Komisja Śledcza twierdzi, że podstawą prawną istnienia Izraela jest Rezolucja 181 Zgromadzenia Ogólnego ONZ. To nie jest prawdą. (Ale kłamią, bo są przeciwko Izraelowi)
Śledczy ONZ Miloon Kothari, rad nie rad, przeprosił, (ale głęboko nieszczerze), za swoje oświadczenia sprzed ponad tygodnia, że „lobby żydowskie” kontroluje media społecznościowe, i za swoje kwestionowanie legalności Izraela, przez powiedzenie: „Posunąłbym się nawet do poruszenia tej kwestii, dlaczego oni [Izrael] są w ogóle członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych”.
Jego przeproszenie brzmiało:
Chciałbym również wyjaśnić, że mój komentarz na temat członkostwa Izraela w Organizacji Narodów Zjednoczonych miał na celu podkreślenie faktu, że każdy członek tego organu powinien się trzymać oraz szanować ustalenia i zalecenia przez nią wydawane, zgodnie z odpowiednimi rezolucjami Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Tym, co chciałem podkreślić, jest nieprzestrzeganie przez Izrael decyzji ONZ związanych z jego zobowiązaniami wynikającymi z prawa międzynarodowego, problem, który Komisja szeroko omówiła w swoim pierwszym sprawozdaniu dla Rady Praw Człowieka. W żadnym miejscu wywiadu nie kwestionowałem istnienia państwa Izrael. Wręcz przeciwnie, w kilku przypadkach podczas omawianego wywiadu dla mediów broniłem istnienia państwa Izrael. Jest to w pełni zgodne ze stanowiskiem Komisji wyrażonym także w naszym pierwszym raporcie i podkreślonym w liście do Przewodniczącego Rady: „Komisja nie kwestionuje statusu ani członkostwa w ONZ żadnego z zainteresowanych państw objętych jej mandatem. Podstawy legalności Państwa Izrael, wraz z Państwem Palestyna, zostały określone przez rezolucję Zgromadzenia Ogólnego 181 i nie są i nigdy nie będą kwestionowane przez tę Komisję”. Nie zamierzałem sugerować, że należy wykluczyć Izrael z Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Kothari twierdzi, że rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 stanowi podstawę prawną państwa Izrael.
To jest całkowicie niezgodne z prawdą.
Przede wszystkim rezolucje Zgromadzenia Ogólnego nie mają statusu prawa międzynarodowego.
Po drugie, możesz przeczytać Rezolucję 181: nie ogłosiła ona państwa żydowskiego i arabskiego w Palestynie. Zarekomendowała Radzie Bezpieczeństwa wdrożenie wymienionych tam zapisów i zasugerowała, że jeśli jedno lub oba państwa ogłoszą niepodległość, to ONZ powinna życzliwie potraktować ich wniosek o członkostwo.
Kiedy Arabowie odrzucili rezolucję, stała się ona martwą literą. Jest cenna w tym sensie, że pokazała, że ONZ w przeważającej mierze popiera państwo żydowskie w Palestynie, ale nie ma to mocy prawnej.
Niektórzy twierdzą, że sam Izrael wykorzystał Rezolucję 181 Zgromadzenia Ogólnego ONZ jako podstawę prawną w swojej Deklaracji Niepodległości. Prawdą jest, że Deklaracja Niepodległości Izraela odnosiła się do rezolucji jako do jednego z wielu aktów popierających prawo narodu żydowskiego do państwa, ale to nie jest to podstawa prawna istnienia państwa. Deklaracja mówi:
W roku 5657 (1897), na wezwanie duchowego ojca Państwa Żydowskiego, Theodora Herzla, zebrał się Pierwszy Kongres Syjonistyczny, który proklamował prawo Narodu Żydowskiego do odrodzenia narodowego w swoim kraju.
Prawo to zostało uznane w Deklaracji Balfoura z dnia 2 listopada 1917 roku i potwierdzone przez mandat Ligi Narodów, który - w szczególności - usankcjonował na płaszczyźnie międzynarodowej historyczną więź między Narodem Żydowskim a Ziemią Izraelską oraz prawo Narodu Żydowskiego do odbudowania swojego Narodowego Domu.
Katastrofa, która dotknęła ostatnio Naród Żydowski - masakra milionów Żydów w Europie - stanowiła dodatkowe wyraźne potwierdzenie konieczności pilnego rozwiązania problemu jego bezdomności przez odtworzenie na Ziemi Izraelskiej Państwa Żydowskiego, które szeroko otworzy bramy ojczyzny dla każdego Żyda i umożliwi Narodowi Żydowskiemu uzyskanie statusu pełnoprawnego członka społeczności narodów.
Osoby, które przeżyły nazistowski holocaust, a także Żydzi z innych stron świata nie przestali imigrować do Ziemi Izraelskiej, nieustraszeni mimo trudności, restrykcji i niebezpieczeństw, i nie przestali potwierdzać swojego prawa do godnego, wolnego i opartego na uczciwej pracy życia w swojej ojczyźnie.
Podczas drugiej wojny światowej społeczność żydowska tego kraju miała swój pełny udział w walce narodów miłujących wolność i pokój przeciw siłom nazistowskiej nikczemności i poprzez krew oraz wysiłek wojenny swoich żołnierzy zdobyła prawo do tego, aby wejść do grona narodów, które utworzyły Organizację Narodów Zjednoczonych.
W dniu 27 listopada 1947 roku Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęło rezolucję wzywającą do utworzenia Państwa Żydowskiego na Ziemi Izraelskiej; Zgromadzenie Ogólne wezwało mieszkańców Ziemi Izraelskiej do podjęcia kroków niezbędnych z ich strony dla wprowadzenia w życie tej rezolucji. Uznanie przez Organizację Narodów Zjednoczonych prawa Narodu Żydowskiego do utworzenia swojego Państwa jest nieodwołalne.
Prawo to jest naturalnym prawem Narodu Żydowskiego do tego, aby tak jak inne narody być panem swojego losu we własnym suwerennym Państwie.
W KONSEKWENCJI MY, CZŁONKOWIE RADY NARODOWEJ, PRZEDSTAWICIELE SPOŁECZNOŚCI ŻYDOWSKIEJ ZIEMI IZRAELSKIEJ ORAZ RUCHU SYJONISTYCZNEGO, ZGROMADZALIŚMY SIĘ TUTAJ W DNIU ZAKOŃCZENIA MANDATU BRYTYJSKIEGO NAD ZIEMIĄ IZRAELSKĄ I, NA MOCY NATURALNEGO I HISTORYCZNEGO PRAWA ORAZ NA PODSTAWIE REZOLUCJI ZGROMADZENIA OGÓLNEGO ORGANIZACJI NARODÓW ZJEDNOCZONYCH, NINIEJSZYM PROKLAMUJEMY UTWORZENIE PAŃSTWA ŻYDOWSKIEGO NA ZIEMI IZRAELSKIEJ, KTÓRE NAZYWAĆ SIĘ BĘDZIE PAŃSTWEM IZRAEL.
Rezolucja 181 była jednym z wielu dowodów na to, że Żydzi mają prawo do własnego państwa. Nie była to jednak podstawa prawna tego państwa.
Jaka jest więc podstawa prawna państwa Izrael?
Poniższa analiza prawna z 2004 roku stwierdza:
Sir Lauterpacht, znany ekspert prawa międzynarodowego i redaktor Oppenheim's International Law, wyjaśnił, że z prawnego punktu widzenia rezolucja ONZ o podziale z 1947 r. nie miała charakteru legislacyjnego, by przyznać prawa terytorialne ani Żydom, ani Arabom. W monografii odnoszącej się do jednego z najbardziej złożonych aspektów kwestii terytorialnej, statusu Jerozolimy, Lauterpacht 7 napisał, że „Plan Podziału”, aby miał moc wiążącą, musiałby wynikać z zasady pacta sunt servanda8, to jest, ze zgody obu stron na proponowany plan. W przypadku Izraela Lauterpacht wyjaśnia:
„… powstanie Izraela nie jest prawnie uzależnione od Rezolucji. Prawo państwa do istnienia wypływa z jego faktycznego istnienia – zwłaszcza gdy to istnienie jest przedłużone, wykazuje wszelkie oznaki trwania i jest uznawane przez społeczność narodów”.
Przeglądając argumenty Lauterpachta, profesor Stone dodał, że „prawomocność” Izraela lub „prawna podstawa” jego narodzin nie opiera się na „Planie Podziału” ONZ, który w wyniku działań arabskich stał się martwą kwestią. Profesor Stone podsumował:
„… Państwo Izrael nie jest zatem prawnie wyprowadzone z planu podziału, ale opiera się (jak większość innych państw na świecie) na stwierdzeniu niepodległości przez jego lud i rząd, na obronie tej niepodległości bronią przeciwko napaściom innych państw, a także na ustanowieniu zorganizowanego rządu na terytorium pozostającym pod jego stałą kontrolą”. 9
To jest prawne roszczenie Izraela do państwowości – przetrwanie i uznanie za państwo. A jeśli Komisja Śledcza ONZ nie zna tego podstawowego faktu, jest niekompetentna do zrobienia czegokolwiek.
Ale zna prawdę i kłamie z konkretnego powodu.
Kothari formułuje tutaj dwa błędne twierdzenia: że podstawa prawna Izraela opiera się na Rezolucji 181, a także, że „Państwo Palestyna” ma taką samą podstawę prawną. Jest to podwójnie absurdalne: nie tylko Rezolucja 181 nie jest prawnie wiążąca, ale ówcześni Arabowie palestyńscy odrzucili ją – co jest właśnie powodem, dla którego nie może być prawnie wiążąca! Nie mogą cofnąć czasu i powiedzieć, że przepraszamy, teraz akceptujemy Rezolucję 181 dziesiątki lat po tym, jak ją podarliśmy.
Wygląda na to, że Komisja formułuje twierdzenie, że Rezolucja 181 jest podstawą prawną dla istnienia Izraela, aby udawać, że Palestyńczycy mają takie same roszczenia do państwowości jak Izrael!
To jest zapierające dech w piersiach cyniczne przekręcanie prawa międzynarodowego w celu stworzenia podstawy prawnej dla państwowości palestyńskiej – a kiedy już zdasz sobie sprawę, że jest to kłamstwo, można się zastanawiać, jaka w ogóle jest podstawa prawna nieistniejącego państwa Palestyna?
Ta analiza pokazuje, że cała ta komisja jest właściwie oparta na kłamstwach.
(h/t Myths and Facts)
Elder of Ziyon, 5 sierpnia 2022
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
*Elder of Ziyon - amerykański bloger, którego blog jest źródłem dobrze podanych, rzetelnych informacji.