Prawda

Piątek, 29 marca 2024 - 15:13

« Poprzedni Następny »


Słabość ateizmu czy religii?


Lucjan Ferus 2022-03-27


Poniższy tekst został opublikowany w „Racjonaliście” w 2013r., a jego obecna wersja różni się wieloma szczegółami. Dlaczego uznałem, że warto byłoby, aby go poznali czytelnicy „Listów z naszego sadu” i to akurat w przeddzień Prima Aprilis? Zawiera on bowiem dużą dawkę humoru („krytyka” ateizmu i „wychwalanie” religii), ale co mu dodaje „smaczku”, to fakt, że większość komentujących go wtedy czytelników, była „święcie” przekonana, iż napisałem go „na poważnie” i narzekam w nim głównie na to, że ateizm nie ma tak licznych zalet jak religia i tak wielu oddanych mu odbiorców, jak wierni wyznawcy religii. Nie jestem pewien, czy to dobrze świadczy o jakości mojego poczucia humoru, czy źle o czytelnikach „Racjonalisty”. Do rzeczy zatem.

                                                           ------ // ------

Wybaczcie Drodzy Ateiści, lecz wrodzona uczciwość nie pozwala mi pominąć milczeniem, również i tego aspektu areligijnego światopoglądu. Znacie mnie przecież i wiecie zapewne, iż dla mnie przede wszystkim liczy się prawda,obojętnie jaka by ona nie była. I nie moja to wina, że przedstawia się ona w tym względzie w bardzo zagadkowy sposób, by nie powiedzieć – niewiarygodny. Otóż Kościół już od bardzo dawna zwracał uwagę na to, co sądzą o nim jego wrogowie i starał się przeciwdziałać temu zjawisku w różny sposób. Faktem jest, iż nigdy nie pozostawał obojętny w tych sprawach i zazwyczaj nie wychodziło to jego krytykom na zdrowie. Wyobraźmy więc sobie hipotetyczną (choć możliwą) sytuację, w której i dziś Kościół potrzebowałby światłej rady, np. w kwestii aktualnych zagrożeń dla jego misji, ze strony coraz bardziej bezczelnych ateistów nie bojących się kary piekielnej.

 

                                                              TAJNY RAPORT 7/2013

 

Zgodnie z umową zdaję Waszej Ekscelencji relację z wyników powierzonego mi zadania, pozwalając sobie również na wnioski. Otóż kierując się wytycznymi, miałem za zadanie przeniknąć w szeregi ateistów i wybadać sytuację ewentualnego zagrożenia dla Kościoła kat. z powodu  planowanego przez nich założenia konkurencyjnego Kościoła ateistycznego, pod nazwą „Kościół człowieczy”. Z przeprowadzonych przeze mnie wnikliwych obserwacji tego środowiska, oraz ze szczegółowej analizy zgromadzonych materiałów dotyczących nie tylko współczesności lecz także czasów odległych, wyłonił się na tyle wiarygodny wizerunek tego problemu, iż z całą odpowiedzialnością mogę Waszej Ekscelencji zakomunikować: ze strony ateistów nie ma żadnego zagrożeniadla władzy Kościoła nad jego owieczkami. Jednakże aby Waszą Ekscelencję całkowicie uspokoić, uzasadnię pokrótce na jakich przesłankach opieram swoją ocenę tego problemu. A zatem:

                                                           ------ // ------

Ateiści będąc z definicji niewierzącymi,nie mają do swojej dyspozycji najsilniejszej broni, którą jest niezachwiana i niepodatna na żadne argumenty wiara religijna.Kościół już od bardzo dawna docenił jej przemożną siłę, a nasi bracia w wierze – jezuici, wyrazili to z rozbrajającą szczerością: „Dajcie nam pierwsze siedem lat życia człowieka, a będzie nam służył do końca życia”. Dlatego religijna indoktrynacja małych dzieci jest naszym największym osiągnięciem i nigdy nie możemy pozwolić, aby Kościołom zabroniono tego świętego przywileju, przynoszącego nam tak wielkie korzyści.

Historia religii pokazuje aż nadto wyraźnie, iż siła wiary ludzi prostych jest nie do przecenienia i można śmiało przyjąć, że swoją siłę i znaczenie w świecie, Kościół zawdzięcza wierze w prawdy, które w żaden sposób nie można potwierdzić zwykłym rozumem, a za których prawdziwość wierni daliby się pokroić (a szczególnie swoich przeciwników ideologicznych).

 

Co istotne, iż siła wiary religijnej nie polega tylko na tym, że wierni są gotowi w jej imieniu dopuścić się najokrutniejszych czynów i wyrządzić swym bliźnim każdą możliwą krzywdę, co zgrabnie ujął Blaise Pascal: „Człowiek nigdy nie czyni zła tak starannie i tak chętnie, jak wtedy, kiedy działa z pobudek religijnych”, oraz James A. Haught: „Do tego aby dobrzy ludzie zaczęli popełniać złe uczynki, niezbędna jest religia”. Lecz także  przejawia się tym, iż wierzący nie są w stanie dostrzec jakże licznych sprzecznościtkwiących w Piśmie św., doktrynie religijnej i nauczaniu Kościoła. Tych sprzeczności w prawdach religijnych jest tak wiele i niektóre z nich są tak „grubego kalibru”, że zaiste, trzeba posiadać bardzo głęboką wiarę, aby ich nie dostrzegać. Ta wiara daje też wierzącym „uzasadnioną”  pewność, że każde zło i każda krzywda wyrządzona bliźnim, jak i każde świństwo i podłość czynione w imieniu Boga i religii, są Mu miłe i budzą uznanie w Jego oczach.

 

O czymś takim ateiści mogą tylko marzyć! Ich wiedzanie może się w tym aspekcie równać z wiarą religijną, nawet w znikomym stopniu. Jest po prostu bezsilna, a zatem mało przydatna w życiu człowieka. Powtórzę dla pewności: ateiści nie mają w zamian niczego podobnego, co mogłoby się równać z siłą bezrefleksyjnej wiary. Co najwyżej niektórzy z nich mogą sobie mówić: „Największe okrucieństwa w historii nie były dziełem szatana, ale dokonywały się w imieniu światopoglądów rzekomo dobrych ludzi”, Philip Vandenberg. Czy też: „Największe i najstraszliwsze zło, jakie człowiek wyrządza człowiekowi, bierze się z niezłomnej wiary w słuszność fałszywych przekonań”, Bertrand Russell. Oczywiście mylą się; my wiemy, iż to wszystko co czynią wierni w imieniu swego Boga, dla obrony Jego imienia, czci i wiary w Niego – jest wyłącznie dobrem.Wierni też to wiedzą.

 

 Ateiści nie mają jakiejkolwiek świętej księgi, która byłaby dla nich wszystkich niepodważalnym autorytetem, i której bezbłędność w sprawach wiary byłaby potwierdzona ponad wszelką wątpliwość: „Wszystkie te księgi /../ które Kościół uważa za święte i kanoniczne, napisane zostały we wszystkich swych częściach z natchnienia Ducha Świętego. Zatem w ogóle nie uznaje się współistnienia błędu, Boskie natchnienie samo przez się błąd wszelki wyklucza, a to również z konieczności, gdyż Bóg, Prawda Absolutna, musi być niezdolny do nauczania błędu” (papież Leon XIII ogłosił to w 1893 r.).

 

Ludzie wierzący i mający do swej dyspozycji Biblię, są  w o tyle lepszej sytuacji od ateistów, iż jest ona zawsze dla nich ponadczasowym drogowskazem, który może (a nawet powinien) im wskazywać pożądany sposób zachowaniaw określonych sytuacjach (wystarczy tylko właściwa jej egzegeza), kogo mają kochać a kogo nienawidzić, i co najważniejsze: mogą mieć niezachwianą pewność,że taka jest wola Bogaw tym względzie, a jak wszystkim wiadomo z wolą Boga się nie dyskutuje i każdy człowiek – chcąc nie chcąc – musi się jej podporządkować. I w taki sposób zachowują czyste sumienie, wypełniając np. tę oto wolę Bożą:

 

„Człowiek, który pychą uniesiony nie usłucha kapłana ustanowionego tam, aby służyć Panu, Bogu twemu, /../ zostanie ukarany śmiercią /../ Cały lud słysząc to ulęknie się i już więcej nie będzie unosił się pychą” (Pwt 17, 12).  „Ów zaś prorok lub wyjaśniacz snów musi umrzeć, bo /../ głosił odstępstwo od Pana, Boga twego /../ Winieneś go zabić, pierwszy podniesiesz rękę aby go zgładzić, a potem cały lud. Ukamienujesz go na śmierć, ponieważ usiłował cię odwieść od Pana, Boga twojego /../ Jeśli usłyszysz w jednym z miast, które Pan, Bóg twój daje ci na mieszkanie /../: „Chodźmy, służmy innym bogom!” /../ mieszkańców tego miasta wybijesz ostrzem miecza, a samo miasto razem ze zwierzętami obłożysz klątwą” (Pwt 13,6-16). Itd., itp.

 

Ateiści nie potrafią tak przekonująco kłamać i oszukiwaćswych bliźnich, jak z wdziękiem to czynią arcypasterze, służący dobrej sprawie. Np. papież Jan Paweł II, stojąc przed wielotysięcznym tłumem i wypowiadając takie oto słowa: „Powinniśmy przestrzegać starego przymierza, Dekalogu, ponieważ to są prawa boże..itd.”. Wiedział przecież doskonale, jak Kościół kat., „przestrzegał” owego Dekalogu w czasie swojej historii (szczególnie przykazania: „Nie będziesz zabijał”), jak i tego, że pospołu z władzą cesarską pozwolił sobie z tego właśnie Dekalogu wyrugowaćII przykazanie (w nauczaniu katechezy dla dzieci), a X rozbić na dwa, aby się zgadzała ich ilość. Zatem jego słowa wierni powinni rozumieć w następujący sposób: „Powinniście przestrzegać starego przymierza, Dekalogu”.. lecz my, kapłani nie musimy, ponieważ nasze synody, doktryny i dogmaty są ponad prawami Bożymi, możemy więc je dowolnie zmieniać”. I jak uczy historia, tak się w istocie dzieje, a Bóg się w to nie wtrąca.

  

Albo inny fragment wypowiedzi tego samego papieża (czerwiec 1991 r. wizyta w Polsce): „Nie można tutaj mówić o wolności człowieka, bo to jest wolność, która zniewala. Tak, trzeba wychowania dla wolności, trzeba dojrzałej wolności. Tylko na takiej może się opierać społeczeństwo, naród, wszystkie dziedziny jego życia, ale nie można stwarzać fikcji wolności, która rzekomo człowieka wyzwala, a właściwie go zniewala i znieprawia”. To jest prawdziwa maestria w posługiwaniu się słowami, którą zawistnicy nazywają największą z możliwych hipokryzją. Oczywiście mylą się haniebnie!

 

Wątpię, aby któryś z czołowych ateistów potrafił doścignąć w tym względzie wybitnych arcypasterzy tego Kościoła. To jest wręcz niemożliwe, bo za nimi stoją wieki Tradycji i nieustannie ćwiczonej praktyki. Który z ateistów potrafiłby tak bez mrugnięcia powieką wypowiadać powyższe słowa przed licznymi tłumami wiernych, wiedząc doskonale jak ta „prawdziwa wolność” wyglądała pod egidą Kościoła kat., i to nie tylko w średniowieczu, kiedy w imieniu Boga przelewano morze krwi i wyrządzano bliźnim niewyobrażalną ilość krzywd i cierpień, ale nawet w kontekście znamiennej wypowiedzi jednego z papieży ostatnich czasów, Grzegorza XVI, który w encyklice Mirari vos, pisał:

 

„Z tego najbrudniejszego źródła indyferentyzmu wypłynęło owo błędne i niedorzeczne mniemanie, albo raczej szalone głupstwo, jakoby każdemu należało zapewnić i zaręczyć wolność sumienia. Szerzenie się tego zaraźliwego błędu ułatwia owa nieograniczona wolność słowa, która szeroko zapanowała ze szkodą Kościołów i rządów, ponieważ niektórzy bezczelnie powtarzają, jakoby stąd płynął pewien pożytek dla religii”. Albo piękna w swej szczerości wypowiedź biskupa O’Connora: „Wolność religijna jest tolerowana do momentu, w którym możliwe stanie się jej ograniczenie, bez narażania na szkodę katolicyzmu”. Ergo: również i w tej dziedzinie ateiści nie mają żadnych szans wygrania z oddanymi sprawie sługami bożymi.

 

Ateiści nie mają tak silnej motywacji do bycia ateistami, jak wierzący religijnie osobnicy do bycia wierzącymi. Dla ateistów liczy się jedynie prawda, niezależnie od tego jaka miałaby być. I to ona ich wyzwala,..niestety także i od religii. Natomiast u wierzących sprawy się mają zupełnie inaczej. Po pierwsze: są oni od małego dziecka indoktrynowani religijnie (przyszli ateiści zresztą też, lecz w jakiś niewytłumaczalny sposób udaje im się z tego religijnego uzależnieniawyleczyć), więc wiara religijna nie jest kwestią ich wyboru jak u ateistów niewiara, lecz kwestią przymusu, z czego na szczęście nie zdają sobie sprawy, powtarzając bezmyślnie mantrę o „wolnej woli”, którą ponoć Bóg im dał.

 

Po drugie: przekonuje ich nadzieja na zbawienie ich duszy, no i oczywiście strach przed potępieniem i wiecznymi mękami w piekle. Ateiści są pozbawieni tych nadzwyczaj silnych bodźców psychicznych, jakie daje świadomość nagrody i kary, zatem i ich przekonania ateistyczne nie są tak zdeterminowane, jak przekonania religijne. Poza tym, czy ateiści mają tak jasno wyznaczoną drogę uczciwego i sprawiedliwego życia jak choćby ta, którą dla wierzących wytyczył kard. J.H.Newman, pisząc: „Nawet najmniejszy grzech powszedni jest w oczach Boga większym złem, niż zniszczenie całego świata i śmierć w mękach wszystkich jego mieszkańców”? Na szczęście nie mają, czyli następny punkt na korzyść wierzących i religii.

 

Kościół kat. wykorzystał już wszelkie możliwe sposoby aby uzależnić od siebieswych wiernych i nie ma takiego pomysłu, który by wcześniej nie został przez niego zastosowany. I tak np.: skorzystał z poprzedzającej chrześcijaństwo idei zbawieniadusz tych wszystkich, którzy będą wierzyć w ich Boga i zapewnił sobie monopolna głoszenie i korzystanie z tej idei („Poza Kościołem nie ma zbawienia”). Potrafił też wyegzekwować ogniem i mieczem owo prawo do wyłączności, tępiąc bezlitośnie tych, którzy sprzeciwiali się temu pomysłowi, bądź mieli inne poglądy co do jego realizacji. Kościół ów skorzystał też z wymyślonej wcześniej idei piekła dla potępionych grzeszników, oraz tych, którym nie po drodze z jego światłymi naukami i doprowadził do perfekcji tę ideę, strasząc nią przez wiele wieków swych wiernych i osiągając dzięki temu wymierne korzyści. Sam pomysł podziału na potępionych i błogosławionychprzez Boga, jest nie do przecenienia!

 

Ateiści nie mają tradycji spowiedzi świętej, która stanowi doskonałe narzędzie władzy nad wiernymi. Duszpasterze, którzy znają dzięki niej ich wszystkie grzechy, siłą rzeczy panująnad ich sumieniami, a co za tym idzie również w dużym stopniu nad ich życiem. Służby specjalne wszystkich krajów mogą tylko marzyć o tak doskonałej inwigilacji swych poddanych. Nie można też zapominać o innych, równie ważnych pomysłach, które przyciągają wiernych do kościołów i uczestnictwa w obrządkach religijnych: święte sakramenty, bez których nie może się obejść żaden wierny, święte i obowiązkowe msze, służące Kościołowi do nieustannego kształtowania sumień swoich owieczek, rozbudowana do granic możliwości obrzędowość, liturgia i rytuał, których bogata forma zastępuje właściwą treść religii. Także świątynie, wywierające swym ogromem zapierający dech w piersiach zachwyt wiernych, nieustannie powtarzana ofiara z „krwi i ciała” Zbawiciela (nic to, że niezgodna z Biblią).

 

Także wiele innych ciekawych pomysłów, które poszły już w zapomnienie, chociaż były nadzwyczaj skuteczne i przyniosły Kościołowi niewyobrażalne wręcz korzyści. Np.: handel odpustami (obecnie błogosławieństwami), olbrzymie korzyści, jakie dawał kolejny (coraz częściej wyznaczany) „Rok święty”, także te które płynęły z bardzo opłacalnego dla Kościoła kultu relikwii, obecnie tylko kultu świętych obrazów(co prawda niezgodnego z Dekalogiem, ale kto by się tym przejmował!), jak i cudownych miejsc, oraz licznych pielgrzymek do nich. Na tyle licznych, że choć w jakiejś części wynagradzają Kościołowi dawniejsze (obecnie utracone) zyski.

 

Niestety nie stosuje się już popularnej kiedyś i bardzo skutecznej anatemy, interdyktu i ekskomuniki. Jakież to było widowisko! „Przy rzucaniu klątwy, ksiądz w żałobnej szacie z zapaloną świecą, wygłaszał ze stopni ołtarza formułę anatemy: „Aby w domu, na ulicy, na roli, jedząc, robiąc i chodząc, był przeklęty; aby zdrowego członka nie miał od wierzchu głowy aż do stopy nożnej, aby wnętrzności jego wypłynęły i robactwo ciało jego stoczyło; aby dom jego był spustoszony, a sam wymazany został z księgi żywota i z diabłem jeno mieszkał” (wg Władysława Kopalińskiego).

 

Zaniechano też (ze szkodą dla Kościoła) bardzo dochodowych procesów o czary i palenia czarownic na stosie. A przecież był to tak genialny pomysł, że chyba żaden inny mu nie dorównuje. „Od XIII do XIX w. chrześcijański Kościół palił czarownice /../ Po uśmierceniu owych nieszczęśników kler zagrabiał ich mienie i nierzadko był to prawdziwy powód wszczynania procesów o kacerstwo i czary” /../  „w 1199 r. papież Innocenty III zarządził, aby wszelkie mienie należące do skazanych heretyków podlegało konfiskacie na rzecz Kościoła; ten następnie dzielił się nim zarówno z lokalnymi urzędnikami, jak i z oskarżycielami ofiar, w nagrodę za ich szczerość” (Karlheinz Deschner Opus diaboli, Sam Harris Koniec wiary).

 

Po namyśle muszę przeprosić Waszą Ekscelencję za ten lapsus: oczywiście jest mnóstwo innych, równie genialnych  pomysłów, zasługujących na uznanie dla ich pomysłodawców. Święta Matka Kościół na pewno im tego nie zapomni. Tak, że w tym aspekcie owego porównania, Kościół już nie ma tak kolosalnej przewagi nad niewiernymi i niewierzącymi jak to onegdaj bywało. Nawet ewangelicki biskup Troilus u schyłku XVIII w. wyraził głębokie zatroskanie „naszą epoką obojętności i wolnomyślności”, w której nie chciano już palić kobiet oskarżonych o czary.  Ale też nie jest tak do końca źle; wczesna indoktrynacja dzieci jednak robi swoje i dzięki niej kościoły nadal są pełne wiernych po brzegi. A tej możliwości ateiści są na szczęście pozbawieni.

 

Ciekawe czy ateiści będą w stanie znaleźć w swych szeregach ludzi tak bardzo oddanych sprawie, jacy bardzo często trafiają się w łonie Kościoła i dzięki swemu niebywałemu zaangażowaniu i odwadze, przyczyniali się do coraz to bardziej rosnącej potęgi tej świętej instytucji. Np. taki biskup Ambroży: „Gdy w 388 r., z poduszczenia swego biskupa, chrześcijanie spalili synagogę w Kallinikon nad Eufratem, a później cesarz Teodozjusz nakazał jej odbudowę na koszt biskupa, Ambroży zaprotestował: „Oświadczam, że podpaliłem synagogę; tak, że wydałem im takie polecenie, by nie było więcej takiego miejsca, w którym przeczy się Chrystusowi… Co stoi wyżej, pojęcie porządku czy interes religii?” /../  Wszedł do historii religii jako prawy chrześcijanin, który się nie ugiął nawet przed cesarzem” (Uta Ranke-Heinemann Eunuchy do raju). I miał ponadczasową rację: po dziś dzień liczy się przede wszystkim interes religii, a nie świecki porządek społeczny.

      

Albo papież Innocenty III, który „był człowiekiem niesłychanie ambitnym, pysznym, o niezaspokojonej żądzy bogactw i gotowym za pieniądze do każdej transakcji /../ zalecił również zwyczaj tworzenia dla Izraelitów odrębnych dzielnic (tzw. getta)”. Czy też Bonifacy VIII, który „polecił świętej inkwizycji tępić wszystkich, którzy głosili wyższość ludzi uprawiających dobrowolne ubóstwo nad resztą duchowieństwa, żyjącego z intratnych beneficjów”, itd. itd. Długo można by wyliczać tych wszystkich, którzy się przyczynili do potęgi Kościoła. Wątpię aby ateiści znaleźli tak oddanych ludzi pośród swoich szeregów. Do tego trzeba mieć klasę, charakter i wybitny umysł.

 

Ateiści nie mają żadnego wpływuna swe władze wybierane aktualnie w demokratycznych wyborach. Dzięki zapobiegliwości i mądrości hierarchów naszego Kościoła, nawet wtedy, kiedy on sam przestał być władzą absolutnądla większości ludzi podlegających jego wpływom, zapewnił sobie uprzywilejowaną pozycję, nawet w krajach, w których istnieje rozdział Kościoła od Państwa. W tych krajach będących jakoby neutralnymi światopoglądowo, Kościół i tak ma najwięcej do powiedzenia (włącznie z wpływem na prawodawstwo), a religijne symbole wiszą w każdym urzędzie państwowym i placówkach użytku społecznego. Natomiast prezydenci i parlamentarzyści kończą swą przysięgę słowami: „Tak mi dopomóż Bóg”. Czy np. ateiści mogą żądać od naszych władz, aby wprowadzili religioznawstwo do programu nauczania? Nie mogą, bo to wg hierarchów kościelnych jest „łamanie sumień” młodych ludzi, a łamanie sumień dziecięcych jest wyłącznie domeną religii i Kościołów!

  

Wiadomym nam wszystkim jest, jakie korzystne skutki dla instytucji Kościoła przynosi taka sytuacja. Zresztą sama historia potwierdza najdobitniej, iż najlepszy sojusz, który zawsze przynosił Kościołowi najwięcej korzyści, to sojusz ołtarza z tronem. Dlatego nigdy nie potępił on żadnego z totalitarnych systemów – jeśli tylko współpracował on z Kościołem na niwie ideowej – ani żadnego z dyktatorów i wielkich zbrodniarzy ludzkości, jeśli tylko byli gorliwymi wyznawcami tego samego Boga i tej samej religii. Jeśliby natomiast porównać wpływ religiina ludzkość, z wpływem ateizmuna ludzkość, to ten drugi jest tak znikomy, iż można go śmiało nazwać – jak to ktoś trafnie określił – ateizmem w „krótkich spodenkach”. Jest doprawdy niepoważny. Następny punkt na korzyść religii.

 

Czy istnieje w świadomości ludzi określenie „wojujący katolik”? Nie istnieje. Istnieje natomiast pejoratywne określenie „wojujący ateista”, chociaż historia pokazuje jednoznacznie, iż jest ono fałszywe w jej kontekście, bo najwięcej wojen, bitew, pogromów i rzezi odbywało się z pobudek religijnych, a ludzie wierzący – nie ateiści – wyrządzali (i wyrządzają) swym bliźnim najwięcej krzywd i cierpienia. Dzieje się tak dzięki czarnemu pijarowi dla jednych (ateiści), a chwaleniu nadzwyczajnych zasług dla drugiej strony – ludzi Kościoła i wiernych z nim związanych. Długo mógłbym jeszcze wyliczać Waszej Ekscelencji atuty naszej religii i naszego Kościoła, świadczące o wyższości naszej organizacji nad organizacją ateistów, jednakże będę kończył ów raport, nie chcąc wystawiać na szwank cierpliwość Waszej Ekscelencji. Podsumuję go w ten sposób:

                                                           ------ // ------

Religia znając naturę ludzką niejako „od podszewki”, wykorzystała (na swoją korzyść) wszelkie jej wady, ograniczenia jak i zalety, w tak gruntowny sposób, iż dla ateistów nie pozostało nic, co by mogli wykorzystać przeciwko religii. Każda najmniejsza nawet możliwość została wzięta pod uwagę przez naszych ekspertów od grzechui wykorzystana w taki sposób, aby wzmocnić władzę religiinad swymi owieczkami, jej potęgę i znaczenie w świecie. Jednocześnie aby wierni mieli absolutne przekonanie, iż to wszystko, co im religia nakazuje, jest dla ich własnego dobra; dla zbawienia ich dusz, nawet kosztem koniecznego dręczenia ich grzesznego ciała.

 

Religie istniejąc tysiące lat, dokładnie poznały czego się ludzie boją,oraz czego pragną i wyszły naprzeciw ich pragnieniom, umiejętnie podsycając ich strach i obawy. Wskazały też im sens icel życia, a przy okazji uświetniły ich jałowe i bezbarwne życie religijnymi rytuałami, które dają im poczucie obcowania ze świętością i nadprzyrodzoną Tajemnicą. Prawdą jest też, iż religie stosują zasadę: „Nikt ci nie da tyle, ile ja ci potrafię obiecać. W zamian chcę tylko panować nad twoim umysłem (sumieniem), czy to zbyt wiele?”. Mówiąc między nami, religie są oszustwem w dobrejsprawie, ale – powiedzmy to szczerze – czyż ludzie nie chcą być oszukiwani w tej ważnej kwestii?!

 

 To fakt, iż religie wykorzystują wrodzoną łatwowierność i naiwność ludzką, trudno: coś za coś! Jeśli ma się przekonanie, iż bez pomocy duchowej nie da się przejść przez życie o własnych siłach, to ktoś musi stale podawać im tę pomocną dłoń (i to nie za darmo!). Jeżeli chce się mieć kojący spokój sumienia, oparty na pięknej iluzji wiecznego życia po śmierci, to trzeba polegać na najwyższej klasie specjalistów od jej marketingu i reklamy. Najlepiej z Firmy o wielowiekowej Tradycji, innej drogi nie ma! Dlatego między innymi w Biblii zapisano: „Jeżeli więc my zasialiśmy wam dobra duchowe, to cóż wielkiego, że uczestniczymy w żniwie waszych dóbr doczesnych? Jeżeli inni mają udział w waszej majętności, to czemu raczej nie my? /../ Tak też i Pan postanowił, ażeby z Ewangelii żyli ci, którzy głoszą Ewangelię” (1Kor 8-11). Oraz: „Ten, kto pobiera naukę wiary, niech użycza ze wszystkich swoich dóbr temu, kto go naucza” (Ga 5).

                                                          

Reasumując: wnioski jakie się nasuwają z powyższego są tak oczywiste, iż – tu posłużę się słowami św. Anzelma z jego dowodu ontologicznego – „nawet człowiek głupi zgodzi się z tym”, że ateiści nie stanowią żadnego zagrożeniadla powszechnej władzy Kościoła, który może być spokojny o bezgraniczną lojalność swych owieczek, obojętnie ile by zostało utworzonych tych Kościołów Człowieczych”. Ludzie nie tego oczekują od swoich ideowych przewodników. Takie jest moje zdanie i mam nadzieję, iż Wasza Ekscelencja je popiera w całej rozciągłości. Polecam się na przyszłość, znając szczodrość Waszej Ekscelencji za sumiennie wykonaną pracę.   

                    

                                                                                                              Szczerze oddany sprawie

                                                                                                                   Agent specjalny 666.

 

2013 r./ marzec 2022 r.                 ------ KONIEC ------


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj






Nowy ateizm i krytyka religii

Znalezionych 900 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Nowy ateizm   Koraszewski   2013-11-16
Agnostyk czy ateista?   Koraszewski   2013-12-05
Konstytucyjni ateiści   Koraszewski   2013-12-05
Portret wielkiego agnostyka   Coyne   2013-12-14
Złe wiadomości   Coyne   2013-12-17
Pięć dowodów na istnienie Boga od teologa dla ateistów pod choinkę   Coyne   2013-12-19
Katolicki hierarcha mówi, że anioły istnieją, ale są bezskrzydłe   Coyne   2013-12-24
“Rozum został stworzony przez Boga”   Coyne   2014-01-03
Opowieść o religijnym odwróceniu   Joseph   2014-01-06
Podsumowanie ataków na ateistów   Coyne   2014-01-07
Nie - dla umiłowania cierpienia   Kuhlenbeck   2014-01-07
Zmyślona podróż do nieba   Coyne   2014-01-12
Dziedzictwo nietolerancji   Shahid   2014-01-12
Islamscy radykałowie zabili kolejnych medyków   Coyne   2014-01-13
O modlitwie i petycji   Gogineni   2014-01-13
List otwarty do boga islamu   Imani   2014-01-17
Chrześcijanie XXI wieku   Koraszewski   2014-01-17
Kolejne kopniaki dla ateistów w “Slate”   Coyne   2014-01-18
Nauka kontra wiara: żadnego konfliktu!   Coyne   2014-01-21
O źródłach autocenzury   Nasreen   2014-01-24
Jakie są “najlepsze” argumenty na rzecz istnienia Boga?   Coyne   2014-01-24
Ateistom ma być ciężko   Coyne   2014-01-31
No i wydało się...   Kruk   2014-02-04
Strzelanie zza pleców Boga   Koraszewski   2014-02-06
Zostałem “Cenzorem Roku"!   Coyne   2014-02-12
Święta glina   Hili   2014-02-14
Jeśli wlazłeś między wrony...   Coyne   2014-02-17
Dlaczego religia może być racjonalna, ale robi to w zły sposób   Coyne   2014-02-20
Droga do wolności   Feldner   2014-02-24
Całun Turyński: Dlaczego religia jest pseudonauką   Coyne   2014-02-24
Jajecznica   Kruk   2014-02-27
Polityka Nowego Ateizmu   Bum   2014-02-28
Długi ateistów   Koraszewski   2014-03-03
Wkrótce w księgarniach: nowa apolegatyka Boga   Coyne   2014-03-07
Upiory religii   Ferus   2014-03-08
Życie seksualne wczoraj i dziś   Koraszewski   2014-03-11
Testowanie hipotezy Boga   Stenger   2014-03-11
Szkoły nie są polem bitwy religii!   Gogineni   2014-03-13
Czy Bóg jest bezcielesną osobą?   Coyne   2014-03-16
Głos czarnej owcy   Ferus   2014-03-18
Wyrafinowana teologia szyicka   Taheri   2014-03-19
Bóg jako lokomotywa   Koraszewski   2014-03-21
Czy ateiści są snobami intelektualnymi?   Coyne   2014-03-22
Zegarek na wrzosowisku   Ferus   2014-03-26
O nadziei w tym i owym   Koraszewski   2014-03-27
Bóg, moralność i geografia   Coyne   2014-03-28
Humanizm ewolucyjny   Ferus   2014-04-09
Kpatinga: wioska czarownic   Igwe   2014-04-13
Trzeba przestać milczeć   Ahmed   2014-04-15
Rozprawa między panem, zupą i szatanem   Kruk   2014-04-18
Kult Cargo   Szczęsny   2014-04-20
Najgłupsze dokopywanie ateistom w tym roku   Coyne   2014-04-21
Humanizm ewolucyjny II     2014-04-22
Kolejny kiepski argument na rzecz Boga   Coyne   2014-04-24
Duchowość i seksualność szatana XXI wieku   Kruk   2014-04-30
Ateizm luk   Coyne   2014-04-30
Niemago rejestruje swój związek   Kruk   2014-05-04
Ponad dobrem i złem   Ferus   2014-05-05
Recykling sił nadprzyrodzonych   Koraszewski   2014-05-22
Wojna o Adama i Ewę   Coyne   2014-05-25
O kamiennych tablicach i nieco sfałszowanych zwojach   Szczęsny   2014-06-03
Ateizm zakwefiony   Coyne   2014-06-07
Czy religia jest nałogiem?   Koraszewski   2014-06-08
Filozof gromi ateistów z głupich powodów   Coyne   2014-06-10
Państwo częściowo wyznaniowe   Koraszewski   2014-06-15
Kiedy być “ekumenicznym” – a kiedy nie   Tsalic   2014-06-16
Hiszpania deportuje byłego muzułmanina za krytykowanie islamu   Coyne   2014-06-20
Głupie twierdzenia o fundamentalistycznych ateistach   Coyne   2014-06-22
Mój problem z Bogiem   Angier   2014-06-24
Ekumeniczna nienawiść   Koraszewski   2014-06-26
Czy Bóg jest kręgowcem bez substancji?   Coyne   2014-06-26
Manifest ateisty   Harris   2014-06-27
Ewolucja teistyczna kiepsko się sprzedaje   Coyne   2014-06-29
Ostre światło nauki   Dennett   2014-07-01
Socjologia sekularyzmu   Koraszewski   2014-07-02
To nie okupacja, to islam   Greenfield   2014-07-05
Wiara szukająca ucieczki   Koraszewski   2014-07-14
Czy wierzący uważają pismo święte za dosłowną prawdę?   Coyne   2014-07-16
Gdyby Bóg istniał, miałby się z czego tłumaczyć   Fatah   2014-07-22
Dobre i złe powody, by wierzyć   Dawkins   2014-07-24
Nauka Biblii i praktyki religijne   Twain   2014-07-27
Czy nasze wartości pochodzą od Boga?   Stenger   2014-07-31
Segregowanie uczniów według wyznania jest złym pomysłem   Ridley   2014-08-01
Osaczeni   Rushdie   2014-08-05
Ameryko, obudź się!   Imani   2014-08-08
Bonobo i pogromca ateistów   Coyne   2014-08-12
Bonobo i pogromca ateistów. Część II   Coyne   2014-08-13
Królik jest pytaniem   Celeste Hale   2014-08-16
Katolickie barbarzyństwo w Europie   Coyne   2014-08-19
Religia, “Playboy” i Frank Sinatra   Coyne   2014-08-27
Myśli i materia   Stenger   2014-08-31
Świadkowie Jehowy i odmowatransfuzji krwi dla dziecka   Coyne   2014-09-07
Machina religijnej nienawiści w działaniu   Chandra   2014-09-09
Biblia źródłem moralności? Żartujesz sobie!   Coyne   2014-09-10
Marsz lunatyków do Armagedonu   Harris   2014-09-13
O rzekomym wojującym, fundamentalistycznym, ateizmie   Coyne   2014-09-15
Afrykański eksport starego chrześcijańskiego barbarzyństwa   Igwe   2014-09-16
Wolność słowa w Yale   Koraszewski   2014-09-18
Nauka dyskutowania o niczym   Coyne   2014-09-20
Jeśli ISIS nie jest islamskie, Inkwizycja nie była katolicka   Coyne   2014-09-21

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk