Prawda

Czwartek, 28 marca 2024 - 22:03

« Poprzedni Następny »


Gość w sadzie

Zegarek na wrzosowisku


Lucjan Ferus 2014-03-26

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)<br /> \
Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)
"Stworzenie świata", 1921-22, olej na płótnie, 115 x 170 cm, Muzeum Sztuki, Łódź


Uważałem (i nadal uważam), iż każdy osobnik wierzący w Boga jest kreacjonistą, gdyż wiara w istnienie Stwórcy naszego świata musi iść w parze z wiarą w jego kreację. Wg powyższej definicji kreacjonista to po prostu synonim wierzącego. Jednakże dopiero, kiedy przeczytałem doskonałą książkę pt. Nauka a kreacjonizm pod redakcją Johna Brockmana, uświadomiłem sobie jak bardzo się myliłem.

Wynika z niej bowiem, iż kreacjoniści to szczególny rodzaj wierzących; mają ambicję, aby nauka potwierdzała ich wierzenia, w związku z tym usilnie szukają w tworach przyrody znamion inteligentnego projektu, przejawiającego się wg nich w tzw. „nieredukowalnych złożonościach”. Ponieważ współczesna nauka odeszła już daleko od scholastyki, której zadaniem było służenie i wspieranie teologii, efekty ich działań są łatwe do przewidzenia.

           

            Drodzy kreacjoniści! Doprawdy nie rozumiem Waszych poczynań; w tworach przyrody doszukiwać się znamion tzw. inteligentnego projektu?! A jakiż to miałby być inteligentny projekt zawarty w samej przyrodzie? Wiem, wiem! Waszym zdaniem są to tzw. „nieredukowalne złożoności”; np. system immunologiczny, kaskada krzepnięcia krwi, wić bakteryjna, staw łokciowy mniejszej żaby łasicowatej, oko (choć oko już chyba nie) i tym podobne. I to ma wg Was świadczyć o istnieniu Inteligentnego Projektanta owego dzieła, którym jest nasz świat? Wybaczcie lecz dla mnie jest to nieco śmieszne podejście do tego problemu, całkowicie pozbawione szerszej perspektywy. Spójrzcie proszę na przyrodę bardziej kompleksowo:

           
Czy Inteligentny Projektant, wrażliwy ponoć na cierpienie swych stworzeń (wszak jest  nieskończenie miłosierny) zaprojektował by łańcuch pokarmowy, w którym wszystkie żyjące stworzenia wzajemnie się pożerają, przy niewyobrażalnej wręcz ilości okrucieństwa, bólu, cierpienia i strachu? Czy niesamowita rozrzutność materiałowa towarzysząca prokreacji większości gatunków (np. miliony niewykorzystanych plemników, by tylko jeden zapłodnił żeńską komórkę jajową, miliardy jajeczek rybiej ikry zjadanych przez inne ryby i zwierzęta, miliony młodych osobników różnych gatunków pożeranych we wczesnej młodości, gdyż tylko nieliczni są w stanie doczekać dorosłości, itd., itd.), może świadczyć o Inteligentnym Projektancie? 

           
Czy rozwiązania istniejące w świecie owadów, np. żywe ochotki pożerane od wewnątrz przez swoje potomstwo, które po dwóch dniach spotyka ten sam los, sparaliżowane lecz żywe owady, służące innym owadom za źródło świeżego pokarmu dla ich przyszłego potomstwa, modliszka pożerająca samca podczas kopulacji,  itd., itp., to także przejawy inteligentnego projektu?

           
A przyrodnicze kataklizmy niszczące na masową skalę niezliczone ilości przedstawicieli świata roślinnego i zabijające nie mniej osobników zwierzęcych jak i ludzkich? Czy to też świadczy o Inteligentnym Projektancie? I wreszcie okresy tzw. masowych wymierań, podczas których ginie ok. 90% gatunków istniejących w danym czasie na ziemi,.. to fakty świadczące na korzyść tezy o istnieniu inteligentnego projektu, a co za tym idzie Inteligentnego Projektanta? Mam co do tego poważne wątpliwości. (Bardziej szczegółowo opisałem ten problem w „Ateistycznym optymizmie Leibniza”).

           
Nie, moi drodzy! Te i niezliczona ilość innych przypadków ze świata przyrody przedstawiałyby w bardzo niechlubnym świetle jej ewentualnego Projektanta (vide; świetna analogia Stanisława Lema o konstruktorze, któremu nie zależy, aby wszystkie auta dojechały do mety, zadowala go jeśli dotrze do niej jedno na sto) i aż dziwne się wydaje, że tego nie dostrzegacie. Szczególnie jeśli wziąć pod uwagę, iż jesteście ludźmi wykształconymi, niejednokrotnie z tytułami naukowymi.

           
Czy to oznacza, że poszukiwany przez Was inteligentny projekt nie istnieje? Ależ nie! Oczywiście, że istnieje, tyle, że należy go szukać w zupełnie innym miejscu niż Wy to robicie. Przecież wypowiedź Kurta Wise’a  powinna Was naprowadzić na właściwy trop. Powiedział on w swoim czasie coś bardzo znamiennego, coś co doskonale odzwierciedla Wasz sposób myślenia i wartościowanie świata, a jednocześnie wskazuje właściwą drogę. Oto ten fragment jego wypowiedzi:

           
„..gdyby wszystkie dowody świata przemawiały przeciw kreacjonizmowi, przyznałbym to jako pierwszy, ale pozostałbym kreacjonistą, bo tak mówi Słowo Boże. Tu stoję i inaczej nie mogę”. (Bóg urojony Richard Dawkins).

           
Dostrzegacie sedno tej wypowiedzi?: „..bo tak mówi Słowo Boże. Tu stoję i inaczej nie mogę”. Trzeba więc być ślepym chyba, aby nie pojąć, że najwłaściwszym i jedynym miejscem do poszukiwania inteligentnego projektu, a tym samym utwierdzaniu się w wierze  w Inteligentnego Projektanta, jest oczywiście Słowo Boże, czyli Biblia. I tak jest w istocie: to w niej samej (oraz w dziełach największych myślicieli chrześcijaństwa, Doktorów i Ojców Kościoła, oraz wielu świętych) można znaleźć świadectwa na istnienie Projektu tak wysoce Inteligentnego, że aż zapiera dech w piersiach.

           
Zamiast narażać się na kpiny ze strony świata nauki (zasłużone zresztą, bo argumenty typu: „jaki pożytek jest z połowy oka, czy z połowy skrzydła?”, są wyjątkowo infantylne, świadczące jedynie o daleko posuniętym ograniczeniu umysłowym, używających je osób), wystarczy skorzystać z drogi wskazanej przez Kurta Wise’a, by tam odnaleźć pełny obraz owego Inteligentnego Projektu i to bez użerania się z naukowcami.

           
Skoro jednak dotąd sami na to nie wpadliście, ani nawet Wasi czołowi ideolodzy, będę musiał pomóc Wam w tym zbożnym dziele i spośród tysięcy mniej istotnych informacji zapisanych w Piśmie Świętym, wyłuskać samą czystą ideę tego Najinteligentniejszego pod słońcem Projektu i pojąć ukryty zamysł Stwórcy tego świata,.. o pardon: Inteligentnego Projektanta. A zatem do rzeczy, bo już zapewne nie możecie się doczekać.

 

Wszystko zaczęło się podobno od upadku pierwszych ludzi w raju; Bóg stworzył ludzi doskonałych – jak utrzymuje religia – i zakazał im nabycia wiedzy o istocie dobra i zła. Lecz ci nie posłuchawszy jego zakazu ulegając kuszeniu przez węża i zjadając zakazany owoc z drzewa dobrego i złego. W efekcie tego występku ich natura ulega skażeniu skłonnościami do czynienia zła i nieprawości. Jest to tzw. grzech pierworodny człowieka (wg św. Augustyna), przechodzący na następne pokolenia, gdyż Bóg za karę nakazuje ludziom rozmnażać się z tą grzeszną naturą. W skutek powyższego, zło rozprzestrzenia się na cały rodzaj ludzki.

           
Następnie; rozczarowanie Boga tą sytuacją widzącego „że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, żałował, że stworzył ludzi na ziemi i zasmucił się”. Potem podjęcie przez Boga decyzji o zgładzeniu swojego stworzenia: „zgładzę ludzi, których stworzyłem, z powierzchni ziemi”. W dalszej kolejności następuje masowy i spektakularny mord bożych stworzeń: ogólnoświatowy potop.

           
Potem jest opisana nieudolna próba odrodzenia rodzaju ludzkiego (i zwierzęcego) z potomków Noego, ocalonych na arce z owego kataklizmu, których natura i tak była grzeszna, więc przekazali ją w dziedzictwie tej niby „odrodzonej” ludzkości. Czego efekty nastąpiły szybko i nieuchronnie. Dalej; obawa Boga przed skutkami zjednoczenia się ludzi we wspólnej idei i wspólnym przedsięwzięciu. Co poskutkowało pomieszaniem im języków, aby nie mogli się ze sobą porozumieć.

           
Po wielu wiekach „naprawiania” człowieka wyszukanymi groźbami i karami, Bóg rezygnuje z naprawy całego swego dzieła i ogranicza swą opiekę do jednego narodu. Jednak i to zadanie wydaje się ponad jego siły; wybrany naród nie jest mu zbyt posłuszny. Bóg robi wszystko, aby utrzymać go w ryzach: nie szczędzi kar, gróźb i przekleństw. Jednocześnie wiedzie go od wojny do wojny, topiąc w morzu krwi wszelkich jego wrogów stojących na drodze do jego potęgi. Wszystko to dzieje się z bożą pomocą i z bożego nakazu.

           
Mijają następne stulecia i kiedy na ziemi żyje już ok. 300 mln. ludzi (jak wyliczyli specjaliści), Bóg postanawia przebaczyć im grzechy i winy,.. i zbawić ludzkość. W tym celu posyła do nich swego Syna z zadaniem ogłoszenia tej Dobrej Nowiny ludziom. Aby dostąpili oni obiecanego zbawienia, muszą zamordować Syna Bożego w okrutny, poniżający sposób i złożyć go Bogu w ofierze odkupienia. Takiej bowiem ofiary zażyczył sobie sam Stwórca.

           
Wszyscy ci, którzy uwierzą, iż tylko ta ofiara mogła przebłagać (przekupić) Boga, jak i w to, że człowiek, którego ludzie ukrzyżowali był właśnie owym Synem Bożym – zostaną zbawieni. To znaczy, po Armagedonie i Sądzie Ostatecznym dusze ludzi dobrych i sprawiedliwych dostaną się do nieba, natomiast dusze ludzi złych i tych, którzy nie uwierzyli w Boga i jego Syna dostaną się do piekła „gdzie będzie płacz i zgrzytanie zębów”, oraz wieczne męki w ogniu piekielnym.

           
Taki obraz w zarysie wyłania się z kart Biblii. Syn Boży Jezus Chrystus będzie próbował naprawić to wielce nieudane dzieło swego boskiego rodzica, lecz biorąc pod uwagę, że ani jeden, ani drugi nie zmienią skażonej grzechem natury ludzkiej, efekty ich działalności pośród ludzi będą raczej mizerne: wybawiona ponoć od grzechu ludzkość przez ofiarę krzyża, także będzie przelewać morze krwi swych współbraci i w nieustannym dążeniu do władzy, przywilejów i bogactw, popełniane będzie wszelkie możliwe zło jakie tylko może wyrządzić człowiek człowiekowi i to w imię swego miłosiernego Boga. Tak w dużym skrócie wygląda plan opatrznościowy Stwórcy w stosunku do jego stworzeń.

 

           
Słabiej zorientowani w meandrach teologii mogą spytać w tym miejscu:

- Czy to właśnie jest ów Inteligentny Projekt w wykonaniu Inteligentnego Projektanta?

           
Nie, moi drodzy! Nie tak szybko! Aby wydobyć go na „światło dzienne” należy wpierw odpowiedzieć sobie na parę istotnych pytań, a zacząć należy od następującej kwestii. Św. Tomasz z Akwinu napisał kiedyś takie oto zdanie:

           
„Ponieważ wszystko co jest stworzone, zaistniało zgodnie z myślą bożą, przeto idea podporządkowania wszystkiego jednemu celowi, powinna istnieć od całej wieczności w umyśle bożym”.

           
Czy zastanawialiście się kiedyś po co właściwie Bóg stworzył istoty rozumne; ludzi? Jakiemu to celowi podporządkował wszystko w swoim dziele? I na czym polega jego odwieczny plan – wraz z wypełnieniem w czasie – nazywany Opatrznością Bożą? Dlaczego istnieje zło w dziele bożym, pomimo nieskończonych i niczym nieograniczonych możliwości jego Stwórcy? Pomimo jego wszechwiedzy, która powoduje, iż wiedział wszystko o swoim dziele nieskończenie wcześniej nim ono zaistniało w rzeczywistości? Aby odpowiedzieć na te i podobne im pytania, prowadzące nas do odkrycia owego Inteligentnego Projektu należy,.. zadać jeszcze parę pytań i postarać się znaleźć na nie odpowiedzi. A poszukiwana prawda sama zacznie się wyłaniać z przedstawionej argumentacji.

                      

Zacznijmy od wydarzenia, od którego wszystko się zaczęło: od feralnego upadku pierwszych ludzi w raju. Jak w ogóle do niego mogło dojść? (rozpatrując to tylko w kontekście bożej wszechwiedzy). Przecież Bóg nieskończenie wcześniej musiał wiedzieć (ba! widzieć nawet), że ludzie będą kuszeni przez węża, i że ulegną tej pokusie. Dlaczego więc pozwolił mu na to podstępne kuszenie? A przynajmniej dlaczego nie uwzględnił tej okoliczności, nakazując powtórzyć (tym razem bez udziału węża) tę dziwną próbę w raju? Wszak jest doskonale sprawiedliwy, czyż nie?

           
Dlaczego Bóg nie przebaczył ludziom tego występku popełnionego w nieświadomości (dopiero po zjedzeniu owocu zakazanego dowiedzieli się jakie zło popełnili)? Choć jest on ponoć nieskończenie miłosierny i kochający ludzi, to jednak ukarał ich (między innymi) nakazem rozmnażania się z grzeszną naturą, wiedząc doskonale i ze szczegółami (a nawet widząc to) jakie będą tego konsekwencje w przyszłości dla rodzaju ludzkiego.

           
Z całej późniejszej historii ludzkości, obfitującej w niewyobrażalną ilość popełnianego zła i niezawinionego cierpienia z powodu tej właśnie kary nałożonej na ludzi przez Boga, widać, że była to jedyna najwłaściwsza chwila i okoliczność do urzeczywistnienia tych pięknych bożych cech: miłosierdzia, litości i miłości do swego stworzenia – człowieka. Dlaczego Bóg z niej nie skorzystał, skoro ponoć tak bardzo umiłował ludzi? Czy nie mógł zapobiec upadkowi pierwszych ludzi, czy tylko nie chciał?

           
Następnie; dlaczego Bóg ukarał potopem ludzi, którzy żyli zgodnie z nakazami swej grzesznej natury – tej, z którą nakazał rozmnażać się ludziom? Musiał przecież wiedzieć, że takie będą efekty jego kary: zło i niegodziwość obejmie we władanie cały rodzaj ludzki. Wygląda więc na to, że ukarał ich drugi raz za tę samą winę. Dlaczego Bóg postanowił  „odrodzić” ludzkość po potopie z osobników o skażonej grzechem naturze wiedząc, iż prawem dziedziczenia przekażą oni swą grzeszną naturę swemu potomstwu, a ci następnym pokoleniom, tak że ta „odrodzona” ludzkość po niedługim czasie w niczym nie będzie się różniła od tej przedpotopowej.        

           
Dalej; dlaczego Bóg wybrał sobie jeden naród spośród wielu, by roztoczyć nad nim swoją opiekę, przejawiającą się głównie w tym, że prowadził ich od wojny do wojny ze współbraćmi, nakazując im mordować wszystkich wrogów – nie wyłączając kobiet i dzieci – zajmować ich tereny i rabować ich dobytek. Czym można wytłumaczyć ten dziwny nacjonalizm Boga, dla którego przecież wszyscy ludzie są jego dziećmi? A przynajmniej powinni być, logicznie biorąc.

           
Dlaczego dopiero po 4 tys. lat (wg obliczeń egzegetów) Bóg zdecydował się na dalszą naprawę swego dzieła, powierzając tę misję swemu jedynemu Synowi (o którego istnieniu dotąd nikomu się nie pochwalił)? Dlaczego bestialskie i poniżające zamordowanie przez ludzi jego Syna, tak bardzo mu się spodobało (usatysfakcjonowało), że wybaczył im ponoć wszystkie grzechy i winy? Po co była Bogu potrzebna ta ofiara, złożona przez niego samego, samemu sobie, by przebłagać (przekupić) siebie samego za swe nieudane dzieło – ludzi?

           
Po co zadaję te wszystkie pytania, nie udzielając żadnej odpowiedzi? Bowiem jest ona zbyt oczywista, jednakowa we wszystkich przypadkach i prowadzi do następującej konkluzji: Bóg tak się zachowywał, ponieważ taka była jego wola. Nie mogło być żadnej przyczyny zewnętrznej, usprawiedliwiającej i tłumaczącej jego działania, bowiem wszystkie wydarzenia rozgrywające się w określonym czasie i rzeczywistości, były mu znane już nieskończenie wcześniej. I to nie tylko z powodu jego wszechwiedzy i wszechobecności w swym dziele, ale też z powodu, iż jest on ich jedynym autorem mającym nad swym dziełem władzę absolutną.

           
Jako podsumowanie powyższego, nasuwa się jeszcze jedno (ostatnie już) pytanie: dlaczego Bóg chciał aby wydarzyło się to wszystko; aby ludzie „sprzeciwili” mu się w raju, w rezultacie czego dostąpili upadku i by rozmnażali się z grzeszną naturą, powiększając ilość i zasięg zła z każdym następnym pokoleniem, aż opanowało ono całą ludzkość? (Tłumaczenie, że Bóg nie chciał a tylko dopuszczał taką możliwość jest doprawdy infantylne; oznacza dokładnie to samo, bo dopuszczać coś, to znaczy chcieć, by to istniało). Czy jest możliwa sensowna odpowiedź na tak postawione pytanie? Otóż jest i prowadzi ona prosto do poznania owego Inteligentnego Projektu autorstwa naszego Stwórcy.

         
Skoro zatem Bóg, który problem grzechu pierworodnego człowieka mógł rozwiązać zanim on zaistniał w naszej rzeczywistości, wymyślił naprawienie go w taki dziwny sposób  poprzez swego Syna, który miał zbawić ludzkość od tego grzechu przez ofiarę ze swego życia i męczeńską śmierć na krzyżu – to z dużą dozą prawdopodobieństwa można przyjąć, iż nie uczynił tego bez istotnego powodu. Tak właśnie wynika z lektury Pisma Św.; Bóg miał w stosunku do swego potomka ważne i dalekosiężne plany.

           
Okazuje się bowiem, że Syn Boży był przewidziany na Odkupiciela i Zbawiciela grzesznej ludzkości, zanim rodzaj ludzki zaistniał a nawet zanim świat został stworzony. No i oczywiście na długo przed tym zanim nasi prarodzice „przeciwstawili” się Bogu i dostąpili upadku. Ten pomysł potwierdza sama Biblia, zatem musi być on wiarygodny. W Nowym Testamencie jest krótki (ale jakże wiele mówiący) fragment dotyczący Syna Bożego – Jezusa Chrystusa: „On był wprawdzie przewidziany przed stworzeniem świata, dopiero jednak w ostatnich czasach się objawił ze względu na nas”(1P1,20).

           
Pewien utytułowany biblista tak wyjaśnia ten niezmiernie ciekawy teologiczny problem: „Otóż jeszcze „przed założeniem świata” Syn Boży zawarł z Ojcem wieczne przymierze, na mocy którego zgodził się umrzeć za ludzkość, gdyby zaszła taka potrzeba”. Dziwne, prawda? Jakaż to zewnętrzna potrzeba mogłaby zaistnieć w przypadku Boga o nieskończonych i niczym nie ograniczonych możliwościach? Przecież każdy przypadek, który by uzasadniał taką potrzebę, jest Bogu znany nieskończenie wcześniej, więc ma on zawsze mnóstwo czasu na to, by jej zapobiec zanim ona zaistnieje w rzeczywistości, prawda?

           
Odpowiedź jest oczywista: ta „odkupicielska ofiara” Syna Bożego na krzyżu, miała zapewnić mu – tak jak wcześniej grzech pierworodny –możliwość zaistnienia pośród rodzaju ludzkiego, jako Bóg Odkupiciel i Zbawiciel człowieka. Z czym zresztą nasza religia wcale się nie kryje, przedstawiając to w orędziu wielkanocnym, będącym od wieków liturgiczną modlitwą Kościoła kat.: „O zaiste konieczny był grzech Adama, który został zgładzony śmiercią Chrystusa! O szczęśliwa wina, skoro ją zgładził tak wielki Odkupiciel!”.

           
Biorąc pod uwagę tylko niektóre atrybuty Boga i związane z nimi nieskończone możliwości, można chyba uznać za pewne, że Bóg Ojciec i jego Syn uzgodnili wcześniej ze sobą taki scenariusz wydarzeń na ziemi, po to, aby obaj w jednakowym stopniu byli ważni i potrzebni grzesznej ludzkości.

           
A poczciwe owieczki do dnia dzisiejszego czują się winne za mękę i śmierć Syna Bożego na krzyżu (wdrukowywaną w ich umysły każdego roku od nowa) nie biorąc w ogóle pod uwagę, że był to przecież pomysł i wykonanie jego kochającego Ojca, istniejący w jego (ich) świadomości na długo, długo przed tym, zanim Bóg wziął się za stwarzanie świata i człowieka w nim. A Syn Boży w żadnym wypadku nie mógł być niewinną ofiarą (jak tego chcieliby kapłani), lecz świadomym uczestnikiem tego bożego planu, znającym doskonale swoją w nim rolę.

           
To żałosne przedstawienie było odegrane na użytek ludzi, gdyż Syn „posłany” na ofiarę przebłagalną i Ojciec, który go „posyłał” od dawien dawna musieli znać ten scenariusz, będąc jego autorami (i jednym i tym samym Bogiem: Trójcą Świętą). Smaczku temu dodaje fakt, że wyszedł z tego ciekawy, teologiczny paradoks: Bóg składa ofiarę z siebie, przed samym sobą, po to by przebłagać/przekupić siebie za swe nieudane dzieło – człowieka. Jednym słowem Bóg „przebłaguje” ofiarą z siebie, samego siebie, by naprawić własne dzieło.

           
I to jest właśnie ta – cytowana wyżej – idea podporządkowania wszystkiego jednemu celowi, istniejąca od całej wieczności w umyśle bożym: idea stworzenia grzesznych istot, potrzebujących zbawienia i Zbawiciela.Gdyby Bóg stworzył ludzi doskonałych i nieśmiertelnych i swą doskonałą naturę przekazywaliby oni swemu potomstwu, ani Zbawiciel, ani sam Bóg ze Świętą Rodziną i niezliczonym panteonem świętych nie byli by im do niczego potrzebni, nie uważacie? Religie bowiem żywią się grzechem i bez niego (oraz strachu przed śmiercią) nie miałyby racji bytu.

           
Czy to już jest ten Inteligentny Projekt, który obiecałem Wam przedstawić? Chwila cierpliwości (opłaci się). Abyście nie mieli żadnych wątpliwości co do słuszności powyższej argumentacji, zapoznajcie się proszę z orzeczeniami św. Soboru Watykańskiego I z 1870r., które nie pozostawiają żadnych złudzeń i wątpliwości co do celu i przyczyny, którymi kierował się nasz Bóg, stwarzając nasz świat i nas samych. Oto ich fragmenty:

           
„Plan odwieczny i jego wypełnienie w czasie nazywa się razem Opatrznością bożą”.


„Wszystko co stworzone, Bóg swoją Opatrznością strzeże i prowadzi, kierując od początku do końca, mocno rozrządzając wszystko w słodyczy”.

           
„Bóg działa w świecie nieustannie. Jest przyjętą tezą przez wszystkich teologów kat., że Bóg współdziała nie tylko w utrzymaniu w istnieniu, ale w każdej czynności stworzeń”.

           
„Bóg współdziała w akcie fizycznym grzechu”. Po co to czyni, miast nie dopuścić do niego? (pytanie moje, na które Sobór tak odpowiada):


„Bez dopuszczenia zła moralnego – czyli grzechu – na świecie, nie ujawniłby się ten przymiot boży, któremu na imię Miłosierdzie /../ Dopiero na przykładzie grzesznej ludzkości, grzesznego człowieka, ujawniło się miłosierdzie Boga przebaczającego”. Konkluzja:


„Zło moralne w ostatecznym wyniku, służy również celowi wyższemu: chwale bożej, która się uzewnętrznia przede wszystkim w jego miłosierdziu przez przebaczanie, wtórnie zaś w sprawiedliwości przez karę” (wytłuszczenia moje).


Więc tak wygląda prawdziwe oblicze bożej Opatrzności względem ludzi, według najwyższych autorytetów naszej religii. Czy wszystko jest już jasne? Gdyby ludzkość nie była grzeszna z natury i ludzie nie grzeszyliby, Bóg nie miałby powodów do okazywania im swego miłosierdzia i przebaczania win, a co za tym idzie ucierpiałaby też jego chwała, która się uzewnętrznia przede wszystkim w bożym miłosierdziu przez przebaczanie,.. no i karanie oczywiście, ale to już tylko wtórna sprawiedliwość.


Ujmując to inaczej: człowiek musiał upaść i stać się grzeszny z natury po to, by chwała Boża mogła jaśnieć pełnym blaskiem. Także po to, aby Syn Boży mógł zostać Odkupicielem i Zbawicielem grzesznej ludzkości, a tym samym stać się koniecznością w krótkim życiu człowieka. Po prostu Bóg stworzył sobie taki rodzaj istot, które najbardziej odpowiadają jego potrzebom, a że przy okazji wmówił im winę za wszelkie zło istniejące w jego dziele, to też w gruncie rzeczy jest zrozumiałe; przecież nikt nie będzie oskarżał samego siebie o perfidną i złą wolę, prawda?


Nie muszę chyba dodawać, że w powyższym kontekście owo osławione miłosierdzie boże, którym nasz Bóg chwali się nieustannie ustami swych kapłanów („Bóg bogaty w miłosierdzie”) i eksponuje najbardziej ze wszystkich swoich atrybutów, jest niczym innym jak wyrafinowanym okrucieństwem i bezlitosnym wyrachowaniem, pozbawionym krzty litości i miłości w stosunku do swoich stworzeń – ludzi.

 

Drodzy kreacjoniści. Tak jak obiecałem, przedstawiłem Wam ten najinteligentniejszy ze wszystkich projektów na świecie. Musicie bezstronnie przyznać, że poziom jego inteligencji  przerasta o parę rzędów wielkości najambitniejsze ludzkie projekty, prawda? Jak się do niego mają Wasze mizerne „nieredukowalne złożoności”? Dosłownie nijak! A może i mniej. Tak,.. aby wymyślić coś takiego, trzeba naprawdę mieć nieludzką inteligencję!


Nie ma się więc co dziwić, że przez tyle wieków istnienia naszej religii nikt nie wpadł na jego choćby najmniejszy ślad! Dopiero uczeni mężowie, uczestnicy owego Soboru, jako pierwsi w dziejach ludzkości wskazali właściwą drogę, dzięki której udało mi się odkryć istnienie, właściwy sens i cel owego projektu, który dotąd skutecznie wymykał się wyobraźni i zrozumieniu przez zwykły ludzki umysł (szczególnie ten „oświecony” wiarą).


Dla pełniejszego obrazu streszczę go specjalnie dla Was własnymi słowami:


Zanim Bóg zabrał się do stwarzania świata (oraz całego Uniwersum) zapewne umówił się ze swoim Synem, iż podzielą się rolami w tym jego dziele. Rolą Syna będzie naprawa zakłóconego ładu w dziele jego Ojca, przywrócenie właściwego porządku i początkowej doskonałości. Rolą Ojca – stworzenie takich warunków, by jego Syn miał co naprawiać i dzięki temu zostać Bogiem ludzi.


Aby tak się stało, ów doskonały ład w dziele bożym musiał zostać zakłócony w taki sposób, by nie wyglądało to na celowe i z góry zaplanowane działanie boże. Najlepiej więc winą i odpowiedzialnością za zaistniały stan rzeczy (istnienie zła w dziele bożym) obarczyć samo stworzenie (w tym przypadku dwa stworzenia: „zbuntowanego” anioła i „nieposłusznego” człowieka), które i tak jest na tyle prymitywne, iż nie pojmie istoty sprawy, a jeśli zacznie nawet coś pojmować, to i tak w to nie uwierzy.


I stało się wszystko dokładnie tak, jak Bóg zaplanował wcześniej (to ta idea, o której pisał św. Tomasz, że powinna tkwić od całej wieczności w umyśle bożym i której Bóg podporządkował całe swoje dzieło). Dzięki temu perfidnie inteligentnemu zabiegowi chwała boża może jaśnieć pełnym blaskiem, gdyż uzewnętrznia się ona głównie w miłosierdziu bożym; poprzez przebaczanie ludziom win i grzechów, których by nie mieli, gdyby Bóg im nie nakazał rozmnażać się z naturą skażoną skłonnościami do czynienia zła i nieprawości.


Zaś grzeszna ludzkość posłużyła Bogu jako przykład i pretekst do ujawnienia z kolei i wyeksponowania jego „pięknej” cechy – miłosierdzia, które by się nie ujawniło, gdyby ludzie byli z natury doskonali. Przy okazji Syn Boży mógł zaistnieć jako Bóg Odkupiciel i Zbawiciel człowieka od grzechów, a tym samym dać upragnioną nieśmiertelność jego duszy. Oczywiście na samym końcu dziejów i po Armagedonie, oraz Sądzie Ostatecznym.

 

Taki nam się wyłania obraz tego bożego planu, nazywanego – wraz z wypełnieniem w czasie – Opatrznością Bożą, lub jak wolicie Inteligentnym Projektem,.. po uwzględnieniu konsekwencji wynikających z bożych atrybutów i wyciągnięcia z nich logicznych wniosków. Powinienem w tym miejscu – dla lepszego efektu – zakończyć ten tekst. Aby jednak nie wyszło na to, że wymyślam religijne teorie spiskowe lub jestem ich zwolennikiem, muszę wyjaśnić, że w „Bardzo nieeleganckiej hipotezie Boga” dokładniej opisałem dlaczego i z jakich powodów wyszedł kapłanom taki paradoksalny wizerunek Boga. Jednym słowem jest tam przedstawiona cała prawda o idei Boga, a nie tylko jej część – jak w tym przypadku – na użytek szczególnego rodzaju jej odbiorców. 


„Dla teisty Bóg pozostaje eleganckim, ekonomicznym i płodnym wyjaśnieniem faktu istnienia Wszechświata /../ Eleganckim, gdyż za pomocą jednej tylko kluczowej idei – idei najdoskonalszego z możliwych bytów – natura Boga i istnienie Wszechświata zostają ze sobą jasno powiązane”. (Keith Ward, z Bóg urojony R. Dawkinsa).


Mam nadzieję, że być może ten artykuł pomoże Wam w elegancki, ekonomiczny i płodny sposób jasno powiązać naturę Boga, istnienie Wszechświata i nas samych. Jaśniej już nie potrafię tego wyłożyć, a nawet nie mam zamiaru (kto umie myśleć, zrozumie). Zatem na koniec pozostaje nam tytułowy „zegarek na wrzosowisku”, koronny argument na istnienie Boga, wymyślony przez wielebnego Paley’a w 1800 r. Nie będę tej argumentacji zamieszczał w całości, zapewne wszyscy zainteresowani tą tematyką znają ją doskonale. Mimo to – dla tych, którzy mogą jej nie znać – przytoczę ją w paru zdaniach:


Temu, kto znajdzie ów zegarek musi nasunąć się nieuchronny wniosek, że przedmiot ten musiał zostać skonstruowany, zatem musiał mieć swojego twórcę. A więc musiał istnieć rzemieślnik, który go wykonał, i że wiedział on jak go zbudować, a nadto przemyślał jego zastosowanie. Takie samo rozumowanie dotyczy dzieł natury, zwłaszcza roślin i zwierząt, w których istnieją równie przemyślne oznaki inwencji i przejawy projektu. Wynika z tego, że dzieła te również muszą mieć swojego twórcę. Wniosek jaki nasunął się wielebnemu Paley’owi jest następujący: „Oznaki projektu są zbyt wyraźne, by można było je zlekceważyć. Projekt musi mieć projektanta. Projektant musi być osobą. Osobą tą jest BÓG” (wg Nauka a kreacjonizm pod redakcją Johna Brockmana).


Ponieważ ta argumentacja została już dawno obalona (ciekawi mnie tylko z jakich oznak projektu zawartych w tworach przyrody można wywieść twierdzenie, że ów projektant musiał być osobą? Jakoś nie mogę sam na to wpaść!), przytoczyłem ją z nieco innego powodu. Otóż dla mnie osobiście takim odpowiednikiem owego zegarka jest idea Boga (bogów). Na wrzosowisku raczej nie powinniśmy jej szukać, ale mimo to jest ona wszechobecna we wszystkich czasach i kulturach człowieka.

           
Kiedy już się na nią natkniemy (zazwyczaj we wczesnym dzieciństwie), na pierwszy rzut oka wygląda rzeczywiście na prawdę objawioną. Lecz im lepiej ją poznajemy, im więcej wiedzy nabywamy na jej temat i im więcej poznajemy podobnych idei, z tym większym przekonaniem zdajemy sobie sprawę, że owszem ma ona swojego twórcę, ale na pewno nie jest nim byt nadprzyrodzony, lecz zwykły człowiek, a dokładniej bardzo wielu ludzi, którzy ją tworzyli i rozwijali się wraz z nią (ewoluowali) przez tysiąclecia.


Po prostu prawda objawiona ludziom przez absolutnie doskonałe bóstwo nie mogłaby zawierać tyle wewnętrznych sprzeczności, nielogiczności oraz zabobonów i absurdów, które aż nadto wyraźnie wskazują na prawdziwych jej autorów. Nie byłoby w niej także apoteozy przemocy i okrucieństwa, nacjonalizmu czy wręcz szowinizmu, a także niezliczonych pokładów zakłamania i dziwnie pojmowanej sprawiedliwości. To wszystko (w rzeczywistości o wiele, wiele więcej) w tej idei przekonuje nas, że jej prawdziwym twórcą jest sam człowiek. A 30 – 40 tysiącletnia historia naszych religii potwierdza to ponad wszelką wątpliwość,.. wystarczy tylko ją znać.   


Jednym słowem jest tak, jak ujął to autor jednej z religioznawczych książek:


„W dziejach cywilizacji naszej planety, jedynym stwórcą i twórcą był człowiek. Nie było żadnych cudów ani działań ponadludzkich i nikt spoza ziemi do interesów naszej rodziny się nie wtrącał”. (Jerzy Cepik Jak człowiek stworzył bogów).


Zamiast tracić swój czas na jałowe poszukiwanie owych „nieredukowalnych złożoności”, mających jakoby świadczyć o istnieniu inteligentnego projektu, którego – jak uważacie – przejawy można zaobserwować w tworach przyrody, może warto byłoby wysilić swój intelekt i zmierzyć się z samym Projektem, przedstawionym drobiazgowo w powyższym tekście? (o innych nie wspominając).


Czy może raczej powiecie, że powyższe wywody nie dotyczą kreacjonizmu i wobec tego nie ma o czym mówić?

 


Tipsa en vn Wydrukuj



Nowy ateizm i krytyka religii

Znalezionych 900 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Zbłąkane dzieci matki Natury (IV)   Ferus   2022-10-16
Zbłąkane dzieci Matki Natury (III)   Ferus   2022-10-09
Zbłąkane dzieci Matki Natury (II)   Ferus   2022-10-02
Co się właściwie stało?   Kalwas   2022-10-01
Kilka poważnych powodów do śmiechu   Koraszewski   2022-09-26
Zbłąkane dzieci Matki Natury   Ferus   2022-09-25
Marnotrawny Syn Boży   Ferus   2022-09-18
Niepojęta miłość Boga Ojca   Ferus   2022-09-11
Fałszywka Boga: wygnanie ludzi z raju   Ferus   2022-09-04
Szamani: antenaci współczesnych kapłanów. Czyli Niezależny Związek Zawodowy Duszpasterzy. (V)   Ferus   2022-08-28
Szamani: antenaci współczesnych kapłanów. Czyli Niezależny Związek Zawodowy Duszpasterzy. IV.   Ferus   2022-08-21
Szamani: antenaci współczesnych kapłanówI.Czyli Niezależny Związek Zawodowy Duszpasterzy. (III)   Ferus   2022-08-14
Szamani: antenaci współczesnych kapłanów.Czyli Niezależny Związek Zawodowy Duszpasterzy. (II)   Ferus   2022-08-07
Szamani: antenaci współczesnych kapłanów. Czyli Niezależny Związek Zawodowy Duszpasterzy.   Ferus   2022-07-31
Śmierć dla “bluźnierców” w Pakistanie   Ibrahim   2022-07-27
Podstępne kuszenie Jezusa (IV)   Ferus   2022-07-24
Podstępne kuszenie Jezusa (III)   Ferus   2022-07-17
Podstępne kuszenie Jezusa (II)   Ferus   2022-07-10
Podstępne kuszenie Jezusa   Ferus   2022-07-03
Nowa książka Jasona Rosenhouse’a z krytyką Inteligentnego Projektu   Coyne   2022-07-02
Potwór stworzony ludzką wyobraźnią   Ferus   2022-06-26
Z jakiej gliny ulepiłeś swojego boga?   Koraszewski   2022-06-23
Nowy ateizm umarł, niech żyje nowy ateizm   Koraszewski   2022-06-20
Kobieta czyli zło konieczne?   Ferus   2022-06-19
Czarne życie, które nie ma znaczenia: 50 chrześcijan zamordowanych w ich kościele   Ibrahim   2022-06-16
Niezamierzony przez Stwórcę byt   Ferus   2022-06-12
Nowy Ład w dziele bożym   Ferus   2022-06-05
Kreacjonizm i owce Labana   Ferus   2022-05-29
Pacyfizm i papieska omylność   Stewart   2022-05-27
Operacja specjalna o kryptonimie „Arka i potop” (III)   Ferus   2022-05-22
Operacja specjalna o kryptonimie „Arka i potop” (II)   Ferus   2022-05-15
Operacja specjalna o kryptonimie „Arka i potop”   Ferus   2022-05-08
Marzenie o bezbożnym państwie   Koraszewski   2022-05-04
Moje (po)wielkanocne refleksje   Ferus   2022-05-01
Niepotrzebna ziemska sprawiedliwość   Ferus   2022-04-24
Alternatywna koncepcja zbawienia (II)   Ferus   2022-04-18
Alternatywna koncepcja zbawienia   Ferus   2022-04-17
Bądźmy uczniami Chrystusa? (II)   Ferus   2022-04-10
Bądźmy uczniami Chrystusa?   Ferus   2022-04-03
Słabość ateizmu czy religii?   Ferus   2022-03-27
Pytania do Boga   Ferus   2022-03-20
Retoryczne pytanie: „Gdzie był Bóg?”   Ferus   2022-03-13
Wojna pod znakiem krzyża     2022-03-11
Będzie zadowoleni (po śmierci)!   Ferus   2022-03-06
Niewiarygodna „prawdziwość” religii   Ferus   2022-02-20
Błędna analogia o wybaczaniu   Ferus   2022-02-13
Deizm antytezą teizmu? (II)   Ferus   2022-02-06
Deizm antytezą teizmu?   Ferus   2022-01-30
Jezus z uczniami w zbożu   Ferus   2022-01-23
Pierwszy krytyk bożego dzieła (VI)   Ferus   2022-01-16
Pierwszy krytyk dzieła bożego (V)   Ferus   2022-01-09
Hashtag „też odchodzę”   Koraszewski   2022-01-03
Wspomnienie: „Czego sobie życzyłem na nadchodzący 2014 r.?”.   Ferus   2022-01-02
Tradycja powinna się zmieniać pod wpływem praw człowieka   Igwe   2021-12-30
Bóg się rodzi i islmofobia w kafkowskim świecie   Koraszewski   2021-12-26
(Nie)zwykła opowieść wigilijna. Czyli moja nocna, niedokończona rozmowa z psem.   Ferus   2021-12-26
Jacek Tabisz o nowym humanizmie    Tabisz   2021-12-21
Pierwszy krytyk bożego dzieła (IV)   Ferus   2021-12-19
Pierwszy krytyk bożego dzieła (III)   Ferus   2021-12-12
Pierwszy krytyk bożego dzieła (II)   Ferus   2021-12-05
Pierwszy krytyk bożego dzieła   Ferus   2021-11-28
Paradoksalne „Dzięki Bogu” (II)   Ferus   2021-11-21
Paradoksalne „Dzięki Bogu”.   Ferus   2021-11-14
Absurdalna awersja wierzących do ateizmu   Ferus   2021-11-07
Refleksje sprzed lat: „Fikcyjna walka dobra ze złem” i inne   Ferus   2021-10-31
Atak ateizmu na ludzki rozum? (III)   Ferus   2021-10-24
Pytanie bez odpowiedzi   Łukaszewski   2021-10-18
Atak ateizmu na ludzki rozum? II.   Ferus   2021-10-17
Nasila się dżihadystyczne ludobójstwo chrześcijan w Nigerii   Ibrahim   2021-10-16
Atak ateizmu na ludzki rozum?!   Ferus   2021-10-10
Idea, która wyprowadziła rozum na manowce   Ferus   2021-10-03
"Time Magazine” i zachodnie podejście do islamizmu   Mahmoud   2021-10-02
Powolne odrzucanie religijnego mitu   Koraszewski   2021-09-27
Duchowni czy wyrachowani biznesmeni w sutannach?   Ferus   2021-09-26
Kościół zdeprawowany i mamoną silny   Koraszewski   2021-09-22
Turecki ateista zamordowany 31 lat temu   Bulut   2021-09-18
Naturalne czy sztucznie wykreowane religie?   Ferus   2021-09-12
Bogowie popkultury.Czyli jakimi religijnymi stereotypami „karmi” nas telewizja.   Ferus   2021-09-05
Ojciec święty, święty Paweł i teologia zastąpienia    Koraszewski   2021-08-30
(Nie)Fachowe pośrednictwo religijne.Czyli nieudana próba połączenia sprzecznych ze sobą zachowań.   Ferus   2021-08-29
Chora koncepcja Boga/bogów   Ferus   2021-08-22
W oparach ateizmu z czasu przeszłego   Koraszewski   2021-08-19
Islam – religia pokoju   Koraszewski   2021-08-16
Rozum i Wiara (XVIII)   Ferus   2021-08-15
Kult jednostki i bunt umysłu zniewolonego   Pandavar   2021-08-10
Biblia, kobiety i Bóg? (III)   Ferus   2021-08-08
Bezduszna duchowość ateistów   Koraszewski   2021-08-03
Most nad przepaścią (III)   Ferus   2021-08-01
Most nad przepaścią (II)   Ferus   2021-07-25
Most nad przepaścią   Ferus   2021-07-18
Chrześcijańskie stanowisko wobec rozdziału Kościoła i państwa   Koraszewski   2021-07-17
Czy ateizm może być nauczany jako religia?   Koraszewski   2021-07-12
Bajka o „zagubionej owcy” i cwanych „pasterzach duchowych”   Ferus   2021-07-11
Biblia, kobiety i Bóg? (II)   Ferus   2021-07-04
Ekumeniczne spotkanie apostatów   Koraszewski   2021-06-29
Czy wolno krytykować muzułmanów?   Pandavar   2021-06-28
Targniecie się na życie wieczne?   Ferus   2021-06-27
Dwa różne Dekalogi   Ferus   2021-06-20
Pasterze i ich bezwolne owce, czyli paradoksy „duchowego pasterzowania”   Ferus   2021-06-13
Biblia, kobiety i Bóg? Czyli co takiego Bóg chce powiedzieć czytelnikom Pisma Świętego?   Ferus   2021-06-06

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk