W rzeczywistości istnieją dwie agencje UNRWA. Jedna jest agencją ONZ, kierowaną przez niewielką liczbę międzynarodowego personelu. Druga jest ramieniem Hamasu i zatrudnia tysiące „Palestyńczyków”. Wielu z nich, jeśli nie większość, to członkowie Hamasu. Niektórzy, jak Suhail al-Hindi, były przewodniczący związku zawodowego pracowników UNRWA, który był także członkiem kierownictwa Hamasu, działa na najwyższych szczeblach tej grupy terrorystycznej.
Podczas gdy garść europejskich pracowników ONZ funkcjonuje jako publiczna twarz UNRWA, rzeczywistą organizacją kierują funkcjonariusze Hamasu, którzy panują w szkołach, używając ich do rekrutowania członków i magazynowania broni. Związek zawodowy pracowników UNRWA jest opanowany przez Hamas i jego pracownicy realizują politykę Hamasu.
Hamas to właśnie oznajmił, kiedy w swojej gazecie odpowiedział na wezwanie do wyrzucenia z UNRWA członków Hamasu, pisząc: "Zwolnienie pracowników agencji z powodu ich politycznej przynależności, oznacza zwolnienie wszystkich pracowników tej agencji pomocowej, ponieważ… wszyscy oni są członkami ‘oporu’”.
Walka o władzę między pracownikami ONZ a Hamasem trwała już wcześniej, podczas starć o nauczanie o Holocauście w szkołach UNRWA i w sprawie wykorzystywania szkół UNRWA do zbrojnego atakowania Izraela.
Prawdziwy rozłam nastąpił jednak, kiedy administracja Trumpa obcięła całe finansowanie UNRWA.
Podczas Rosz Haszana prezydent Trump powiedział żydowskim przywódcom, że darmowe życia dla terrorystów skończyło się.
“Zatrzymałem olbrzymie ilości pieniędzy, jakie płaciliśmy Palestyńczykom – oznajmił. – Stany Zjednoczone płaciły im niesłychane sumy pieniędzy”.
Przywódcy UNRWA zareagowali na te cięcia oświadczeniem, że zwolnią 250 pracowników w Gazie. Hamasowscy pracownicy UNRWA przejęli wtedy panowanie nad lokalami UNRWA i wygnali międzynarodowy personel.
Mahmoud Zahar, współzałożyciel Hamasu, który kiedyś oświadczył, że Żydzi ”usankcjonowali mordowanie własnych dzieci” i że „usunięcie Żydów z ziemi, którą okupują od 1948 roku jest nieodwołalną zasadą, ponieważ pojawia się w Księdze Allaha”, odwiedził członków UNRWA Hamasu podczas ich, jak to nazwał, „pokojowego i bezpiecznego strajku okupacyjnego”.
“Jestem kapitanem statku, na którym jest 13 tysięcy marynarzy i w zasadzie wyrzucili mnie z mostka kapitańskiego i zamknęli w kajucie kapitańskiej” – uskarżał się Matthias Schmale, dyrektor terenowych działań UNRWA w Gazie.
Schmale w rzeczywistości nigdy nie był kapitanem. Wszystkimi sprawami dowodzą Zahar i inni przywódcy Hamasu.
UNRWA musiała ewakuować większość z 19 osób międzynarodowego personelu, włącznie z najwyższymi, pozostawiając na miejscu sześć osób. Nie miało to praktycznego znaczenia, ponieważ działaniami UNRWA w terenie zarządza 13 tysięcy hamasowców zatrudnionych przez ONZ.
Ale ONZ nie reaguje na protesty i przemoc. ONZ reaguje na raporty. I wkrótce pojawił się raport.
Al Dżazira pokazała wewnętrzny raport ONZ oskarżający przywódców UNRWA o korupcję i złe zachowanie. Al-Dżazira jest ramieniem rządu w Kataru. To państwo islamskiego terroru jest obecnie największym sponsorem Bractwa Muzułmańskiego, wspiera Hamas i jest wszechstronnie zaangażowane w Gazie. Zalew wiadomości o raporcie UNRWA w Al-Dżazirze był wyraźnym sygnałem, że Katar uderza w tę agencję ONZ w imieniu Hamasu.
Al Dżazira twierdziła, że otrzymała raport od pracowników UNRWA, „zatroskanych”, że nie podejmuje się działań przeciwko „wewnętrznemu kręgowi” kierującemu UNRWA. Wewnętrzny krąg składa się z międzynarodowego kierownictwa, na które Hamas jest zagniewany za próbę zwolnienia setek ludzi Hamasu.
W raporcie, nadanym przez Al Dżazirę, twierdzono, że szef UNRWA, Pierre Krahenbuhl, ma romans ze swoją doradczynią, Marią Mohammedi, co „żenuje” ich kolegów i ofiarodawców.
