David Rovics o Dżanin 2002

Leonard odpowiedział, że jeden z muzyków, z którymi grał, muzyk-aktywista, David Rovics, napisał piosenkę o Dżanin. Jest to klasyczny przykład zjawiska, jakie dokumentuję w książce, a mianowicie sposobu, w jaki palestyńska propaganda wojenna, przekazywana jako wiadomości przez powielających mordercze narracje dziennikarzy, może inspirować postępowych artystów do uruchomienia wybujałej wyobraźni na temat Izraela. Czy mogą się mylić? Nie do pomyślenia.

A jednak żaden przykład nie przedstawia wyraźniejszego kontrastu między tym, co wydarzyło się w obozie dla uchodźców w Dżanin, „stolicy palestyńskiego terroru”, a tym, w co wierzył świat. Zamiast setek (a nawet tysięcy), zabitych przez Izraelczyków, jak podawały palestyńskie źródła, gorliwie przekazywane jako wiadomości przez główne gazety, takie jak „Guardian” i „Le Monde”, zginęło 52-56 Palestyńczyków, z czego ponad połowa (40 według jednego ze źródeł) brała udział w walkach; 23 izraelskich żołnierzy zginęło, ponieważ musieli walczyć o każdy dom, z których część była bombowymi pułapkami.  

Krótka bibliografia:

Tom Gross, Jeningrad: What the British media said, “National Review”, 13 maja 2002.

Yagil Henkin, Urban Warfare and the Lessons of Jenin, “Azure” (Lato 2003): 53,

Brett Goldberg, Psalm in Jenin (Israel, Modan Publishing, 2003).

David Zangen, Seven Lies About Jenin: David Zangen views the film Jenin, Jenin and is horrified. “Ma’ariv”, 8 listopada 2002.

Pierre Rehov, La route de Jenin, 2003.

Martin Himmel, Massacring the Truth, 2004

Tutaj więc analiza piosenki Rovicsa, Dżanin, 2002.

Tekst Jenin, autorstwa Davida Rovics

Och, dziecko, co zapamiętasz,
kiedy przypomnisz sobie swój szesnasty rok
Przerażający dźwięk śmigłowców szturmowych

W rzeczywistości nie było śmigłowców szturmowych ani ich (wyobrażonego) przerażającego dźwięku. Wręcz przeciwnie, IDF celowo zdecydowała  się nie robić tego, co wojska USA/Nato zrobiły zaledwie trzy lata wcześniej w Kosowie, bombardując z powietrza (i nie tracąc żadnych żołnierzy). Zamiast tego szli od domu do domu.

Dudnienie czołgów, gdy się zbliżały

nie było też czołgów

Gdy życie na świecie toczyło się zwykłym torem,
a ja spaliłem kolejny bak benzyny
Dow Jones stracił kilka punktów tego dnia,
gdy ty płakałeś w mieście Dżanin.

i nie działo się to w mieście Dżanin. Operacja dotyczyła miejsca w obrębie kilku ulic w sąsiadującym z Dżanin obozie dla uchodźców. Oczywiście przy nagłówkami takich jak „Zniszczone miasto Dżanin” trudno byłoby się tego domyśleć.

Czy w ogóle dali ostrzeżenie twoim rodzicom?

Tak, istotnie dali. Wielokrotne ostrzeżenia zanim weszli.

Zanim wysadzili okna pociskami

w rzeczywistości nie używali pocisków, tak jak nie używali czołgów ani śmigłowców szturmowych.

Podczas gdy chowałeś się w piwnicy liceum,
wśród dzwoniących dzwonów kościelnych
gdy patrzyłeś, jak twój nauczyciel pada przy drzwiach

Nie wiem, co z tym zrobić. Wydaje się, że odzwierciedla to klasyczną projekcję zachodnich warunków na społeczeństwo palestyńskie. W obozie dla uchodźców w Dżanin nie było kościołów, a tym bardziej bijących dzwonów; nie zginął żaden nauczyciel liceum. Jeśli było jakieś liceum, nie miało żadnego dziedzińca.

A w Anglii wznosili toast za królową.
Byli tak daleko od myśli o tak wielu
Kulących się  w mieście Dżanin.

tak niewielu (ludzie otrzymali kilka dni na ewakuację) kuliło się w obozie uchodźców w Dżanin.

Czy myślałeś o szyderstwach żołnierzy,
czy o gównie, które rozsmarowali na ścianach?

a skąd to się wzięło?

Czy myślałeś o swoim kuzynie po torturach
Czy o Tel Awiwie i lśniących centrach handlowych ?

mówiąc o lśniących centrach handlowych, patrz: #TheGazaYouDontSee

Kiedy tłuści mężczyźni w swoich rezydencjach mówią, że nie chcesz pokoju

w rzeczywistości to ciężko doświadczeni Izraelczycy, siedzący w schronach przeciwbombowych, bojący się jechać autobusami lub pójść do restauracji, widzący jak rośnie liczba (ponad 1000) ludzi, cywilów, dzieci, celowo zamordowanych przez masowych morderców-samobójców wysłanych na ich „misje męczeństwa” z „stolicy terroru” Palestyny, obozu uchodźców w Dżanin, którzy mówią, że „Palestyńczycy nie chcą pokoju”. I to tłuści mężczyźni w swoich rezydencjach w Gazie, Dubaju, Katarze i Zachodnim Brzegu mówią: „moi ludzie nie chcą pokoju”.

Czy zastanawiałeś się, co oni mają na myśli
Kiedy siedziałeś pośród smrodu w ciemności
W zniszczonym mieście Dżanin

Nietrudno o tym wiedzieć mieszkańcom Jenin. Miasto zostało wytapetowane portretami „męczenników”; szkoły, od przedszkola do liceum, uczyły ludobójczego antysemityzmu i małe dzieci marzyły, że kiedyś zostaną terrorystami-samobójcami.

Co przyszło ci do głowy tamtego dnia

Na widok pustych oczu twojej matki
Gdy leżała nieruchomo wśród gruzów
Pod błękitnym niebem Bliskiego Wschodu
Gdy stałeś na tym zwalonym buldożerem budynku
Obok osad i ich wzgórz tak zielonych
Gdy twoje łzy ustąpiły ponurej determinacji
Wśród ruin miasta Dżanin

I dlaczego ktokolwiek miałby się zastanawiać
Kiedy wszedłeś do
Zatłoczonego autobusu za zieloną linią
I sięgnąłeś pod kurtkę po sznur
Czy myślałeś o pogrzebanych ciałach sąsiadów
Kiedy przygotowywałeś się do tej sceny
Kiedy odpalałeś materiały wybuchowe, otaczające twoją talię
Czy myślałeś o mieście Dżanin?

I tak kończymy na klasycznej dysleksji chronologicznej polegającej na tym, że izraelska reakcja na szesnaście miesięcy straszliwych ataków terrorystycznych staje się przyczyną ataków terrorystycznych. „Dlaczego ktokolwiek miałby się zastanawiać…” to kolejna wersja „Jaki mają wybór?” Przywódcy palestyńscy odpowiedzieli na ofertę Izraela dotyczącą ich własnego państwa, połowy Jerozolimy, i likwidacji najdalej wysuniętych osiedli, wojną terrorystyczną najbardziej okrutnego rodzaju. I w jakiś sposób, dzięki alchemii łatwo widocznej w wyimaginowanym horrorze tego wiersza i morderczym dziennikarstwie, które go karmiło, odkrywamy, jak „postępowa” lewica zdołała zinterpretować „palestyński terror” jako „miarę izraelskiej winy”. W ten sposób najbardziej regresywny, mizoginistyczny, fanatyczny, imperialistyczny, ludobójczy ruch na planecie stał się „uniwersalnym papierkiem lakmusowym liberalnego stanowiska” – haniebny obrót spraw, który po dziś dzień rozsiewa swoją truciznę.

David Rovics on Jenin 2002

The Augean Stables, 24 maja 2022

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska