Ohydne, antysemickie oszczerstwo z 1969 roku rzucane przez aktywistów Fatahu i ludzi lewicy: „Szalom & Napalm”
Izrael nigdy nie używał napalmu przeciwko cywilom, ale propagandyści chcieli, żeby ludzie uwierzyli, że to robi.
Mniej więcej w tym samym czasie (może już w 1968 roku) palestyńska grupa terrorystyczna Fatah wydała plakat i serię znaczków z tym samym tematem „Szalom and Napalm”, przedstawiające dziecko, ofiarę napalmu, które, jak sugerowali, było Palestyńczykiem. (Zarówno Fatah, jak i LFWP w tym czasie wydawały znaczki, które często miały motywy antysemickie [h/t iTi ].)
Były to ohydne oszczerstwo, spotęgowane zestawieniem „Szalom” ze zbrodniami wojennymi.
Więc naturalnie podchwyciła je skrajna lewica w Niemczech.
Amerykański historyk Jeffrey Herf pisze, że 9 listopada 1969 roku, w rocznicę Nocy Kryształowej, w Centrum Społeczności Żydowskiej w Berlinie znaleziono bombę. W tym samym czasie pomniki upamiętniające Zagładę zostały zniszczone graffiti z tekstem „Szalom”, „Napalm” i „El Fateh”.
Cztery dni później w lewicowym czasopiśmie „Agit 883” w Berlinie Zachodnim ukazał się artykuł radykalnej grupy socjalistycznej Czarne Szczury, przyjmującej odpowiedzialność za planowany atak i mówiącej, że punkt ciężkości lewicy przesunie się z Wietnamu na Środkowy Wschód i na „faszystowski” Izrael, oraz że Niemcy powinni przestać czuć się winni za Holocaust, ponieważ Żydzi są nowymi nazistami.
Tytuł artykułu? Znowu „Szalom i Napalm”.
Stojący za tym niemieccy lewicowcy byli pod każdym względem rasistowskimi antysemitami.
Ich czołowa postać, Dieter Kunzelmann, był antysemitą. Jego antysemityzm nie był skomplikowany. Po prostu nie lubił Żydów. Jak wspominał później Albert Fichter, który podłożył bombę w Centrum Społeczności Żydowskiej:
„Kunzelmann i Georg von Rauch [kolejny Tupamaro] coraz częściej wyklinali ‘gównianych Żydów’. Kunzelmann zawsze mówił o ‘żydowskich świniach’ i nakręcał ludzi przeciwko nim. W tym czasie był jak klasyczny antysemita. Georg mówił w ten sam sposób”.
Podobnie zakłada się, że niemieccy lewicowcy stali za podpaleniem centrum społeczności żydowskiej w Monachium w 1970 roku, w którym zginęło siedmioro ocalałych z Holocaustu. I to niemieccy lewicowcy, a nie Palestyńczycy, rozdzielili ortodoksyjnych Żydów i Izraelczyków podczas porwania do Entebbe samolotu Air France w 1976 roku.
W tamtym czasie oskarżenie, że Izrael używał napalmu przeciwko dzieciom, było tylko czarną propagandą. Fatah i niemieccy lewicowcy wiedzieli wystarczająco dużo, by nie rzucać bezpośredniego oszczerstwa, że Izrael używał napalmu wobec Palestyńczyków. To była czysta propaganda, która miała sprawić, by ludzie uwierzyli w kłamstwo, bez powiedzenia tego wprost.
Ale jest jeszcze bardziej obrzydliwy postscriptum do tego oszczerstwa, dziesięć lat później.
Na długo przed tym, jak „Jewish Voice for Peace” zaczął przejmować żydowskie rytuały w celach antysemickich, w 1978 roku OWP wydała własną wersję „Haggady”, w której zmienili żydowskie pieśni Paschy, aby bezpośrednio oskarżyć Żydów o zabijanie palestyńskich dzieci napalmem podczas „powtarzania szalom”:
Gdyby tylko zabrali naszą ziemię i nie przechwalali się tym,
Już by wystarczyło.
Gdyby tylko zabrali naszą ziemię i nie mówili, że to wola Boga,
Już by wystarczyło.
Gdyby tylko podzielili nasze domy między siebie i nie mówili, że nie istniejemy,
Już by wystarczyło.
Gdyby tylko zrzucili napalm i nie powtarzali szalom,
Już by wystarczyło.
Ale zrobili to wszystko.
Ileż okrucieństw wyświadczyli nam.
II
Jeden! Jeden jest…?
Ja znam Jedną: naszą utraconą ojczyznę.
Dwa! Dwa jest…?
Ja znam Dwa: dwie ręce do trzymania karabinu.
Trzy! Trzy jest…?
Ja znam Trzy: trzy czołgi przeciwko jednemu kamieniowi.
Cztery! Cztery jest…?
Ja znam Cztery: cztery miasta stracone dla nas.
Cztery stracone miasta.
Trzy nadchodzące czołgi.
Dwie ręce tylko.
Jedna stracona ojczyzna.
III
I nadeszły samoloty
Które przybyły z Ameryki
Zrzuciły napalm
Który spalił nasze dzieci
Które kiedyś żyły
W naszym kraju Palestynie.
I nadeszli młodzi mężczyźni
Którzy kiedyś byli chłopcami
I nadeszły młode kobiety
Które kiedyś były dziewczynkami
I nadeszli młodzi ludzie
Którzy kiedyś byli dziećmi
A teraz są wojownikami
Którzy walczą o swój kraj Palestynę.
Nienawiść do Żydów zarówno ze strony lewicowców, jak i Palestyńczyków jest tu niezaprzeczalna. Kiedy dziś zaprzeczają, że są antysemitami, ważne jest, by zrozumieć historię: ani trochę nie zmienili swojego stanowiska – po prostu zaciemniają swój antysemityzm na tyle, by przekonać naiwnych „antyrasistów”, którzy chcą im wierzyć.
Elder of Ziyon, 20 października 2022
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
*Elder of Ziyon - doskonały blog amerykańskiego badacza antysemityzmu w mediach.