Kobiety, które podsycają płomienie nienawiści

Tym, co łączy te trzy kobiety, jest sposób, w jaki używają słowa „Palestyna” jako powstańczego sloganu, aby wspiąć się na tłuste akademickie, polityczne i medialne katedry. Kobiety z gołymi głowami, takie jak kongresmenka Rashida Tlaib (D-Mich.) i profesor Lara Sheehi z George Washington University, są podobnie fanatycznie i strategicznie nastawione do wykorzystania Palestyny jako symbolicznej pałki do bicia Izraela, Żydów, kapitalizmu, kolonializmu, imperializmu, białej supremacji, rasizmu, policji itp. Niektóre z tych kobiet również przeklinają bez przerwy; śmiem twierdzić, że nawet bardziej niż przysłowiowy marynarz.

Dziwi mnie, że tacy obrońcy wszystkiego, co słuszne i dobre, rzadko potępiają seksizm, czy to na Zachodzie, czy w „Palestynie”; nie próbują też bojkotować tych krajów, w których przymusowe małżeństwa dzieci; przymusowe małżeństwo z kuzynem; wymuszone ciąże; zabójstwa honorowe, poligamia; i okaleczanie żeńskich narządów płciowych to pandemia. Jak dotąd żadna z tych kobiet nie potępiła ani nie próbowała wpływać na politykę amerykańskiego rządu w sprawie sposobu, w jaki najbardziej bohaterskie muzułmańskie kobiety są więzione przez muzułmańskie rządy, czasami przez dziesięciolecia, za ich dysydenckie teksty w mediach społecznościowych; za zsunięcie się hidżabu; lub za ryzykowanie życia, by chodzić do szkoły.

Żadna nie odważyła się powiedzieć, że kraje muzułmańskie w najwyższym stopniu na świecie praktykują apartheid zarówno religijny, jak i płciowy. Podobnie jak wiele innych, te wykształcone na Zachodzie Arabki, muzułmanki lub Druzyjki, które żyją bezpiecznie w Stanach Zjednoczonych, oskarżają jedynie Izrael o zbrodnie popełniane przez ich własny naród. W psychologii nazywa się to „projekcją”.

Wielu białych lewicowców, w tym feministki i feministki lesbijki, również wsiada do pociągu „Palestyna”, by zdobyć chwałę. Czy jest to po prostu konformizm wobec „przebudzonej” postkolonialnej wersji marksizmu, czy też, ponieważ same twierdzą, że są dyskryminowane, jest to próba wywyższenia swojego statusu ofiary poprzez utożsamianie się z najświętszą ofiarą chwili – palestyńskimi Arabami, rzekomo uciskanymi przez izraelskich nazistów? Czy jest to również sposób na zyskanie aprobaty tych, którzy mogliby ich nie lubić, a nawet prześladować?

Zabawne. Pedofilia i pederastia homoseksualna to epidemia w świecie muzułmańskim, a jednak zachodnie grupy LGBTQIA rzadko się na tym skupiają. Nie gratulują też Izraelowi udzielania azylu prześladowanym  homoseksualistom z „Palestyny” ani palestyńskim kobietom, które uciekły przed potencjalnym zabójstwem honorowym.

Oglądając, czytając, słuchając zarówno Sheehi, jak i Mohammed, znajdujemy tylko sałatkę słowną – zestaw propagandowych fragmentów, z których każdy ma na celu wywołanie okrzyków, oklasków i zwrotnego zaangażowanie. Hitler użył takich chwytów, by wprawiać tłumy w szał. Jednak dzisiaj w Ameryce taka mowa nienawiści jest zwykle chroniona jako „wolność słowa” lub „wolność akademicka”. Takie pranie mózgów – tworzenie kultów – zawsze prowadziło do podburzania motłochu z widłami, za którym następowały – jakkolwiek to nazwiesz: masakry, więzienia, czystki etniczne, ludobójstwo – oraz do wygnania i biedy, jeśli masz szczęście.

Naprawdę przegraliśmy wojnę poznawczą prowadzoną z Zachodem, z zachodnimi wartościami i z Izraelem. Musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby odwrócić wpływ tych wielkich kłamstw na powszechną wyobraźnię.

Link do oryginału: https://www.jns.org/jns/anti-israel/23/6/1/292264/

JNS Org, 1 czerwca 2023

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

*Phyllis Chesler

Emerytowana profesor psychologii, znana amerykańska feministka, autorka wielu książek, w tym An American Bride in Kabul i A Politically Incorrect Feminist.