Izrael – najlepsze miejsce, żeby być Arabem

Przeprowadzono badania, żeby naświetlić rzeczywiste traktowanie Arabów żyjących w Izraelu. Według tych badań istnieje narastający trend wśród izraelskich Arabów porzucania palestyńskiej tożsamości i coraz większego identyfikowania się z izraelską narodowością. Ta zmiana narodowej tożsamości jest dobrą wiadomością dla każdego, dla kogo Bliski Wschód jest ważny. Dowodzi to, że Arabowie mogą nazywać Izrael domem, podczas gdy Izrael może utrzymać żydowską większość. Mimo tego, że jest jedynym żydowskim państwem, Izrael jest otwartym, zróżnicowanym krajem z kwitnącą arabską populacją.

Arabowie stanowią 20% liczącej 8,8 milionów populacji Izraela. Arabowie Izraela integrowali się ze społeczeństwem i żyją w każdym zakątku kraju. Arabowie w Izraelu mają takie same swobody obywatelskie, jak ich żydowscy sąsiedzi. Wbrew antyizraelskim twierdzeniom, izraelscy Arabowie żyją i pracują obok Żydów, chrześcijan, Ormian i wszystkich innych, którzy nazywają Izrael swoim domem. Podobnie jak w innych zachodnich demokracjach, Arabowie mogą głosować w wyborach, posiadać przedsiębiorstwa, swobodnie pracować, mówić i praktykować swoją religię wszędzie w Izraelu. W niedawnych wyborach izraelskich, Ra’am, panarabska partia, weszła do rządzącej Izraelem koalicji. Te rezultaty nie mogą być wyraźniejsze: Etnicznie i religijnie zróżnicowane społeczeństwo izraelskie, należy do wiodących krajów na Bliskim Wschodzie. Arabowie w Izraelu dobrze to wiedzą.

Arabowie, niezależnie od tego, jak długo byli Izraelczykami, coraz bardziej popierają swój kraj ojczysty. Według badania z 2019 roku Dahlii Scheindlin i Davida Reisa, dwojga czołowych progresywnych badaczy opinii publicznej, 51% izraelskich Arabów identyfikowało się jako “Arab-Izraelczyk”, a 23% identyfikowało się jako “Izraelczyk”. Badanie pokazało również, że 76% izraelskich Arabów uważa, że w Izraelu stosunki między Żydami i muzułmanami są w przeważającej mierze dobre, a 58% chce kontynuować poprawianie koegzystencji i stosunków między muzułmanami a Żydami. 

Jeszcze bardziej szokujące niż badanie Schenindinlin-Reis były wyniki dotyczące jednej z najbardziej spornych kwestii w konflikcie izraelsko-palestyńskim: panowania nad Jerozolimą. Sondaż przeprowadzony przez SZFA, pokazuje, że 93% Arabów, z których żaden nie jest izraelskim obywatelem, woli, by Izrael zachował panowanie nad miastem. Spośród 1200 zapytanych Arabów 1116 wolało izraelskie panowanie, a z pozostałych, którzy wybrali panowanie AP, 79 powiedziało, że odmówiliby oddania swoich izraelskich dokumentów tożsamości.  

Dane mówią same za siebie: muzułmanie i Żydzi żyją razem, współistnieją. Najwięksi wygrani? Bliski Wschód i prawa człowieka. To jest dobra wiadomość dla ewoluującego Bliskiego Wschodu: Izrael, w którym Arabowie czują się dobrze i mocno, jest wielką sprawą. Kiedy muzułmanie i Żydzi współistnieją w pokoju, region wygrywa. Kiedy założono Izrael, został on stworzony nie tylko jako miejsce dla narodu żydowskiego, ale dla wszystkich, którzy chcieli uczynić Ziemię Świętą lepszym miejscem i wychowywać swoje dzieci w pokoju. Arabów zawsze zapraszano, by byli częścią tego równania. Jedyną złą wiadomością jest to, że antyizraelscy aktywiści nie ustają w dążeniach do dzielenia muzułmanów i Żydów wokół spraw związanych z izraelsko-palestyńskim konfliktem. Niemniej, postawy odzwierciedlone w tych sondażach uczynią Izrael mocniejszym i lepszym miejscem do życia dla Arabów i dla Żydów. Obalenie retoryki, jaką bluzga antyizraelska tłuszcza, pozwoli Izraelowi na stanie się miejscem harmonii społecznej. Mam nadzieje, że będę obserwował przemianę Izraela w miejsce, gdzie dzieci Izaaka i Iszmaela pracują i żyją w pokoju. Ta ewolucja jest promieniem światła, oświetlającym świat, który bardzo tego potrzebuje.  

Israel-the – best place to be an Arab

Times of Israel, 22 grudnia 2021

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Bassem Eid 

Znany palestyński działacz na rzecz praw człowieka. Urodził się w 1958 roku w Jerozolimie wschodniej, gdzie nadal mieszka. Początkowo zajmował się naruszaniem praw człowieka przez żołnierzy Izraelskiej Armii Obronnej, stopniowo rozszerzając swoje zainteresowania o naruszania praw człowieka przez władze Autonomii Palestyńskiej i palestyńskie służby bezpieczeństwa. W 1996 roku założył organizację, Palestinian Human Rights Monitoring Group in 1996, która przerwała działalność w 2011 roku. Obecnie pracuje jako badacz i analityk w izraelskiej telewizji. Ujawnianie naruszeń praw człowieka przez Palestyńczyków wobec Palestyńczyków dostarczyło mu tysiące wrogów wśród sympatyków Palestyńczyków.