Prawda

Piątek, 29 marca 2024 - 13:09

« Poprzedni Następny »


Powiadom znajomych o tym artykule:
Do:
Od:

Deklaracja Balfoura, listopad 2016 r.


Richard Kemp 2016-11-14

Deklaracja Balfoura podpisana 100 lat temu przez brytyjskiego ministra spraw zagranicznych, Arthura Balfoura (po lewej), była pierwszym uznaniem przez jedno z wielkich mocarstw świata prawa narodu żydowskiego do narodowej ojczyzny w Palestynie. David Lloyd George (po prawej), ówczesny premier Wielkiej Brytanii, był prawdziwą siłą motywującą Deklarację Balfoura; rozkazał on także i doprowadził do pokonania Osmanów w Palestynie, co dało życie słowom jego ministra spraw zagranicznych.
Deklaracja Balfoura podpisana 100 lat temu przez brytyjskiego ministra spraw zagranicznych, Arthura Balfoura (po lewej), była pierwszym uznaniem przez jedno z wielkich mocarstw świata prawa narodu żydowskiego do narodowej ojczyzny w Palestynie. David Lloyd George (po prawej), ówczesny premier Wielkiej Brytanii, był prawdziwą siłą motywującą Deklarację Balfoura; rozkazał on także i doprowadził do pokonania Osmanów w Palestynie, co dało życie słowom jego ministra spraw zagranicznych.

W tym tygodniu rozpoczął się setny rok od ogłoszenia Deklaracji Balfoura. Ten dokument, podpisany 2 listopada 1917 r. przez brytyjskiego ministra spraw zagranicznych, Arthura Balfoura, był pierwszym uznaniem przez jedno z wielkich mocarstw świata (w rzeczywistości, w owym czasie, największe mocarstwo świata) prawa narodu żydowskiego do narodowej ojczyzny w Palestynie.

Był to jeden z najbardziej istotnych kroków w przywróceniu żydowskiego samostanowienia na ich historycznych terytoriach. Zgodnie z rezolucją z San Remo podjętą w trzy lata później, Deklaracja Balfoura została zapisana w prawie międzynarodowym, prowadząc prosto do planu podziału z 1947 r. ONZ i ostatecznie do proklamowania państwa Izrael przez Dawida Ben Guriona 14 maja 1948 r.


Kiedy Wielka Brytania, Izrael i wolny świat zaczęły obchody tej monumentalnej rocznicy, prezydent palestyński, Mahmoud Abbas, żąda przeproszenia przez Wielką Brytanię.


Człowiek, którego konstytucyjna kadencja jako przywódcy palestyńskiego upłynęła siedem lat temu, człowiek, który zebrał fundusze na masakrę w Monachium 11 izraelskich sportowców olimpijskich w 1972 r. Człowiek, którzy sprzeniewierzył miliony dolarów pomocy międzynarodowej przeznaczonej dla jego ludności. Człowiek, który odrzucił jako „fantastyczne kłamstwo” sześć milionów Żydów zabitych w Holocauście.


Ten człowiek żąda przeprosin. Oczywiście, że żąda. I żądaniem, by Wielka Brytania przeprosiła za liczące 99 lat oświadczenie popierające przywrócenie narodowego domu dla narodu żydowskiego, ujawnia prawdziwe stanowisko wszystkich frakcji kierownictwa palestyńskiego: że naród żydowski nie ma prawa do domu narodowego; że państwo żydowskie nie ma prawa istnieć. Według Abbasa Palestyna – od rzeki Jordan do Morza Śródziemnego – należy do Arabów i tylko do Arabów.


Podczas obiadu w Federacji Syjonistycznej w Londynie 12 kwietnia 1931 r. sir Herbert Samuel, brytyjski wysoki komisarz Palestyny od 1920 do 1925 r. i pierwszy Żyd, który rządził historyczną ziemią Izraela od dwóch tysięcy lat, powiedział: „Z czasem Arabowie dojdą do zrozumienia i respektowania żydowskiego [punktu widzenia]”.


Niestety, jak aż nadto wyraźnie pokazuje żądanie Abbasa, nie mógłby się bardziej mylić. Czasami twierdzi się, że przemoc Arabów wobec Żydów zaczęła się wraz z Deklaracją Balfoura, która stworzyła w ich umysłach poczucie zdrady przez Brytyjczyków i obawę o ujarzmienie Arabów pod rządami żydowskimi.


Ignoruje to morderstwa i masakry Żydów przez Arabów na Bliskim Wschodzie, w tym w Jaffie i w Jerozolimie, przez cały XIX wiek i w XX wieku w latach przed 1917 r. – tylko dlatego, że byli Żydami.


Arabska nienawiść do Żydów nie zaczęła się od Balfoura. Ale nasiliła się po Balfourze. To nasilenie, wraz z towarzyszącymi im masakrami, rewoltą i rozruchami przeciwko zarówno Brytyjczykom, jak Żydom, spowodowało, że Wielka Brytania zachwiała się i odwróciła od swojej deklaracji o poparciu dla żydowskiego domu narodowego. Spowodowało to, że rząd brytyjski wprowadził Białe Księgi w roku 1922 i 1939, próbując ugłaskać nawołujących do przemocy Arabów przez narzucenie restrykcji na imigrację żydowską do Palestyny i odmowę wsparcia liczącej tysiąclecia obecności żydowskiej w ich historycznej ojczyźnie.


To spowodowało, że Wielka Brytania zablokowała żydowską imigrację do Palestyny w czasie, kiedy miliony Żydów ginęły w Europie. Doprowadziło nawet Wielką Brytanię do wysyłania ocalonych z Auschwitz z powrotem do matecznika nazistowskich morderców. I spowodowało, że Wielka Brytania zachowywała się w sposób, który doprowadził do bolesnej przemocy żydowskiej przeciwko Brytyjczykom w Palestynie w latach 1940., kiedy była to ostatnia rzecz, jakiej chcieli Żydzi.


Spowodowało to, że Wielka Brytania wstrzymała się od głosu w sprawie rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ w 1947 r., która doprowadziła do ponownego ustanowienia państwa żydowskiego w 1948 r. A nawet mianowała brytyjskiego generała – sir Johna Glubba – by dowodził inwazją Legionu Arabskiego na Izrael natychmiast po jego proklamowaniu.


Spowodowało, że Wielka Brytania do dnia dzisiejszego właściwie nie potępia agresji arabskiej przeciwko Izraelowi i znajduje wymówki dla ich przemocy. Wszystko w imię przypodobania się Arabom i ich zwolennikom w świecie muzułmańskim, a także w kraju.


Mimo pogrążania się czasami w słabości moralnej i nie wspierania państwa, którego powstanie zapoczątkowała, Wielka Brytania może być dumna, że jako jedyna przyjęła syjonizm w 1917 r. Krew wielu tysięcy żołnierzy brytyjskich, australijskich i nowozelandzkich zapewniła warunki, które uczyniły możliwym dzisiejszy Izrael.


Ci żołnierze walczyli i ginęli w kampanii palestyńskiej, by pokonać Imperium Osmańskie, które przez stulecia okupowało to terytorium. Miesiąc po Deklaracji Balfoura, 7 grudnia, siły Imperium Brytyjskiego pod dowództwem generała Allenby’ego wygnały Osmanów z Jerozolimy. Dzień, w którym ostatni Turek opuścił Miasto Święte, był pierwszym dniem Chanuki, świętowania z okazji wyzwolenia tego miasta przez Machabeuszy dwa tysiące lat wcześniej.


Ci żołnierze byli przede wszystkim instrumentem woli jednego z największych premierów w historii brytyjskiej: Davida Lloyd George’a. Jest wiele sporów o motywy jego działań wobec Palestyny. Był on jednak nie tylko jedyną prawdziwą siłą motywującą Deklarację Balfoura; rozkazał on także i doprowadził do pokonania Osmanów w Palestynie, co dało życie słowom skierowanym przez jego ministra spraw zagranicznych do Federacji Syjonistycznej.


Trzynaście lat później, na wspomnianym wyżej obiedzie w 1931 r., David Lloyd George był gościem honorowym. Powiedział:

"Żydzi z pewnością mają specjalne prawa do [Palestyny]. Są jedynym narodem na przestrzeni trzech tysięcy lat, który uczynił z niej sukces. Są jedynym narodem, który uczynił jej imię nieśmiertelnym i jako rasa nie mają żadnego innego domu. To był ich pierwszy dom; to był ich jedyny dom; nie mają żadnego innego domu. Nie znaleźli domu w Egipcie lub w Babilonii. Od czasu swojego długiego wygnania nie znaleźli domu jako naród w żadnej innej ziemi i teraz nadszedł czas i okazja umożliwienia im raz jeszcze odtworzenia swojego życia jako odrębnego narodu w ich starym domu i dawania wkładu dla ludzkości jako odrębny naród, mając miejsce do zamieszkania w kraju, który inspirował ich przodków. Później może być za późno”.

Później może być za późno. Te prorocze słowa stały się miażdżącą rzeczywistością dla milionów Żydów w następnych latach. W pięć lat potem zaczęła się rewolta arabska będąca protestem przeciwko napływowi Żydów rozpaczliwie starających się wydostać z Europy, zanim będzie za późno. Rewolta arabska doprowadziła z kolei do Białej Księgi z 1939 r., ostro ograniczającej imigrację żydowską do Palestyny w godzinie ich największej potrzeby, bo rząd brytyjski próbował ugłaskać Arabów.


Lloyd George określił w Parlamencie Białą Księgę jak “akt perfidii”, a “Manchester Guardian” nazwał ją “wyrokiem śmierci na dziesiątki tysięcy Żydów z Europy Środkowej”. Słowa Komisji Peela, która badała rozruchy arabskie, stosują się w równym stopniu do dnia dzisiejszego, jak do 1937 r., kiedy były pisane: „Nienawiść polityków arabskich do żydowskiego domu narodowego nigdy nie była ukryta… a obecnie przepaja społeczeństwo arabskie jako całość”.


Arabowie odrzucili propozycje brytyjskie podziału kraju w latach 1930. i znowu odrzucili plan podziału ONZ z 1947 r. Od tego czasu mieli wiele okazji stworzenia państwa palestyńskiego. Wszystkie zostały odrzucone. Woleli próbować unicestwić Izrael terroryzmem i wojnami zamiast szukać możliwości życia w pokoju obok Izraela.


Zależnie od publiczności prezydent Autonomii Palestyńskiej (AP) Abbas, twierdzi, że pragnie rozwiązania w postaci dwóch państw. Ale jego czyny mówią głośniej niż słowa. Jak można doprowadzić do pokoju z krajem lub narodem, który nieustannie oczerniasz i atakujesz? Nienawiść do Żydów i zaprzeczanie ich prawom przenika przemówienia funkcjonariuszy AP, programy telewizyjne, podręczniki szkolne, gazety i magazyny. Gloryfikuje się morderczych terrorystów, nazywając ich imieniem drużyny piłkarskie i stadiony sportowe. Są zachęty do przemocy w postaci pensji i wypłat dla rodzin terrorystów – oczywiście finansowane przez podatników amerykańskich i europejskich. Wszędzie jest podżeganie do nienawiści. Zaledwie kilka dni temu widzieliśmy konsekwencje braku nienawiści dla czterech nieszczęsnych Palestyńczyków, którzy ośmielili się fraternizować z „wrogiem syjonistycznym”, kiedy w święto szałasów poszli na przyjęcie do burmistrza Efratu. [Zostali aresztowani przez władze AP. – M.K.]


Jak wiemy aż zbyt dobrze, ataki na Żydów, widziane tak często w XIX i w początkach XX wieku, trwają nie słabnąc do dzisiaj. Najnowszy był w zeszłym tygodniu, kiedy Arab strzelił i zranił trzech żołnierzy izraelskich w pobliżu miast Beit El. W ostatnich tygodniach widzieliśmy starania Autonomii Palestyńskiej o wymazanie wszelkich związków Żydów i judaizmu z ich niezaprzeczalną historią i miejscami świętymi przez groteskowe i nonsensowne rezolucje w UNESCO.


Nic nie zmieniło się w postawach i działaniach Arabów od dnia podpisania Deklaracji Balfoura do naszych dni. Niemniej przez te 99 lat widzieliśmy cudowną i niesłychaną transformację w państwie Izrael. Już podczas tego obiadu w 1931 r., przed odtworzeniem państwa, Lloyd George mógł oświadczyć:

"Syjonizm wniósł do tego starego, słynnego, ale zrujnowanego kraju, nowe bogactwo, nową energię, nowy cel, nową inicjatywę, nową inteligencję, nowe oddanie i nową nadzieję. Syjonizm nie zakończył zadania, dalece nie, ale już osiągnął tak dużo, jakby demonstrując, że ziemia mlekiem i miodem płynąca nie jest bezpodstawną legendą”.

Nawet on byłby zdumiony widokiem tego, jak daleko zaszedł Izrael w ciągu minionych 85 lat. Mimo jednak ogromnego postępu Izraela, jest on pod nieustannym atakiem nie tylko Arabów z Bliskiego Wschodu, ale także Zachodu, w Europie i w Wielkiej Brytanii.  


Mimo mnóstwa własnych, skrajnych problemów i trwającej krwawej łaźni w świecie arabskim Europejczycy, pod przewodem Francuzów wydają się zdecydowani narzucić Izraelowi tak zwane granice 1967 r. poprzez Radę Bezpieczeństwa ONZ – linie określone przez legendarnego izraelskiego ministra spraw zagranicznych, Abbę Ebana, jako „granice Auschwitz”.


W jawnej sprzeczności z długotrwałą polityką obu partii USA o odrzuceniu tych granic, jest coraz większy niepokój, że pożegnalnym strzałem prezydenta Obamy do Izraela może być albo zatwierdzenie takiej rezolucji, albo nie zawetowanie jej. Taka akcja miałaby nieobliczalne konsekwencje – z których nie najmniejszą byłby wybuch przemocy i perspektywa globalnych sankcji przeciwko Izraelowi, który, słusznie, nie mógłby zaakceptować takiej rezolucji.


Także w kraju, który zrodził Deklarację Balfoura są naciski. Nasilający się antysemityzm kieruje się przeciwko społeczności żydowskiej w Wielkiej Brytanii i przeciwko tym, którzy ośmielają się popierać państwo Izrael, włącznie z politykami. Oczywiście, celem tego jest podważenie ich poparcia dla Izraela i izolowanie państwa żydowskiego.


Zaledwie kilka dni temu widzieliśmy nikczemny antysemityzm i kłamstwa w Izbie Lordów na spotkaniu poparcia dla absurdalnego żądania Abbasa, byśmy przeprosili za Balfoura. W tym samym tygodniu byliśmy świadkami innego wściekłego wybuchu antysemityzmu na University College London, gdzie studenci żydowscy musieli szukać schronienia przed agresywnymi staraniami o odmówienie im prawa do wolności słowa przez tak zwanych sympatyków Palestyny.


Tak więc w 99 lat po zmieniającej świat Deklaracji Balfoura, nadal naszym zadaniem jest wspieranie projektu syjonistycznego, który tak wiele zawdzięcza niezrównanemu, historycznemu poparciu Wielkiej Brytanii.


Jak jednak powiedział Lloyd George o tym wielkim przedsięwzięciu: “Czy możecie przypomnieć sobie jakikolwiek ruch, wart poparcia, który nie napotykałby przeszkód? Czy możecie przypomnieć sobie [ruch] prowadzony z odwagą i wiarą, który ostatecznie nie przezwyciężył takich przeszkód?”


David Lloyd George, w tym, jak i w tak wielu innych sprawach, miał rację. I słowa tego Walijczyka, który widział tak wiele wspólnego między jego maleńkim krajem a ojczyzną Żydów, którego protestanckie wychowanie dało mu poczucie znajomości Ziemi Świętej, są słowami, które powinny kierować nami, którzy popieramy państwo Izrael dziś: „Ten Mandat [żydowskiego domu narodowego] musi zostać wykonany nie nerwowo i przepraszająco, ale stanowczo i nieustraszenie”.


Balfour Declaration, November 2016

Gatestone Institute, 6 listopada 2016

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska



Richard Justin Kemp  

Były dowódca sił brytyjskich w Afganistanie, pracował w Joint Intelligence Committee oraz COBR. Po przejściu na emeryturę napisał książkę o wojnie w Afganistanie Attack State Red, która stała się bestsellerem.

Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj






Notatki

Znalezionych 2574 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Żydzi z Hollywood są jak indyki na Boże Narodzenie   Julius   2024-03-24
Strategia okrucieństwa w wojnie w Strefie GazyPrawdopodobnie Hamas jest pierwszym reżimem w historii, który prowadzi wojnę mającą na celu maksymalizację ofiar wśród własnej ludności.   i Leonard Hochberg   2024-03-22
Lewica, prawica i kanarek w kopalni   Koraszewski   2024-03-22
Dlaczego liberałowie ponieśli porażkę w walce z antysemityzmem   Tobin   2024-03-21
Odwaga białej flagi i mój Poznań   Koraszewski   2024-03-17
Izraelska pisarka wycofuje się z zaplanowanego wystąpienia, zanim zostanie anulowana z powodu „złych poglądów”   Coyne   2024-03-16
Demokracja protestów i piwny parlamentaryzm   Kruk   2024-03-16
Dlaczego nowo niepodległe kraje muszą odrzucić radykalną dekolonizacjęKontrastujące historie Singapuru, Tanzanii i Sri Lanki ukazują niebezpieczeństwa związane z próbą całkowitego wymazania kolonialnej przeszłości.   Sophalkalyan   2024-03-15
Dlaczego lewica musi kłamać o Hamasie i gwałtach   Tobin   2024-03-13
Departament Edukacji USA ukrywa zagraniczne darowizny na rzecz uniwersytetów   Bard   2024-03-13
Od miesięcy oficjalna polityka Autonomii Palestyńskiej zakłada zadawanie cierpień Gazańczykom     2024-03-11
Wybory wartości w globalnej wiosce   Koraszewski   2024-03-11
Czy Gaza naprawdę jest przypadkiem największych cierpień Arabów?   Abdul-Hussain   2024-03-09
Przestępstwa seksualne Hamasu-UNRWA i Międzynarodowy Dzień Kobiet   Blum   2024-03-08
Homeopatyczny środek na wydłużanie rzęs   Koraszewski   2024-03-08
Czy odbędzie się strategiczny dialog USA-Katar?   Carmon   2024-03-07
Kiedy polityka wobec zagranicznych wojen staje się krajową polityką wyborczą   Fernandez   2024-03-05
Palestyński handlarz kłamstw   Bawer   2024-03-05
Wszyscy jesteśmy imigrantami   Koraszewski   2024-03-02
Współudział UE w finansowaniu irańskiego terrroru   Rafizadeh   2024-03-01
Dzień po i jego konteksty   Koraszewski   2024-02-26
Sabotowanie romansu USA-Izrael   Altabef   2024-02-24
Eurowizja i bębny wojny   Collins   2024-02-23
Milczenie feministycznych owiec: ani słowa o horrorach HamasuZwolennicy #MeToo milczeli.   Chesler   2024-02-22
A zwycięzcą jest – Hamas!   Dershowitz   2024-02-21
"Palestyńczycy są tacy sami jak my", zapewnia mędrzec Blinken   Pandavar   2024-02-20
Żyjemy w momencie kulturowego chaosu   Meotti   2024-02-20
Chleba naszego powszedniego daj nam Google   Koraszewski   2024-02-19
Jak propalestyńscy są zachodni demonstranci?     2024-02-16
@Guardian kłamie, żeby przedstawić żołnierzy IDF jako potwory – ale pokazuje, że @IDF pozostaje najbardziej moralną armią na świecie     2024-02-15
Blinken powinien wiedzieć, że Autonomia Palestyńska jest równie zła jak rządy Hamasu w Gazie   Marcus   2024-02-14
Czy może istnieć uczciwa propalestyńska lewica?   Levick   2024-02-14
Hipokryzja zdefiniowana: grupy praw człowieka martwią się wszelkimi ograniczeniami w przepływie uchodźców, ale milczą w sprawie Egiptu, który zakazuje wjazdu jakimkolwiek uchodźcom z Gazy     2024-02-13
Czy uchodźcy żydowscy i arabscy są równi?Mimo prawie miliona żydowskich uchodźców z krajów arabskich, Organizacja Narodów Zjednoczonych nadal ma obsesję wyłącznie na punkcie potomków uchodźców arabskich.   Julius   2024-02-11
Kilka uwag wokół niepewności   Koraszewski   2024-02-09
Moi drodzy Palestyńczycy: Czas pozbyć się naszych przywódców i przyjąć izraelskie oferty pokojowe   Eid   2024-02-07
Jak zdemontować UNRWA: instrukcja krok po kroku     2024-02-07
Wojna Izraela z Hamasem jest najmniej śmiercionośną wojną w regionieDlaczego więc media opisują go jako „jedną z najbardziej śmiercionośnych… w historii”?   Greenfield   2024-02-06
Zdradziecka awangarda intelektualna   Koraszewski   2024-02-04
Departament Stanu a rzeczywistość   Bard   2024-02-03
Szef ONZ twierdzi, że Palestyńczycy mają „prawo do państwowości”. Dlaczego?   Fitzgerald   2024-02-03
UNRWA istnieje, aby pomóc w prowadzeniu wojny, której celem jest likwidacja Izraela   Tobin   2024-02-02
Islamscy terroryści tworzą klęski głodowe, żeby czerpać korzyści z pomocy zagranicznejWalka z terrorystami nie powoduje klęsk głodowych; pomoc humanitarna dla terrorystów powoduje klęski głodowe.   Greenfield   2024-02-01
Kto pierwszy mrugnie w wojnie w Gazie?   Fernandez   2024-02-01
Dokumentowanie działań umożliwiających zbrodnie wojenne Hamasu: agencje ONZ, programy pomocy rządowej i organizacje pozarządowe   Steinberg   2024-01-31
Prawdziwe ludobójstwa, które świat ignorujeZamiast przeciwstawić się prawdziwym zbrodniom przeciw ludzkości, społeczność międzynarodowa obrzuca Izrael krwawymi oszczerstwami.   Bryen   2024-01-29
Wysoki Przedstawiciel UE, Josep Borrell, przyznaje, że chce „dwóch państw”, a nie „pokoju”     2024-01-26
Błędna odpowiedź Bidena w sprawie TajwanuGłównym zagrożeniem dla pokoju w Azji nie jest niepodległość Tajwanu, ale chińska wojowniczość.   Jacoby   2024-01-26
Jak zakończyć cierpienia Palestyńczyków   Tawil   2024-01-24
Dla mediów terroryści Hamasu to duchy   Bard   2024-01-23
Złóżmy pozew przeciwko UNRWA w Hadze   Bedein   2024-01-23
Jak Princeton wybiela haniebną historię Kena Rotha   Steinberg   2024-01-22
Jedna wojna i dwie wizje   Taheri   2024-01-21
Pytasz, czy jesteś antysemitą?   Koraszewski   2024-01-21
“Koszmar zatajonych pieniędzy”: jak Katar kupił Ligę Bluszczową   Williams   2024-01-20
“Krwawe Boże Narodzenie”: chrześcijanie masakrowani w nigeryjskim ludobójstwie   Ibrahim   2024-01-17
Pracownicy pomocy humanitarnej wspierają Hamas   Bard   2024-01-13
Samobójcza głupota „rozwiązania w postaci dwóch państw”   Anderson   2024-01-12
Starzy orędownicy procesu pokojowego i wojna w Gazie   Flatow   2024-01-11
Dlaczego chrześcijańscy przywódcy ignorują ataki na swoją społeczność   Tawil   2024-01-10
Masha Gessen, lub, ври, да знай же меру   Fitzgerald   2024-01-09
Dla mediów terroryści Hamasu to duchy   Bard   2024-01-06
Izrael ma nie tylko armię najbardziej moralną, ale także najbardziej przejrzystą     2024-01-06
Krytycy Izraela po prostu nie chcą, aby Izrael zwyciężył   Tobin   2024-01-05
Kto popiera Hamas?   Dershowitz   2024-01-04
Nie ma „upokorzonej izraelskiej męskości”   Chesler   2024-01-02
Nie ma porównania pomiędzy przemocą palestyńską i żydowską na Zachodnim Brzegu     2024-01-02
Odzyskanie romantyzmu naszej sprawy   Greenfield   2023-12-28
Przyszła strategia ekonomiczna dla pokoju   Mahjar-Barducci   2023-12-25
“Przebudzenie” zagraża amerykańskim Żydom   Tobin   2023-12-23
Dziesięć podstawowych faktów na temat wojny z Hamasem, o których media nie mówią     2023-12-23
Zakazanie przez Bidena prawa wjazdu do USA dla „stosujących przemoc osadników” izraelskich zablokowałby tych, którzy po prostu nie zgadzają się z jego polityką   Kontorovich   2023-12-21
Wojna w Ukrainie i na Bliskim Wschodzie   Koraszewski   2023-12-20
Czy dysonans poznawczy Bidena może pozwolić Izraelowi wygrać wojnę?   Tobin   2023-12-19
Dlaczego islamiści roszczą sobie prawa do ziemi niemuzułmańskiej?   Bulut   2023-12-18
Polityka tożsamości i zaburzenia kognitywne   Koraszewski   2023-12-18
Symfoniczna wersja terroru   Taheri   2023-12-15
Wsparcie dla terroru: jak terroryści wykorzystują organizacje humanitarne   i Nathaniel Rabkin   2023-12-14
Zdumiewająca naiwność Izraelofobów. Zachodnie oburzenie wywołane wyłapywaniem przez IDF podejrzanych członków Hamasu jest absurdalnym kwiecistym moralizowaniem.   O'Neill   2023-12-13
Redaktor kuwejckiej gazety: Hamas powinien być ścigany sądownie za śmierć i zniszczenie, jakie ściągnął na Gazańczyków atakiem z 7 października     2023-12-11
Tak daleko, tak blisko   Koraszewski   2023-12-10
Za kulisami Human Rights Watch: nienawiść i korupcjaPamięci Roberta Bernsteina, założyciela Human Rights Watch   Steinberg   2023-12-09
Najnowszy hit Pallywoodu. Jak usłużne relacje mediów o „zbombardowaniu” szpitala Al-Ahli promowały propagandę Hamasu   Landes   2023-12-07
Nagroda Nobla za terror i inne absurdy   Fernandez   2023-12-06
Gaza – kto z kim walczy i w imię czego?   Koraszewski   2023-12-05
Unia Europejska jest wspólnikiem Iranu   Rafizadeh   2023-12-05
W  Betlejem Boże Narodzenie zostało odwołane , a winni są Żydzi.     2023-12-04
Porażka zachodniego feminizmu, kiedy jest najbardziej potrzebny   Chesler   2023-12-04
Huti: kim są i dlaczego atakują Izrael?   Flatow   2023-12-03
Krótka historia długiej odpowiedzialności zbiorowej   Koraszewski   2023-12-02
Dlaczego Arabowie “zdradzili” Palestyńczyków   Toameh   2023-12-01
Coleman Hughes atakuje porównania między Palestyńczykami a walką Czarnych o wolność w Afryce Południowej i w Ameryce   Coyne   2023-12-01
Prawdziwi eksperci prawa międzynarodowego są zgodni: Hamas jest winny zbrodni wojennych i niemal na pewno ludobójstwa. Ale media ignorują ten przekaz     2023-11-30
Czerwony Krzyż po raz kolejny zawodzi Żydów   Bard   2023-11-28
“Rozwiązanie w postaci dwóch państw” oznacza terroryzm   Greenfield   2023-11-27
Niebezpieczne fantazje Bidena o państwie palestyńskim   Tobin   2023-11-26
Nie, Joe. Powierzenie ONZ odpowiedzialności za Gazę byłoby kiepskim dowcipem   Kontorovich   2023-11-24
Nagroda administracji Bidena dla Iranu w wysokości 10 miliardów dolarów: tylko małe podziękowanie za zorganizowanie wojny, zranienie 56 żołnierzy amerykańskich i próbę wypędzenia USA z Bliskiego Wschodu.   Rafizadeh   2023-11-23
Gaza moja miłość   Koraszewski   2023-11-22
Oszczerstwa o popełnianiu „ludobójstwa przez Izrael mają na celu usprawiedliwienie ewentualnego prawdziwego ludobójstwa na Żydach     2023-11-21

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk