Syryjska Żydówka odpowiada na zarzuty o dyskryminacji przez Aszkenazyjczyków
Szalom, Miri Regev,
Moi rodzice przybyli do Izraela jako dzieci, bez rodziców, moja matka w 1940 r. i ojciec w 1941 r. Szli pieszo i przemycono ich przez granicę z północnej Syrii do Libanu i z Libanu do Izraela. Kiedy dotarli na granicę, czekali na nich kibucnicy z Ajelet HaSzachar, którzy w ciemnościach nocy z narażeniem życia przemycili ich do Izraela pod nosem Brytyjczyków. Naprawdę nie rozumiem tych dziwnych kibucników. Czy nie mieli nic lepszego do roboty w nocy, tylko sprowadzać do Izraela żydowskie dzieci z krajów arabskich??? A toczyła się ciężka wojna, wojna o utworzenie państwa żydowskiego dla wszystkich Żydów świata. W tej wojnie ramię w ramię walczyli ocaleni z Holokaustu i imigranci z krajów arabskich. Niektórzy z nich nie znali języka hebrajskiego i nie rozumieli otrzymywanych poleceń, ale walczyli uparcie, odważnie i bohatersko. I powstało państwo, a wraz z nim przyszła masowa imigracja.
A młody kraj nie miał pieniędzy, ale jego przywódcy nalegali na zapewnienie bezpłatnej edukacji. Gdy poszłam do pierwszej klasy, otrzymałam ze szkoły bezpłatnie ołówek, gumkę, temperówkę i zeszyt. Ponieważ państwo nie miało pieniędzy, ci podli nauczyciele aszkenazyjscy, niektórzy z nich ocaleli z Holokaustu, wzięli zeszyty i podarli je na pół, i tak każdy uczeń, Aszkenazyjczyk i Mizrahijczyk, dostał pół zeszytu i nauczył się pisać Aleph Bet drukowanymi i pisanymi literami.
Ale to nie wystarczyło tym opętanym edukacją Aszkenazyjczykom. Kiedy odkryli, że wielu dorosłych imigrantów Mizrahi nie umie czytać i pisać, rozpoczęli operację „Born of the Wilderness” i wysłali żołnierzy do obozów dla imigrantów, aby nauczyli ich czytania, pisania i języka hebrajskiego. A to wciąż było za mało. Ta aszkenazyjska dama, Ruth Dayan, zauważyła, że te ubogie Mizrachijki miały talent do robienia rękodzieła (Jej firmą była Maskit – przyp. red.) Jeździła do ich osiedli, zachęcała do uznania ich umiejętności i rozpowszechnienia ich pracy na całym świecie. I nie tylko to, aszkenazyjska Lova Eliav (która była pionierem pustynnych osad Lachisz i Kirjat Gat – red.) chciała ingerować w życie „Czarnych” Mizrahijczyków, żeby uzyskali płatną pracę.
Nawiasem mówiąc, Miri również pochodzi z Kirjat Gat. To jest miasto, do którego rodzice mojego partnera przenieśli się ze swojego kibucu, aby pomóc przybyszom w przystosowaniu się. Rodzice mojego przyjaciela (on ocalał z Holokaustu, ona jest Bułgarką – bułgarska Mizrahijka czy Aszkenazyjka?…) Opuścili swój kibuc i przenieśli się do Kirjat Gat, aby pomóc Mizrahijczykom. Powstała również fabryka w Kirjat Gat, by dostarczyć miejsca pracy dla Mizrahijczyków.
Mówię ci, Miri, to po prostu dziwaczne, co ci biali Aszkenazyjczycy zrobili Czarnym Mizrahijczykom. Nie do wiary! Mizrahijczycy pozostali w osadach, które z czasem rosły i kwitły, podczas gdy ci Aszkenazyjczycy otrzymali odszkodowanie z Niemiec za zamordowanie całej rodziny i kradzież całego majątku, i pojechali i kupili za te pieniądze mieszkanie. Co za bezczelność ich wszystkich!! Czy tak należy zachowywać się wobec biednych Mizrahijczyków?
A oprócz tego, że byłam nikczemną Mizrahijką, zrobiłam tę samą głupią rzecz, co ty, i wyszłam za faceta z polskiej rodziny, syna ocalałych z Holokaustu, urodzonego w obozach dla przesiedlonych na Cyprze. Zapytana, czy jesteśmy Aszkenazyjczykami czy Mizrahijczykami, pokornie odpowiedziałam: „Jesteśmy dumnymi Izraelczykami. Jesteśmy owocami ze srebrnej tacy (nawiązanie do słynnego wiersza Natana Altermana opisującego poświęcenie jego założycieli dla Izraela). Nasze DNA jest niebiesko-białe. Jesteśmy realizatorami wizji Aszkenazyjczyka Benjamina Zeva Herzla”.
Link do oryginału: https://www.jewishrefugees.org.uk/2023/08/a-syrian-jew-responds-to-allegations-of-ashkenazi-discrimination.html
Point of No Return, 21 sierpnia 2023
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska