Niemal pięciokilogramowa żaba żyła na prastarym Madagaskarze

Etymologia. Nazwa rodzajowa oparta jest na Belzebub (po grecku) diabeł, i Bufo (po łacinie) ropucha, w odniesieniu do rozmiaru i prawdopodobnie wyglądu tego płaza bezogonowego; epitet gatunkowy pochodzi od malgaskiego słowa ampinga, które oznacza tarczę, co odnosi się do silnego skostnienia czaszki.

Tutaj jest rekonstrukcja B. ampinga obok normalnej żaby i ołówka. Jej czaszka miała do 12 cm szerokości, a jej długość dochodziła do około 40 cm i opisano ją jako stworzenie wielkości i wyglądu spłaszczonej piłki plażowej. Żyła około 65-70 milionów lat temu i mogła być największą żabą, jaka kiedykolwiek żyła. Nigdy nie będziemy wiedzieć z pewnością z powodu niepełności zapisu kopalnego i kruchości kości, ale jest duża:

Zwierzę zrekonstruowano na podstawie kawałków czaszki i kręgów oraz części miednicy. Tutaj są fragmenty; opis ich jest w artykule.

I rekonstrukcja z odkrytymi częściami skamieniałości na biało, a domyślna pozostałość zamalowana.  Dla porównania wielkości obok są dwie żyjące dzisiaj żaby: 

Nowy artykuł w “National Geographic” podaje to w przystępniejszym języku (sama praca pełna jest nieprzeniknionej paleontologii kręgowców):

Te na ogół lądowe żaby były równie łatwo wpadające w gniew i agresywne jak ich żyjące krewne rodzaju Ceratophrys z Ameryki Południowej. Eksperci notują, że Ceratophrys są wrednymi drapieżnikami, które siedzą i czekają, i chapią właściwie wszystko, co się zbliża. Te starodawne diabelskie żaby mogły chwytać swoimi olbrzymimi paszczami i potężnymi szczękami jaszczurki, małe kręgowce, a może nawet świeżo wyklute dinozaury.

Naukowcy ogłosili o istnieniu Beelzebufo w lutym 2008 r., ponad dziesięć lat po znalezieniu pierwszych kawałków skamieniałych pozostałości. Jej nazwa pochodzi od Belzebuba, grecka nazwa diabła, i bufo, łacińska nazwa ropuchy. Ampinga znaczy “tarcza”, co opisuje wyróżniającą się tarczę czaszkową, jaką ten gatunek miał na głowie.

Ciekawostka: jej najbliżsi krewni nie są na Madagaskarze, ale na lądzie południowoamerykańskim. Różni się ona też bardzo od żywych i skamieniałych żab na Madagaskarze. Sądzi się, że ziemie, które teraz obejmują konglomerat Seszele + Madagaskar + subkontynent indyjski, oderwały się od Antarktyki/Australii/ Ameryki Południowej około 120 milionów lat temu. Istnieją jednak pewne dowody, że było fizyczne połączenie między Madagaskarem + Indiami oraz Ameryką Południową do około 80 milionów lat temu, do późnej kredy – kiedy żyła ta żaba. Fakt, że ta żaba żyła w tym późniejszym okresie i jest najbliżej spokrewniona z żabami z Ameryki Południowej, popiera tę drugą hipotezę, chociaż niezbyt silnie. Innym wyjaśnieniem jest to, że przodkowie tej żaby byli po prostu jedynymi, którzy przetrwali spośród tych, którzy odpłynęli od Ameryki Południowej ponad 100 milionów lat temu i nie byli częścią radiacji innych żab na Madagaskarze. Trzecią możliwością, która jest najmniej prawdopodobna, jest, że jej przodkowie jakoś przedostali się przez ocean z Ameryki Południowej około 70 milionów lat temu, może płynąc na tratwie roślinnej. To jednak wydaje się nieprawdopodobne, ponieważ słona woda jest zabójcza dla płazów.

Cudownie byłoby zobaczyć te stworzenia na żywo, ale niestety, nieubłagany przebieg ewolucji na to nie pozwala. Może George Church potrafi je wskrzesić!

___________

Evans, S. E., M. E. H. Jones, and D. W. Krause A giant frog with South American affinities from the Late Cretaceous of Madagascar. PNAS 2008 105 (8) 2951-2956; published ahead of print February 19, 2008, doi:10.1073/pnas.0707599105

A ten pound frog frog lived in ancient Madagascar

Why Evolution Is True, 9 października 2017

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska