Prawda

Czwartek, 28 marca 2024 - 12:55

« Poprzedni Następny »


Fikcja uznawana za Prawdę (VIII)


Lucjan Ferus 2020-05-03

Święty Paweł - faktyczny twórca chrześcijaństwa.  
Święty Paweł - faktyczny twórca chrześcijaństwa.  

Ostatnią część cyklu zacznę od wyjaśnienia, dlaczego książka Leo Zena Tak wymyślono chrześcijaństwo stała się dla mnie na tyle ważna, iż poświęciłem jej tyle odcinków. Otóż podczas kilkudziesięciu lat pasjonowania się religiami i religioznawstwem, przeczytałem mnóstwo pozycji o religiach i ich bogach. Jednakże większość opisów dotyczyła religii albo już dawno nie istniejących, albo jeśli nawet istniejących, to ich prawdziwe początki zaginęły w mroku dziejów (lub zostały skrzętnie ukryte), tak, że do naszych czasów przetrwały tylko mitologiczne wersje ich powstania, w których autentyczność wierzą jedynie ich wyznawcy.

Natomiast wyżej wymieniona pozycja, jako pierwsza (dla mnie oczywiście) przedstawia tak obrazowo proces tworzenia od początku jednej z współczesnych religii, tak, jakby się przy tym było. I to na dodatek tej, w której byłem wychowywany od dzieciństwa i z którą przez ponad ćwierć wieku byłem silnie związany emocjonalnymi więzami. Oczywiście od wielu już lat jestem świadomy faktu, iż wszystkie nasze religie i wszyscy nasi bogowie są wytworem ludzkiej wyobraźni. Inaczej mówiąc, to nie Bóg stworzył ludzi na „własne podobieństwo i obraz”, lecz odwrotnie: to ludzie od dawna tworzyli swoich bogów na własne podobieństwo.

 

Jednakże dopiero teraz, po tej ciekawej lekturze umożliwiającej mi dokładniejsze poznanie  procesu, podczas którego zostaje stopniowo wykreowana nowa religia i adekwatny do niej Bóg, dostałem najlepsze z możliwych potwierdzenie, iż dotychczasowe moje poglądy w tej kwestii były prawdziwe, tzn. zgodne z religioznawczym punktem widzenia rzeczywistości. Oznacza to także, iż czas poświęcony przez te wszystkie lata na studiowanie wielu mądrych książek i na zapisywanie wg nich własnych przemyśleń, nie poszedł na marne. To jednak nie religijne lecz areligijne poglądy są bliższe rzeczywistości, mimo że to religijna, fikcyjna „rzeczywistość” jest bliższa „sercu” dla większości ludzi na Ziemi.

 

Ale to tylko taka luźna dygresja. Jak zatem można by podsumować ów opisany w książce Leo Zena aspekt kulturotwórczego procesu, którego konsekwencją było powstanie jednej z wielu religii – chrześcijaństwa i jej Boga? Aby pokazać ów problem z właściwej perspektywy, która ukazałaby jego istotę, pozwolę sobie zadać w tym miejscu dość nietypowe pytanie, jak na tematykę religijną przystało: Dlaczego od tysięcy lat wciąż tworzone są religie? I nie jest to wbrew pozorom dzieło Boga (o czym każda z religii stara się przekonać swych wiernych), bo wtedy od zawsze musiałaby istnieć jedna, jedyna religia, a przecież było i jest ich mnóstwo.

 

No i czy powstają one dla dobra ludzkości, o czym przekonują ich „duchowi” przewodnicy? Bardzo w to wątpię. Dlaczego? Otóż m.in. dlatego, że religia aby mogła zaistnieć jako jedna z  idei wymyślonych przez ludzi, jej twórcy muszą wpierw wykreować fikcyjną „rzeczywistość” (czyli sprzyjające „środowisko”, w którym będzie mogła się rozwijać i rozprzestrzeniać). Jak wygląda przygotowanie w umysłach ludzi owego psychicznego ideowego „podłoża”? Aby nie sięgać w zbyt odległą przeszłość ograniczę się do przykładu opisanego w w/wym. książce, który doskonale pokazuje ów mechanizm tworzenia nowej idei religijnej, jak i jej Boga. 

 

Zacznę od pytania: dlaczego Paweł „zapożyczył” wizerunek Boga do swej nowotworzonej teologii akurat z pogańskich religii misteryjnych? Musiał chyba zwrócić jego uwagę fakt, że owe religie już wieki wcześniej wykorzystywały w swych doktrynach ideę Boga Zbawcy, który dzięki złożonej przez siebie męczeńskiej ofierze odkupującej grzechy ludzkie, zbawić ma pośmiertnie wierzących w siebie wyznawców, obiecując im wieczne życie po śmierci. Inaczej mówiąc: pogańskie religie misteryjne od dawien dawna już realizowały najgłębsze i najsilniejsze marzenie ludzi o nie umieraniu na zawsze i wiecznym życiu w zaświatach.

 

Czy nie dlatego właśnie cieszyły się tak wielką popularnością w całym świecie antycznym? Czy nie dlatego ich liczni bogowie byli wręcz uwielbiani przez swych wyznawców i mieli ich ogromne rzesze? Nie bez powodu przecież wszystkie religie misteryjne były oparte na tym samym wzorcu: „U ich podstaw leżała koncepcja nieśmiertelnej duszy, zbawionej przez śmierć i zmartwychwstanie ezoterycznych bogów – Mitry, Adonisa, Attisa i Ozyrysa, którzy złożyli siebie samych w ofierze za zbawienie ludzkości”. Nie dziwne jest więc, że Paweł skorzystał z najlepszego pomysłu, który z góry gwarantował wielką popularność tej religii.

 

A tak przy okazji: do jakiego Boga modlą się właściwie chrześcijanie? Wygląda na to, że jednak nie do żydowskiego, a raczej do greckiego, egipskiego lub perskiego (jeśli chodzi o pochodzenie pierwowzoru przynajmniej). Ale to tylko taka luźna dygresja. Dalej: Mamy więc już gotowy wizerunek Boga Zbawcy, do którego należało tylko dopisać historię „jego życia”, uwzględniającą jednak specyfikę środowiska, w którym miał istnieć (czym zajęli się nieznani autorzy Ewangelii) i należało stworzyć „mu” warunki dla jego „zbawczej”, „odkupicielskiej misji”. Co w tej kwestii wymyślił Paweł i jego późniejsi następcy?

 

Otóż „reanimował” on sumeryjsko-żydowską koncepcję grzechu pierworodnego, wg której „natura ludzka jest ogromnie zdemoralizowana”, a już szczególnie „Żydzi, jak i poganie są źli z natury, nikczemni, niewolniczo przykuci do grzechu, zanurzeni po sama szyję w „zdrożnych żądzach” i na służbie „nieczystości” (Ef 2,3. Rz 6,17). Czy w tak drastycznie przedstawionej sytuacji, Bóg Zbawca nie będzie potrzebny, a wręcz konieczny? Otóż tak właśnie widział ten problem Paweł: „W obliczy tej powszechnej hańby /../ istniało tylko jedno wyjście stanowiące prawdziwe zbawienie gatunku ludzkiego: mistyczny Chrystus, który sam siebie złożył w ofierze na krzyżu”. Czy to już wszystko, by mogła zaistnieć i istnieć religia? Bynajmniej!

 

Cóż więc takiego jeszcze potrzebne jest człowiekowi (według doktryny religijnej), aby zdołał się wyswobodzić z tej pożałowania godnej sytuacji? Otóż przede wszystkim chrzest, bez którego przychodzące na świat noworodki obdarzone ułomną naturą (grzech pierworodny), „pozbawione byłyby prawa dostępu do raju” i wykluczałoby ich to z udziału w Królestwie niebieskim. „Poprzez ten magiczny obrządek (trochę wody wylanej na głowę i recytacja obowiązkowej formułki”), zostaje usunięta „skaza odziedziczona po grzechu Adama” i zostają „zmazane wszystkie przeszłe winy” ochrzczonego. Wyrafinowana kombinacja fikcji!

 

Dalej, jak pisze Autor książki: „Również w przypadku eucharystii (sakramentu skopiowanego przez Pawła z pogańskich religii misteryjnych) pozostajemy w orbicie czarów: odrobina mąki zmieszanej z wodą, wypowiedzenie magicznej formułki przez kapłana-czarownika i to wszystko zmienia się w Ciało i Krew Pana”. Jest to pozostałość po pogańskich misteryjnych obrządkach eleuzyńskich, kiedy to „u zarania cywilizacji wierzono, że spożywając ciało pokonanego wroga /../ i wypijając krew, nabywano nieśmiertelność” (tzw. teofagia). Do tego dochodzi „sakrament spowiedzi”, który ma długą i bardzo ciekawą historię.

 

Jak to się wszystko zaczyna zgrabnie układać w taki aspekt „rzeczywistości”, w której jakość życia człowieka (i to nie tylko tego „duchowego”), musi być zależna od religijnych „prawd”, mimo, że jak widać z lektury omawianej książki, wszystkie one są wymyślonymi (albo też „zapożyczonymi” i zaadaptowanymi z innych religii) fikcjami. I tak np.: człowiek nie może uciec przed tym, by nie urodzić się z „brzemieniem grzechu pierworodnego” (to ta skaza odziedziczona po grzechu Adama), co nieuchronnie blokuje mu dostęp do nieba po śmierci. Chyba, że zostanie ochrzczony w dzieciństwie i wtedy Bóg się nad nim zlituje i go zbawi.

 

Nic to, że w żaden sposób nie da się udowodnić istnienia biblijnego (albo jakiegokolwiek innego) boga, raju z drzewem wiadomości dobrego i złego, jak i drzewa życia, Adama i Ewy. Przebiegłego węża posługującego się ludzką mową, upadku człowieka w raju, wynikłego z niego grzechu pierworodnego, skazy odziedziczonej po grzechu Adama i jej destrukcyjnego wpływu na naturę ludzką. Dobroczynnego wpływu chrztu na naturę człowieka, pośmiertnego życia w zaświatach, nieba i piekła, a także wielu innych religijnych fikcji, które składają się na taki przerażający i ponury obraz naszej rzeczywistości z jaką ofiarnie walczy Kościół kat.:   

„Człowiek zwiedziony przez szatana, pogrzebał w swym sercu zaufanie do Boga, nadużył danej mu wolności i sprzeciwił się Bożemu przykazaniu. W tym objawił się pierwszy ludzki grzech. Odtąd prawdziwa powódź grzechu zalewa świat: Kain zabił Abla; grzech stał się zgubą ludzkości” (wg Katechizmu Kościoła katolickiego). Oraz:

„W ciągu bowiem całej historii ludzkiej toczy się ciężka walka przeciw mocom ciemności; walka ta zaczęta ongiś u początku świata trwać będzie do ostatniego dnia, według słowa Pana” (Sobór Wat. II, Geaudium et spes, 1965 r.).

Mimo, że te religijne fikcje z Katechizmu, jak i te z soboru Watykańskiego II, od fikcji wymyślonych przez Pawła i jego następców na początku chrześcijaństwa, dzieli kilkanaście wieków, widać wyraźnie w jakim kierunku poszła ta „pobożna i święta” twórczość owych „szafarzy łask bożych”, którzy brali udział w tej wielkiej mistyfikacji. Należało wykreować taką fikcję „rzeczywistości religijnej”, aby ta religia i jej Bóg Zbawca nie tylko mieli ideowe uzasadnienie dla swojej „koniecznej” dla ludzi działalności, ale wręcz aby nie mogli się obejść bez „pomocy” religii, a już, co nie daj Boże ją zlekceważyć i odrzucić.

 

Jednakże w Pawłowej wersji chrześcijaństwa nie jest jeszcze najgorsze to, że opiera się ona głównie na religijnych fikcjach (przecież wszystkie religie się na nich opierają), tworzonych po to, aby uzasadnić „wyższą” potrzebę jej istnienia. Nie jest nawet najgorsze to, że z czasem wiele z nich przerodziło się w wyrafinowane oszustwa, dzięki którym kapłani mogli zarabiać duże pieniądze na naiwności i łatwowierności wyznawców (np. „cennik pokutny”, odpusty, compositio, błogosławieństwa itp.). „Porządne uprawianie religii daje nie tylko więcej władzy niż cokolwiek innego, ale również dużo pieniędzy” (Horst Herrmann Książęta Kościoła).

 

Jest bowiem jeszcze jeden o wiele bardziej tragiczny, a wręcz przerażający jej aspekt, wynikający z ogromnej potrzeby posiadania władzy (niechlubne dziedzictwo po zwierzęcych przodkach) człowieka nad człowiekiem. O czym Leo Zen tak m.in. pisze w swojej książce:   

„To wraz z /../ Pawłem narodziła się idea rozpowszechniania Dobrej Nowiny na całym świecie /../, aby przygotować go na powrót Chrystusa z niebios, co miało nastąpić w niedalekiej przyszłości. Kościół /../ wyznaczył sobie za cel nawrócenie pogańskiego świata z wykorzystaniem wszelkich środków. /../ Ewangelizacja była prowadzona za pomocą tortur, ludobójstwa i /../ rzezi. Ile rzek łez i krwi przelano w imię Boga, którego prześladowcy /../ nazywali „miłościwym, litościwym Bogiem”! Biorąc to wszystko pod uwagę należy powiedzieć, że prozelityzm – przymusowe nawracanie innych na swoją wiarę /../ jest zbrodnią zarówno na tle kulturowym, /../ zmierzającą do podporządkowania politycznego, religijnego i ekonomicznego miejscowej kultury, a w konsekwencji do jej systematycznego niszczenia”.

Mógłbym oczywiście (jako ateista) zbagatelizować te liczne sprzeczności w tzw. „prawdach” religijnych: te wszystkie religijne fikcje i oszustwa „grubymi nićmi szyte”, popełniane ponoć w „wyższym celu”, który ma „uświęcać” podłe środki. Tę olbrzymią religijną mistyfikację polegającą na tworzeniu iluzji życia pośmiertnego (i wykorzystywaniu jej przez kapłanów w niecnym celu), która „jest jedynie chimerą narzuconą gatunkowi ludzkiemu za ogromną cenę” i powiedzieć sobie: A cóż lepszego można wymagać od idei tworzonej przez ludzi – dla ludzi, po to tylko, by czuli się lepszymi (od innych) osobnikami, by czuli się bezpieczniej, by mieli złudne poczucie sensu życia i aby tak bardzo nie bali się śmierci? Przecież kto używa rozumu zgodnie z przeznaczeniem i tak nie da się nabrać na te infantylne bajeczki, a kto chce w nie wierzyć, niech wierzy, jego sprawa, jego życie i wolna wola, czyż nie?

 

Jednakże jest granica, której moim zdaniem żadna religia nie powinna przekraczać, jeśli chce być wiarygodna. Tą granicą są zbrodnicze poczynania owych obłudnych „sług Bożych”, którzy kierując się ponoć „prawdami objawionymi”, zawsze potrafią z nich zrobić świętość: np. „święta wojna”, „święta Inkwizycja”, „święte krucjaty” („Bóg tak chce!”), czy podobne „świętości” (np. pogromy, prześladowania, ewangelizacje ogniem i mieczem itp.). Dlatego uważam, iż najodpowiedniejszym zakończeniem niniejszego cyklu, będzie poniższy fragment książki Opus diaboli Karlheinza Deschnera, w którym Autor zawarł istotę tego „pobożnego oszustwa”, pokazując w przejrzysty sposób jego niebotyczne zakłamanie i tragiczne skutki:

„Ludzie znajdują chyba szczególną przyjemność w tym, że pozwalają się wciąż ogłupiać, sprzedawać, unicestwiać: za ojczyznę, przestrzeń życiową, za wolność, /../ za tego czy innego Pana, ale najczęściej za tych, którzy ciągle i z taką pewnością siebie mylą Boga z własną korzyścią, a własną korzyść z Bogiem, /../ którzy w czasie pokoju propagują pokój, a w czasie wojny – wojnę, w obu wypadkach z równym przekonaniem i równą perfekcją /../ Tak, to chyba szczególna przyjemność przez tyle stuleci nurzać się w ludzkiej krwi i wołać „Alleluja”! To chyba szczególna przyjemność od bez mała dwóch tysiącleci kłamać, fałszować, oszukiwać /../.

 

Gdzie znajdziemy tyle frazesów o wszechogarniającej miłości i taką pochłaniającą właściwie wszystko, nienawiść? Gdzie znajdziemy religię, która z miłości zabija, torturuje, kradnie, szantażuje, pozbawia czci, oczernia, wyklina? /../ Ujmijmy to krótko: chrześcijaństwo stało się antychrystem. Ono samo stało się tym ukazywanym przez siebie diabłem! Ono samo było tym złem, które rzekomo zwalczało! Tym piekłem, które straszyło, było właśnie ono! Wśród wszystkich złych rzeczy stało się ono tą najgorszą: nie dlatego, że inne były lepsze, ale dlatego /../ że nic innego nie zdobyło takiej władzy nad ludźmi podatnymi na oszałamiającą ułudę, na którą składała się łacina, kłamstwa, /../ opowieści o koszmarach i urokach zaświatów.

 

Podatnymi na podjudzanie do zbrodni, byleby dochodziło do nich w imieniu Boga /../, które to imię pozwalało na wszystko, wszystko czyniło możliwe i wszystko ułatwiało. A tymczasem sami kapłani /../ dbali o własną skórę, napełniali kiesy i nauczali: „Nie zbierajcie skarbów na ziemi”, „Nie sądźcie innych”, „Kochajcie się nawzajem”, „Czyńcie dobro tym, którzy was nienawidzą”. Oni czynili zło tym, którzy kochali Jezusa, którzy chcieli przestrzegać jego przykazań; takim ludziom wyrywali języki, /../ grzebali żywcem, rozpinali na krzyżach, palili, zamurowywali na resztę życia, nie oszczędzali im niczego, żadnej hańby, żadnego bólu, mścili się na ich dzieciach /../ czując się dobrymi i uprawnionymi do owych czynów – i nadal tak się czują.

 

A przecież ukrzyżowali ludzkość! /../ Od czasów Konstantyna cechami, po których rozpoznaje się ten Kościół, są obłuda i przemoc; codzienną praktyką tej religii stała się masowa zagłada. Surowo zakazywano zabijania pojedynczychosób, ale uśmiercanie tysięcy ludzi było dziełem miłym Bogu. To nie obłęd, to jest chrześcijaństwo”.

Dodajmy: chrześcijaństwo w wydaniu katolickim, bo to o tej religii jest mowa w cytowanym wyżej fragmencie. Myślę, iż każdy kto zna historię religii (a już szczególnie tej Pawłowej uważającej się za Jezusową) potwierdzi, iż w użytych w tym opisie słowach, nie ma cienia przesady. Owszem, niektórym osobom owa konstatacja może wydawać się zbyt drastyczna. Jednakże w porównaniu do dokładnego opisu zbrodni, jakich dopuścił się Kościół katolicki podczas siedemnastu wieków swego istnienia, jest tu przedstawiony ich znikomy procent. Czy można się więc dziwić Friedrichowi Nietzsche, że wystawił taką ocenę owej religii?:

„Potępiam chrześcijaństwo, podnoszę przeciw Kościołowi chrześcijańskiemu najstraszniejsze ze wszystkich oskarżeń, jakie kiedykolwiek oskarżyciel jaki miał na ustach. Jest mi on największym zepsuciem, jakie pomyśleć sobie można, wola jego dążyła do ostatecznego, jakie tylko być może, zepsucia. Kościół chrześcijański nie pozostawił żadnej rzeczy nietkniętej swym zepsuciem, uczynił z każdej wartości  bezwartość, z każdej prawdy kłamstwo, z każdej rzetelności nikczemność duchową. Ważcie mi się jeszcze mówić o jego „humanitarnych” błogosławieństwach!”.   

Czy to wszystko nie potwierdza przekonująco mojej tezy, że kapłani (a już szczególnie ci wyżsi w hierarchii, od biskupów wzwyż) już od bardzo dawnych czasów byli doskonale świadomi swej prawdziwej roli w religiach? I dobrze wiedzieli, że to oni kreują koncepcje i wizerunki swych bogów i to od nich zależy czego „ich Bóg” będzie wymagał od swoich wyznawców. Historia powstania chrześcijaństwa i jego Boga, jaką Leo Zen opisał w książce Tak wymyślono chrześcijaństwo, najlepiej potwierdza moją rację w tej kwestii. Chociaż nie mam pewności czy dostatecznie jasno udało mi się ją przedstawić w tym cyklu.

 

Końcowa refleksja: kiedy jakiś czas temu ukazała się książka współautorstwa byłego papieża Josepha Ratzingera traktująca o celibacie w Kościele katolickim, we wszystkich ważniejszych mediach ponoć „odbiła się szerokim echem” i okrzyknięto ją „trzęsieniem ziemi” (musiało być lokalne, może tylko na terenie Watykanu?). Jak zatem można byłoby nazwać w/wym. książkę Leo Zena, która przedstawia historię tworzenia przez Pawła i jego następców wielkiej mistyfikacji – chrześcijaństwa i jego Boga Jezusa Chrystusa? Jeżeli więc problemy związane z celibatem okazały się (wg prasy) „trzęsieniem ziemi”, to do jakiego kosmicznego (najmniej) kataklizmu powinno być przyrównane wydanie tej książki?!     

 

Maj 2020 r.                                        ------ KONIEC------

 

 

 


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj




Komentarze
1. taka cena Leszek 2020-05-03


Nowy ateizm i krytyka religii

Znalezionych 900 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Zbłąkane dzieci matki Natury (IV)   Ferus   2022-10-16
Zbłąkane dzieci Matki Natury (III)   Ferus   2022-10-09
Zbłąkane dzieci Matki Natury (II)   Ferus   2022-10-02
Co się właściwie stało?   Kalwas   2022-10-01
Kilka poważnych powodów do śmiechu   Koraszewski   2022-09-26
Zbłąkane dzieci Matki Natury   Ferus   2022-09-25
Marnotrawny Syn Boży   Ferus   2022-09-18
Niepojęta miłość Boga Ojca   Ferus   2022-09-11
Fałszywka Boga: wygnanie ludzi z raju   Ferus   2022-09-04
Szamani: antenaci współczesnych kapłanów. Czyli Niezależny Związek Zawodowy Duszpasterzy. (V)   Ferus   2022-08-28
Szamani: antenaci współczesnych kapłanów. Czyli Niezależny Związek Zawodowy Duszpasterzy. IV.   Ferus   2022-08-21
Szamani: antenaci współczesnych kapłanówI.Czyli Niezależny Związek Zawodowy Duszpasterzy. (III)   Ferus   2022-08-14
Szamani: antenaci współczesnych kapłanów.Czyli Niezależny Związek Zawodowy Duszpasterzy. (II)   Ferus   2022-08-07
Szamani: antenaci współczesnych kapłanów. Czyli Niezależny Związek Zawodowy Duszpasterzy.   Ferus   2022-07-31
Śmierć dla “bluźnierców” w Pakistanie   Ibrahim   2022-07-27
Podstępne kuszenie Jezusa (IV)   Ferus   2022-07-24
Podstępne kuszenie Jezusa (III)   Ferus   2022-07-17
Podstępne kuszenie Jezusa (II)   Ferus   2022-07-10
Podstępne kuszenie Jezusa   Ferus   2022-07-03
Nowa książka Jasona Rosenhouse’a z krytyką Inteligentnego Projektu   Coyne   2022-07-02
Potwór stworzony ludzką wyobraźnią   Ferus   2022-06-26
Z jakiej gliny ulepiłeś swojego boga?   Koraszewski   2022-06-23
Nowy ateizm umarł, niech żyje nowy ateizm   Koraszewski   2022-06-20
Kobieta czyli zło konieczne?   Ferus   2022-06-19
Czarne życie, które nie ma znaczenia: 50 chrześcijan zamordowanych w ich kościele   Ibrahim   2022-06-16
Niezamierzony przez Stwórcę byt   Ferus   2022-06-12
Nowy Ład w dziele bożym   Ferus   2022-06-05
Kreacjonizm i owce Labana   Ferus   2022-05-29
Pacyfizm i papieska omylność   Stewart   2022-05-27
Operacja specjalna o kryptonimie „Arka i potop” (III)   Ferus   2022-05-22
Operacja specjalna o kryptonimie „Arka i potop” (II)   Ferus   2022-05-15
Operacja specjalna o kryptonimie „Arka i potop”   Ferus   2022-05-08
Marzenie o bezbożnym państwie   Koraszewski   2022-05-04
Moje (po)wielkanocne refleksje   Ferus   2022-05-01
Niepotrzebna ziemska sprawiedliwość   Ferus   2022-04-24
Alternatywna koncepcja zbawienia (II)   Ferus   2022-04-18
Alternatywna koncepcja zbawienia   Ferus   2022-04-17
Bądźmy uczniami Chrystusa? (II)   Ferus   2022-04-10
Bądźmy uczniami Chrystusa?   Ferus   2022-04-03
Słabość ateizmu czy religii?   Ferus   2022-03-27
Pytania do Boga   Ferus   2022-03-20
Retoryczne pytanie: „Gdzie był Bóg?”   Ferus   2022-03-13
Wojna pod znakiem krzyża     2022-03-11
Będzie zadowoleni (po śmierci)!   Ferus   2022-03-06
Niewiarygodna „prawdziwość” religii   Ferus   2022-02-20
Błędna analogia o wybaczaniu   Ferus   2022-02-13
Deizm antytezą teizmu? (II)   Ferus   2022-02-06
Deizm antytezą teizmu?   Ferus   2022-01-30
Jezus z uczniami w zbożu   Ferus   2022-01-23
Pierwszy krytyk bożego dzieła (VI)   Ferus   2022-01-16
Pierwszy krytyk dzieła bożego (V)   Ferus   2022-01-09
Hashtag „też odchodzę”   Koraszewski   2022-01-03
Wspomnienie: „Czego sobie życzyłem na nadchodzący 2014 r.?”.   Ferus   2022-01-02
Tradycja powinna się zmieniać pod wpływem praw człowieka   Igwe   2021-12-30
Bóg się rodzi i islmofobia w kafkowskim świecie   Koraszewski   2021-12-26
(Nie)zwykła opowieść wigilijna. Czyli moja nocna, niedokończona rozmowa z psem.   Ferus   2021-12-26
Jacek Tabisz o nowym humanizmie    Tabisz   2021-12-21
Pierwszy krytyk bożego dzieła (IV)   Ferus   2021-12-19
Pierwszy krytyk bożego dzieła (III)   Ferus   2021-12-12
Pierwszy krytyk bożego dzieła (II)   Ferus   2021-12-05
Pierwszy krytyk bożego dzieła   Ferus   2021-11-28
Paradoksalne „Dzięki Bogu” (II)   Ferus   2021-11-21
Paradoksalne „Dzięki Bogu”.   Ferus   2021-11-14
Absurdalna awersja wierzących do ateizmu   Ferus   2021-11-07
Refleksje sprzed lat: „Fikcyjna walka dobra ze złem” i inne   Ferus   2021-10-31
Atak ateizmu na ludzki rozum? (III)   Ferus   2021-10-24
Pytanie bez odpowiedzi   Łukaszewski   2021-10-18
Atak ateizmu na ludzki rozum? II.   Ferus   2021-10-17
Nasila się dżihadystyczne ludobójstwo chrześcijan w Nigerii   Ibrahim   2021-10-16
Atak ateizmu na ludzki rozum?!   Ferus   2021-10-10
Idea, która wyprowadziła rozum na manowce   Ferus   2021-10-03
"Time Magazine” i zachodnie podejście do islamizmu   Mahmoud   2021-10-02
Powolne odrzucanie religijnego mitu   Koraszewski   2021-09-27
Duchowni czy wyrachowani biznesmeni w sutannach?   Ferus   2021-09-26
Kościół zdeprawowany i mamoną silny   Koraszewski   2021-09-22
Turecki ateista zamordowany 31 lat temu   Bulut   2021-09-18
Naturalne czy sztucznie wykreowane religie?   Ferus   2021-09-12
Bogowie popkultury.Czyli jakimi religijnymi stereotypami „karmi” nas telewizja.   Ferus   2021-09-05
Ojciec święty, święty Paweł i teologia zastąpienia    Koraszewski   2021-08-30
(Nie)Fachowe pośrednictwo religijne.Czyli nieudana próba połączenia sprzecznych ze sobą zachowań.   Ferus   2021-08-29
Chora koncepcja Boga/bogów   Ferus   2021-08-22
W oparach ateizmu z czasu przeszłego   Koraszewski   2021-08-19
Islam – religia pokoju   Koraszewski   2021-08-16
Rozum i Wiara (XVIII)   Ferus   2021-08-15
Kult jednostki i bunt umysłu zniewolonego   Pandavar   2021-08-10
Biblia, kobiety i Bóg? (III)   Ferus   2021-08-08
Bezduszna duchowość ateistów   Koraszewski   2021-08-03
Most nad przepaścią (III)   Ferus   2021-08-01
Most nad przepaścią (II)   Ferus   2021-07-25
Most nad przepaścią   Ferus   2021-07-18
Chrześcijańskie stanowisko wobec rozdziału Kościoła i państwa   Koraszewski   2021-07-17
Czy ateizm może być nauczany jako religia?   Koraszewski   2021-07-12
Bajka o „zagubionej owcy” i cwanych „pasterzach duchowych”   Ferus   2021-07-11
Biblia, kobiety i Bóg? (II)   Ferus   2021-07-04
Ekumeniczne spotkanie apostatów   Koraszewski   2021-06-29
Czy wolno krytykować muzułmanów?   Pandavar   2021-06-28
Targniecie się na życie wieczne?   Ferus   2021-06-27
Dwa różne Dekalogi   Ferus   2021-06-20
Pasterze i ich bezwolne owce, czyli paradoksy „duchowego pasterzowania”   Ferus   2021-06-13
Biblia, kobiety i Bóg? Czyli co takiego Bóg chce powiedzieć czytelnikom Pisma Świętego?   Ferus   2021-06-06

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk