|
Poświąteczna refleksja: wymuszanie poczucia winy
|
Z Lucjan Ferus
| 2017-04-23
|
2. Odpowiedź Czytelnikowi
| Z Lucjan Ferus |
2017-04-23 17:26 |
Panie Janie.
Dziękuję za wnikliwy komentarz i za miłe słowa pod moim adresem. A co do Pańskich pytań, odpowiem tak: z tym daremnym trudem w przekonywaniu nieprzekonanych ma Pan w dużym stopniu rację. Dlatego zazwyczaj swoje teksty kieruję do tych, którzy wcześniej już sami podjęli trud ZROZUMIENIA "prawd" religijnych, a nie tylko wierzenia w nie na słowo (kapłanów). Nie wykluczam jednak możliwości, że przy okazji, od czasu do czasu również i jakiś wierzący zechce z ciekawości wychylić się z mentalnego "ogrodzenia", w którym panuje "objawiona Prawda" i sprawdzić co jest "po drugiej stronie". Zawsze chętnie podejmuję polemikę, jeśli tylko jest tego warta, oczywiście. Raz jeszcze dziękuję i pozdrawiam, również Rodzinę.
1. Obudzić rozum
| Z Jan Gronek |
2017-04-23 11:06 |
Panie Lucjanie.
Czy można przekonać nieprzekonanych?
Pewnie można próbować przekonywać ale daremny to chyba trud… O ile sami takiej próby nie podejmą.
Moja przynależność do kościoła katolickiego wynikała tylko i wyłącznie z faktu, że moi rodzice poddali mnie aktowi chrzczenia. Nie wysuwam z tego faktu zarzutu moim rodzicom, bowiem rozumiem w jaki sposób i w jakich warunkach ich byt i świadomość zostały w owym czasie ukształtowane. Nie obarczam ich również winą za proces religijnej i pozareligijnej edukacji, który był moim udziałem w ciągu dotychczasowego mojego życia.
Moje życie i tylko moje uczyniło mnie wolnym od religii.
Poprzez chrzest włączony zostałem do społeczności Kościoła, bez swojej woli i wiedzy. Owa religijna ceremonia dokonana była przecież na niemowlęciu, które siłą rzeczy nie miało na tyle rozwiniętej świadomości, aby zrozumieć sens i wartość tego religijnego rytuału, jak i konsekwencji jakie on ze sobą wnosi w życie człowieka. Stałem się przeto członkiem Kościoła – organizacji religijnej, która odtąd rościła sobie prawo do panowania nad moim umysłem (sumieniem) i zawłaszczała część mojego światopoglądu. Organizacji, która od wieków uzurpuje sobie prawo do nieustannej indoktrynacji (od wczesnego dzieciństwa, aż po grób), permanentnego wpajania swoich "prawd", tak, aby stały się niezbywalną częścią świadomości. Zatem, w świetle wiary, przestałem być osobą „prywatną”, ale stałem się cząstką Bożej społeczności, wedle katechezy Ojców i nauczania Doktorów Kościoła – uczestnikiem Misterium Paschalnego Chrystusa, innymi słowy – Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa – jak uczył papież Pius XII – czy Ludu Bożego – jak to ujmuje Sobór Watykański II.
Daleki jestem od polemizowania ze stwierdzeniem, iż chrzest jest aktem nieodwracalnym a jego efekty rozciągają się na całe życie, że osoba jemu poddana jest „naznaczona na resztę życia” i jego tożsamość jest a’priori ukształtowana, niezależnie od wyznawanych poglądów, także tych przyszłych i domniemanych. W tej sytuacji kościół katolicki zobowiązany jest bowiem przyjąć, że decyzja o opuszczeniu kościoła, będąca implikacją natury mistycznego absolutu, jest integralną częścią tożsamości osoby opuszczającej organizację religijną i wywiedzioną z niej (owej natury) taką właśnie decyzję powinien uszanować …
Chrześcijaństwo, z którym tak bardzo utożsamia się Europę (i Polskę zwłaszcza), jakże silnie musiało zdewastować umysły jej mieszkańców i spowodować masową niemoc intelektualną, skoro tylko nielicznym udaje się oswoić z brakiem nadprzyrodzonej boskiej mocy sprawczej w świecie realnym i przezwyciężyć strach przed otwartymi drzwiami... Dekadentyzm chrześcijaństwa, odreagowanie dyktatu teologicznego oraz kontestacja doktryn formułowanych przez rozpolitykowanych hierarchów i księży, zaważyły na dostrzeganym obecnie odchodzeniu od dominacji kulturowej religii. Jest powrotem do tego, co zostało dawno temu wyparte, jest mozolnym wypełnianiem próżni mentalnej, swoistą duchową rebelią przeciwko naukom kościoła katolickiego i jego działalności. Przez wieki prowadzona indoktrynacja religijna legła u podstaw wyuczonej bezradności intelektualnej, to z kolei spowodowało powstanie umysłowego infantylizmu i naiwności, które wykorzystuje dzisiaj inna wielka religia, wdzierając się do Europy...
Trzeba ogromnego wysiłku, by wyzwolić i oczyścić umysł…
Polecam lekturę „Jezus i żydowska walka wyzwoleńcza” – Hyam Maccoby oraz „Kowal mitu. Święty Paweł i wynalazek chrześcijaństwa” tego samego autora.
PS. Rozczytujemy się rodzinnie w Pańskich tekstach.
Znalezionych 905 artykuły.
| | |