Krahenbuhl, szwajcarski weteran NGO, jest oficjalnie żonaty z Taibą Rahim, szefową afgańskiej organizacji non-profit, a Maria Mohammedi, jest Algierką, która była, przynajmniej w przeszłości, zamężna z Rashidem Abdelhamidem, „palestyńskim filmowcem”, który w rzeczywistości jest Algierczykiem wykształconym we Francji i mieszka w Gazie, a choć to wszystko jest bardzo wielonarodowe, jest to także ten rodzaj „międzynarodowej dyplomacji”, na jaki krzywi się ONZ.
Jeśli jednak to oskarżenie jest prawdziwe, to szwajcarski humanitarysta zasymilował się przez przyjęcie poligamii.
Raport pełen jest oskarżeń o zastraszanie, nepotyzm, nadużywanie pieniędzy na podróże i – najgorszy możliwy grzech w biurokracji – pomijanie oficjalnych kanałów. I to wszystko mogłoby być poważniejsze, gdyby nie fakt, że reszta UNRWA, co prawdopodobnie obejmuje pracowników, którzy zestawili ten raport, jest islamską grupą terrorystyczną z zamiłowaniem do mordowania dzieci.
W ONZ jednak używanie szkół jako magazynów broni nie jest poważną sprawą, podczas gdy pomijanie oficjalnych kanałów jest nią.
Dyrektor ds. personelu UNRWA, Hakam Shahwan, ustąpił ze stanowiska po jakichś oskarżeniach, które nie zostały podane do wiadomości. Zastępczyni dyrektora ds. zasobów ludzkich, Nadine Khaddourę, oskarżoną o pomoc w nepotyzmie, „trzeba było wyprowadzić z jej gabinetu pod eskortą przy jej głośnych protestach”, według informacji w Washington Report on Middle East Affairs, antyizraelskim, popierającym terror medium, założonym przez byłego ambasadora USA w Katarze.
Szwajcarzy i Holendrzy oznajmili, że zatrzymują fundusze dla UNRWA do czasu ustalenia kto miał romans z kim i kto zdobył dla czyjego męża świetną pracę w oenzetowskiej agencji praw człowieka, używanej jako przykrywka dla islamskiej grupy terrorystycznej poświęconej zabijaniu Żydów.
To będzie oznaczało jeszcze mniej pieniędzy dla UNRWA i mniejszą liczbę zatrudnionych w Gazie hamasowców.
Hamas ma jednak bardzo zamożnych sponsorów w Katarze. Przedmiotem walki o władzę jest ustanowienie raz na zawsze tego, że grupa terrorystyczna Bractwo Muzułmańskie jest psem, a 17 międzynarodowych pracowników UNRWA zaledwie jego ogonem.
Wysadzenie w powietrze przez zamachowca samobójcę tej garści europejskich i północnoafrykańskich lewicowców, którzy postarali się o tę pracę, żeby zajadać się w 5-gwiazdkowych restauracjach, byłoby kontrproduktywne. Odebranie im pracy kampanią pogłosek jest dużo efektywniejsze. I to właśnie robią Katar i Bractwo, które działają przez agentów wpływu.
Walka o władzę zakończy się prawdopodobnie z Hamasem w pełni kierującym UNRWA, zaś międzynarodowy personel nauczy się uzgadniać wszystkie decyzje z zatrudnionymi z Hamasu, którzy w rzeczywistości kierują agencją.
Kiedy w 2014 roku napisałem, że czas “zaprzestać finansowania UNRWA”, ludzie establishmentu zaatakowali to jako kontrproduktywne. Namawiano mnie, bym to wycofał i przestał proponować nierealistyczną i destrukcyjną politykę. A w cztery lata później prezydent Trump zrobił to i obciął wypłaty dla UNRWA z 390 milionów dolarów do zera.
To cięcie ujawniło to, co wiedzieliśmy cały czas, że UNRWA w rzeczywistości jest fasadą Hamasu.
Hamas zareagował na obcięcie pieniędzy z USA próbą kannibalizacji tej agencji ONZ. Kiedy pieniędzy jest mniej, ta islamska grupa terrorystyczna chce zapewnić, że więcej z kasy trafi do niej, a nie do Europejczyków, którzy udają, że kierują UNRWA, podczas gdy omawiają zmyślone nikczemności Izraela w trakcie kosztownych obiadów w wytwornych restauracjach.
Kiedy kurtyna rozdzielająca UNRWA i Hamas opada, międzynarodowi darczyńcy stają przed faktem, że nie finansują „nowoczesnej, świeckiej” agencji humanitarnej, jak twierdził pewien godny śmiechu raport Brookings Institute, think-tanku Demokratów zdominowanego przez Katar, ale finansują Hamas.
Przez odcięcie UNRWA od pieniędzy Trump wywołał starcie między Hamasem a ONZ, które ujawnia nagą prawdę.
How Trump started civil war between Hamas and UN Agency
Frontpagemag., 15 sierpnia 2019
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
