Prawda

Piątek, 29 marca 2024 - 07:42

« Poprzedni Następny »


Prawda, sumienie, zgoda


Andrzej Koraszewski 2021-04-07


„Rozdział Kościoła od państwa jest jednym z fetyszów nowoczesności” pisze dziennikarz portalu Interia Mariusz Staniszewski, co prowadzi do zastanawiania się, co właściwie o Konfederacji Warszwskiej piszą w podręcznikach i co z tego może docierać do ludzi, którzy później z jakiegoś powodu zostają dziennikarzami? Podręczniki nie mają znaczenia, zauważa zaprzyjaźniony dyrektor szkoły, ważne są tylko wymagania Centralnej Komisji Egzaminacyjnej. A ponieważ Centralna Komisja Egzaminacyjna nie stawia tu właściwie żadnych wymagań, więc wiedza Polaka o idei świeckiego państwa jest prawdopodobnie funkcją przypadkowych zdarzeń. Być może zatem mamy tu do czynienia z innym ważnym pytaniem: jak sprawę świeckiego państwa prezentują jego zwolennicy, a szczególnie ci, którzy jako nasi przedstawiciele próbują przekonać do tej idei swoich przeciwników?

Mam wrażenie, że bardzo rzadko informują, że ta idea nie jest wymysłem ateistów, że nie ma nic wspólonego z walką z religią, że zgoła przeciwnie, jest dążeniem do państwowych gwarancji wolności sumienia, że jej zwolennicy są świadomi, iż systemy totalitarne, takie jak komunizm i nazizm, nie propagowały świeckiego państwa, forsując zastąpienie starych religii nową, państwową religią.


Kto wie, może zwolennicy świeckiego państwa powinni zacząć od wskazania różnicy między szukaniem prawdy, a szukaniem zgody. Religie i totalitarne ideologie obiecują nam dostęp do prawdy absolutnej. Jednak uznanie tych (jakże różnych) prawd absolutnych wymuszają przemocą, terrorem, indoktrynacją. Szukanie prawdy mniej absolutnej, opartej na dowodach, wymaga wolności słowa i własnych poszukiwań, a nie tylko grzecznego słuchania kazań.


Mariusz Staniszewski pisze: „Rugowanie religii z życia publicznego jest jednak nie tylko początkiem końca cywilizacji, ale także ostatecznie prowadzi do ograniczania wolności jednostki.” Brak wiedzy, czy świadome wprowadzanie czytelników w błąd? Podejrzewam zupełnie uczciwą ignorancję. W Polsce wyjaśnianie, że określenie „świeckie państwo” nie oznacza żadnego rugowania religii z życia publicznego, a zerwanie związków państwa z dominującą religią, teoretycznie powinno być łatwiejsze niż w jakimkolwiek innym państwie. To właśnie w Polsce podjęto bowiem (przedwczesną) próbę ustanowienia tak pojętego świeckiego państwa.

 

Na Sejmie Konwokacyjnym w  styczniu 1573 ustanowiono Konfederację Warszawską, która zaczynała się tak:



„My Rady Koronne, duchowne i świeckie, i rycerstwo wszystko i stany insze jednej a nierozdzielnej Rzeczpospolitej… inaczej mówiąc, my, przedstawiciele wszystkich wyznań i stanów (z wyjątkiem ateistów, bo wtedy ateistów nie było) postanowiliśmy...”


Czego chcieli i do czego chcieli przyszłego króla zobowiązać? „…przysięgliśmy …pokój pospolity między rozerwanymi i różnymi ludźmi w wierze i w nabożeństwie zachować…”


Nie chcąc męczyć oczu czytelnika pięknym, starym, przeplatanym łaciną językiem polskim, przypomnę tylko, iż świadomi różnorodności i tego, co się w innych krajach wtedy działo, posłowie zobowiązywali się w imieniu swoim i potomków do wyłączenia religii z polityki i zabraniali, żeby państwo (król) mieszało się do praktyk religijnych swoich obywateli.


Ponad dwieście lat później inna ustawa zasadnicza zaczynała się od słów „My, naród”.  Artykuł szósty amerykańskiej konstytucji głosi, że konstytucja jest nadrzędnym prawem we wszystkich stanach. Wymaga, aby wszelkie ciała ustawodawcze, funkcjonariusze władz sądowych i wykonawczych ślubowali służbę konstytucji bądź złożyli równoważne oświadczenie. Zakazane jest indagowanie kandydatów na funkcjonariuszy o ich religię.


Te zastrzeżenia uznano za zbyt ostrożne i pierwsza poprawka do tej konstytucji stwierdza:

Kongres nie ustanowi ustaw wprowadzających religię lub zabraniających swobodnego wykonywania praktyk religijnych; ani ustaw ograniczających wolność słowa lub prasy, lub naruszających prawo do pokojowych zgromadzeń i wnoszenia do rządu petycji o naprawę krzywd.

Powróćmy jeszcze na chwilę do  Konfederacji Warszawskiej. Dokument, wyprzedzający o dwieście lat amerykańską konstytucję, z całego ówczesnego Episkopatu Polski podpisał jedynie biskup krakowski Franciszek Krasiński, reszta katolickich duchownych zorganizowała huczny protest.


Ten dokument przywoływany jest w szkołach jako świadectwo polskiej tolerancji, jedni nauczyciele mówią o nim więcej, inni mniej, a jeszcze inni wcale. Prawdopodobnie bardzo rzadko uczniowie dowiadują się o szczegółach, a jeszcze rzadziej zachęcani są do dyskusji, czy był to rzeczywiście dowód powszechnej w ówczesnej Polsce tolerancji. Kardynał Hozjusz po cichu namawiał wówczas do powtórzenia u nas nocy św. Bartłomieja, wielu innych biskupów katolickich przyklaskiwało tej idei.


Dlaczego właśnie katolicy protestowali przeciw religijnej zgodzie i swobodzie sumienia? Po pierwsze, siły były dość wyrównane, ale obóz protestancki był podzielony na różne wyznania, prawosławni również nie mieli silnej władzy centralnej, po drugie katolicy (nazywani wtedy papistami) byli wyznawcami duchowego centralizmu i ani przez chwilę nie zamierzali respektować idei religijnej tolerancji.


Tak czy inaczej dziennikarz twierdzący, że „rozdział Kościoła od państwa jest jednym z fetyszów nowoczesności”, po prostu nie wie o czym mówi, a użycie przez niego słowa kościół i to z dużej litery, niedwuznacznie wskazuje, że ma na myśli wyłącznie Kościół katolicki i jest raczej przeciwnikiem niż zwolennikiem wolności sumienia.  


Rzeczywiste państwo świeckie może być osiągnięte tylko metodami parlmentarnymi, czyli przez pozyskanie dla tej idei większości w izbie ustawodawczej. Wymaga to zatem pozyskania dla tej idei tych reprezentantów, którzy mają umysły otwarte, ale nie rozumieją lub źle rozumieją ideę świeckiego państwa. Zwolennicy państwa totalitarnego (teokratycznego czy świeckiego) posługują się podstępem, skrytobójstwem, terrorem, mętnym językiem. Efektem tych zmagań jest między innymi niejasność.


Czy jest możliwe, że biskup Depo jest bardziej szczery niż Adrian Zandberg? Biskup Depo domaga się prawa religijnego, podporządkowania prawa państwowego prawom religijnym w interpretacji jego Kościoła. Niczego nie ukrywa, jest zupełnie otwartym zwolennikiem teokracji. Biskup państwo świeckie odrzuca i tu dyskusji raczej nie będzie, tego biskupa do tej idei nie przekonamy. Jednak wśród wierzących jest bardzo wielu ludzi, dla których pierwsza poprawka do amerykańskiej konstytucji nie brzmi jak zagrożenie ich wyobrażenia cywilizacji. Mogą się jednak obawiać tej propozycji, kiedy wychodzi ona ze strony ateistów. W tym przypadku mogą powoływać się na przykład nie Stanów Zjednoczonych, gdzie swoboda sumienia była i jest konstytucyjnie gwarantowana, ale Związku Radzieckiego, gdzie próbowano stworzyć ateistyczną religię.


O Konfederacji Warszawskiej dowiedziałem się po raz pierwszy nie w szkole, ale od ojca, który wyjaśniał mi, dlaczego system komunistyczny jest przeciwieństwem państwa świeckiego i swobody sumienia, nie tylko nie gwarantuje, ale nieodmiennie dławi swobodę sumienia i wolność słowa. Dobrze to ilustruje ciekawy epizod z 1920 roku, kiedy w ZSRR zorganizowano żydowską komunistyczną młodzież do ataków na obchodzących święta religijne Żydów. Jak opisywał jeden z uczestników tej kampanii, podczas święta Pesach  „Otrzymaliśmy zadanie chodzenia do żydowskich domów i wrzucania przez okno zakwaszonego chleba. Kto robił to najszybciej, dostawał nagrodę. Bardzo nas to bawiło, szczególnie, kiedy stare kobiety wybiegały z wrzaskiem z domów.”


W pisemkach zachęcających do nękania i wyśmiewania wierzących Żydów parafrazowano modlitwy i na przykład słowa o wyprowadzeniu z Egiptu, brzmiały w komsomolskiej ewangelii: „Byliśmy niewolnikami kapitalizmu, póki Rewolucja Październikowa nie wyprowadziła nas z ziemi wyzysku. Gdyby nie Październik, bylibyśmy nadal niewolnikami.”  Modlitwa kończąca się słowami “na przyszły rok w Jerozolimie” została sparafrazowana “w przyszłym roku rewolucja światowa”.


Jak zwykle zaczęło się od Żydów, ale na nich się nie skończyło. W 1921 roku zaczęła się w ZSRR wielka kampania walki z wszystkimi religiami, a przede wszystkim z prawosławiem.  


Zwolennicy idei totalitarnych mogą nawet czasem używać określenia świeckie państwo, mogą wygłaszać piękne mowy o swobodzie sumienia i wolności słowa, ale nieodmiennie te deklaracje okazują się puste i fałszywe jak kazania biskupów.


Dlatego też jest niesłychanie ważne zachowanie podjerzliwości. Świeckiego państwa nie domagam się jako katolik, protestant, buddysta czy ateista, ale jako obywatel, który nie zabiega o to, aby moja prawda była prawdą państwową, ale o tolerancję wyznaniową, jakiej domagali się nasi przodkowie, a do której partia katolicka wówczas nie dopuściła, a dziś próbuje nas oszukać twierdzeniami o zagrożeniu cywilizacji wolnością sumienia.


Czy mam zatem pełne zaufanie do zapewnień Adriana Zandberga? Nie, nie mam takiego zaufania. Do nikogo nie mam pełnego zaufania. Świeckie państwo nie może być oparte na samym zaufaniu, wymaga silnych instytucji, chroniących przed nieustannym zagrożeniem państwa, w którym różne grupy często podejmują próby wymuszenia jednomyślności i uznania swoich przekonań jako wiary państowej.

 

Mariusz Staniszewski pisze:

„Chrześcijańskie królestwo miało przecież obowiązek dbania o zbawienie podległych mu dusz. Wraz z nadejściem oświecenia państwo wycofało się z tego obowiązku, uznając, iż jego zadaniem jest tylko zapewnienie możliwie najlepszego bytu doczesnego, a droga do Nieba to już kwestia indywidualnego wyboru każdego obywatela.”  

Wręcz zabawne jest stwierdzenie tego autora, że „sumienie przestało być sprawą polityczną lecz wcale nie zniknęło z życia publicznego. […] Wręcz przeciwnie, nauka Kościoła nadal pozostawała podstawą rozstrzygania o tym, co jest dobre, a co złe.”


Niepostrzeżenie (zapewne również dla samego siebie) autor informuje nas o swojej nietolerancji i uważa, że jego Kościół dostarcza Prawdy Absolutnej.


Warto powrócić do marzenia naszych przodków o klarownym rozdziale państwa i religii. Warto również uświadomić sobie, że dzwony oznajmiające o śmierci Zygmunta II Augusta nie tylko zamykały krótki okres imponującej tolerancji religijnej w naszym kraju, ale również kładły kres nadziei, że znajdziemy się w czołówce europejskich narodów. Kiedy uchwalano Konfederację Warszawską, siły nietolerancji były już o krok od zwycięstwa. Dziś otwarcie głosić chęć ponownego wprowadzenia państwowej religii nie wypada, robi się to jednak po cichu, tylnymi drzwiami i wbrew wielu wierzącym. Rozdział Kościoła od państwa nie jest jednak  fetyszem nowoczesności. Jest warunkiem powrotu do względnej zgody, do sztuki osiągania kompromisów w Sejmie, który nie jest tylko prowincjonalnym teatrem z kiepskimi aktorami.


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj






Znasz li ten kraj

Znalezionych 386 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Kronika szczęśliwego dzieciństwa   Ferus   2019-06-23
Utopia, czyli dlaczego historia niczego nas nie uczy?   Ferus   2016-04-17
Inspirująca „Pieśń ciszy”   Ferus   2019-02-03
Doktor Dolittle i zielony kanarek    Garczyński-Gąssowski   2020-12-12
Strajki szkolne czyli niesolidarna "Solidarność"   Garczyński-Gąssowski   2019-04-24
Polski Marzec – 50 rocznica   Garczyński-Gąssowski   2018-03-08
„Uwaga, tu obywatelki i obywatele, to jest legalne zgromadzenie!”. Powolne budowanie mostów ponad podziałami.   Górska   2020-12-19
Cyrkowe fikołki, teatralne gesty i realne działania opozycji   Górska   2020-11-30
Panie Ministrze Czarnek, trzeba było ich nie… epatować wizerunkami młodocianych bohaterów   Górska   2020-11-03
Być Polką – duma czy wstyd? Refleksje na tle obchodów stulecia odzyskania niepodległości   Górska   2018-11-14
Mazurek Dąbrowskiego w Świętochłowicach   Górska   2020-10-29
Przez okno wszedł Ziobro, a spod łóżka wylazł biskup, czyli jak Jarosław Kaczyński rozpętał wojnę domową   Górska   2020-11-24
Patologia instytucji, czyli uwagi o "Klerze"   Górska   2018-11-03
Za małe zdjęcie   Hili   2014-02-10
O naruszeniu dóbr osobistych   Hili   2014-02-21
Święto Konstytucji, czy świętowanie zdrady?   Koraszewski   2016-05-03
Ustawa przeciw kłamstwu czy przeciw prawdzie?   Koraszewski   2018-01-29
List otwarty do Mendy   Koraszewski   2018-08-13
Na tropach chrześcijańskiego feminizmu   Koraszewski   2017-06-24
Bóg Kościołem upupiony   Koraszewski   2020-03-05
Silva rerum, Facebook i rara avis   Koraszewski   2018-01-02
Czy można zrozumieć pamięć i tożsamość?   Koraszewski   2021-10-25
Struktura klasowa w świadomości aspołecznej   Koraszewski   2019-07-20
Zjednoczona prawica i Halloween   Koraszewski   2019-10-26
My chcemy boga, w książce, w szkole...   Koraszewski   2017-03-27
Między świętem braku pracy a świętem gwałcenia konstytucji   Koraszewski   2020-05-02
Przemilczana pielgrzymka posłów polskich do grobu Arafata   Koraszewski   2022-08-04
W oparach religijnej magii   Koraszewski   2017-10-10
Czy Polacy wybiją się na uczciwość?   Koraszewski   2013-12-04
Nasze państwo   Koraszewski   2013-12-04
Samorządna i niezależna   Koraszewski   2014-05-06
Czy Polacy wybiją się...   Koraszewski   2017-03-02
Polityka, czyli taniec świętego Wita   Koraszewski   2022-10-20
Sen nocy wiosennej   Koraszewski   2021-05-14
Nowy ład, Polski ład, czyli Nowa Ekonomiczna Polityka   Koraszewski   2021-05-29
Dla kogo feralna okaże się trzynastka?   Koraszewski   2019-08-31
Hic Rhodus, hic salta!   Koraszewski   2022-09-21
Mroczny cień udrapowanych autorytetów   Koraszewski   2017-08-23
Jaki ślad zostawiają słowa?   Koraszewski   2018-09-04
Uchodźcy, polityka i demografia   Koraszewski   2015-09-16
W poszukiwaniu konstytucyjnych demokratów   Koraszewski   2015-04-27
Jak to na wojence ładnie, tarara...   Koraszewski   2017-08-09
W niedzielę druga tura, ale właściwie czego?   Koraszewski   2020-07-07
Niechęci etniczne w służbie ratowania czytelnictwa w Polsce   Koraszewski   2017-04-27
Moralne zwierzę to oburzone zwierzę   Koraszewski   2019-10-21
Niespodziewana erekcja impotenta na placu elekcyjnym   Koraszewski   2020-05-09
Mowa pozasejmowa do obywatela Kaczyńskiego   Koraszewski   2020-11-21
Ksiądz pana wini, pan księdza, a wójt jeden taki, a drugi inny   Koraszewski   2018-07-13
Satyra na leniwych patriotów   Koraszewski   2018-09-28
Nie pluć na Ogórek, nie zanieczyszczać wagonu   Koraszewski   2019-02-11
W okopach świętej  niechęci   Koraszewski   2020-08-05
Od sierpnia 1980 do sierpnia 2022   Koraszewski   2022-08-30
 Nie tylko błazen   Koraszewski   2014-07-20
O Polskę parlamentarną, czyli kilka myśli po lekturze informacji o projekcie.   Koraszewski   2016-06-09
Trudno kochać i być mądrym, jeszcze trudniej nie znosić i pozostać mądrym   Koraszewski   2019-07-10
W Polsce, czyli w Europie   Koraszewski   2016-02-01
Państwo ćwierćwyznaniowe   Koraszewski   2014-10-23
Czy Polscy wybiją się i na co teraz?   Koraszewski   2019-09-28
Rewolucja w NBP, nominały jawne i poufne   Koraszewski   2021-04-01
Krzyżacy, Włodkowic i siekiera na ołtarzu   Koraszewski   2016-12-29
Prezydent nie wszystkich Polaków   Koraszewski   2017-05-16
Głupota oparta na wiedzy   Koraszewski   2021-11-15
Uśmiech nowej twarzy podobno nowej lewicy   Koraszewski   2015-02-20
Czy wicepremier zarządzi wcześniejsze wybory?   Koraszewski   2021-04-14
Pan Baginski pyta o antysemityzm   Koraszewski   2017-08-17
Uwaga: PiS kocha ubogich   Koraszewski   2020-07-29
Prawda, sumienie, zgoda   Koraszewski   2021-04-07
Zbrodnie w cieniu krzyża   Koraszewski   2014-04-13
Zostałem zaszczepiony przeciw wrednemu wirusowi   Koraszewski   2021-01-27
Śmierć prezydenta i dylemat sędziego   Koraszewski   2022-12-17
Przemysł zmasowanej dezinformacji   Koraszewski   2017-02-27
Głupota zawsze dziewica   Koraszewski   2022-09-19
Hej, wy, naród…   Koraszewski   2017-11-23
Reguły gry ...i kamieni kupa   Koraszewski   2014-06-19
Pisowska wojna z rozumem   Koraszewski   2022-04-14
Płońsk miasto otwarte   Koraszewski   2018-04-18
Z notatnika starego państwowca   Koraszewski   2020-10-17
O szkodliwości palenia (na stosach) i migotaniu przedsionków (do władzy)   Koraszewski   2019-07-08
Mural w mieście Dobrzyniu   Koraszewski   2021-03-19
Jeśli mam zacząć od nowa…   Koraszewski   2023-09-12
Zawierzeni bez granic   Koraszewski   2018-12-03
Człowiek, katolik, przecie nie ssak   Koraszewski   2019-01-09
Inna twarz polskiego Sejmu   Koraszewski   2020-09-10
Ogólna teoria zatroskania   Koraszewski   2019-07-25
Primas Poloniae i jego niepokojący brak zgody   Koraszewski   2019-05-13
Powrót antysemickiego potwora   Koraszewski   2018-02-10
Teologia zniewolenia kontra społeczeństwo obywatelskie   Koraszewski   2021-02-01
Widziane z ławy oskarżonych   Koraszewski   2020-06-01
Meandry odporności stadnej   Koraszewski   2020-10-12
Wypas środowiskowych prawd   Koraszewski   2020-12-28
Seks bez seksizmu, kapłaństwo bez pedofilii   Koraszewski   2020-12-08
Powróćmy jak za dawnych lat w zaczarowanych bajek świat   Koraszewski   2023-08-29
Preambułka   Koraszewski   2018-09-15
Bób, Hummus, Włoszczyzna   Koraszewski   2019-10-02
Polityczna kamasutra i umysł człowieka podnieconego   Koraszewski   2021-06-12
 Byłem z Romanem na ty   Koraszewski   2021-11-09
Perwersyjny moralista w sutannie   Koraszewski   2016-11-10
List otwarty do pewnego typa   Koraszewski   2022-09-28
Powrót Gnoma, czyli naród znowu krzyczy „Wiesław śmiało”   Koraszewski   2018-02-05
Prymas częściowo nieświeży   Koraszewski   2021-02-19

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk