Nowe badanie o tym, jak ewoluują ludzie


Jerry A. Coyne 2018-01-16


Wspominałem kilka razy, że najczęstszym pytaniem zadawanym na publicznych wykładach o ewolucji jest: “W jakim kierunku ewoluują ludzie?” Pisałem o tym w kilku postach, także tutajtutaj i tutaj. Odpowiedzi nie są ekscytujące i zazwyczaj ograniczone są do jednej populacji, ponieważ takie badania wymagają śledzenia grupy ludzi przez długi czas, żeby zobaczyć, jakie cechy są skorelowane z wyższym (lub niższym albo przeciętnym) sukcesem reprodukcyjnym. Oto podsumowanie zmian, jakie sądzimy, że zachodzą przez dobór naturalny:


Ludzie w Massachusetts:

Ludzie w kilku krajach (patrz poniżej), nie jest to jednak badanie całego świata:

Rozbieżny dobór: lokalne adaptacje w jednych populacjach ludzi, ale nie w innych. Cechami, o które tu chodzi, a które powstały na ogół w czasie historycznym, nie zaś jak cechy powyżej – o których sądzi się że wyewoluowały w “czasie realnym” (tj. teraz) – są:  

Nowy artykuł w Proc. Nat. Acad. Sci. Jaleala Sanjaka i współpracowników dodaje informacje z obserwacyjnego zestawu danych z Wielkiej Brytanii. Dane pochodzą z UK Biobank, który ma 500 tysięcy osób nie tylko zmierzonych pod względem różnych cech i “długoterminowego sukcesu reprodukcyjnego” w stosunku do innych ludzi (LTRS; indeks „dostosowania” w oparciu o liczbę dzieci w stosunku do przeciętnej), ale zbadano również ich genotypy pod względem różnych odcinków DNA, co pozwala na analizę genetycznych korelacji między cechami. Znaczy to, że pozorny nacisk selekcyjny na jedną cechę, powiedzmy, na wzrost, może nie odzwierciedlać reprodukcyjnej przewagi bycia niższym lub wyższym, a jedynie fakt, że ekspresja cechy dotyczy niektórych z tych samych genów, które biorą również udział w ekspresji rzeczywistej cechy podlegającej selekcji, powiedzmy, masy ciała. Dla zmierzenia tego efektu badacze przeanalizowali genetyczne dane 157 807 kobiet i 115 902 mężczyzn, żeby spojrzeć na genetyczne korelacje między cechami, zakładając, że dotyczyłoby to obecności tych samych wariantów genetycznych związanych ze skorelowanymi cechami.  


Ponadto, tym, na co trzeba spojrzeć, jeśli cecha podlega doborowi, jest to, czy te same warianty genetyczne związane z tą cechą, są także związane z LTRS. Jeśli nie są, to nie możemy powiedzieć, że zmienność cechy ma jakiś związek ze zmiennością “dostosowania”.  


To jest ulepszenie w stosunku do wcześniejszych badań, w których cechy są na ogół badane indywidualnie bez brania pod uwagę genetycznych korelacji.


Było tam mnóstwo korelacji, ale wiele wykluczono przez pokazanie, że “dobór” jednej cechy może w rzeczywistości być doborem genetycznie skorelowanej cechy. Tutaj jest więc krótka lista cech, które w tym badaniu brytyjskim były dobierane niezależnie:

To są główne wyniki, a większość z nich, poza doborem na większy BMI u mężczyzn (i, być może, słabszy efekt u kobiet) zgadzają się z poprzednimi wynikami. Jeśli chodzi o to, dlaczego jest taki dobór, możemy tylko spekulować. Wyraźnie, te kobiety, które rozmnażają się wcześniej, będą miały wyższe dostosowanie, to więc nie jest problematyczne. Dlaczego jednak niższe kobiety lub grubsi mężczyźni pozostawiają więcej potomków, nie potrafię skomentować.  


Były także pewne sprzeczności z wcześniejszymi wynikami: to badania, na przykład, nie znalazło korelacji między LTRS i wiekiem menopauzy, podczas gdy wcześniejsze badania wskazywały na to, że dobór faworyzuje późniejszą menopauzę. To jest jeden z problemów z ekstrapolacją wyników z jednej populacji lub badania na inne.


Warto na koniec zerknąć na listę potencjalnych problemów z wynikami, podaną przez autorów:


Jest kilka innych ważnych zastrzeżeń i ograniczeń przedstawionej przez nas analizy. Wszystkie nasze wyniki są uwarunkowane zestawem fenotypów, jakie mierzyliśmy; istnieje realna możliwość, że są niezmierzone fenotypy, które napędzają lub mylą część naszych wyników. Jest to związane ze zjawiskiem pozornego doboru i należy o tym zawsze pamiętać, kiedy bada się dobór fenotypowy. Ponadto, ocenialiśmy genetyczne korelacje używając markerów SNP (frekwencja rzadszego allelu >0,01), co może być źródłem błędu, ponieważ warianty genetyczne o szkodliwych efektach na dostosowanie są rzadsze i mogą być nieobecne w naszej analizie. Istnieją też dowody, że populacja UKB może nie być w pełni reprezentatywna dla całej populacji Wielkiej Brytanii. Potencjalne skrzywienie (na rzecz zdrowych uczestników) w UKB jest ważne i musi zostać uwzględnione, bo może mieć ilościowy efekt w naszych oszacowaniach, ale ten błąd prawdopodobnie nie jest wystarczająco duży, by zakłócić w jakościowy sposób wnioski z naszej pracy.


W sumie więc nie ma tu nic zdumiewającego, ale jest staranna analiza, która potwierdza do pewnego stopnia poprzednie wyniki i daje więcej zaufania do rezultatów badania tych autorów niż robią to poprzednie badania. Jeśli jest tu jeden wynik, w który wierzę, to jest nim to, że w niemal wszystkich badaniach nacisk selekcyjny jest na kobiety, by rozmnażały się wcześniej. (To jest skrót powiedzenia, że „kobiety, które zaczynają rozmnażać się wcześniej, pozostawiają więcej potomków”.) Przy sytuacji, w której wczesna reprodukcja nie ma jakichś innych efektów niż ten, że redukuje LTRS, jest dość jasne, dlaczego dobór tak działa. Oczywiście, może istnieć granica (bardzo młode dziewczynki nie są dojrzałe do porodu), ale wydaje się, że w przyszłości przeciętny wiek pierwszego porodu będzie niższy niż obecnie.


Nie to jednak ekscytuje większość ludzi, kiedy zadają mi PYTANIE: chcą wiedzieć, czy stajemy się bystrzejsi, przystojniejsi lub silniejsi. No cóż, nie mamy na to dowodów.

_________

Sanjak, J. S. et al. 2017. 2017. Evidence of directional and stabilizing selection in contemporary humans. Proc. Nat. Acad. Sci. USA 115:151-156. published ahead of print December 18, 2017,


A new study on how humans are evolving

Why Evolution Is True, 8 stycznia 2018

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska



Jerry A. Coyne


Profesor (emeritus) na wydziale ekologii i ewolucji University of Chicago, jego książka "Why Evolution is True" (Polskie wydanie: "Ewolucja jest faktem", Prószyński i Ska, 2009r.) została przełożona na kilkanaście języków, a przez Richarda Dawkinsa jest oceniana jako najlepsza książka o ewolucji.  Jerry Coyne jest jednym z najlepszych na świecie specjalistów od specjacji, rozdzielania się gatunków.  Jest wielkim miłośnikiem kotów i osobistym przyjacielem redaktor naczelnej.