Rakiety z Gazy i rakiety z UE

Być może równie niepokojące jest to, że palestyński kult terrorystów i radość ze śmierci Żydów eskalowały do histerycznych poziomów. Filmy i zdjęcia pięknych palestyńskich chłopców niosących broń ogłaszających zamiar mordowania, równie uroczych dziewczynek wzywających Palestyńczyków do zabicia wszystkich Żydów, jak również szalone tańce i śpiewy nad ciałami zabitych terrorystów są wszechobecne. Po tym, jak Izrael wyeliminował dwóch terrorystów w Nablusie, którzy zabili matkę i jej córki, palestyńskie media nadały wywiad z matką terrorysty, która powiedziała: „Żydzi są naszymi wrogami, powinniśmy z nimi walczyć, rozszarpywać ich zębami”. Matka zabitego terrorysty na pogrzebie syna  strzelała na wiwat, zaś inni uczestnicy pogrzebu radośnie śpiewali.

Można by więc pomyśleć, że poniższe oświadczenie “rzecznika Unii Europejskiej ds. sytuacji w Gazie” było skierowane do palestyńskich terrorystów: “Wzywamy wszystkie strony do wykazania maksymalnego opanowania, promowania spokoju i pracy ku politycznemu horyzontowi i regionalnej stabilności zgodnie ze zobowiązaniami w deklaracjach z Akaby i Szarm el-Szejku”.

Byłby to jednak błąd. Siły IDF reagowały po ostrzale rakietowym ze Strefy Gazy. Hamas strategicznie rozmieszcza swoich dowódców wojskowych, zapasy pocisków i wyrzutnie rakiet w cywilnych dzielnicach, licząc na dwie rzeczy: po pierwsze, że Izrael zostanie odstraszony, chroniąc w ten sposób agentów Hamasu, którzy żyją za ludzkimi tarczami (zbrodnia wojenna wszędzie na świecie najwyraźniej z wyjątkiem Gazy). Po drugie, odwet Izraela, jakkolwiek starannie zaplanowany, zabije dzieci lub starców, a Izrael zostanie nazwany zbrodniarzem wojennym lub zabójcą dzieci.

UE wyświadczyła im przysługę w tej drugiej sprawie. Jej oświadczenie było skierowane do Izraela: „Unia Europejska jest poważnie zaniepokojona eskalacją w Strefie Gazy po dzisiejszych izraelskich nalotach. UE głęboko ubolewa z powodu ofiar śmiertelnych wśród ludności cywilnej, w tym dzieci, i wzywa do poszanowania międzynarodowego prawa humanitarnego. Życie cywilów musi być chronione w każdych okolicznościach”.

UE przekręca koncepcje zapobiegania ofiarom cywilnym, proporcjonalności i szkód ubocznych, aby nękać Izrael, który broni swojej ludności. Ofiary wśród ludności cywilnej, choć należy je opłakiwać i żałować, nie są zbrodniami wojennymi, a ochrona zapewniana ludności cywilnej żyjącej pośród armii lub terrorystów nie jest uznawana za najwyższy priorytet.

Poniższe dwa przykłady, niezwiązane z Izraelem, pokazują, o co chodzi.

Luis Moreno-Ocampo, główny prokurator Międzynarodowego Trybunału Karnego, badał zarzuty popełnienia zbrodni wojennych podczas amerykańskiej inwazji na Irak w 2003 roku. W 2006 r. Trybunał opublikował list otwarty zawierający jego ustalenia. Zawierały one dział dotyczący proporcjonalności: „Zgodnie z międzynarodowym prawem humanitarnym i Statutem Rzymskim śmierć ludności cywilnej podczas konfliktu zbrojnego, bez względu na to, jak poważna i godna pożałowania, nie stanowi sama w sobie zbrodni wojennej. Międzynarodowe prawo humanitarne i Statut Rzymski zezwalają stronom wojującym na przeprowadzanie proporcjonalnych ataków na cele wojskowe, nawet jeśli wiadomo, że niektórzy cywile zginą lub zostaną ranni”.

„Zbrodnia ma miejsce, gdy dochodzi do umyślnego ataku skierowanego przeciwko ludności cywilnej (zasada rozróżnienia) lub do ataku na cel wojskowy ze świadomością, że przypadkowe obrażenia cywilne byłyby wyraźnie nadmierne w stosunku do przewidywanej korzyści wojskowej (zasada proporcjonalności) )” – stwierdził.

Dr Françoise Hampton z University of Essex również pisała o pojęciu „konieczności wojskowej”.

„Konieczność wojskowa to koncepcja prawna stosowana w międzynarodowym prawie humanitarnym (MPH) jako część prawnego uzasadnienia ataków na uzasadnione cele wojskowe, które mogą mieć niekorzystne, a nawet straszne konsekwencje dla ludności cywilnej i obiektów cywilnych. Oznacza to, że siły zbrojne w planowaniu działań wojennych mogą brać pod uwagę praktyczne wymagania sytuacji militarnej w danym momencie i imperatywy zwycięstwa”.

„To, co stanowi cel wojskowy, zmieni się w trakcie konfliktu. Ponieważ niektóre cele wojskowe zostaną zniszczone, wróg użyje innych instalacji do tego samego celu, czyniąc je celami wojskowymi, a atak na nie będzie uzasadniony koniecznością wojskową. Podobnie zmienny wpływ ma określenie proporcjonalności. Im większa przewidywana przewaga wojskowa, tym większa ilość szkód ubocznych – często ofiar wśród ludności cywilnej – które będą ‘uzasadnione’ lub ‘konieczne’”.

Rada Stosunków Zagranicznych stwierdziła: „Zgodnie z doktryną państwo ma prawo do jednostronnej obrony i naprawienia krzywdy, jeżeli reakcja jest proporcjonalna do poniesionej szkody. Reakcja musi być również natychmiastowa i konieczna, powstrzymująca się od ataków na ludność cywilną i wymagająca jedynie siły wystarczającej do przywrócenia status quo ante”.

Izrael uderzył ponownie w tym tygodniu, z powodzeniem biorąc na cel czołowych przywódców Islamskiego Dżihadu. Byli wyraźnie uzasadnionymi celami i, jak to jest w ich zwyczaju, koczowali z palestyńskimi cywilami, z których kilkoro – w tym dzieci – zginęło w ataku. Można opłakiwać dzieci palestyńskie, akceptując jednocześnie słuszność działań Izraela, który broni swoich dzieci przed atakami terrorystycznymi. UE powinna to zrobić.

Link do oryginału: Dół formularza

https://www.jns.org/opinion/rockets-from-gaza-and-rockets-from-the-eu/

JNS Org., 11 maja 2023

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

*Shoshana Bryen jest w zarządzie Jewish Policy Center oraz jest redaktor naczelną  inFOCUS Quarterly.