Jesteśmy pewni bliskiego i decydującego zwycięstwa

„Palestyński ruch oporu w Gazie… angażuje się w największą epopeję tej nowożytnej ery”

Palestyński ruch oporu w Gazie, ze swoimi różnymi skrzydłami wojskowymi, angażuje się w największą epopeję naszej ery nowożytnej. Pomimo skromnych środków, jego wspólne działania w terenie i taktyka zaskoczenia zdołały pokonać największą siłę militarną w regionie, ciężko uzbrojoną we wszelkiego rodzaju broń wyprodukowaną w Ameryce i na trwałe podważa jego skuteczność odstraszania i przewagę militarną.

Tworowi syjonistycznemu nie udało się promować swojego projektu kolonialnego i roszczeń do bycia jedynym demokratycznym państwem na Wschodzie, ujawniając całemu światu swoją rasistowską tożsamość i ohydną twarz podczas ośmiu miesięcy bitwy po Potopie Al-Aksa. Byliśmy świadkami zwycięstwa praw Palestyńczyków, narracji historycznej i legitymizacji naszego oporu.

Wydarzenia związane z bitwą Potop Al-Aksa rozszerzyły krąg zwolenników sprawy palestyńskiej na całym świecie. Kto by się spodziewał, że świat powstanie, nawet w regionach najbardziej kontrolowanych przez lobby syjonistyczne, szczególnie w krajach zachodnich, a zwłaszcza w Ameryce?

Uniwersytecka intifada w Ameryce uderzyła w tamtejsze lobby syjonistyczne. Teraz świat przyłącza się do sprawy naszych obywateli w toczących się kampaniach i izoluje agresję okupanta.

Osiągnięcia międzynarodowego ruchu bojkotu ludowego na poziomie gospodarczym, kulturalnym, akademickim i politycznym są godne uwagi, a powstania uniwersyteckie są znaczącym wydarzeniem.

Uwagę zwraca rosnąca izolacja wroga, nawet wśród organizacji żydowskich w Stanach Zjednoczonych, które zaczęły potępiać zbrodnie okupacyjne i wypierać się swoich związków z tworem syjonistycznym. Po raz pierwszy zbrodnie okupacyjne są ścigane przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości, z przywódcami okupacyjnym zagrożonymi procesem i aresztowaniem jako zbrodniarze wojenni.

Bitwa Potop Al-Aksa ujawniła wycofanie się amerykańskiego projektu w regionie i jego niezdolność do uzasadnienia swojej obecności lub ochrony tworu syjonistycznego.

W bitwie Potop Al-Aksa wyłoniły się znaczące regionalne potęgi, takie jak Iran, odgrywający kluczową i główną rolę jako grot Osi Oporu, oraz wyłonienie się Jemenu jako nowej, godnej dumy arabskiej potęgi militarnej i politycznej, wraz z ze skutecznym oporem w Libanie, który zadał wrogowi na północy ciężkie ciosy militarne.

Te przemiany opinii publicznej, które miały i mają miejsce, są wynikiem niezłomnego oporu naszego narodu i wsparcia wolnych ludzi świata dla naszej słusznej sprawy narodowej. Opór, zwłaszcza w bitwie Potop Al-Aksa, był główną dźwignią tych zmian, poszerzając zakres oficjalnego i publicznego międzynarodowego wsparcia dla naszej narodowej walki i praw.

Projekt syjonistyczny jest kolonialnym, religijnie i ideologicznie rasistowskim, ekspansjonistycznym, osadniczo-kolonialnym projektem opartym na wykorzenianiu i masakrach, zdominowanym przez grupę mitów i wyimaginowanych przesądów opartych na ideach biblijnych, które były osią projektu syjonistycznego i uzasadnieniem dla popełniania masakr i panowania nad całą Palestyną.

Dzisiejsza wyniszczająca wojna syjonistyczna z narodem palestyńskim jest prawdziwym ucieleśnieniem strategii syjonistycznej polegającej na wysiedlaniu pierwotnych mieszkańców i opróżnianiu ziemi z ludności poprzez masakry, zniszczenia i przymusowe wysiedlenia. Na tej podstawie okupanci praktykowali politykę geograficzną, separację polityczną i gospodarczą oraz pozbawienie infrastruktury i narzucanie polityki spalonej ziemi.

Ujawniono prawdziwe oblicze rasizmu tworu syjonistycznego i jego fałszywą fasadę demokracji, a także ohydne oblicze przestępczego imperializmu, który uczestniczy w agresji, wspierając twór syjonistyczny wszelkimi rodzajami broni, a także ochroną polityczną. Ta administracja USA czterokrotnie skorzystała ze swojego prawa weta, aby zablokować zaprzestanie agresji.

Istnieje potrzeba arabizacji kwestii palestyńskiej poprzez ożywienie arabskiego projektu nacjonalistycznego zgodnie z postępowym, rewolucyjnym arabskim programem narodowym w nowoczesnej, rewolucyjnej formie, porzucając stare idee, uwalniając ją od zwapnień w jej strukturach organizacyjnych i administracyjnych. To byłoby przywrócenie roli postępowego arabskiego ruchu narodowowyzwoleńczego, opartego na postępowym, rewolucyjnym arabskim narodowym programie oporu i zbudowanie jego silnego narzędzia organizacyjnego, poprzez które wstrzykiwana jest do jego organizmu młoda krew.

Wszyscy uczestnicy tego forum muszą wnieść wkład w wysiłki na rzecz umiędzynarodowienia sprawy palestyńskiej za pomocą nowych i skutecznych idei opartych na osiągnięciach poczynionych w terenie podczas bitwy Potop Al-Aksa i po zdemaskowaniu projektu syjonistycznego.

Istnieje potrzeba zbudowania silnej woli przeciwstawienia się normalizacji i Porozumieniom Abrahamowym przez solidny arabski plan mający na celu obalenie tego niebezpiecznego, zdradzieckiego projektu, który ma na celu integrację tego tworu z regionem arabskim, aby kontynuować plany fragmentacji arabskiego narodu i wszelkie próby odrodzenia.

Istnieje potrzeba przywrócenia narodowego wymiaru walce palestyńskiej i zapewnienia silnego arabskiego wsparcia społecznego dla oporu naszego narodu. Jest to wspólna odpowiedzialność, która spoczywa przede wszystkim na siłach narodowych i arabskich, aby nie poddać się naciskom wywieranym przez siły reakcyjne mające wpływ na instytucje decyzyjne świata arabskiego.

Masy arabskie muszą w dalszym ciągu wywierać presję poprzez masowe demonstracje publiczne w stolicach, miastach i na placach świata w celu poparcia sprawy palestyńskiej, wspierając nasz opór i potępiając trwającą agresję.

Uniwersytecka intifada w Ameryce i jej ekspansja na uniwersytety w krajach zachodnich powinna być wzorem do naśladowania, aby zatriumfowała Palestyna i jej lud.

Arabskie masy nie mogą opuszczać placów, a arabskie uniwersytety i wszystkie komórki społeczeństwa arabskiego powinny powstać w obronie Palestyny.

Istnieje także potrzeba prowadzenia dialogu i budowania stosunków z Iranem jako integralnej części geografii i historii tego regionu oraz przeciwdziałania wszelkim próbom uczynienia Iranu głównym wrogiem w celu zbudowania arabsko-syjonistycznego sojuszu pod amerykańskim parasolem, by mu się przeciwstawić. Potop Al-Aksa ujawnił, kto jest głównym wrogiem narodu arabskiego, a kto przyjacielem.

Wzywamy arabskie siły postępowe i ludowe do przyczynienia się do przerwania oblężenia nałożonego na Strefę Gazy podczas i po agresji na Gazę. Obejmuje to naciski na otwarcie przejścia granicznego w Rafah, odmowę jego [roli] strażnika, zwiększenie możliwości wyjazdu i umożliwienie napływu zaopatrzenia humanitarnego, prowadząc ostatecznie do praktycznego planu umożliwiającego przybycie arabskich delegacji ochotniczych reprezentujących różne specjalności, takie jak zespoły ds. zdrowia, inżynierii, usług i obrony cywilnej, aby pomóc złagodzić cierpienia naszego narodu, pomóc w odzyskiwaniu ciał męczenników i oczyszczeniu gruzów, m.in. działaniami, zwłaszcza po zakończeniu agresji.

Jesteśmy całkowicie pewni nieuniknionego, bliskiego i zdecydowanego zwycięstwa… i że jesteśmy tuż przed wyzwoleniem. Jest to niezachwiana rzeczywistość, która jest teraz przed nami [jako] oczywistość.

[1] Workers.org/2024/05/78636/, May 14, 2024.

MEMRI, Specjalny komunikat Nr 11334,

17 maja 2024

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska