Dlaczego prasa zwraca mniejszą uwagę na mordowanie dziennikarzy nie nazywających się Chaszodżdżi

Warto to zaniedbanie zauważyć: Fares należał do najbardziej znanych krytyków brutalnego reżimu syryjskiego prezydenta Baszara Assada. Według CBS News:

W 2013 r. Fares zamieścił satyryczne wideo na YouTube pokazujące ludzi w jaskini, zabijanych raz za razem przez ludzi reprezentujących syryjski rząd, podczas gdy ludzie przystrojeni we flagi Ameryki i Unii Europejskiej przyglądają się bezczynnie. „Tak społeczność międzynarodowa zareagowała na ludobójstwo popełnione przez Assada na narodzie syryjskim” – pisał Fares.  

Fares był także ważnym głosem ”Wiosny Arabskiej” i codziennie stawiał wyzwania Assadowi, jak również organizacjom terrorystycznym działającym w Syrii, takim jak irańska marionetka, Hezbollah. Według „New Yorker”:

Dokładnie trzy lata przed zamordowaniem, Fares zamieścił na Facebooku zdjęcie transparentu kpiącego z faktu, że inne kraje walczą w „wojnach przez zastępców” w Syrii: "SPECJALNA OFERTA NA CZARNY PIĄTEK, KIMKOLWIEK I GDZIEKOLWIEK JESTEŚ, PRZYPROWADŹ SWOJEGO WROGA I CHODŹ WALCZYĆ W SYRII ZA DARMO (DARMOWA ZIEMIA & NIEBO) OFERTA OGRANICZONA W CZASIE".

"Pod nieobecność pokojowych, demokratycznych głosów politycznych - pisał Fares w artykule dla„Washington Post” – terrorystom udało się przekonać podatną młodzież syryjską, że przemoc i zniszczenie w jakiś sposób utorują drogę do stabilności”. Można zobaczyć jego przemówienie do Oslo Freedom Forum tutaj. W wywiadzie dla NPR, Fares powiedział:

"...Dżabhat al-Nusra próbowała wysadzić mój samochód. Byłem w środku, ale przeżyłem. W grudniu 2014 roku członkowie Dżabhat al-Nusra porwali mnie z punktu kontrolnego i trzymali przez trzy dni w swoim więzieniu. Na sześć godzin podwiesili mnie pod sufitem. Ale aktywista w Stambule przyszedł, rozmawiał z nimi i przekonał ich, by mnie uwolnili. A w tym roku zaatakowali moje Radio Fresh i zaatakowali Ośrodek Kobiet, który należy do nas”.

W 2013 roku Fares założył Radio Fresh, gdzie odważnie nadawał audycje z poparciem dla syryjskiej populacji cywilnej, bez względu na ich wyznanie. W 2014 r. wymknął się przed zamordowaniem przez ISIS.

Od tego czasu był celem zarówno reżimu Assada, jak islamistycznych milicji, które nieustannie krytykował i wyśmiewał za ich łamanie praw człowieka i totalitaryzm.  

Departament Stanu USA, brytyjskie Foreign Office i syryjskie grupy praw człowieka wyrazili przerażenie i żal z powodu zamordowania Faresa, co zdarzyło się podczas zawieszenia ognia.

Chociaż wiele mediów głównego nurtu informowało o zamordowaniu go, jak dotąd nagłośnienie jest znacznie mniejsze niż w sprawie Chaszodżdżiego, wyznawcy teorii spiskowej w sprawie 9/11 z więzami z Bractwem Muzułmańskim.

Jaka jest różnica między tymi dwiema sprawami, które obie dotyczą zabicia arabskiego dziennikarza z udziałem państwa arabskiego?   

Jedną prawdopodobną przyczyną jest to, że Chaszodżdżi nie tylko pisał dla „Washington Post”, ale podobno został zabity na rozkaz – a co najmniej z wiedzą – saudyjskiego następcy tronu, księcia Mohammeda bin Salmana, Arabia Saudyjska zaś jest sojuszniczką Stanów Zjednoczonych. Opowiadanie o szczegółach zamordowania Chaszodżdżiego w saudyjskim konsulacie w Stambule było jeszcze jedną okazją do krytykowania administracji Trumpa, bardziej niż troską o saudyjskiego dziennikarza.   

Jak na ironię, ci sami członkowie mediów, którzy obsesyjnie zajmują się Chaszodżdżim i sojuszem saudyjsko-amerykańskim, poświęcili niewiele miejsca rzeczywistości, w której rząd tureckiego prezydenta, Recepa Tayyip Erdogana już od lat zamyka w więzieniach, torturuje i zabija dziennikarzy.

Media głównego nurtu nie poświęciły dużo miejsca zamachowi bombowemu w październiku 2017 roku, który zabił Daphne Caruana Galizia, maltańską dziennikarkę, która prowadziła dochodzenie w sprawie korupcji swojego rządu związanej z "Panama Papers" – rządu państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Dlaczego zamordowanie Faresa, al-Dżneida i Galizia nie zasługiwały na taką uwagę mediów, jak zamordowanie Chaszodżdżiego? Widocznie, pociąganie do odpowiedzialności takich krajów jak Malta i Syria wydaje się zachodnim dziennikarzom mniej ważne niż atakowanie administracji Trumpa.

Why the Press Pays Less Attention to the Murder of Journalists Not Named Khashoggi

Gatestone Institute, 6 grudnia 2018

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Od Redakcji „Listów z naszego sadu”

Poniżej wiadomość z portalu wiadomości.gazeta.pl

"We wtorek 11 grudnia w programie NBC Today tygodnik "Time" ogłosił, kto został Człowiekiem Roku 2018. W tym roku wybrano kilku laureatów. Człowiekiem Roku 2018 według tygodnika "Time" zostali:

Saudyjski dziennikarz i komentator polityczny Dżamal Chaszodżdżi, zamordowany w październiku 2018 roku, Kyaw Soe Oo i Wa Lone - birmańscy reporterzy agencji informacyjnej Reuters, aresztowani w zemście za swoją pracę dziennikarską, odsłaniającą okrucieństwa reżimu Mjanmy wobec mniejszości Rohingya, Maria Ressa - flipińska dziennikarka, która opisała wojnę narkotykową i pozasądowe zabójstwa prezydenta Rodrigo Duterte, a której grozi kara pozbawienia wolności do 10 lat, Capital Gazette of Annapolis, w której w czerwcu br. doszło do masowej strzelaniny, w wyniku której zginęło pięciu pracowników redakcji."

Zarówno artykuł Petera Bauma jak i wiadomość o Człowieku Roku warto uzupełnić przypomnieniem, że turecki wywiad zamontował w saudyjskim konsulacie nie tylko podsłuch, ale i kamery, wiedział o przygotowaniach do mordu i nie ostrzegł Chaszodżdżiego, słyszał jak go mordują i nie interweniował, przekazał światowym mediom krwawą opowieść o okrucieństwie innego tyrana. (Niektórym może to  przypominać zachwyt nazistów kiedy odkryli Katyń.)