Krótka historia antysemityzmu jako sygnalizacji cnoty


Elder of Ziyon 2025-05-07

Izraelczycy wygrali, Włosi zdobyli brąz, Szwajcarzy srebro, hymn żydowskiego państwa bardzo  oburzył szlachetnych Szwajcarów.
Izraelczycy wygrali, Włosi zdobyli brąz, Szwajcarzy srebro, hymn żydowskiego państwa bardzo  oburzył szlachetnych Szwajcarów.

To już dzieje się codziennie. Czy to szwajcarska drużyna szermiercza odwracająca się od flagi Izraela podczas ceremonii wręczania medali i odegrania Hatikvy, czy Kneecap broniąca przesłania „J..ać Izrael” na festiwalu Coachella, czy Islandia, która dołącza do Hiszpanii wzywającej do wykluczenia Izraela z Eurowizji, to wykracza poza „normalny” antysemityzm i zamienia antysemityzm w pretekst, by powiedzieć „spójrz, jak moralni jesteśmy, publicznie sprzeciwiając się Izraelowi”.

Tego rodzaju sygnalizowanie cnoty znane jest już od jakiegoś czasu i ma historycznych poprzedników w bardziej klasycznych formach antysemityzmu. 

 

Jan Chryzostom, w IV wieku n.e., powiedział: „Żydzi są najbardziej bezwartościowymi ze wszystkich ludzi. Są rozpustni, chciwi, pazerni… Nie dziw się, że nazywam Żydów żałosnymi. Naprawdę są żałośni i nieszczęśni”. Dlatego wezwał chrześcijan do publicznego potępienia Żydów, aby odstraszyć innych chrześcijan od przestrzegania żydowskich rytuałów i świąt. 

 

Krzyżowcy traktowali swoje ataki na Żydów jako moralny imperatyw. Papież Innocenty III, który zorganizował jedną z krucjat, powiedział, że „Żydzi, z własnej winy”, muszą być „skazani na wieczną niewolę, ponieważ ukrzyżowali Pana”.

 

Tomasz z Akwinu w 1271 r. usprawiedliwiał okradanie Żydów: „Żydzi z powodu swojej winy są skazani na wieczną niewolę, a zatem panowie ziem, na których mieszkają, mogą zabierać im rzeczy, jakby były ich własnością”.

 

W edykcie o wygnaniu Żydów z Hiszpanii z 1492 r. uzasadniano wygnanie twierdzeniem, że Żydzi nawracali chrześcijan na judaizm:

W naszych królestwach byli niektórzy niegodziwi chrześcijanie, którzy judaizowali się   i odstępowali od naszej świętej wiary katolickiej. Główną przyczyną tego były interakcje między Żydami a tymi chrześcijanami... Mieli oni środki i sposoby, aby podważać i kraść wiernych chrześcijan od naszej świętej wiary katolickiej, oddzielać ich od niej, przyciągać ich do siebie i nawracać ich na rzecz ich własnej niegodziwej wiary i przekonań, pouczając ich o ceremoniach i przestrzeganiu ich prawa... i przekonując ich, tak bardzo jak mogli, aby trzymali się i przestrzegali prawa Mojżeszowego, przekonując ich, że nie ma innego prawa ani prawdy poza tym jednym. ....Kiedykolwiek jakaś poważna i odrażająca zbrodnia zostanie popełniona przez członków jakiejkolwiek organizacji lub zespołu, jest rzeczą rozsądną, aby taka organizacja lub zespół została rozwiązana i unicestwiona, a pomniejsi członkowie, jak również więksi i wszyscy inni zostali ukarani, a ci, którzy zakłócają dobre i uczciwe życie miast i miasteczek i przez zarażenie mogą wyrządzić krzywdę innym, powinni zostać wydaleni z tych miejsc, a jeśli nawet z lżejszych powodów, może to być szkodliwe dla Republiki, to tym bardziej w przypadku większych, najniebezpieczniejszych i najbardziej zaraźliwych przestępstw, takich jak to.

Francuski antysemita Édouard Drumont napisał w 1898 r.: „Gdyby okoliczności były takie, że zostałbym obdarzony władzą, która pozwoliłaby mi uratować mój kraj, oddałbym ważnych Żydów i ich wspólników sądowi wojskowemu, który kazałby ich stracić... Przygotowują się do likwidacji Francji w taki sam sposób, w jaki zlikwidowali Hiszpanię”.

 

Związek Radziecki często przedstawiał judaizm, jak również „syjonizm” jako zagrożenia, które należy wykorzenić dla obrony ruchu socjalistycznego. W 1963 r. Ukraińska Akademia Nauk opublikowała „Judaizm bez upiększeń”, który przedstawiał judaizm jako zagrożenie dla socjalizmu, w tym karykatury, które utożsamiały Żydów z „syjonistami” i kapitalistami.


Jurij Iwanow w swojej książce „Uwaga: syjonizm!” (1969) również przedstawił syjonizm jako wroga socjalizmu: „Antyludzką reakcyjną istotą syjonizmu jest jego jawna i ukryta walka z ruchami wolnościowymi i z ZSRR… Syjonizm, jako frontowy oddział kolonializmu i neokolonializmu, aktywnie uczestniczy w walce z ruchami narodowowyzwoleńczymi narodów Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej, służąc jako narzędzie imperialistycznej dywersji przeciwko obozowi socjalistycznemu”.

 

Co ciekawe, nie spotkałem żadnego badacza, który analizowałby antysemityzm przez pryzmat sygnalizowania cnoty i nakazów moralnych, a nie tylko poprzez atakowanie lub nienawiść do Żydów. 

 

Ale tak było przez całą historię i powtarza się to dziś. 

 

Link do oryginału: https://elderofziyon.blogspot.com/2025/04/a-brief-history-of-antisemitism-as.html

Elder of Ziyon, 27 kwietnia 2025

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska


Elder of Ziyon – blog amerykańskiego badacza antysemityzmu w mediach i organizacjach. Niesłychanie rzetelne źródło informacji.