Prawda

Czwartek, 28 marca 2024 - 23:15

« Poprzedni Następny »


Nowa praca potwierdza sześć podgatunków tygrysa


Jerry A. Coyne 2018-11-21


To smutne, że tygrys (Panthera tigris), największy i chyba najwspanialszy dziki kot, zmierza ku wymarciu. Mniej niż cztery tysiące tygrysów pozostaje na wolności i jest ich więcej w niewoli niż wędrujących swobodnie w stanie dzikim. Ich obecny zasięg wynosi zaledwie 7% terytorium, jakie zajmowały zanim ludzie zabili je i zniszczyli ich środowisko. Tutaj jest mapa (wzięta z Wikipedii) ich zasięgu historycznego i obecnego. Smutne, prawda?



Jedną ze strategii ratowania tygrysa jest uznawanie podgatunków, które są populacjami gatunków wyraźnie różniącymi się, albo genetycznie (zazwyczaj przez badanie sekwencji DNA), albo morfologicznie (różnice morfologiczne, oczywiście, często odzwierciedlają różnice genetyczne). Podgatunki nazywano kiedyś „rasami” i nadal niektórzy tak je nazywają, ale słowo „rasa” ma obecnie niemiły posmak z powodu niewłaściwego stosowania go do naszego gatunku.  


Strategia mianowania podgatunków jest dwutorowa, z jednym torem naukowym, a drugim politycznym. Naukową przesłanką jest, że ponieważ populacje różnią się genetycznie, ratowanie różnych populacji, które są genetycznie inne, jest sposobem ochrony ogólnej genetycznej różnorodności gatunku. Dlaczego? To nie jest całkiem jasne, ale podanymi powodami są umożliwienie gatunkowi na umocnienie się, jeśli populacje wymrą z powodu chowu wsobnego (utraty różnorodności genetycznej), ochrona populacji, która wygląda inaczej i uratowanie rzadkich alleli, które mogą okazać się adaptacyjne przy zmianie środowiska. Uważam tę strategię za nieprzemyślaną z powodów, jakie wyłożę poniżej.  


Polityczną przyczyną jest po prostu to, że niektóre prawa ochrony przyrody, jak amerykański Endangered Species Act z 1973 r., pozwala na zaliczenie populacji do zagrożonych, jeśli nie cały gatunek, ale tylko podgatunek jest w niebezpieczeństwie: genetycznie inna populacja. Jeśli więc chcesz chronić gatunek, jednym ze sposobów jest ratowanie jednego z jego podgatunków, niezależnie od genetycznych powodów podanych powyżej. Wystarczy, że populacja jest określona jako podgatunek, ponieważ różni się genetycznie od innych populacji, a tego podgatunku nie wolno tknąć. Jak bardzo musi różnić się populacja, by została uznana za podgatunek, jest przedmiotem dyskusji i sporów biologów.    


Użycie kategorii ”podgatunku” daje więc obrońcom przyrody możliwość ratowania gatunku przez ratowanie jego populacji, nawet jeśli genetyczny powód podpierający to jest słaby. Ponieważ jednak większość obrońców przyrody i wielu biologów, włącznie ze mną, uważa ratowanie gatunków za rzeczywiste dobro niezależnie do genetycznego zróżnicowania, możemy użyć przepisu o „genetycznych różnicach” jako sposobu zrobienia tego, co naprawdę chcemy zrobić: uratować gatunek jako całość niezależnie od tego, jak genetycznie różne są jego populacje. A to z pewnością dotyczy znikającego gatunku tygrysa.


Innymi słowy, w interesie kochających gatunki biologów leży znalezienie tylu podgatunków, ile to możliwe, jako sposób na ratowanie gatunku, niezależnie od tego, czy zgadzamy się z argumentem o „ratowaniu różnorodności genetycznej”. (Jak powiedziałem, niezbyt popieram ten argument.) Tak więc, można używać nawet nieznacznych różnic genetycznych, może tak małych jak jeden gen powodujący, na przykład, zmianę ubarwienia – lub nawet diagnostyczną różnicę w sekwencji DNA o nieznanej funkcji – jako sposób na określenie populacji jako podgatunek i uratowanie w ten sposób gatunku.


Niektórzy biolodzy istotnie uważają, że musimy chronić genetyczną różnorodność wewnątrz gatunku i czasami mogą mieć rację. Sądzę jednak, że częściej jest to taktyka, by umożliwić im robienie tego, co uważają za niezmiernie istotne: zapobiec zniszczeniu zagrożonego gatunku wszystkimi możliwymi sposobami.


Spieszę jednak dodać, że badanie różnic w populacjach jest interesujące samo w sobie. Na przykład, możemy dowiedzieć się, czy te populacje mogą być izolowane reprodukcyjnie (żadnej wymiany genów z powodu biologicznych różnic), a więc są prawdziwymi gatunkami, nie zaś podgatunkami. Albo też różnice genetyczne mogą dać nam jakieś pojęcie o historii gatunku i pokrewieństwie ewolucyjnym między populacjami. Albo też można identyfikować nielegalnych handlarzy dziką przyrodą przez przyjrzenie się DNA w materiale, który sprzedają.


Podniesienie liczby podgatunków tygrysa – lub raczej genetyczne potwierdzenie tradycyjnych podgatunków – pochodzi z nowego genetycznego badania tygrysów świata autorstwa Yue-Chen Liu i in., właśnie opublikowanego w „Current Biology” (artykuł tutaj, pdf tutaj). Jest także streszczenie tego badania w „New York Times”.


Divide and Preserve: Reclassifying Tigers to Help Save Them From Extinction

Are there many subspecies of tiger, or only two? A correct accounting is the only way to preserve what is left of the animal’s genetic diversity, some scientists say.

The New York Times


Wnioski z artykułu:

  • Tygrysy są genetycznie zubożałe, prawdopodobnie z powodu zmniejszenia liczby gatunków do około 50 tysięcy podczas plejstoceńskiego zlodowacenia.  
  • Niemniej sekwencjonowanie mitochondrialnego i jądrowego DNA tygrysów pokazuje, że istnieje genetyczne zróżnicowanie między populacjami oraz dobrze odgraniczone populacje (genetycznie, nie morfologicznie), odpowiadające już uznanym sześciu podgatunkom:  tygrys bengalski, tygrys amurski, tygrys południowochiński (użyto tylko jednego okazu), tygrys sumatrzański, tygrys indonezyjski i tygrys malajski.  

Tutaj jest filogeneza tygrysów w oparciu o 11600055 odmian autosomalnych, która pokazuje, że dzielą się schludnie na sześć grup odpowiadających różnym, już uznanym podgatunkom (kolory). Analiza mitochondrialna i chromosomu X daje podobną filogenezę.



Poniżej jest analiza skupień genomów tygrysa przy użyciu programu “ADMIXTURE”. Dane opierają się na niemal dwóch milionach wariantów na autosomach. Różne kolory oznaczają jednostki, które program może odróżnić przy założeniu różnej liczby skupień, z liczbami skupień ustalonymi na 4 do 6. Jak widzimy, przy założeniu 5 skupień otrzymujemy pięć podgatunków, a przy założeniu 6 skupień otrzymujemy sześć podgatunków. (To nie jest sztuczka, ale sposób rozpoznania hierarchicznie zróżnicowanych populacji.)



  • Przepływ genów między populacjami istniał, ale był mały, odzwierciedlając fakt, że są izolowane geograficznie od dłuższego czasu. Nie są uważane za odrębne gatunki, ponieważ istnieje pewien przepływ genów i ponieważ hybrydy – przynajmniej w niewoli – powstają z łatwością i są płodne.
  • Tych różnic nie dostrzega się tak łatwo przy użyciu morfologii, ponieważ podgatunki tygrysa na ogół nie posiadają diagnostycznych cech fizycznych, chociaż istnieją pewne przeciętne różnice wielkości, kształtu i ubarwienia (tutaj jest podsumowanie). To jest, nie można jednoznacznie umieścić indywidualnego tygrysa w jednym z sześciu podgatunków, używając samej morfologii, można jednak to zrobić używając tylko kilku genów.  
  • Te odkrycia, choć potwierdzają tradycyjną klasyfikację, są sprzeczne z sugestiami niektórych biologów, że istnieją tylko dwa podgatunki tygrysa. Ci biolodzy mówią, że lepiej jest mieć tylko dwa podgatunki niż więcej, ponieważ uznanie jakichś bardzo nielicznych podgatunków, takich jak tygrys południowochiński, spowoduje, że „staną przed wymarciem”. (To mnie zdumiewa, chyba że ci badacze nie uważają, że powinniśmy starać się uratować tę populację.)   
  • Pewne dane z DNA dają dowód na to, że różnice populacji powstały przez dobór naturalny (to pochodzi z wzoru różnic związanych z tymi regionami). Jak piszą autorzy: “Zidentyfikowaliśmy wiele odcinków genomów, które są kandydatami na identyfikowanie adaptacyjnego rozejścia się podgatunków. Związany z rozmiarami ciała gen ADH7 wydaje się silnie podlegać selekcji u tygrysa sumatrzańskiego, być może w związku z adaptacją do tropikalnego Archipelagu Sundajskiego”.  

Genetyka potwierdza jednak populacje rozpoznane poprzednio przez przeciętną różnicę cech. Nie jest to nowe odkrycie, ale genetyczne zdiagnozowanie różnic – mówią autorzy – pomoże nam ochronić gatunek. Jak piszą w artykule (moje podkreślenie):


Ponieważ wiele strategii i posunięć dotyczących ochrony tygrysa, włącznie ze skoordynowanymi programami hodowli w niewoli i legislacją w kilku krajach gdzie występują tygrysy, opierają się na ”taksonomii podgatunków”, właściwy opis podgatunków jest niesłychanie ważny.


Przy pojęciu podgatunku przedstawionym powyżej genomowe sygnatury filogeograficznego podziału i dowody na długoterminowe ograniczenie przepływu genów oraz adaptacyjnego rozejścia się razem wzięte pozwalają nam na naświetlenie ewolucji tygrysa i na potwierdzenie sześciu filogeograficznych jednostek. Te odkrycia dostarczają najsilniejszego jak dotąd dowodu na odgraniczenie podgatunków tygrysa, z dowodami silniejszymi niż te, których używa się do definiowania podgatunków u niemal wszystkich kotowatych, o jakich informowano dotychczas. Te populacje odpowiadają dokładnie dużo wcześniej nazwanym geograficznym podgatunkom . . .

Zrozumienie historii biologicznej tygrysa z perspektywy genomowej dostarcza podstawy danych do uznania podgatunków, planowania strategii ochrony i organizowania działań. Naszym ogólnym celem jest odwrócenie trendu zmniejszania się gatunku przez maksymalizację wysiłków na rzecz zachowania genetycznej różnorodności, ewolucyjnej wyjątkowości i potencjału gatunku Panthera tigris.


Artykuł w ”New York Times” również kładzie nacisk na znaczenie ochrony tygrysa, podkreślane przez autorów badania.  Jak jednak pisałem powyżej, uznanie sześciu podgatunków zamiast dwóch jest ważne głównie dlatego, że daje biologom prawne narzędzie do ratowania tygrysów ogólnie. Genetyczne różnice między populacjami, choć tak diagnostyczne, same w sobie nie są moim zdaniem wystarczającym powodem, by ratować wszystkie populacje. Wystarczającym powodem do ratowania populacji, choć nie poruszy to rządów i praw, jest po prostu to, że musimy uratować tak wiele populacji tygrysów, jak możemy, bo dodają one wartości naszemu światu, bo były tutaj przed nami i nie mamy żadnego prawa na wyniszczenie ich dla naszych egoistycznych potrzeb. Mimo ich srogości tygrysy nie mogą walczyć z ludzką cywilizacją. Większość kochających przyrodę biologów chce każdego sposobu na ratowanie tygrysów, a genetyka (taka jest moja opinia) daje im pretekst – ale nie daje dobrego powodu populacyjno-genetycznego. Każda populacja tygrysów z pewnością zawiera wystarczająco dużo zmienności genetycznej, by odrodzić wszystkie inne populacje, niezależnie od tego, czy ta odmiana jest częsta, czy rzadka. I, oczywiście, powstają nowe mutacje.


Oto co mówi jeden z autorów w artykule w ”New York Times”:

System zaproponowany niedawno przez kilku naukowców, według którego tygrysy byłyby zaklasyfikowane jako dwa podgatunki, zaszkodziłoby tygrysom bardziej, niż by im wyszło na korzyść, powiedziała Shu-Jin Luo, genetyk z uniwersytetu w Pekinie, która kierowała tym badaniem. Zachowanie tego, co pozostało z genetycznej różnorodności tygrysów, będzie wymagało zapewnienia, że bierze się pod uwagę wszystkie pozostałe podgatunki.  


“Jeśli myślicie, że wszystkie tygrysy są genetycznie homogeniczne, możecie powiedzieć, że jeśli tracicie tygrys amurskiego, nadal macie tygrysa bengalskiego – i to jest w porządku, bo są one bardzo podobne – powiedziała dr Luo. – Ale to nie jest w porządku, bo teraz wiemy, że tygrysy wcale nie są takie same”.

Nie, tygrysy nie są wszystkie takie same; różnią się przeciętnym wyglądem i sekwencjami DNA, a część tych różnic jest prawdopodobnie wynikiem geograficznie różniącego się doboru naturalnego. Co jednak zyskujemy przez uratowanie podgatunków z powodu ich różnic genetycznych? Czym właściwie są te różnice genetyczne, które próbujemy ochronić? Geny morfologii? Te różnice tkwią w każdym podgatunku, można więc odtworzyć wymarłą populację przez albo dobieranie odmian z innej populacji, albo przez przeniesienie członków istniejącej populacji na obszar populacji wymarłej, gdzie dobór naturalny z czasem stworzy nowy podgatunek (może on być inny niż ten wymarły). Czy próbujemy uratować odmiany, które mogą być adaptacyjne dla całego gatunku, umożliwiając mu na reagowanie na nowe naciski selekcyjne?  Jeśli tak, to te odmiany prawdopodobnie są ukryte w kilku populacjach, więc nie potrzeba zachowywać ich wszystkich. Czy próbujemy zapobiec chowowi wsobnemu? No cóż, nie ma żadnego dowodu na to, że wymieranie jest spowodowane chowem wsobnym w tym gatunku i uratowanie ich w ten sposób wymaga skrzyżowania członków różnych podgatunków, co wymazuje różnice, które właśnie próbujemy zachować.  


Nie
mówię, że ponieważ powody ochrony genetycznej zmienności u tygrysów są słabe, nie powinniśmy starać się o ratowanie każdego podgatunku. Nie. Mówię, że pretekst różnic genetycznych jest sposobem dla niektórych biologów, zirytowanych prawnymi ograniczeniami, na próbę ratowania każdego członka gatunku, niezależnie od tego, ile jest podgatunków. Posiadanie sześciu podgatunków zamiast dwóch ułatwia uratowanie ich wszystkich, ale co byłoby, gdyby analiza genetyczna pokazała tylko dwa lub cztery wyraźne podgatunki? Czy ratowanie populacji tygrysów byłoby mniej palące? Wątpię, by zgodzili się z tym także działacze ochrony przyrody. A to pokazuje, że do ratowania zagrożonego gatunku używamy argumentów politycznych zamiast solidnych argumentów genetycznych.


Mówię tylko to: powinniśmy uratować wszystkie tygrysy, bo tygrysy są dobrem same w sobie. Jeśli musimy to robić przez uznawanie podgatunków, no cóż, skoro musimy, to musimy. Nie powinniśmy jednak udawać, że musimy ratować podgatunki dla „ochrony genetycznej zmienności tygrysa”. Ten argument jest bardzo słaby i uzależnia ochronę od subiektywnych kryteriów, takich jak częstotliwość różnic DNA, które mogą nawet nie odgrywać roli w adaptacji – ani teraz, ani w przyszłości. Sądzę, że przyszedł czas, by genetycy zajmujący się ochroną gatunków powiedzieli nam, jaki rodzaj różnic genetycznych chcą uratować i dlaczego. (Bardzo niewiele o tym napisano.) I przyszedł czas, by biolodzy przyznali, że dla wielu z nas ważna jest nie tyle ochrona genetycznych różnic, ile uratowanie każdego tygrysa. Sztuczka z podgatunkami jest jednym ze sposobów zrobienia tego, ale to nadal jest sztuczka.


Powinniśmy uratować wszystkie tygrysy, ponieważ ich liczba maleje, a są wspaniałe; ponieważ to:


(Z ”New York Times”): Tygrysy w parku w Hailin w północnowschodnich Chinach. Sto lat temu około 100 tysięcy tygrysów wędrowało po Azji. W stanie dzikim na całym świecie pozostało ich 4 tysiące. Zdjęcie: Visual China Group/Getty Images 

(Z ”New York Times”): Tygrysy w parku w Hailin w północnowschodnich Chinach. Sto lat temu około 100 tysięcy tygrysów wędrowało po Azji. W stanie dzikim na całym świecie pozostało ich 4 tysiące. Zdjęcie: Visual China Group/Getty Images

 



Sposobem na uratowanie tygrysów nie jest ustalanie podgatunków, a potem używanie różnych planów do ochrony różnic genetycznych, ale uratowanie środowiska, w którym żyją tygrysy i powstrzymanie ludzi od polowania na nie.   

____________

Liu, Y.-C., X. Sun, C. Driscoll, D. G. Miquelle, X. Xu, P. Martelli, O. Uphyrkina, J. L. D. Smith, S. J. O’Brien, and S.-J. Luo. Genome-wide evolutionary analysis of natural history and adaptation in the world’s tigers. Current Biology, online. DOI: https://doi.org/10.1016/j.cub.2018.09.019

A new paper confirms six subspecies of tigers, promoting conservation of the species (with some comments on conservation genetics by Professor Ceiling Cat

Why Evolution Is True, 29 października 2018

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska



Jerry Coyne

Profesor (emeritus) na wydziale ekologii i ewolucji University of Chicago, jego książka "Why Evolution is True" (Polskie wydanie: "Ewolucja jest faktem", Prószyński i Ska, 2009r.) została przełożona na kilkanaście języków, a przez Richarda Dawkinsa jest oceniana jako najlepsza książka o ewolucji.  Jerry Coyne jest jednym z najlepszych na świecie specjalistów od specjacji, rozdzielania się gatunków.  Jest wielkim miłośnikiem kotów i osobistym przyjacielem redaktor naczelnej.

Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj




Komentarze
1. rasa glow 2018-11-21


Nauka

Znalezionych 1469 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Kameleon przekazuje różne informacje różnymi częściami ciała   Yong   2013-12-14
Paradoksalne cechy genetyki inteligencji   Ridley   2013-12-18
Wielki skandal z biopaliwami   Lomborg   2013-12-19
Przedwczesna wiadomość o śmierci samolubnego genu   Coyne   2013-12-22
Czy jest życie na Europie?   Ridley   2013-12-22
Nowa data udomowienia kotów: około 5300 lat temu – i to w Chinach   Coyne   2013-12-26
Na Zeusa, natura jest przeżarta rują i korupcją   Koraszewski   2013-12-26
Proces cywilizacji   Ridley   2013-12-28
Jak karakara wygrywa z osami   Cobb   2013-12-29
Żebropławy, czyli dziwactwa ewolucji   Coyne   2013-12-30
Czy może istnieć sztuka bez artysty?    Wadhawan   2013-12-30
Zderzenie mentalności   Koraszewski   2014-01-01
Skrzydlaci oszuści i straż obywatelska   Young   2014-01-02
Delfiny umyślnie narkotyzują się truciznami rozdymków   Coyne   2014-01-04
Długi cień anglosfery   Ridley   2014-01-05
Ciemna materia genetyki psychiatrycznej   Zimmer   2014-01-06
Co czyni nas ludźmi?   Dawkins   2014-01-07
Twoja choroba na szalce   Yong   2014-01-08
Czy mamut włochaty potrzebuje adwokata?   Zimmer   2014-01-09
Pradawne rośliny kwitnące znalezione w bursztynie   Coyne   2014-01-10
Ratując gatunek możesz go niechcący skazać   Yong   2014-01-11
Ewolucja ukryta w pełnym świetle   Zimmer   2014-01-13
Koniec humanistyki?   Coyne   2014-01-15
Jak poruszasz nogą, która kiedyś była płetwą?   Yong   2014-01-16
Jak wyszliśmy na ląd, kość za kością   Zimmer   2014-01-19
Twoja wewnętrzna mucha   Cobb   2014-01-22
Ukwiał żyje w antarktycznym lodzie!   Coyne   2014-01-25
Dlaczego poligamia zanika?   Ridley   2014-01-26
Wspólne pochodzenie sygnałów płodności   Cobb   2014-01-28
Ewolucja i Bóg   Coyne   2014-01-29
O delfinach, dużych mózgach i skokach logiki   Yong   2014-01-30
Dziennikarski „statek upiorów” Greg Mayer   Mayer   2014-01-31
Dlaczego leniwce wypróżniają się na ziemi?   Bruce Lyon   2014-02-02
Moda na kopanie nauki   Coyne   2014-02-03
Neandertalczycy: bliscy obcy   Zimmer   2014-02-05
O pochodzeniu dobra i zła   Coyne   2014-02-05
Sposób znajdowania genów choroby   Yong   2014-02-07
Czy humaniści boją się nauki?   Coyne   2014-02-07
Kiedy zróżnicowały się współczesne ssaki łożyskowe?   Mayer   2014-02-10
O przyjaznej samolubności   Koraszewski   2014-02-12
Skąd wiesz, że znalazłeś je wszystkie?   Zimmer   2014-02-15
Nauka odkrywa nową niewiedzę o przeszłości   Ridley   2014-02-18
Żyjące gniazdo?   Zimmer   2014-02-19
Planeta tykwy pospolitej   Zimmer   2014-02-21
Nowe niezwykłe skamieniałości typu “Łupki z Burgess”   Coyne   2014-02-22
Dziennik z Mozambiku: Pardalota   Naskręcki   2014-02-23
Wskrzeszona odpowiedź z kredy na “chorobę królów”   Yong   2014-02-26
Dziennik z Mozambiku: Sybilla     2014-03-01
Spojrzeć ślepym okiem   Yong   2014-03-02
Intelektualne danie dnia  The Big Think   Coyne   2014-03-04
Przeczołgać się przez mózg i nie zgubić się   Zimmer   2014-03-05
Gdzie podziewają się żółwiki podczas zgubionych lat?   Yong   2014-03-10
Supergen, który maluje kłamcę   Yong   2014-03-14
Idea, którą pora oddać na złom   Koraszewski   2014-03-15
Zwycięstwa bez chwały   Ridley   2014-03-17
Twarde jak skała   Naskręcki   2014-03-18
Pasożyty informacyjne   Zimmer   2014-03-19
Seymour Benzer: humor, historia i genetyka   Cobb   2014-03-21
Kto to był Per Brinck?   Naskręcki   2014-03-23
Potrafimy rozróżnić między przynajmniej bilionem zapachów   Yong   2014-03-25
Godzina Ziemi czyli o celebrowaniu ciemności   Lomborg   2014-03-27
Słonie słyszą więcej niż ludzie   Yong   2014-03-30
Niebo gwiaździste nade mną, małpa włochata we mnie   Koraszewski   2014-03-31
Wielkoskrzydłe   Naskręcki   2014-04-02
Najstarsze żyjące organizmy   Coyne   2014-04-03
Jak zmienić bakterie jelitowe w dziennikarzy   Yong   2014-04-06
Eureka! Sprytne wrony to odkryły   Coyne   2014-04-07
Sukces upraw GM w Indiach   Lomborg   2014-04-09
Wirus, który sterylizuje owady, ale je pobudza   Yong   2014-04-12
Przystosować się do zmiany klimatu   Ridley   2014-04-14
Jeden oddech, który zmienił planetę   Naskręcki   2014-04-16
Najgorsze w karmieniu komarów jest czekanie   Yong   2014-04-17
Kłopotliwa podróż w przyszłość   Ridley   2014-04-19
Pierwsze spojrzenie na mikroby współczesnych łowców zbieraczy     2014-04-23
Seksizm w nauce o jaskiniowych owadach   Coyne   2014-04-26
Musza bakteria zaprasza inne muszki na uczty owocowe   Yong   2014-04-27
Zachwycający rabuś, który liczy sto milionów lat   Cobb   2014-04-28
Mądrość (małych) tłumów   Zimmer   2014-04-29
Tak bada się ewolucję inteligencji u zwierząt   Yong   2014-05-02
Fantastyczna mimikra tropikalnego pnącza   Coyne   2014-05-03
Dlaczego większość zasobównie wyczerpuje się   Ridley   2014-05-04
Pomidory tworzą pestycydy z zapachu swoich sąsiadów   Yong   2014-05-07
Potrawy z pasożytów   Zimmer   2014-05-08
Technologia jest często matką nauki, a nie odwrotnie   Ridley   2014-05-09
Montezuma i jego flirty   Coyne   2014-05-11
Insekt dziedziczy mikroby z plemnika taty   Yong   2014-05-12
Polowanie na nietoperze   Naskręcki   2014-05-14
Zmień swoje geny przez zmianę swojego życia   Coyne   2014-05-15
Obrona śmieciowego DNA   Zimmer   2014-05-17
Gdzie są badania zwierzęcych wagin?   Yong   2014-05-20
Niemal ssaki   Naskręcki   2014-05-21
Zobaczyć jak splątane są gałęzie drzewa   Zimmer   2014-05-23
Dlaczego ramiona ośmiornicy nie plączą się   Yong   2014-05-24
Niezwykły pasikonik szklany   Naskręcki   2014-05-27
Wąż zgubiony i ponownie odnaleziony   Mayer   2014-05-28
Niespodziewani krewni mamutaków   Yong   2014-05-30
Trochę lepszy  świat   Ridley   2014-05-31
Tam, gdzie są ptaki   Mayer   2014-06-01
Ewolucja, ptaki i kwiaty   Coyne   2014-06-02
Jestem spełniony   Naskręcki   2014-06-04

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk