Zapisy lotów ptaków z dzielnym kulikiem mniejszym, który przeleciał przez huragan
Nie umiem zrozumieć, jak niektóre migrujące ptaki mogą tak długo pozostawać w powietrzu. Rekordy różnią się, jeśli chodzi o czas i o odległość.
“National Geographic” informuje, samica szlamnika zwyczajnego (Limosa lapponica) wyposażona w nadajnik podłączony do telemetrii satelitarnej leciała nonstop nad całym Oceanem Spokojnym: około 11 i pół tysiąca kilometrów z Alaski do Nowej Zelandii. Bez przerwy na zatankowanie, co oznacza, że ten ptak albo nie spał przez dziesięć dni, albo w jakiś sposób spał w locie. Według Wikipedii, jest to najdłuższy nonstop lot jakiegokolwiek ptaka i najdłuższa migracja zwierzęcia bez zatrzymania się na posiłek.
Z drugiej strony, LiveScience podaje inny rekord wytrzymałości: “Rekord jerzyka! Migrujace ptaki lecą nonstop przez sześć miesięcy”. Chodzi tu o jerzyka alpejskiego (Tachymarptis melba), który migruje między Europą/Azją a południową Afryką. Kiedy zobaczyłem tytuł, powątpiewałem, ale artykuł “Nature Communications”, który to dokumentuje (odnośnik na dole) wydaje się pokazywać, że przynajmniej jeden ptak był nieustannie w powietrzu przez 200 dni (nadajnik pokazywał machanie skrzydłami). Nie tylko podczas przelotu z miejsca A do B; ten piekielny ptak po prostu nie lubił lądować!
Wreszcie, CBC donosi, że w sierpniu tego roku posiadający nadajnik kulik mniejszy (Numenius phaeopus) nazwany Upinraaq leciał przez cztery dni nonstop, a część tego czasu przez huragan:
Upinraaq, co znaczy “lato” w inuvialuktun, zaskoczył naukowców w tym roku, kiedy znalazł się w sztormie tropikalnym Erica i przeżył. Pośrodku Oceanu Atlantyckiego Upinraaq napotkał na wiatry wiejące z prędkością 75 km/h.
“Ptak leciał z Nowej Funlandii przez trzy dni nonstop, kiedy dotarł do północnowschodniego skrzydła sztormu, a potem przeleciał przez sztorm i dotarł do Ameryki Południowej” – mówi Fletcher Smith, biolog z Virginia Commonwealth University.
Dzielny Upinraaq
i jego droga:
Kolejny rekord odległości z EarthSky:
Ptakiem, który leci najdalej, jest rybitwa popielata [Sterna paradisaea], elegancki, biały ptak morski. Ten ptak widzi także więcej światła dziennego niż jakikolwiek inny.
Rybitwa popielata rozmnaża się na wybrzeżach Oceanu Arktycznego podczas lata na półkuli północnej. I żeruje nad oceanami półkuli południowej pół roku później – kiedy jest lato na tej półkuli. Tak więc, ten ptak, podobnie jak wiele innych, przelatuje każdego roku wielkie odległości, by żyć w wiecznym lecie.
Północnoamerykańskie rybitwy popielate przelatują około 40 tysięcy kilometrów co roku. Jest to odległość niemal równa obwodowi Ziemi.
Autorzy dodają, że w ciągu życia trwającego około 25 lat, rybitwa potrafi przemierzyć ponad milion kilometrów – trzykrotność odległości z Ziemi na Księżyc!
Kapelusze z głów dla tych zdumiewających ptaków!
h/t: Diane G.
Bird flight records with a plucky whimbrel flying through a hurricane
Why Evolution Is True, 4 października 2015
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Profesor na wydziale ekologii i ewolucji University of Chicago, jego książka "Why Evolution is True" (Polskie wydanie: "Ewolucja jest faktem", Prószyński i Ska, 2009r.) została przełożona na kilkanaście języków, a przez Richarda Dawkinsa jest oceniana jako najlepsza książka o ewolucji. Jerry Coyne jest jednym z najlepszych na świecie specjalistów od specjacji, rozdzielania się gatunków. Jest wielkim miłośnikiem kotów i osobistym przyjacielem redaktor naczelnej.