Prawda

Piątek, 29 marca 2024 - 07:20

« Poprzedni Następny »


Jezus, Mahomet i cała reszta


Andrzej Koraszewski 2021-11-11

Stowarzyszenie Marsz Niepodległości pokazało już w  środę oficjalny plakat marszu, który odbędzie się w Warszawie w czwartek 11 listopada.
Stowarzyszenie Marsz Niepodległości pokazało już w  środę oficjalny plakat marszu, który odbędzie się w Warszawie w czwartek 11 listopada.

Wysłuchałem rozmowy Jacka Pałasińskiego z Adamem Michnikiem, której spory fragment poświęcony jest sprawie pontyfikatu Jana Pawła II. Panowie koncentrują się na pytaniu: winny czy niewinny, wiedział czy nie wiedział o pedofilii w Kościele, czy miał więcej wad, czy więcej zalet. Przypomniało mi to jedno z największych głupstw, jakie powiedziałem publicznie, kiedy w kilka godzin po wyborze Wojtyły zadzwonił do mnie dziennikarz szwedzkiej telewizji prosząc o komentarz. Powiedziałem wtedy, że Karol Wojtyła jest przedstawicielem Kościoła otwartego. Taką opinię podpowiadał mi wówczas jego związek z „Tygodnikiem Powszechnym” i to, co o nim słyszałem. Tymczasem okazało się, że polski kardynał został wybrany ze względu na swój konserwatyzm. Adam Michnik mówi podczas tej rozmowy, że nie ma polskiej krytycznej książki o pontyfikacie Jana Pawła II. Antoni Pospieszalski, który był krytyczny wobec Jana Pawła II praktycznie od chwili jego wyboru (ale też jeszcze za życia Jana XXIII był korespondentem BBC podczas Soboru Watykańskiego II, więc wiedział dużo więcej niż zwykły czytelnik gazet), podkreślał, że papież jest przede wszystkim naczelnym kadrowym Kościoła. Jego zdaniem encykliki, kazania i wypowiedzi papieży są ważne, ale prawdziwy efekt ich działań to nominacje kardynałów, arcybiskupów i biskupów. Papieże decydują o tym, kto i jak rządzi Kościołem w poszczególnych państwach. Patrząc przez pryzmat polityki kadrowej, wielu analityków doszło do wniosku, że Jan Paweł II wygnał zwolenników Kościoła otwartego z świątyń, zakończył swobodę dyskusji, że wybierający go kardynałowie wiedzieli kim jest, a  jego wybór był odpowiedzią na zagrożenie jedności Kościoła przez soborowe reformy. Stosunek do planowania rodziny, środków antykoncepcyjnych i oczywiście aborcji stał się standardowym testem ortodoksji. Twierdzenie, że Watykan łatwiej wybacza swoim kapłanom zbrodnię niż odstępstwo od linii generalnej, okazało się więcej niż tylko teorią.

Oczywiście ten papież budził sympatię swoim zdecydowanym zerwaniem z tradycją katolickiego antysemityzmu. (O co wielu z tych, których wyniósł na szczyty kościelnej hierarchii, miało do niego ogromne pretensje.)  W Polsce patrzono na niego głównie przez pryzmat walki z komunizmem i marzenia o niezależność od ZSRR. Papież-Polak jednoczył, inne sprawy umykały uwadze.


Adam Michnik mówi w tej rozmowie, że przecież nikt ludzi do kościoła nie zapędzał. To święta prawda, ale też nikt w kościele nie uczył czym jest demokracja, przeciwnie, dla Kościoła demokracja była najmniej istotna. Zwolennicy Kościoła otwartego i pogodzonego z rzeczywistą demokracją, potrzebni byli tylko na przynętę, a z chwilą zwycięstwa niemal z dnia na dzień stali się wrogami. Również tu ocena tego pontyfikatu wymaga przede wszystkim spojrzenia na to, kogo papież wynosił, a kogo odsuwał.


Dziś gwiazda Jana Pawła II przygasła nie tylko w świecie zachodnim, ale mimo kanonizacji, przygasa również w szybkim tempie w Polsce. Czy oznacza to lepsze zrozumienie immanentnego konfliktu między religią i demokracją, między gwarantowaną przez państwo swobodą wyznania, a religią państwową, między dążeniem do wymuszenia „praw boskich” a państwem prawa? Szczerze wątpię, a ta dyskusja dwóch mądrych panów wydaje się to potwierdzać.


Na stronie Dziewuchy dziewuchom dziewczyny nie są tak grzeczne dla papieża-Polaka jak Adam Michnik, ale i one koncentrują uwagę na stosunku Jana Pawła II do kobiet i kwestii pobłażliwości dla pedofilów. Sprawa konfliktu między religią i demokracją jest schowana, walczymy o wolne sądy, o konstytucję, ale Kościół rzadko jest postrzegany jako główna siła antydemokratyczna.


Sam Kościół czasem w osobliwy sposób przywołuje demokrację, częściej karmi ludzi opowiastkami o miłości i szlachetności, odwracając kota ogonem tak, że wielu się w tym gubi.


Mit papieża-Polaka chyba przestał działać, bo chociaż minister edukacji chce uczyć wielbienia papieża-Polaka  od kołyski, mam wrażenie jakby biskupi rzadziej wzywali jego imię nadaremno, pozostając przy koncepcji świętości rodziny, holokaustu nienarodzonych, niechęci do tęczy i bogobojnego patriotyzmu w sołdackich butach.  


Czytając wpisy na stronie Dziewuchy dziewuchom czasem mam wrażenie, że obserwuję pomieszanie buntu i chęci ucieczki z trwającą uległością i szacunkiem. Przypomniało mi to uwagę syryjskiej lekarki i pisarki Wafy Sultan (mieszkającej obecnie w USA), która w książce A God Who Hates pisała, że niezależnie od tego, czy wierzy, czy nie, nadal jest muzułmanką. Wyjaśniała ten pozorny paradoks tak:  

„Każdy z nas jest tym, co mu wmówiono, czym jest we wczesnym dzieciństwie. Każdy z nas wpadł w pułapkę zastawioną na niego w dzieciństwie i reszta jego życia nie jest niczym więcej jak walką, aby albo pozostać w tej pułapce, albo żeby z niej uciec. Decyzja należy tylko do nas i życie rzuca każdemu z nas wyzwania, niezależnie od tego, co wybierzemy. Jeśli zdecydujemy się zostać w pułapce, życie rzuca wyzwania wyciągające nas z niej, a kiedy decydujemy się na ucieczkę, stajemy w obliczu wyzwań skłaniających nas do pozostania.”

Wafa Sultan była znana w stosunkowo wąskim kręgu czytelników, głównie byłych muzułmanów, a jej sława w muzułmańskim świecie  zaczęła się w studio telewizyjnym Al-Dżaziry, kiedy podczas dyskusji z świątobliwym szejkiem, który po prostu próbował nie dopuścić jej do głosu, powiedziała spokojnie i stanowczo: „Proszę milczeć, teraz jest moja kolej." Miliony muzułmańskich telewidzów zamarło z wrażenia. Po raz pierwszy w historii kobieta złamała najświętsze tabu muzułmańskiego społeczeństwa — nakazała mężczyźnie, duchownemu, milczeć.


Nie bez powodów Wafa Sultan uważa, że sprawa stosunku do kobiet jest zarówno główną przyczyną irracjonalizmu całej kultury islamskiej, jak i kajdanami uniemożliwiającymi rozwój tych społeczeństw. Religia, która odmawia praw kobietom, jest sprzeczna z ideą wolności i demokracji.


Jej proces rozstania z Allahem niewątpliwie przyspieszyła śmierć jednego z jej wykładowców na Akademii Medycznej w Damaszku, który Bractwu Muzułmańskiemu wydał się nazbyt liberalny i który w jej obecności został zastrzelony podczas wykładu przez kilku osobników, którzy w kominiarkach wkroczyli na salę wykładową z automatami i z okrzykiem Allahu Akbar zastrzelili go.

"Islam jest jak zalakowana butelka — pisze ta autorka. - Nie ma tam żadnej wentylacji. Oparty na religii system ideologiczny trzyma w żelaznym uścisku społeczeństwo, narzucając w najwyższym stopniu opresyjne relacje między jednostką i społeczeństwem. Jednostka od dzieciństwa pozbawiana jest możliwości swobodnego wyrażania swoich opinii, jest pozbawiona wszelkiej prywatności, a każdy mężczyzna jest zarówno Panem, jak i niewolnikiem. W efekcie mamy społeczeństwo, w którym matka mówi publicznie o swojej radości, że jej dwóch synów zostało męczennikami, że cieszą się w raju nagrodą w postaci 72 dziewic i twierdzi, że z ochotą poświęci kolejnego syna. Dla lekarza psychiatry jest to wyłącznie dowód na to, że wychowanie w tym systemie prowadzi do głębokich zaburzeń zdrowia psychicznego."

Podczas tamtego wywiadu Wafa Sultan, stanęła w obliczu pytania, czy chrześcijaństwo jest lepsze od islamu. Próbowała się wykręcić, ale prowadzący wywiad nie dawał za wygraną. Stwierdziła, że islam jest źródłem wszelkiego zła dla mieszkańców krajów muzułmańskich, w końcu jednak zmuszona do odpowiedzi zrobiła krótkie porównanie postaci Jezusa i Mahometa. Ten pierwszy, nauczyciel, przemawiający przeciw gwałtom, ten drugi wojownik, który jednej nocy obciął głowy ośmiuset jeńcom i wziął do swojego namiotu kobietę, której ojca i brata chwilę wcześniej zabił.


Mahomet poślubił sześcioletnią dziewczynkę, ale łaskawie zgwałcił ją dopiero, kiedy miała lat dziewięć. Nieustannie nawoływał do mordowania w imię Allaha, sam był wodzem i zajmował się mordowaniem i grabieżą. Życiorys muzułmańskiego proroka, który jest wzorem dla każdego muzułmanina, to życiorys przestępcy, który powinien być w cywilizowanym społeczeństwie natychmiast aresztowany i w oparciu o istniejące dowody skazany na dożywocie bez prawa wcześniejszego zwolnienia. Życiorys masowego mordercy, kryminalisty, bigamisty i rabusia.


Wafa Sultan nie wierzy w umiarkowany islam, jak długo islam wspiera się na Koranie, na życiorysie Mahometa i jego hadisach, jej zdaniem szanse na reformę islamu są praktycznie rzecz biorąc znikome.


Patrząc w ten sposób możemy powiedzieć, że wszystkie czarodziejskie sztuczki Jezusa, jeśli nawet mąciły ludziom w głowach, to w porównaniu z przekazem Mahometa były kompletnie niewinne. Co więcej, Jezus był reformatorem, jego faktyczny czy wymyślony życiorys jest świadectwem potępienia przemocy i okrucieństwa. Opowieść o dobrym Samarytaninie, czy opowieść o cudzołożnicy to wezwanie do tolerancji i do powstrzymania barbarzyńskiego obyczaju kamienowania kobiet.


Biblijne wezwania do okrucieństwa, pochwała niewolnictwa, pochwała tortur, to wszystko zniknęło nie tylko w chrześcijańskich ewangeliach, ale zniknęło również w religii żydowskiej i to na długo przed pojawieniem się islamu. Moglibyśmy mówić o swoistej ortodoksji Mahometa wobec najbardziej okrutnego oblicza biblijnego Boga z czasów starożytnych.


Oczywiście ewangelie i praktyka chrześcijan, w szczególności od momentu, gdy religijni przywódcy przenieśli się z katakumb do pałaców i mogli się serdecznie zająć swoimi faktycznymi i domniemanymi krytykami, sprawiały wrażenie pewnej niespójności. Nowy Testament jest jednak radykalnie złagodzoną instrukcją życia po bożemu i Syn Boży zarówno w porównaniu z Ojcem Niebieskim i Prorokiem Mahometem to kompletny mięczak, a już chrześcijański Duch Święty wydaje się przypominać oddziały pokojowe ONZ.


Syryjska przeciwniczka islamu jest zdecydowanie niechętna nawracaniu muzułmanów na chrześcijaństwo. Sprawia wrażenie jakby z jakiegoś powodu wolała zwyczajne świeckie społeczeństwo, zwykłą ludzką życzliwość, która nie odwołuje się ani do Koranu i szariatu, ani do Nowego Testamentu i katechizmu, ale jest oparta na zwykłej przyzwoitości i jest strzeżona świeckim prawem, za którym stoją świeckie sądy, a nie duchowni.


Niechęć do porównywania żydowskiego biblijnego Boga, Jezusa i proroka Mahometa w poszukiwaniu lepszej religii ma swoje uzasadnienie. Trudno się nie zgodzić z Markiem Twainem, że postęp moralny dokonuje się nie dzięki religii, a w miarę wyzwalania się od religii. Żadna religia nigdy nie rezygnowała dobrowolnie z totalitarnych zapędów, z ingerencji we wszystkie dziedziny życia społecznego i pełnej kontroli wszystkich dziedzin życia prywatnego.


W chrześcijaństwie mieliśmy szczęście, że nigdy nie udała się pełna jedność tronu i ołtarza, że byliśmy świadkami wiecznej rywalizacji między władzą świecką i religijną, że instytucjom religijnym, mimo ogromnych wysiłków, nie udało się podporządkować sobie całkowicie nauki i oświaty, że jakimś cudem (bo jakże to inaczej nazwać) część elit raz za razem wyrywała się z kajdan religijnej tradycji.


Porównanie życiorysów Jezusa i Mahometa może być pouczające. W pewnym sensie już Jezus był buntownikiem i możemy obserwować w kolejnych buntach i sporach teologicznych ślady ucieczki od dzikiej mentalności (i moralności) starożytnych plemion Bliskiego Wschodu.


Wafa Sultan wydaje się mieć rację, stanowiący fundament islamu życiorys Mahometa nie wydaje się dawać nadziei na jakąś muzułmańską reformację. Równocześnie w minionym stuleciu byliśmy świadkami, jeśli nie laicyzacji, to osłabienia znaczenia religii w społeczeństwach muzułmańskich. W Turcji był to świadomy wysiłek budowania świeckiego państwa przez Kemala Atatürka i jego zwolenników, w innych krajach przez pewien czas elity poszukiwały natchnienia w świeckich ideach, chociaż nigdy nie była to ani demokracja, ani nawet oświecony absolutyzm (jedyna próba oświeconego absolutyzmu w wydaniu szacha Iranu nie prezentowała się specjalnie atrakcyjnie, chociaż w miarę upływu czasu w Iranie przybywa ludzi przekonanych, że jego obalanie przy pomocy sojuszu religijnych fanatyków z komunistami nie było najlepszym pomysłem). Muzułmańskie elity najpierw kusił faszyzm, a potem komunizm. Obecny zdumiewający nawrót do religijnego fundamentalizmu jest oczywiście silniejszy w krajach islamu niż w krajach o tradycji chrześcijańskiej, ale samo zjawisko obserwujemy po obu stronach religijnej barykady, a tak uderzająco łagodniejszy od życiorysu Mahometa życiorys Jezusa nic a nic nie przeszkadza, żeby był on inspiracją dla ideologów nienawiści. Chwilowo nie tak skuteczną jak ukochany morderca, gwałciciel i rabuś, ale wystarczająco silną, żeby się zastanawiać nad przyszłością demokracji, której atrakcyjność wydaje się zanikać w oczach. Nasi chrześcijańscy księża-pedofile nie odwołują się jednak do wzorów z życiorysów Syna Bożego, a nawet czasem udają zawstydzonych. Wzywają do mocniejszej wiary bełkocząc o holokauście nienarodzonych.


Dziki, plemienny Bóg nomadów został przed dwoma tysiącami lat nieco ucywilizowany, zapewne pod dyskretnym wpływem bogów greckich i rzymskich, by odrodzić się w swej pierwotnej formie w religii Mahometa. Wraz z upadkiem Imperium Osmańskiego zdawało się, że zmagania między różnymi dziedzicami tej absurdalnej religijnej schedy na zawsze odeszły do historii. Odżyły ze zdwojoną siłą, kiedy Zachodowi rękawicę rzucił Daleki Wschód skutecznie konkurując na polu gospodarczym, wyzwalając się w ciągu kilku dziesięcioleci z cywilizacyjnej zapaści i pozostawiając świat muzułmański na szarym końcu peletonu. Jeszcze bardziej sfrustrowani, jeszcze bardziej upokorzeni własną nieudolnością, szarpani przez demagogów, muzułmanie uwierzyli, że odzyskają godność pod hasłami „Bóg, Honor i Ojczyzna", niech żyje śmierć.


Czy to właśnie islamskie wyzwanie wyzwoliło nowy chrześcijański radykalizm? Nie sądzę, aby to był główny powód, ten nowy chrześcijański radykalizm jest raczej reakcją na laicyzację, na opustoszałe kościoły, może również na poczucie zagubienia w świecie, w którym zalew informacji stawia jednostkę w obliczu ciągłych wyborów, przy równoczesnym coraz większym rozmyciu autorytetów. Społeczna atomizacja stworzyła zapotrzebowanie na stado i pasterza, na dawne, proste więzi społeczne oparte na przypisaniu, na wspólnych śpiewach i rytualnych gestach. Konfrontacja z islamem zaledwie wzmocniła to zapotrzebowanie na prymitywne religijne wspólnoty.


Wafa Sultan mówi — ani Mahomet, ani Jezus. Człowiek współczesny wydaje się miotać między poszukiwaniem jakiejś łagodniejszej wersji Boga, Boga bezosobowego, pogodzonego ze współczesną moralnością i współczesną nauką, Boga, którego strażniczkami są łagodne kapłanki i dżentelmeni głoszący niepewność swojej wiary lub otwarcie przyznający się do ateizmu, a drugim nurtem kuszącym egzorcystami, ogniem piekielnym oraz czarnookimi dziewicami czekającymi za bramą męczeńskiej śmierci. Tu Bóg ludobójca i sadysta króluje niepodzielnie, strzegąc przed pokusą myślenia i gwarantując poczucie sensu życia znajdowanego we wspólnocie plemiennego okrucieństwa.


Słuchając kulturalnej rozmowy Jacka Pałasińskiego z Adamem Michnikiem miałem dziwne wrażenie, że mieszkająca w USA syryjska lekarka mówi o tych naszych problemach i dylematach więcej. Może dlatego, że jest psychiatrą.


Chwilowo mamy święto niepodległości. Państwowe święto, z państwowym marszem i państwowym bogiem na ustach.


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj




Komentarze
1. ot ci komentarz Leszek 2021-11-12


Znasz li ten kraj

Znalezionych 386 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Panie Ministrze Czarnek, trzeba było ich nie… epatować wizerunkami młodocianych bohaterów   Górska   2020-11-03
Kobiety żądają zdjęcia dziadów   Koraszewski   2020-11-02
Wściekłość, działanie, skuteczność   Koraszewski   2020-10-30
Mazurek Dąbrowskiego w Świętochłowicach   Górska   2020-10-29
Chrześcijańskie wartości w pisowskim sosie   Koraszewski   2020-10-26
Z notatnika starego państwowca   Koraszewski   2020-10-17
Meandry odporności stadnej   Koraszewski   2020-10-12
Patrz Kościuszko na nas z nieba   Koraszewski   2020-09-29
„Moje życie jest klęską”   Koraszewski   2020-09-14
Inna twarz polskiego Sejmu   Koraszewski   2020-09-10
Niech żyje król!   Łukaszewski   2020-09-01
Wojaki Chrystusa i cudaki z PZPR   Koraszewski   2020-08-21
Maska jako symbol statusu społecznego   Koraszewski   2020-08-16
Raz na ludowo   Łukaszewski   2020-08-11
W okopach świętej  niechęci   Koraszewski   2020-08-05
Uwaga: PiS kocha ubogich   Koraszewski   2020-07-29
Rozważania wokół praworządności   Koraszewski   2020-07-27
Reizm nasz ledwie żywy   Koraszewski   2020-07-19
Wspinaczka na szczyt nieprawdopodobieństwaMarcin Kruk   Kruk   2020-07-16
Smutek obwodów kiepsko scalonych   Kruk   2020-07-11
W niedzielę druga tura, ale właściwie czego?   Koraszewski   2020-07-07
Przekonajcie mnie dlaczego mam głosować na Trzaskowskiego   Koraszewski   2020-07-01
Dyskurs narodowy i jego meandry   Kruk   2020-06-09
Widziane z ławy oskarżonych   Koraszewski   2020-06-01
Niespodziewana erekcja impotenta na placu elekcyjnym   Koraszewski   2020-05-09
Wolność jest zaledwie wstępem   Koraszewski   2020-05-06
Między świętem braku pracy a świętem gwałcenia konstytucji   Koraszewski   2020-05-02
Trzy razy NIE w bolszewickim plebiscycie na prezydenta   Koraszewski   2020-04-17
Samorząd, solidarność, samopomoc   Koraszewski   2020-04-15
Zdalna lekcja wychowawcza   Kruk   2020-04-06
Jak zbrodniczy okaże się ten rząd?   Koraszewski   2020-04-03
Kochać i być mądrym   Koraszewski   2020-04-01
Plac Powstańców i inne przystanki   Zbierski   2020-03-12
Bóg Kościołem upupiony   Koraszewski   2020-03-05
Wyścig do fotela i dylematy wyborcy   Koraszewski   2020-02-19
PiS budzi się z ręką w nocniku i przeciera oczy   Koraszewski   2020-02-15
Podanie o posadę prezydenta   Koraszewski   2020-02-12
Raport z małego miasta   Koraszewski   2020-01-23
Kości zostały rzucone   Koraszewski   2020-01-21
Diabeł hasa po Księżych Górkach   Kruk   2019-11-21
Nie cała władza w rękach postprawdziwków   Koraszewski   2019-11-18
Sen nocy listopadowej   Kruk   2019-11-12
Troski i zmartwienia z celibatem   Koraszewski   2019-10-30
Zjednoczona prawica i Halloween   Koraszewski   2019-10-26
Moralne zwierzę to oburzone zwierzę   Koraszewski   2019-10-21
Związki partnerskie w czwartej Rzeczpospolitej   Koraszewski   2019-10-16
Dzień po wyborach, Dzień Nauczyciela   Koraszewski   2019-10-14
Bób, Hummus, Włoszczyzna   Koraszewski   2019-10-02
Niedziela handlowa i Ogórek małoetyczna   Kruk   2019-10-01
Czy Polscy wybiją się i na co teraz?   Koraszewski   2019-09-28
Homo politicus vs. Homo sapiens   Koraszewski   2019-09-16
Uwagi o groźnej przewadze donosów nad doniesieniami   Koraszewski   2019-09-09
Dla kogo feralna okaże się trzynastka?   Koraszewski   2019-08-31
Kilka uwag o podwójnej lojalności   Koraszewski   2019-08-21
Przeszłość i przyszłość polskiego paralmentaryzmu   Koraszewski   2019-07-27
Ogólna teoria zatroskania   Koraszewski   2019-07-25
Struktura klasowa w świadomości aspołecznej   Koraszewski   2019-07-20
Trudno kochać i być mądrym, jeszcze trudniej nie znosić i pozostać mądrym   Koraszewski   2019-07-10
O szkodliwości palenia (na stosach) i migotaniu przedsionków (do władzy)   Koraszewski   2019-07-08
Marchewka stadnego myślenia i niechciany kij racjonalizmu   Koraszewski   2019-07-04
Wściekłość nieboszczyka i duma romantyków   Koraszewski   2019-06-24
Kronika szczęśliwego dzieciństwa   Ferus   2019-06-23
Spór o wiek zgody w czasach przyzwolenia   Koraszewski   2019-06-19
Nocne polucje wiceministra nieprawości   Kruk   2019-06-15
Jak słuchać, żeby być rozumianym?   Koraszewski   2019-06-12
Przepraszam, że przypominam raz jeszcze   Koraszewski   2019-06-06
Za Głupotę Naszą i Waszą   Koraszewski   2019-05-30
Uwagi o pełniących obowiązki  mądrych i dobrych   Koraszewski   2019-05-20
Primas Poloniae i jego niepokojący brak zgody   Koraszewski   2019-05-13
Serwus, madonna, czyli signum temporis   Koraszewski   2019-05-10
Chwała Bogu, mamy święto maryjne   Kruk   2019-05-03
Strajki szkolne czyli niesolidarna "Solidarność"   Garczyński-Gąssowski   2019-04-24
Jak będziemy obchodzić święto Konstytucji?   Koraszewski   2019-04-08
Oświata, poświata, stan umysłów   Koraszewski   2019-04-03
Niewiara szukająca zrozumienia   Koraszewski   2019-03-12
Jak sztuczna inteligencja wyssała antysemityzm z  mlekiem matki   Koraszewski   2019-03-03
Nie pluć na Ogórek, nie zanieczyszczać wagonu   Koraszewski   2019-02-11
Inspirująca „Pieśń ciszy”   Ferus   2019-02-03
Czy dzisiejsza Polska jest demokracją?   Koraszewski   2019-01-24
Błąd sprzed 30 lat, za który nadal płacimy   Koraszewski   2019-01-19
Czy można reaktywować Komisję Edukacji Narodowej   Koraszewski   2019-01-14
Człowiek, katolik, przecie nie ssak   Koraszewski   2019-01-09
Biblia Dobrej Zmiany(plagiat)Marcin Kruk    Kruk   2018-12-28
Rzecznik Praw Dziecka w państwowego Anioła Stróża zamieniony   Koraszewski   2018-12-17
Zawierzeni bez granic   Koraszewski   2018-12-03
Cała władza w ręce marginesu   Koraszewski   2018-11-28
Odnaleziony tekst Tischnera oraz portret (pewnego) Polaka AD 2018   Koraszewski   2018-11-19
Być Polką – duma czy wstyd? Refleksje na tle obchodów stulecia odzyskania niepodległości   Górska   2018-11-14
Jasnowidzolożka wraca na czarnym koniu   Kruk   2018-11-12
Patologia instytucji, czyli uwagi o "Klerze"   Górska   2018-11-03
Bal w Świątyni Opaczności Narodowej   Koraszewski   2018-11-02
Partie polityczne i dylematy parlamentaryzmu   Koraszewski   2018-10-29
Do urn obywatele, do urn   Koraszewski   2018-10-18
Polska w obiektywie Konrada Szołajskiego   Koraszewski   2018-10-16
Polak od kuchni   Kruk   2018-10-11
Ważny komunikat Skarbnicy Narodowej   Koraszewski   2018-10-08
Narodowa dyskalkulia i lokalne porachunki   Kruk   2018-10-04
Satyra na leniwych patriotów   Koraszewski   2018-09-28
Prawoznawstwo - broń się   Zajadło   2018-09-19
Preambułka   Koraszewski   2018-09-15

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk