Ta notatka z
ZME Science nie zawiera odnośnika do artykułu, ale komunikat prasowy
Oregon State University podaje, że praca ta znajduje się w “Journal of the Botanical Institute of Texas”. Nie mam dostępu do tego pisma elektronicznie, a więc tylko pokrótce streszczę wyniki. (Uwaga do blogerów piszących o nauce:
proszę, podawajcie odnośniki do opublikowanych prac, kiedy streszczacie je. Uwaga do biur prasowych: proszę, podawajcie pełen tytuł artykułu, a nie tylko nazwę pisma!)
W każdym razie komunikat z biura prasowego OSU ujawnia odkrycie grupy 18 kwitnących roślin (wszystkie jednego gatunku) zachowanych w bursztynie z okresu kredy, około 100 milionów lat temu. Rośliny mają lepki pyłek, co wskazuje na zapylające owady, a przechowanie w bursztynie pozwala na zobaczenie pyłku schodzącego do szyjki słupka, jak również rozpoczynający się rozwój nasion. Jedno i drugie wskazuje na rozmnażanie płciowe – najwcześniejsze rozmnażanie płciowe widziane w kwitnących roślinach.
Oto kwiaty:
Ten kwiat, zachowany w bursztynie liczącym 100 milionów lat, jest jedną z najbardziej kompletnych pozostałości kwiatów znalezionych kiedykolwiek. (Zdjęcie za Oregon State University)
I jeszcze łagiewki pyłkowe z podpisem z komunikatu prasowego:
Łagiewki pyłkowe wchodzące w znamię słupka tego pradawnego kwiatu są jedyną znaną skamieliną tego typu, pokazując proces rozmnażania płciowego w roślinie kwitnącej. (Zdjęcie za Oregon State University)
Jak notuje OSU w komunikacie prasowym: “Skamieliny odkryto w kopalni bursztynu w Dolinie Hukawng w Mjanma, znanej dawniej jako Birma. Nowo opisany rodzaj i gatunek kwiatu otrzymał nazwę Micropetasos burmensis.”
Jeśli ten pyłek rzeczywiście zapładnia zalążek, to jest to prawdziwie rozmnażanie płciowe. Zupełnie innym pytaniem jest, czy jest to zapylenie krzyżowe (pyłek z innego osobnika), czy samozapylenie (pyłek z tego samego osobnika). Samozapylenie nie wymaga owadów, a zapylenie krzyżowe może zajść przy pomocy innych mechanizmów, takich jak wiatr. Ponieważ samozapylanie nieodmiennie ewoluuje z przodków o zapylaniu zewnętrznym, dostarcza to co najmniej najwcześniejszej znanej daty zapylania krzyżowego w roślinach. Ponieważ zaś wiemy, że “wciornastki” (małe owady) zapylały rośliny nagonasienne (takie jak miłorząb) we wczesnym okresie kredy, istniały już owady, których potomkowie mogli zapylać rośliny kwitnące.
Na koniec, pamiętajcie, że rośliny kwitnące przybyły stosunkowo późno na scenę ewolucyjną: prawdopodobnie około 160 milionów lat temu. Jest to z grubsza o 400 milionów lat po eksplozji kambryjskiej i pokazuje, że nie wszystkie „główne grupy” organizmów, lub ich “Baupläne” (“plan ciała”) pojawiły się nagle w kambrze. Jeśli Jezus zrobił eksplozję kambryjską podczas jednej dużej imprezy, jak to utrzymuje Stephen Meyer, to Zbawiciel zapomniał przynieść kwiaty.
h/t: Ant
Ancient flowering plants found in amber suggests insect pollination 100 million years ago
Why Evolution Is True, 6 stycznia 2014
Tłumaczenie M.K.
______________
Jerry A. Coyne
Profesor na wydziale ekologii i ewolucji University of Chicago, jego książka "Why Evolution is True" (Polskie wydanie: "Ewolucja jest faktem", Prószyński i Ska, 2009r.) została przełożona na kilkanaście języków, a przez Richarda Dawkinsa jest oceniana jako najlepsza książka o ewolucji. Jerry Coyne jest jednym z najlepszych na świecie specjalistów od specjacji, rozdzielania się gatunków. Jest wielkim miłośnikiem kotów i osobistym przyjacielem redaktor naczelnej.
