Nienawidzący Izraela, wykorzystują antysyjonistycznych Żydów jako przykład stanowiący “dowód”, iż antysyjonizm nie jest antysemityzmem. Jak widać po wysokim odsetku Żydów wśród
fałszywych aktywistów na rzecz pokoju, którzy są antyizraelskimi ekstremistami i apologetami Hamasu, antysyjonistyczni Żydzi odgrywają szczególnie ważną rolę w koalicji międzynarodowej, której celem jest delegitymizacja i zniszczenie państwa żydowskiego. Według ich teorii, ponieważ istnieją Żydzi, którzy nienawidzą Izraela, więc nienawidzenie Izraela nie jest antysemityzmem. „Chcesz mi powiedzieć, że ci Żydzi są antysemitami?” – pyta mnie z szyderczym uśmieszkiem antysyjonista. Tak, to właśnie mówię. Antysyjonistyczni Żydzi są antysemitami, tak samo jak wszyscy inni
antysyjoniści.
Według
Bernarda Lewisa, emerytowanego profesora Badań Bliskowschodnich w Princeton University, antysemici uważają, że Żydów trzeba “sądzić według innych standardów niż stosowane do wszystkich innych ludzi”. Strona internetowa “Dictionary.com” definiuje
antysemityzmjako: “dyskryminację, uprzedzenia, lub wrogość wobec Żydów”. Te definicje nie wymagają, by antysemici nienawidzili indywidualnych Żydów, co jest naiwną definicją antysemityzmu, której syjoniści chcieliby, byśmy używali. Poza niewielką grupą autentycznie nienawidzących samych siebie Żydów, Żydzi-antysemici wcale nie nienawidzą siebie; w rzeczywistości mają o sobie bardzo wygórowaną opinię, wyobrażając sobie, że są jedynymi prawdziwymi Żydami, zbawcami moralności żydowskiej i poświęcającymi się obrońcami pokoju.
Wielu antysyjonistów – Żydów i nie-Żydów – ma bardzo wysokie wykształcenie. Potępiają Izrael, wiedząc doskonale o wojnach, kampaniach terrorystycznych i próbach ludobójstwa skierowanych przeciw Żydom izraelskim. Potępiają Izrael, wiedząc doskonale, że metody, jakimi broni się Izrael, są znacznie bardziej etyczne niż metody używane przez jego wrogów do atakowania Izraela. Wykształceni antysyjoniści udają, że nie wiedzą tego wszystkiego, ale antysyjonistyczni Żydzi nie muszą udawać, choć wielu i tak to robi. Antysyjonistyczni Żydzi dumnie mówią, że ich celem jest poprawienie zachowania Żydów, pozwalając nie-Żydom martwienie się o poprawę zachowania wrogów Izraela.
Dla antysemickich Żydów jest złem, jeśli Izrael zabija terrorystów w sytuacji jakiegokolwiek ryzyka dla cywilów wroga, niezależnie od tego, co mogą zrobić terroryści, by zapewnić, że cywile są w zasięgu niebezpieczeństwa. Dla antysemickich Żydów także zabicie terrorystów jest złem , bo ich zdaniem musi się znaleźć inne sposoby na ugłaskanie i zreformowanie terrorystów. Antysemicki Żyd, Norman Finkelstein, mówił o atakach Izraela na Hamas w Gazie jako o „masakrze”, a nawet sugerował, że był to “Holocaust”. Dla antysemickich Żydów Izrael zachowuje się etycznie tylko wtedy, kiedy jest całkowicie rozbrojony i znosi ataki bez bronienia się, ponieważ jednak Izrael ośmiela się bronić, antysemiccy Żydzi nie wahają się przed używaniem najdzikszej retoryki przeciwko Izraelowi, jakiej nie użyliby wobec nikogo innego.
Jak najdalsi od nienawidzenia wszystkich Żydów antysemiccy Żydzi kochają infantylny i idealistyczny wizerunek Żydów, który upichcili we własnych umysłach. Zachwycają się koncepcją Żydów, którzy potrafią oprzeć się wszelkiej konieczności samoobrony. Antysemiccy Żydzi kochają obraz Żydów przekazany przez Mahatmę Gandhiego, który “radził Żydom w Niemczech nazistowskich, żeby ani nie uciekali, ani nie stawiali oporu, ale raczej oferowali się do zabicia przez swoich wrogów”. Dla Naomi Wolf, judaizm praktykowany w jej synagodze, nie jest wystarczająco dobry, by dorastać do jej idealnych standardów judaizmu; oczekuje od Żydów potępienia państwa żydowskiego za to, że się broni i powtarza bez żadnego kwestionowania antysemickie kłamstwo, że Izrael dokonuje “ludobójstwa” w Gazie.
Gdyby Żydzi w Izraelu zachowywali się w sposób, w jaki Żydzi typu Wolf i Finkelstein chcą, by się zachowywali, nigdy nie byłoby państwa żydowskiego, bo Izrael nie przeżyłby żadnej wojny ani kampanii terrorystycznej. Antysemicka Żydówka, Greta Berlin także radośnie propaguje rozwiązanie w postaci jednego państwa i “powrót” wszystkich uchodźców palestyńskich, także Palestyńczyków urodzonych po 1948 r. poza Izraelem. Antysemiccy Żydzi zamykają oczy na każde zagrożenie Izraela: militarne lub demograficzne.
Nic dziwnego, ponieważ Izraelczycy są w pełni świadomi konieczności bronienia swojego kraju, praktycznie wszyscy antysemiccy Żydzi żyją poza Izraelem, chociaż są wyjątki, takie jak Amir Hetsroni, którzy zazwyczaj bardzo chcą opuścić Izrael (co zreszta Hetsroni zrobił). Większość antysemickich Żydów mieszka w Stanach Zjednoczonych Ameryki, gdzie nic im nie zagraża i gdzie ich decyzja zostania antysyjonistą jest wysławiana przez hordy antysemitów zarówno w USA, jak w reszcie świata. Ci Żydzi odkryli, że bycie antysyjonistą jest łatwym sposobem zdobycia renomy “dobrego Żyda” w salonowych tłumach, które patrzą na aktywizm antyizraelski jak na najmodniejsze wdzianko.
Niewiele można zrobić, by zmniejszyć liczbę egocentrycznych i samolubnych Żydów, którzy postanowili sprzedać naród żydowski i dać jego wrogom powód do szyderczych uśmieszków. Nie wolno nam jednak wahać się przed nazwaniem wprost ich antysemityzmu. Kiedy ktoś oznajmia, że antysyjonizm nie jest antysemityzmem i podaje przykład antysyjonistycznych Żydów, musimy mówić otwarcie i bardzo jasno: antysyjonistyczni Żydzi są antysemitami, a jak ujmuje to Alan Dershowitz: “Czemu nie? Gertrude Stein i Alice Toklas kolaborowały z Gestapo”.
Trzeba potępiać żydowskich antysemitów równie silnie, jak potępiamy każdego, kto nienawidzi Izraela i kto osądza Izrael według niemożliwych do spełnienia standardów, jednocześnie nie wymagając jakichkolwiek standardów zachowanie od wrogów Izraela.
In the enemy’s sneer: the anti-semitic jews
1 sierpnia 2015
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
