Na obraz Boga
Jak udało się przekonać co najmniej jedną trzecią ludności Niemiec? A w rzeczywistości znacznie więcej: bardzo niewielu Niemców przeciwstawiało się nazistom; niewielu próbowało zapobiec straszliwym zbrodniom dokonywanym na ich żydowskich sąsiadach; niewielu choćby wypowiadało się przeciwko temu. Niemal w całości naród niemiecki był wspólnikiem ludobójstwa – jeśli nie przez aktywne uczestnictwo, to przez milczenie i obojętność.
Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz,
na obraz Boży go stworzył:
stworzył mężczyznę i niewiastę.(Księga Rodzaju 1:27)
Sześćdziesiąt lat po zakończeniu Holocaustu Organizacja Narodów Zjednoczonych postanowiła wreszcie wyznaczyć Międzynarodowy Dzień Pamięci w celu upamiętnienia ofiar najbardziej planowego ludobójstwa w historii. Po pewnych przetargach politycznych w kulisach ONZ wybrano 27 stycznia – dzień, w którym armia radziecka dotarła do Auschwitz-Birkenau.
W jakikolwiek sposób ta decyzja została podjęta, jest to okazja do powrotu pamięcią w czasie i do kilku refleksji.
Wszystko zaczęło się po I wojnie światowej, kiedy urodzony w Austrii były kapral założył ruch ekstremistyczny z zamiarem zemsty za upokarzające warunki narzucone pokonanym Niemcom. W 1921 r. ruch miał około 3 tysiące członków i był na ogół lekceważony jako banda nic nie znaczących oszołomów.
Mistrzowsko jednak wykorzystując swobody gwarantowane przez demokrację, którą głęboko pogardzał, w 1928 r. Adolfowi Hitlerowi – wybranemu na Najwyższego Przywódcę/ Führera ruchu przez swoje 3 tysiące akolitów – udało się dostać do Reichstagu – parlamentu Niemiec. Pod koniec 1932 r. jego partia narodowych socjalistów (Nazi) była największą partią w kraju, zdobywając 33% głosów w wyborach.
Reszta jest oczywiście dobrze znana. Hitler nie marnował czasu i pozbył się tej demokracji, która wyniosła go do władzy. Zabrało mu tylko kilka lat, by pogrążyć swój kraj i cały świat w olbrzymiej pożodze. Równolegle naziści prowadzili ludobójstwo przeciwko „odwiecznym kozłom ofiarnym” – Żydom. Pod koniec wojny dwie trzecie Żydów Europy zostały unicestwione. Większości nie zbito w ferworze walki – byli masakrowani umyślnie, systematycznie, metodycznie z mrożącą krew w żyłach przemysłową skutecznością.
Rozumiem, że grupa ekstremistycznych oszołomów może mieć najbardziej szalone, obłędne pomysły. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Jak jednak udało im się przekonać co najmniej jedną trzecią ludności Niemiec? A w rzeczywistości znacznie więcej: bardzo niewielu Niemców przeciwstawiało się nazistom; niewielu próbowało zapobiec straszliwym zbrodniom dokonywanym na ich żydowskich sąsiadach; niewielu choćby wypowiadało się przeciwko temu. Niemal w całości naród niemiecki był wspólnikiem ludobójstwa – jeśli nie przez aktywne uczestnictwo, to przez milczenie i obojętność.
Jak było to możliwe? W owym czasie Niemcy były jednym z najbardziej kulturalnych, wykształconych i – tak – liberalnych narodów. Jak mogli dokonać tak niewyobrażalnej zbrodni?
Odpowiedź brzmi: dehumanizacja. Gdyby naziści mówili o zamordowaniu 6 milionów ludzi, zwykli Niemcy byliby przerażeni. Ale nie robili tego; mówili o Żydach – podludziach, demonicznych potworach. Odebranie życia człowiekowi jest morderstwem; ale jeśli Żydzi nie są ludźmi, można ich „eksterminować” – określenie używane wobec robactwa.
Było to tak niezwykłe, że po zakończeniu wojny rządy brytyjski i amerykański uznały za stosowne przeprowadzenie programu masowej reedukacji. Program „denazyfikacji” (Entnazifizierung) miał na celu nauczenie Niemców, że Żydzi w rzeczywistości są istotami ludzkimi.
Wydaje mi się, że jeśli jest jakaś nauka do wyciągnięcia z Holocaustu, to nie mówi ona tylko o działaniach skrajnych grup marginesu – ani o tym, jak wkradają się one do głównego nurtu; jest także o tym, jak całym narodom, niezależnie od tego, jak są “cywilizowane”, można wyprać mózgi, by patrzyły na ludzi „stworzonych na obraz Boga” – i widziały potwory.
Przeskoczmy szybko do przodu o kilka dziesięcioleci.
Mniej więcej 200 rodzin żydowskich mieszka w osiedlu Itamar. Mieści się ono na Obszarze C Zachodniego Brzegu (który, zgodnie z Porozumieniami z Oslo, znajduje się pod administracją izraelską), niemniej jest położone poza barierą bezpieczeństwa. Zamiast tego otoczone jest mniej skutecznym płotem bezpieczeństwa.
Wiosennej nocy w 2011 r. Amdżad Mahmad Awad (18 lat) i Hakim Mazen Awad (17 lat) – dwóch chłopców z pobliskiej wsi palestyńskiej Awarta – przeskoczyło ten płot i weszli do domu jednej z rodzin w Itamarze, rodziny Foglów. Najpierw znaleźli 11-letniego Joawa i poderżnęli mu gardło. Czteroletni Elad spał w swoim pokoju, kiedy ci dwaj udusili go i wbili nóż w klatkę piersiową. Następnie weszli do sypialni rodziców. Foglowie zbudzili się i próbowali walczyć, ale chłopcy zabili ich nożami. Mordercy mieli już wyjść, kiedy 3-miesięczna Hadas zaczęła płakać w sąsiednim pokoju. Wrócili i poderznęli jej gardziołko. Dwunastoletnia Tamar, która była z przyjaciółmi poza domem, wróciła godzinę później i znalazła zwłoki.
Jak dotąd, koszmarne. Potworne. Ale… no cóż, na świecie niestety istnieją zbrodniarze. Także zbrodniarze gotowi mordować niemowlęta.
Teraz jednak mamy prawdziwy szok: sondaż opinii publicznej przeprowadzony tydzień później (przez Harry S. Truman Research Institute for the Advancement of Peace oraz Palestinian Center for Policy and Survey Research) ujawnił, że jedna trzecia Palestyńczyków na Zachodnim Brzegu, Wschodniej Jerozolimie i Strefie Gazy… popiera te morderstwa!
Jak to możliwe?? Palestyńczycy są, według wszystkich danych, najlepiej wykształconą grupą narodu arabskiego. Jak mogą setki tysięcy cywilizowanych ludzi w dzisiejszych czasach popierać umyślne zamordowanie z zimną krwią małych dzieci śpiących w swoich łóżkach?
Odpowiedź brzmi: dehumanizacja. Nie jest to morderstwo istot ludzkich “stworzonych na obraz Boga”, które popierają Palestyńczycy – ale „eksterminacja” nieludzkich potworów. Ci dwaj chłopcy nie zabili Foglów w zajadłej walce; nigdy ich przedtem nie spotkali – to nie było nic osobistego. Wybrali się „eksterminować” Żydów.
Jak jednak można przekonać myślących ludzi, że śpiące dzieci są diabelskim pomiotem? No cóż, Holocaust dowiódł, że można. Po prostu wykorzystaj grunt nasączony mrocznymi przesądami średniowiecznymi i intensywnie wysiewaj ziarna nienawiści.
W 2006 roku 45% of Palestyńczyków na Zachodnim Brzegu, Wschodniej Jerozolimie i Strefie Gazy głosowało na Hamas, którego dokument założycielski zawiera nakaz koraniczny:
"Dzień Sądu Ostatecznego nie nadejdzie, że muzułmanie będę zwalczać Żydów (zabijać Żydów), kiedy Żyd będzie chował się za kamieniami i drzewami. Kamienie i drzewa powiedzą: O muzułmaninie, o sługo Allaha, za mną jest Żyd, przyjdź i zabij go”.
Nie, nie jest to wina tej świętej książki. Wiele jest rzeczy w Koranie; jedne propagują przemoc, inne współczucie i dobroć. Nie, to nie ta stara książka ani VII-wieczny prorok; to banda dwudziestowiecznych mężczyzn (oczywiście nie ma żadnych kobiet wśród autorów tego dokumentu), którzy wybrali ten cytat, apelując do mrocznych impulsów innej epoki – żeby usprawiedliwić morderstwa tu i teraz.
Ci mężczyźni nie działali też instynktownie, bezmyślnie. Nie, wiedzieli bardzo dobrze, co robią. W rzeczywistości, w tym samym dokumencie Hamasu, opisali składniki programu prania mózgów:
“W obliczu uzurpacji Palestyny przez Żydów, podniesienie sztandaru Dżihadu jest obowiązkowe. Zrobienie tego wymaga rozszerzenia świadomości islamskiej wśród mas, zarówno na poziomie regionalnym, arabskim, jak islamskim. Niezbędne jest wpojenie ducha Dżihadu w serce narodu, żeby przeciwstawili się wrogom i wstąpili w szeregi wojowników.
Jest niezbędne, by naukowcy, wychowawcy i nauczyciele, ludzie informacji i mediów, jak również wykształcone masy, szczególnie młodzież i szejkowie ruchów islamskich, byli częścią operacji przebudzenia (mas). Ważne jest dokonanie podstawowych zmian w programach szkolnych, żeby oczyścić je ze śladów inwazji ideologicznej, która na nie wpłynęła w wyniku działań orientalistów i misjonarzy, którzy przeniknęli do naszego regionu […] Jest niezbędne wpojenie w umysły pokoleń muzułmańskich, że problem palestyński jest problemem religijnym i powinno się nim zajmować na tej podstawie.
[…]
Kobieta w domu walczącej rodziny, czy jest matka, czy siostrą […] musi nauczyć ich wykonywania obowiązków religijnych w przygotowaniu do walki, jaka ich czeka. Dlatego jest niezbędne zwracanie wielkiej uwagi na szkoły i programy szkolne, edukujące dziewczęta muzułmańskie, aby wyrosły na dobre matki, świadome swojej roli w bitwie o wyzwolenie. […]
Książka, artykuł, biuletyn, kazanie, rozprawa, popularny wiersz, piosenka, sztuka i inne […] są wśród wymogów mobilizacji ideologicznej…”
Niestety, nie jest to tylko Hamas. Na kontrolowanym przez OWP Zachodnim Brzegu, jak również w całym świecie arabskim, ludzie mają intensywnie prane mózgi do dehumanizacji i demonizacji Żydów. Program Hamasu w żadnym razie nie jest pod tym względem oryginalny: przesłanie dehumanizacji jest istotnie szerzone „wśród mas, zarówno na poziomie regionalnym, arabskim, jak islamskim”. Ten proces zaczyna się z małymi dziećmi, których umysły nie są w stanie kwestionować otrzymywanego przesłania.
Jak pisała Ayaan Hirsi Ali:
“W Arabii Saudyjskiej wszystko złe było winą Żydów. Kiedy psuła się klimatyzacja, albo woda nagle przestawała ciec z kranu, kobiety saudyjskie z sąsiedztwa mówiły, że zrobili to Żydzi. Dzieci z sąsiedztwa uczono, by modliły się o zdrowie swoich rodziców i o zniszczenie Żydów. Później, kiedy poszliśmy do szkoły, nasi nauczyciele lamentowali nieustannie z powodu wszystkich nikczemnych rzeczy, jakie Żydzi zrobili i planowali zrobić muzułmanom. Plotkujące kobiety w sąsiedztwie mówiły: „Ona jest brzydka, nieposłuszna, jest kurwą – śpi z Żydem”. Uznałam, że Żydzi są jak demony. Nigdy nie spotkałam Żyda. (I nie spotkali go ci Saudyjczycy.)
Nigdzie jednak demonizacja nie jest tak jawna i nieustanna jak wśród Arabów palestyńskich. 3 lipca 2013 r. “umiarkowana” Autonomia Palestyńska pokazała na oficjalnym kanale telewizyjnym 7-8 letnią dziewczynkę, recytująca następujący wiersz:
“Jerozolima jest moimi dniami i najdzikszymi marzeniami.
O, wy, którzy zamordowaliście pobożnych proroków Allaha (tj. Żydzi w tradycji islamskiej)
O, wy, których wychowano na rozlewie krwi
Zostaliście skazani na poniżenie i trudy.
O synowie Syjonu, o najbardziej nikczemne ze stworzeń
O barbarzyńskie małpy, żałosne świnie…"
Przed zachwyconymi oczyma reportera druga dziewczynka dorzuciła:
"Jerozolima nie jest waszą meliną
Jerozolima sprzeciwia się waszym tłumom
Jerozolima rzyga od środka z waszej nieczystości
Bo Jerozolima, wy nieczyści, jest pobożna, nieskalana
I Jerozolima, wy, którzy jesteście brudem, jest czysta i nieskazitelna”.
Skoro marginalna grupa potrafiła wyprać ludziom mózgi w Republice Weimarskiej, o ile łatwiej jest zrobić to niedemokratycznym reżimom, które kontrolują wszystkie instrumenty edukacji i propagandy. Cały aparat państwowy – szkoły, uniwersytety, meczety, media, reżimowa „nauka” i „sztuka” – jest zmobilizowany do tego zadania.
Egipski poeta Heszam El-Gakh, został uhonorowany przez ministra kultury Autonomii Palestyńskiej specjalną plakietką za napisanie i wyrecytowanie następującego wiersza:
"Kiedy byłem młody, nauczono mnie, że arabskość jest moim honorem…
i że nasze ziemie rozciągają się od jednego krańca do drugiego,
i że nasze wojny toczyły się o meczet Al-Aksa,
i że nasz wróg, Syjon, jest Szatanem z ogonem
i że armie naszego narodu są znakomite".
30 września 2013 r., inna dziewczynka palestyńska (tym razem może 12-letnia) wystąpiła w telewizji Autonomii Palestyńskiej z deklamacją wiersza El-Gakha, „Szatan z ogonem”. Zachwycona prezenterka programu poprosiła publiczność o głośne oklaski…
Od programów telewizyjnych dla przedszkolaków do podręczników szkolnych, od kazań w meczetach do wykładów na uniwersytecie, od porannych gazet do wieczornych sztuk telewizyjnych, Palestyńczycy (i ogólnie Arabowie) są bombardowani tą samą mantrą – choć powtarzaną w nieco innych formach: Żydzi nie są ludźmi – są potworami, demonami „Szatanami z ogonem”.
Co gorsza, wiele z tego jest pośrednio finansowane przez podatników europejskich, których rządy z zapałem wspierają finansowo „edukację” młodych Palestyńczyków. Między 1994 a 2009 r. UE poprzez różne kanały darowała Autonomii Palestyńskiej 4,26 miliardów euro – a to bez wliczenia datków indywidualnych państw członkowskich UE i bez brania pod uwagę funduszy przychodzących ze źródeł pozarządowych. Jako członek UE i dobry „obywatel globalny” Wielka Brytania należy oczywiście do największych darczyńców. Możemy się więc zastanawiać, ile funtów podatników brytyjskich użyto na finansowanie programów, w których małe dziewczynki recytują „poezję” nienawiści?
Są ludzie, którzy myślą, że wszystko to zniknie w sposób „naturalny”, kiedy zostanie podpisane porozumienie pokojowe. Jest to jednak głupota stawiania wozu przed koniem; Holocaust rozpoczął się zanim rozpoczęła się wojna; i nie „pokój”, ale denazyfikacja spowodowała, że Niemcy znowu zobaczyli Żydów jako istoty ludzkie. Jak można podpisywać pokój, już nie mówiąc o jego zaprowadzeniu, zanim nastąpi wielki odwrót od przesłania o dehumanizacji?
Można bowiem zawrzeć pokój nawet z najgorszymi wrogami – pod warunkiem, że są to ludzie - “stworzeni na obraz Boga”. Ale nie zawiera się pokoju z demonami – zabija się je. „Eksterminuje” się je…
1 lutego 2014
Tłumaczenie M.K.
___
Noru Tsalic
Izraelski bloger, obecnie pracuje w Wielkiej Brytanii.