami pozarządowymi i oskarżycielami – jednocześnie udając trudności w zbieraniu lub odczytywaniu informacji od „proizraelskich” źródeł.
Pillay poinformowała prasę, że w tygodniu od 20 czerwca 2022 r. „dochodzenie” będzie „odbywać się przy okrągłym stole ekspertów”, hybrydzie dziejącej się zarówno w Genewie, jak i w Internecie. Teoretycznie więc spotkanie online mogło być otwarte. Ale tożsamość zaproszonych jest tajemnicą.
Pillay dodała, że „dwudziestu przedstawicieli organizacji” przybyło na spotkanie z Komisją w Jordanii. Kim oni byli, nie chciała powiedzieć.
Pillay twierdzi: „Konsultujemy się z wieloma ekspertami”. Nienazwani eksperci. Biorąc pod uwagę wyznaczony temat, nie „proizraelscy”.
Na tej samej konferencji prasowej Kothari powiedział: „Przeprowadziliśmy serię bezpiecznych wywiadów online z liderami społeczeństwa obywatelskiego, naukowcami i innymi osobami”. Jacy liderzy, jacy naukowcy? A „inni” nie są zidentyfikowani w raporcie, ani w Radzie, ani w prasie.
Sidoti dostarczył puenty: „Jesteśmy już w kontakcie z Biurem Prokuratora Międzynarodowego Trybunału Karnego [MTK], a jeszcze w tym tygodniu będziemy mieć kolejne spotkanie z Biurem”.
Krótko mówiąc, to „śledztwo” jest kwintesencją sądu kapturowego. Tajne spotkania. Poufni oskarżyciele. Potajemne wywiady. Klasyfikowany. Ograniczone. Ściśle tajne. Do czasu, kiedy Żydzi izraelscy, lub zwolennicy prawa narodu żydowskiego do samostanowienia i samoobrony, usłyszą wezwanie od międzynarodowych lub krajowych prokuratorów państwowych.
Wniosek
Ten fałszywy proces jest równie zgniły, jak materiał, którą fabrykuje. Inkwizytorzy zostali złapani na gorącym uczynku. Nie spełniają kryteriów niezależnych, obiektywnych, bezstronnych ekspertów. I wnoszą to uprzedzenie w każdy aspekt operacji: jakie oświadczenia przyjmują, z kim się spotykają, co czytają, co zgłaszają, kogo lobbują, co gromadzą i czym się dzielą.
Wiemy z całą pewnością, że Pillay kłamała na temat tego, co wiedziała i kiedy to wiedziała.
Jeśli ktoś jeszcze zastanawia się, jak niebezpieczne może być to przedsięwzięcie, powinien posłuchać oburzających słów Chrisa Sidoti do Rady Praw Człowieka pod koniec prezentacji raportu, po tym, jak niektórzy mówcy sprzeciwili się śledztwu i traktowaniu przez Radę żydowskiego państwa. Sidoti powiedział: „Oskarżenia o antysemityzm są rzucane jak ryż na weselu”.
Retorta mająca na celu maskowanie bardzo prawdziwego antysemityzmu nierozerwalnie związanego z tym „śledztwem”, którego przeznaczeniem jest wyrządzenie poważnej krzywdy prawdziwym ofiarom przemocy i dyskryminacji, o ile nie zostanie powstrzymane.
The UN Commission of Inquiry on ‘Occupied Palestinian Territory’ is an Inquisition
JNS Org, 28 czerwca 2022
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Anne Bayefsky – kanadyjska prawniczka jest dyrektorką Touro College Institute on Human Rights and the Holocaust. Specjalizuje się w dziedzinie prawa międzynarodowego ze szczególnym uwzględnieniem praw człowieka.
