Niezwykły, przypominający rybę ślimak nagoskrzelny
Większość gatunków Nudibranchia jest bentalowa: to jest, pełzają one na podłożu, szukając pokarmu, a tym pokarmem są inne bezkręgowce, włącznie z gąbkami, jamochłonami i innymi ślimakami nagoskrzelnymi. Wideo poniżej pokazuje kilka ślicznych ślimaków nagich i ich zwyczaj pełzania po podłożu (często po rafie). Niektóre potrafią jednak pływać przez chwilę, jeśli są przestraszone.
Kilka gatunków jest jednak całkowicie pelagialnych, polują na otwartym morzu. Deep Sea News donosi o jednym z tych gatunków z rodzaju Philliroe (są tam tylko dwa gatunki, ale brak identyfikacji tego, który jest pokazany), który przeszedł ewolucje konwergentną do formy rybiej. Część jego ciała ma rozdzieloną „płetwę ogonową”, inna ma „płetwę grzbietową”, a nawet ma parę rogów, które funkcjonują jak stabilizujące płetwy piersiowe:
Mają do 5 cm długości. Tutaj jest inne zdjęcie:
Tutaj jest inne zdjęcie ślimaka nagoskrzelnego, jak zjada swoją ulubioną zdobycz: meduzę. Innym niezwykłym aspektem tego ślimaka jest jego bioluminescencja – świeci w ciemności.
Autor artykułu podaje kilka hipotez dla rybiego kształtu, włącznie z głupim pomysłem, że samice po prostu wolą samce, które są podobne do ryb (gdyby tak było, prawdopodobnie istniałby dymorfizm płciowy i samce wyglądałyby bardziej jak ryby niż samice). Potem jednak autor (“R. R. Helm”) proponuje to, co prawdopodobnie jest właściwą przyczyną: ewolucja ukształtowała to zwierzę na podobieństwo ryby, ponieważ taki kształt umożliwia szybsze pływanie. W końcu, ten rodzaj konwergentnej ewolucji ukształtował także przodków ichtiozaurów i morświnów, odpowiednio lądowych gadów i ssaków, tworząc jeden z najsłynniejszych przykładów konwergencji w różnych taksonach.
W artykule jest jeszcze trochę więcej informacji, ale przeczytajcie to sami. Dodam tylko jeszcze jedno wideo i kolejny przykład konwergencji w tej grupie: Cephalopyge trematoides, inny pelagialny ślimak nagoskrzelny, który wyewoluował kształt węgorza, chociaż nie pływa tak dobrze jak węgorz.
Proszę pamiętać, że ewolucja konwergentna nie oznacza, że gatunek ewoluuje drogą doboru naturalnego, działającego bezpośrednio na upodobnienie do innego gatunku (to jest mimikra); zamiast tego jest to niezależna ewolucja niespokrewnionych taksonów w kierunku podobnych kształtów, by dać sobie radę z podobnymi wyzwaniami środowiskowymi. (Patrz Ewolucja jest faktem, gdzie jest ilustracja pokazująca niezwykłą konwergencję wielu torbaczy australijskich i łożyskowców nie-australijskich.)
h/t: Ant
Why Evolution Is True, 29 listopada 2015
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Profesor na wydziale ekologii i ewolucji University of Chicago, jego książka "Why Evolution is True" (Polskie wydanie: "Ewolucja jest faktem", Prószyński i Ska, 2009r.) została przełożona na kilkanaście języków, a przez Richarda Dawkinsa jest oceniana jako najlepsza książka o ewolucji. Jerry Coyne jest jednym z najlepszych na świecie specjalistów od specjacji, rozdzielania się gatunków. Jest wielkim miłośnikiem kotów i osobistym przyjacielem redaktor naczelnej.